Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

mella · 16 sierpnia 2016, o 19:24

A nie zazdrościcie ludziom, że żyją normalnie, be nerwicowego piekła, opalają się, piją drinki na plaży i robią plany na przyszłość?

Olalala · 16 sierpnia 2016, o 19:51

mella pisze:A nie zazdrościcie ludziom, że żyją normalnie, be nerwicowego piekła, opalają się, piją drinki na plaży i robią plany na przyszłość?

Nie zazdroszczę juz, bo przestalam porównywać sie z innymi

zaczynam lubić siebie, pierwszy raz w zyciu

schanis22 · 16 sierpnia 2016, o 19:52

Nie zazdroszczę nikomu niczego , bo nerwica z niczym nas nie ogranicza Mella .

asia1994 · 16 sierpnia 2016, o 19:57

schanis22, trochę ogranicza, jeśli boimy się gdzieś wyjść, no i też nie czujemy się nigdzie komfortowo i nie możemy się w pełni cieszyć wszystkim, tak jak osoby bez nerwicy

schanis22 · 16 sierpnia 2016, o 20:04

Asia1994 , ale po co tak myślisz ? Ja miałam ogromne dd , lęki ataki paniki i ciągle myśl w głowie NERWICA MNIE NIE OGRANICZA ! Nie widzę innego sposobu na wyjście z zaburzenia .

asia1994 · 16 sierpnia 2016, o 20:06

Te myśli po prostu same mi przychodzą do głowy, ale po prostu wiem, że nie jestem w stanie swobodnie gdzieś odpocząć, porozmawiać z kimś i czuć pełnej satystakcji z każdej miłej chwili, która się przydarza, bo jak można ją czuć, skoro czuje się tak potwornie?

era49 · 16 sierpnia 2016, o 20:10

Wiesz Mellu, mnie to bardziej motywuje do walki o zdrowie,myslę sobie,,małpo jedna dosć!ja tez chcę pic drinki i balowac" .Dlatego nie poddaję się i walczę.Byłam strasznie ograniczona, bałam się wszystkiego, zacxynam cieszyć się zyciem i korzystać z jego uroków

schanis22 · 16 sierpnia 2016, o 20:12

Era49 , ja miałam dziś taką myśl

nie odzywam się do Ciebie nerwico koniec ! obraziłam się nie gadam z Tobą i już, rób sobie co chcesz mnie w swoje gierki nie mieszaj żagnam

era49 · 16 sierpnia 2016, o 20:20

Schanis i o to władnie chodzi, nie ma co się użalać,to nic nie daje.Przeciwnie rodzi smutek i wzmaga somatykę, nie ma co jej poświęcić uwagi.Nie warto też myśleć,,my tacy biedni bo z nerwicą,a oni szczęsliwi bo bez".Nic nie wiemy o innych, pozatym czy własnie nie takie podejscie do zycia doprowadziło nas tu gdzie jesteśmy.Tak więc głowa i biust do góry he,he

Pozdrawiam wszystkich, zdrowie jest za zkrętem.....czyli juz blisko.

jacobsen · 16 sierpnia 2016, o 20:36

Ja zazdroszczę, chwilami mnie wręcz te osoby denerwują. Wiem, ze nie powinno tak byc, ale np. w taki dzień jak dzis, gdy lapie oddech jak ryba i myślę, ze zaraz po mnie to owszem, wkurzają mnie Ci wszyscy dookoła dobrze czujący się.

dziwny123 · 16 sierpnia 2016, o 21:12

Ja zazdroszczę tym, którzy funkcjonują w życiu lepiej ode mnie (moje problemy psychiczne w sporym stopniu wpływają na ograniczenie mojego funkcjonowania) oraz tym, którzy są silniejsi psychicznie ode mnie. W sumie to nie jest stricte zazdrość, a raczej duża zawiść.

Tragikomedia · 16 sierpnia 2016, o 21:45

Hej wszystkim

Jestem tu od niedawna. Pisałam już w kilku wątkach, ale postanowiłam napisać w tym, bo widzę że się tu dzielnie wspieracie i można pisać o wszystkim

Nerwice mam od dziecka, odkąd sięgnę pamięcią... Hipochondrię od 3 lat, odkąd zachorowałam na hashimoto. Wszystko o czym piszecie nie jest mi obce. Dopiero teraz, w wieku 35 lat zaczynam coś z tym robić na poważnie. Mam za sobą dwie pierwsze wizyty u psychiatry, i jazdy z całego życia do przepracowania. Wy macie większe doświadczenie, więc czasem ośmielę się napisać tutaj

Przy okazji mam do Was pytanie, czy ktoś z Was miał tak że nie potrafił funkcjonować sam? W sensie np z powodu lęków i strachu musiała być przy was ciągle druga osoba? ja tak mam i jest to strasznie uciążliwe dla mnie. Ciągle myślę że jak zostanę np sama w domu to coś mi się stanie i nie będzie miał mnie kto uratować. Jestem uzależniona od przebywania ciągle z kimś. A jak zostaję sama to zaczyna się jazda, serce, duszności, trzęsawki i inne atrakcje. Jeśli ktoś tak miał, i chodził na terapię, czy pomogła? Po jakim czasie? Mój psychiatra twierdzi że najpierw musi mnie wyciszyć lekami, dostałam je na miesiąc, i dopiero na 3 spotkaniu mam rozpocząć terapię. Czy to dobre podejście?

Pozdrawiam Wszystkich

schanis22 · 16 sierpnia 2016, o 21:51

Tragikomedia , jedni biorą leki i chodzą na terapię , inni wychodzą z nerwicy korzystając tylko z forum różnie to bywa . Ty wiesz co jest dla Ciebie najlepsze .
Nic Ci się nie stanie jak zostaniesz sama w domu , to tylko lęki , bo jeśli miało by coś się stać to się stanie nawet jak cała armia ludzi będzie Cię pilnować .

Martusiaaa47 · 16 sierpnia 2016, o 21:54

Wiitaj Tragikomedia

ja mam tez nerwice od malego a stwierdzona od 10 lat i od tamtej do tej pory sie lecze . Nie zmusilam sie jeszcze do pojscia na terapie jakos nie jestem do tego przekonana. Mam dokladnie taki sam problem/ problemy jak Ty a najorszy to zostanie samej . Przy lekach troche to sie uspokoilo ale sama swiadomosc tego ze bede sama do tej pory mnie meczy. pozdrawiam

Tragikomedia · 16 sierpnia 2016, o 22:07

Wiem że leki mnie nie uleczą, dlatego zamierzam chodzić na psychoterapię. Mam świadomość że mam do przepracowania całe dzieciństwo i milion strachów, i mogę to zrobić tylko ja sama, terapeuta może mi tylko wskazać drogę. Lekarz miał na myśli to, że nie chciałby żebym przychodziła na terapię taka rozdygotana i wystraszona, bo terapia może nie odnieśc odpowiedniego skutku. Zaznaczył przy tym, że leki dostaję tylko na " ugaszenie pożaru " i po rozpoczęciu terapii z czasem będę je stopniowo odstawiać. Na trzecim spotkaniu, czyli na tym które teraz będzie, mam rozpocząć terapię. Zastanawiam się tylko, czy to podejście psychiatry jest dobre, czy może to standard przy rozpoczynaniu leczenia, czy rzadkość? Wiadomo, są różni psychiatrzy i każdy ma swoje metody, a ja jeszcze w tej kwestii nie mam doświadczenia, i próbuję rozkminić, czy trafiłam na dobrego lekarza