jaktoktojakja pisze:A zdarza sie Wam takie poczucie smutku,rozpaczy ze juz prawie macie ochote sie rozplakac i trwa np caly dzien albo i dwa... I taka nagonka mysli tzn mysli same skupiaja sie na nerwicy lub rzeczach z nia zwiazanych i macie takie poczucie ze nic z tym nie mozecie zrobic:((((.. Juz sama nie wiem jak ten stan nazwać...

Ja mam tak od tyg.wiem co czujesz ... teraz też mnie ściska w gardle ale przechodzilsm to wiele razy .to mi nie

Mam dzisiaj istna masakrę. Wczoraj miałem sporo nerwów od rana. Dzisiaj od dobrej godziny leżę i się mega męczę : nudności, gula e gardle, ból brzucha, pieczenie i mrowienie w ciele, a do tego ból głowy. Do tej pory nie brałem leków, ale coraz poważniej myślę o SRI. Istny koszmar

przygnieciony pisze:Mam dzisiaj istna masakrę. Wczoraj miałem sporo nerwów od rana. Dzisiaj od dobrej godziny leżę i się mega męczę : nudności, gula e gardle, ból brzucha, pieczenie i mrowienie w ciele, a do tego ból głowy. Do tej pory nie brałem leków, ale coraz poważniej myślę o SRI. Istny koszmar

Przyzwol na te objawy, nie szarp sie z nimi. A najlepiej relaksuj sie. Mi napięcie tez tak wędruje, z brzucha i pleców do gardła lub Glowy. Ale to tylko napięcie, nic więcej. Nie walcz z tym, poddaj sie temu.

Myśli harcowały mi dziś znowu w głowie... Oj, chyba tym razem będzie trzeba zasięgnąć opinii specjalisty i skorzystać z odpowiednich farmaceutyków.

U mnie dziś dd okropne senność i niemoc :'( chyba seronil mnie zamula lekko a dwa miesiące bez leków były super ale nawrót był dramatyczny.Mam dość tych leków chciałabym to odstawić ale mam taki lęk na samą myśl, że wtedy to mi odbije,że nie wytrzymam nawrotu i zapadne na depresję i zabraknie mi kontroli i się zabiję a że to mój natret to myśl prześladuje :-/ chciałabym mieć odwagę zaufać samej sobie, że dam radę, ale kurcze sama w to nie wierzę :'(

Olalala pisze:

przygnieciony pisze:Mam dzisiaj istna masakrę. Wczoraj miałem sporo nerwów od rana. Dzisiaj od dobrej godziny leżę i się mega męczę : nudności, gula e gardle, ból brzucha, pieczenie i mrowienie w ciele, a do tego ból głowy. Do tej pory nie brałem leków, ale coraz poważniej myślę o SRI. Istny koszmar

Przyzwol na te objawy, nie szarp sie z nimi. A najlepiej relaksuj sie. Mi napięcie tez tak wędruje, z brzucha i pleców do gardła lub Glowy. Ale to tylko napięcie, nic więcej. Nie walcz z tym, poddaj sie temu.

Wszystko naraz, a do tego oblewają mnie poty i silne napięcie. Szlag mnie już trafia od tej ciągłej walki i cierpienia. Doszły drgania mięśni. Jak to cholerstwo wypędzić?

Wydaje mi się, że im dłuższy okres spokoju, tym większy szok spowodowany powrotem nerwicy i tym łatwiej jest się doprowadzić do silnych stanów lękowych. Dla mnie po sześciu latach miniony tydzień był naprawdę straszny, ale to prawda - trzeba to przetrzymać.

Kochani, mnie naprawde w obnizeniu tego wstretnego, dokuczliwego cierpienia, jakim jest wysoki stan lekowy, o dwa kroki od paniki, pomagal SPORT. Sport nie - intensywny i wyczerpujacy, jak niektorzy mysla. Ale sport "delikatny", ale dlugotrwaly. Wychodzilam z domu i chodzilam, nawet kilka godzin. Aby bylo proscie podtrzymywalam swoje cialo (troche waze) kijkami do marszu. Naprawde puszczalo po takim marszu. Nie od razu, ale dzialo sie to etapami, falami, stopniowo...
Pochwale sie moim najwiekszym osiagnieciem, otoz w takim stanie, jaki opisujecie wyzej, wzielam udzial w dwoch maratonach. Pamietam, bylam w takim stanie lekowym, ze nie moglam za bardzo z nikim rozmawiac. Mialam tez mocno atakujace natrety, a jednak pobieglam.

Brawo!

Wooow. Naprawdę gratuluję Ci wytrwałości. Ogromny szacunek

Halina pisze:Kochani, mnie naprawde w obnizeniu tego wstretnego, dokuczliwego cierpienia, jakim jest wysoki stan lekowy, o dwa kroki od paniki, pomagal SPORT. Sport nie - intensywny i wyczerpujacy, jak niektorzy mysla. Ale sport "delikatny", ale dlugotrwaly. Wychodzilam z domu i chodzilam, nawet kilka godzin. Aby bylo proscie podtrzymywalam swoje cialo (troche waze) kijkami do marszu. Naprawde puszczalo po takim marszu. Nie od razu, ale dzialo sie to etapami, falami, stopniowo...
Pochwale sie moim najwiekszym osiagnieciem, otoz w takim stanie, jaki opisujecie wyzej, wzielam udzial w dwoch maratonach. Pamietam, bylam w takim stanie lekowym, ze nie moglam za bardzo z nikim rozmawiac. Mialam tez mocno atakujace natrety, a jednak pobieglam.

10178071_10204012952857136_2007325784333338359.jpg

Gratulacje! Ja też mam za sobą dwa maratony.
No i myślę sobie, ze nerwica jest trzecim... trwajacym kuz bardzo dlugo. Ale z meta na końcu

U mnie też ostatni tydzień to cierpienie i stany różnej maści . Wywołany prawdopodobnie błahostką . Dzisiejsza noc była już bardzo udana ,a to daje mi siłę do walki z tym . Trzymajcie się kochani .

Moi drodzy, kolejne naiwne pytanie, ale jakoś od zadania robi mi się lżej: czy Wam również nerwoca natręctw uniemożliwia skupienie się nawet na tak prozaicznych sprawach, jak czytanie wiadomości? Ja mam ostatnią myśl, że to, co przeglądam/czytam tak naprawdę nigdy nie istniało i nie istnieje. Wnerwia mnie to strasznie...

Mi przeszkadzała skupienie się na tym co ktoś do mnie mówi w tym momencie, zatem tak - to normalne. W tym czasie stan emocjonalny jest w stanie zagrożenia, szuka go próbując w teorii Cię bronić, zatem skupia się tylko na jednym. Na przeżyciu. W takich sytuacjach inne rzeczy są zbędne stąd pewnie też te trudności nad skupieniem się na czymś innym niż objawy.

Koziorożec specjalnie nie zwracalam na to uwagi, ale tak zdarzalo mi sie. Czesto tez w rozmowach z innymi ludzmi, gubilam watek I odplywalam. Zdarza mi sie tak teraz tylko czasami. Wydaje mi sie, ze subzero wyjasnil to bardzo dobrze.