Dzięki, no chyba nie mam innego wyjścia

Zauważyłem, że im więcej to olewasz i robisz coś innego tym mniej lęku jest w Twoim życiu. Jakby automatycznie się wycofuje. Ja sobie dziś w pracy w głowie opowiadałem niestworzone historie o sobie. Jakbym oglądał serial w którym jestem mitycznym herosem - i grubo przesadzałem ze wszystkim Fajna sprawa, nawet zauważyłem, że myśli swobodnie odleciały od tematów nerwicowych do takich fantazyjnych i codziennych. Chyba dobra droga do odburzenia

betii pisze:No i dopadł mnie mega, mega kryzys. Noc też była ciężka a dziś to jakaś masakra, przez chwilę myślałam, że już po mnie, serce mi tak zaczeło walić ale jakoś się opanowałam i nadal żyję. W pracy do 17, trzeba będzie jakoś przetrwać. Oj po lepszych dniach nadeszły gorsze, staram sie jak mogę to przełamać.

Beti nie martw się też miałam mega kryzys a już tak dobrze się czułam chyba ze 3 miesiące zero nerwicy. I jak mnie dopadł kryzysik tak ponad miesiąc temu to jeszcze mnie trzyma. Dzisiaj mam np. zawroty głowy i chodzę ostatnio taka wkur... wiecznie zła na wszystko i wszystkich. Masakra jakaś. No ale tłumacze sobie że to tylko nerwica i powinnam być dla siebie wyrozumiała. Jest ciężko ale nie najgorzej.

Dziękuję Nynuszka. U mnie już dziś lepiej, już wczoraj na wieczór było w miarę. Dziś znów biorę się za optymistyczne podejście.Bo to jest tak że jak jest nam lepiej dłuższy czas to człowiek myśli że już nerwica minęła a to nie do końca tak działa ale dłuższre lepsze okresy świadczą że jesteśmy bliżej niż dalej

betii pisze:Dziękuję Nynuszka. U mnie już dziś lepiej, już wczoraj na wieczór było w miarę. Dziś znów biorę się za optymistyczne podejście.Bo to jest tak że jak jest nam lepiej dłuższy czas to człowiek myśli że już nerwica minęła a to nie do końca tak działa ale dłuższre lepsze okresy świadczą że jesteśmy bliżej niż dalej

Też mam taką nadzieję, że jesteśmy bliżej niż dalej. Zresztą u mnie po tylu latach to już by była pora żeby "to" na zawsze mnie opuściło

dziewczyny to tylko Wam pozazdroscic!...bo w mojej nerwicy przez ponad 3 lata nie bylo tak , ze nie mialam nerwicy wogle chociaz prze tydzien !...z somatyka borykalam sie codziennie , mozg byl juz tak przemeczony analiza ,ze czulam sie beznadziejnie bo to analiza powoduje taki stan.

Jezeli mowa o kryzysach zacznijecie podchodzic do nich jako do normalnych rzeczy to wtedy nienadajemy nerwicy az takiego znaczenia. Bo kotlujac w glowie,,Kryzys,, kojarzy wam sie to bezposrednio z nerwica, a moze to byc wywolane po prostu stresem dzieki ktoremu organizm wyrzuca napiecie przez cialo, nakrecajac mysli i analizujacc wtedy robi sie nerwica.

martusia1979 pisze:dziewczyny to tylko Wam pozazdroscic!...bo w mojej nerwicy przez ponad 3 lata nie bylo tak , ze nie mialam nerwicy wogle chociaz prze tydzien !...z somatyka borykalam sie codziennie , mozg byl juz tak przemeczony analiza ,ze czulam sie beznadziejnie bo to analiza powoduje taki stan.

Jezeli mowa o kryzysach zacznijecie podchodzic do nich jako do normalnych rzeczy to wtedy nienadajemy nerwicy az takiego znaczenia. Bo kotlujac w glowie,,Kryzys,, kojarzy wam sie to bezposrednio z nerwica, a moze to byc wywolane po prostu stresem dzieki ktoremu organizm wyrzuca napiecie przez cialo, nakrecajac mysli i analizujacc wtedy robi sie nerwica.

