justyna_ pisze:Chodzę na poznawczo-behawioralną to zaszły we mnie duże zmiany, bo nawet znajomi którzy mnie dłużej nie widzieli, są w szoku że tak się zmieniłam i na pozytywnie Nawet podejrzewali mnie niektórzy o ciążę po pół roku terapii natręctwa mi znacząco ustąpiły. Jednak gdy pojawiły się nowości to wpadałam w dół, dziwiłam się temu. Kupiłam sobie książkę pokonać ocd od Hyman. A następnie znalazłam to forum i zaczęłam je wnikliwie czytać i słuchać nagrań. To spowodowało, że nawet jak zdarzy mi się dziwna myśl to już nie jest natrętna. Myślę sobie, że znowu ocd i już powoli nawet potrafię się z tego śmiać W każdym razie mi akurat sama wiedza by nie pomogła, żeby sobie z tym poradzić. Mama też ma zaburzenie osobowości zależnej, więc obserwowałam to cały czas. No i podświadomość już się domagała, żeby zrobić jakiś porządek w osobowości. I dlatego dorzuciła mi nagle strasznymi myślami. No bo natręctwa to mam całe życie, ale zawsze były takie drobne. Halina a jakie masz zaburzenie osobowości?

justyna_ pisze:Chodzę na poznawczo-behawioralną to zaszły we mnie duże zmiany, bo nawet znajomi którzy mnie dłużej nie widzieli, są w szoku że tak się zmieniłam i na pozytywnie Nawet podejrzewali mnie niektórzy o ciążę po pół roku terapii natręctwa mi znacząco ustąpiły. Jednak gdy pojawiły się nowości to wpadałam w dół, dziwiłam się temu. Kupiłam sobie książkę pokonać ocd od Hyman. A następnie znalazłam to forum i zaczęłam je wnikliwie czytać i słuchać nagrań. To spowodowało, że nawet jak zdarzy mi się dziwna myśl to już nie jest natrętna. Myślę sobie, że znowu ocd i już powoli nawet potrafię się z tego śmiać W każdym razie mi akurat sama wiedza by nie pomogła, żeby sobie z tym poradzić. Mama też ma zaburzenie osobowości zależnej, więc obserwowałam to cały czas. No i podświadomość już się domagała, żeby zrobić jakiś porządek w osobowości. I dlatego dorzuciła mi nagle strasznymi myślami. No bo natręctwa to mam całe życie, ale zawsze były takie drobne. Halina a jakie masz zaburzenie osobowości?

justyna_ pisze:Pracuje nad emocjami i relacjami w grupie. Te relacje w sumie są najważniejsze Myślenia się nie zmienia. Oparta jest na skojarzeniach i mówi się co myśli, ale żeby innych nie obrazić Mnie mąż też w tym dodatkowo wzmacnia ale ja akurat nie uchroniłam się od objawu. W sumie jest to dosyć wygodne, bo ma się taką opiekę. No ale teraz mam motywacje, żeby zupełnie się tego pozbyć bo widzę, że fajnie jest doświadczyć takiej niezależności No i też widzę, że relacja jest teraz bardziej partnerska. Moja mama też doświadczyła objawu. No ale niestety to co ma to już nie nerwica. Z trudem ją przekonałam do pójścia do lekarza. Trafiłam w odpowiednim czasie na terapię, bo inaczej nie wiedziałabym jak jej pomóc. I na pewno byłabym nieźle zestresowana.

jaktoktojakja pisze:Dobrze Justyna, ze problem związany z Twoja mama nie nakręca Cie dodatkowo no i musisz byc silna babka, że potrafilas udźwignąć awoj problem i problem mamy chociaż psycholog mi np odradzal pomoc rodzicom powiedzial ze jak ktos chce to sam sobie pomoże:/

