To daj lekok troche czasu zeby mogly rozwinac swoje dzialanie. Na prawde, nic zlego Ci sie nie stanie. A sama dbrze Cie rozumiemm tez mam doswiadczenia chociazby z fetą.

Nic nie chce działać tyle czasu już to biore byłem u psychaiatry wszystko powiedziałem nic mi nie jest wstanie pomóc prócz leków i jakiejś. psychoterapi na którą dzisiaj nie miała czasu. Czuje że słabne jest coraz gorzej wkrótce chyba strace panowanie nad sobą chyba mam wrażenie żę kiedy ide nie moge wyobrazić sobie celu podróży chciałbym tak jak najszybciej dojść i jak bym szedł pod wiatr jak bym ważył 3 razy wiecej taki się czuje ocieżąły. ;(

bartek1990 pisze: i jakiejś. psychoterapi na którą dzisiaj nie miała czasu.

Psychoterapia jest procesem, nie odbywa się w ciągu jednego dnia. Nawet gdyby dzisiaj miała czas na jakiś wstęp, to nie obudziłbyś się jutro w cudownym stanie. Leki lekami, ale musisz spróbować się zainteresować tym, co na prawdę Ci jest, bo jeśli będziesz się tylko nakręcał tym, że się rzekomo rozpadasz, to będzie to tylko robiło błędne koło lęku. Leki nie zaczną za Ciebie inaczej podchodzić do tego, co przezywasz. Wiem, że czujesz się fatalnie, ale krok pierwszy to opanowac huragan na tyle, żeby chociaż uwierzyć, że nie jesteś w aż takiej rozsypce, jak w to wierzysz.

żeby dośjć co mi jest musiał bym najpierw czuć siebie a ja się siebie boję się swoich myśli boję sie patrzeć na tv swoimi oczami nie moge sobie nie wiem kim jestem zastanawiam się co się ze mną dzieje nie potrafie odpowiedzieć naa to pytanie bez lęku. nie potrafie odpowiedzieć sobie na pyt czy przypadkiem nie strace nad sobą panowania zaraz i co chwila te same pytanie i znowu za chwile jak by momentammi tracił świadomość i tak cały czas.

To przestań na chwilę analizować, bo w tym stanie to nic nie da. Zdążysz się zastanowić kim jesteś później. analiza w stanie lękowym nakręca lęk. To, co się teraz z Tobą dzieje to masz lęk ---> analizujesz lęk --- masz jeszcze więcej lęku ---> znów go analizujesz i masz wrażenie, że zwariujesz.

wogóle nie czuje w klatce lęku tak jak zawsze własnie tylko on jest w głowie.

Lęk jest tylko i wyłącznie w głowie.

wyobraźcie sobie że tak co ok 2 sekundy byście czuli jak jeśteście dosłownie oddaleni od rzeczywistośći po czym po chwili wracacie nie wpełni świadomości do końca i myslicie czy wy to wy i nie wiecie co się z wami dzieje. i nie rozumiecie co robicie i wydaje się że za chwilę od tych myśli nie wytrzymacie i zwariujecie i próbójecie to uspokoic. a to nic nie daje. to się ze mną dzieje.

Nie znam sie na dopalaczach ale gdzies wspominałes że brałes koks? tak? co tzn sterydy?

ni ema roznicy widac ze odrealnilo go po jazdzie po amfie. mialem to samo tylko on sie pierdzieli z tym mocno i to jest jego problem w tym

olek pisze:ni ema roznicy widac ze odrealnilo go po jazdzie po amfie. mialem to samo tylko on sie pierdzieli z tym mocno i to jest jego problem w tym

Nie znam się w żargonie używek itp. Jeżeli to były sterydy to na każdej ulotce pisze że sterydy jako skutek uboczny powodują lęki. Co maja powiedzieć ludzie którzy je zazywają na przeróżne choróbska, im jakos mózgu nie uszkodziło biologicznie

ano jemu tez nie uszkodzilo, tylko leki ma i tak mu odbija

Bartek a może być się jednak spróbował czymś zająć innym niż samopoczucie
i analizowanie myśli?

no olek nie sądzę żebys przeżywał to samo jak ja. bałes sie samego siebie?, bałes sie swoich my miałes wrażenie że sam sobie przeszkadzasz. cały czas

-- 25 listopada 2014, o 06:31 --
no olek nie sądzę że by przeżywał to samo jak ja. bałes sie samego siebie?, bałes sie swoich mysli? miałes wrażenie że sam sobie przeszkadzasz. miałes jakies podwójne mysli jak by Was było 2 dosłownie ja to czuje nie moge sie tego pozbyć bo to już przestało być myslą tylko wrecz odczuciem .Kazda mysl konczy sie zaraz jak by przewagą 2 mysli ze boje się mysleć i tak jest cały czas kółko sie zamyka. Sprobóje wam to wytłumaczyć dlaczego tak jest według mnie im bardziej mam wrażenie spłyconej wiadomosci tym bardziej moje myslenie zaciesnia się i ja cały czas jak by czuje sie bardziej uwieziony w sobie w tych myslach dosłownie scissk i to mi zaczyna jeszcze bardziej doskwierac i to się przekłada na wszystkie aspekty funkcjonowania bo cały czas jest coraz wiekszy dyskomfort Jak bym nie mogł zniesć swojej coraz bardziej swojej osoby wiem to jest paradoks wręcz nie zroumiałe chyba nawet dla człowieka z derealizacją. Ale u mnie się to dzieje naprawdę ja już nie walcze żeby wyzdrowieć ja chyba walcze żeby jakos żyć a do tego poczucie że obrazy z oczu wolniej płyną uczucie otępienia.

bartek, uwierz mi, że na tym forum nie jesteś wyjątkiem z takimi objawami, a mówienie, że ktoś nie ma bądź nie miał na pewno jak ja albo, że ja mam gorzej itp. jest zwykłym nerwicowym egocentryzmem.