Staram się Martusia podchodzić do kryzysu "normalnościowo" i nie zadręczać się że cofam się o 10 kroków w tył. a stres niestety towarzyszy w moim życiu non stop. Jak nie w pracy to w domu. I tak w kółko. I jeszcze nie znalazłam swojego sposobu na odreagowanie stresu, szczególnie że od 3 miesięcy nie palę papierosów.

Nynuszka pisze:

betii pisze:Dziękuję Nynuszka. U mnie już dziś lepiej, już wczoraj na wieczór było w miarę. Dziś znów biorę się za optymistyczne podejście.Bo to jest tak że jak jest nam lepiej dłuższy czas to człowiek myśli że już nerwica minęła a to nie do końca tak działa ale dłuższre lepsze okresy świadczą że jesteśmy bliżej niż dalej

Też mam taką nadzieję, że jesteśmy bliżej niż dalej. Zresztą u mnie po tylu latach to już by była pora żeby "to" na zawsze mnie opuściło

Nynuszka mnie nie próbujesz.11 lat☺

betii pisze:

Nynuszka pisze:

betii pisze:Dziękuję Nynuszka. U mnie już dziś lepiej, już wczoraj na wieczór było w miarę. Dziś znów biorę się za optymistyczne podejście.Bo to jest tak że jak jest nam lepiej dłuższy czas to człowiek myśli że już nerwica minęła a to nie do końca tak działa ale dłuższre lepsze okresy świadczą że jesteśmy bliżej niż dalej

Też mam taką nadzieję, że jesteśmy bliżej niż dalej. Zresztą u mnie po tylu latach to już by była pora żeby "to" na zawsze mnie opuściło

Nynuszka mnie nie próbujesz.11 lat☺

Zgadza się nie pobiję cię w latach.

U mnie 5 lat nerwicy, a 4 lata objaw bez przerwy. Somatyka codziennie, ataki paniki w pierwszych 2 latach przynajmniej raz na tydzień.

Jak to teraz podliczam to dziwię się, że to przeżyłam. W ogóle podziwiam nas wszystkich. Czy osoba, która np. chodzi przez 4 lata po ścianach, bo ma tak mocne zawroty nie powinna się załamać na amen?

U mnie aktualnie kryzys za kryzysem. A wchodząc w piąty rok zaburzenia było całkiem nieźle (co do mnie najważniejsze USTĄPIŁY WTEDY ZAWROTY!!). A teraz przechodzę kolejno przez zawroty, ostre duszności i problemy z żołądkiem. Wkręty, że mam SLA wracają. Strach przeplata się z nadzieją. Kiepsko...

ja sie tak czasami zastanawiam jak to jest ,ze jeden pozbedzie sie nerwicy w ciagu kilku mc a drugi bedzie meczyl sie latami. u mnie dopiero 1,5roku ciekawe ile jeszcze potrwa...

Nie wiem czy jest sens licytować się na długość zaburzenia.
Raczej ważne jak spędzamy ten czas - czy wcielamy w życie rady z forum, psychoterapii itp.

Ja też bujam się już z tematem od półtora roku i pomimo, że pomijając może pierwsze półtora miesiąca wydaje mi się, że pracuję nad sobą i ze sobą bardzo intensywnie.
Wydaje mi się nawet, że z jednej strony ostatnie pół roku jest gorsze a z drugiej strony już naprawdę bardzo dobrze potrafię sobie radzić.

Mam czasem takie myśli, że może to nigdy sobie nie pójdzie... Chociaż chyba po prostu przestałem już odmierzać ten czas. Oczywiście wierzę głęboko, że się uda i pracuję dalej nabierając coraz większego zaufania do siebie.

Ja tam myślę, że to nie licytacja na lata tylko kolejne wygadanie się z naszej strony. Jak dla mnie nawet kilka miesięcy z nerwicą i somatyka z nią związaną jest koszmarem. No, ale im dłużej tym gorzej, nie ma się co oszukiwać.

To nie licytacja. Nawet nie wiem kiedy te lata minęły. Były też fajne chwile. Ja się odburzam dopiero od 2 lat bo przedtem to wogóle nic o tym nie wiedziałam.

Ja mam zaburzenia od urodzenia, a nerwicę od prawie 20 lat. Odburzać jeszcze chyba się nie zacząłem.