Olalala pisze:To ja mam Halinko super przykład z dzisiaj. Przyjechała do moich teściów babcia mojego męża. Już w niedzielę I wczoraj mówił mi, żeby ją zaprosić do nas dzisiaj. I co, dzisiaj cisza, mąż nic mi rano na ten temat nie powiedział. Kiedyś zrobiłabym z tego raban. Że nie planuje, nie organizuje, że ja nic nie wiem. Oczywiście pełna kontrola. Obecnie mam na to wylane Mi to nie robi różnicy czy ta babcia przyjedzie do nas czy nie, bo to babcia męża I jemu powinno zależeć,a nie mi. Nie uzależniam swojego szczęścia od innych, jak nie przyjedzie to trudno, przeżyję sama się zajmę sobą, bo potrafię Co ciekawe, to cieszę się, że mam fajnego męża, I że nie musi być idealny, tak jak I ja nie muszę nie mam do niego o to żadnych pretensji. Zrobi co będzie uważał za słuszne. Zero presji I życie robi się lepsze. Takie proste, a kiedyś takie trudne do skumania.

Halina, tą pianę ja też miałam na początku - odnośnie bałaganu. Ale przetrwałam to I już jest spokój

Olalala pisze:Halina, zaczynasz siebie lubic

Victor pisze:Da się.

Ellena pisze:Da się napewno, mój wujek bardzo bliski, bywa u nas parę razy w tygodniu miał nerwicę lękową. Przyjmował leki trzy lata oraz leki na serce, bo miał z nim jakieś problemy. Nerwica przybiła go do tego stopnia, że zwolnił się z pracy a był prokuratorem. O pozbyciu się nerwicy zadecydował robiąc najbardziej ryzykowną w tymże czasie rzecz, a mianowicie mimo ataków paniki, poczuciu, że zawsze musi ktoś przy nim być wyjechał do pracy do Francji sam. Teraz tak to wspomina, iż mówi, że był to dla niego kolosalny wyczyn, przekonanie, że jest sam na obczyźnie, że to straszna choroba a punktem kulminacyjnym był moment gdy we Francji nie mógł już iść myślał, że umiera, usiadł na krawezniku i pogodził się tak jakby z faktem, że umrze, że tam też jest dobrze i wtedy nerwica zaczęła ustępować. Gdy pytałam się go czy sądzi, że to zasługa leków czy zmiany myślenia stwierdził, że nie leki, bo brał je 3 lata i było prawie bez zmian, a i je właśnie we Francji odstawił bo nie miał możliwości dostania recepty a w aptece nie chciano mu sprzedać. Raz mu ciocia je wysłała z Polski ale potem i jej nie chciał lekarz dać recepty. Mi dał radę żebym nie analizowala tego co przynosi mi nerwica, chodzi o objawy i spróbowała poukładać jak najwięcej w swoim życiu. Reasumując wujek toczył trzyletnią bitwę, którą wygrał a minęło 27 lat, więc z nerwicy da się wyjść. Czy ma jakieś objawy jak każdy czlowiek jak się denerwuje.

wojtas pisze:

Victor pisze:Da się.

Wykorzystujac to ze jestes na forum i omijajac skrzynke pw mam pytanka Moze sie uda xd

Czy jestes Victor w stanie powiedziec ze nie miales zadnego nawrotu zaburzenia i czy to nie jest tak ze po prostu moze nie miales ku temu powodu? Czyli w zyciu sie uklada, nie ma problemow i dlatego nerwica nie wrocila?
Pytam bo jak sam wiesz uwazne sledze twoje wpisy i bardzo chetnie korzystam z nich ale w twojej historii widac taki moment ze wziales sie za zycie ogolnie. Firma, praca i czy to nie jest tak ze wlasnie to oddalilo zaburzenie?
Nie to ze watpie w twoja prace ale pytam ze wzgledu na siebie bo czasem mam watpliwosci czy zaburzenie nie moze wrocic gdy dzieje sie zle.