mała Mi 84 pisze:Witajcie. Strasznie mi smutno. Dziś mam gorszy dzień. Mam takie uczucie że zaraz za chwilke zwariuje. Jestem zła rozdrażniona. Warczę na dzieci i męża. Oczywiście mam tego świadomość, ale nerwy wygrywają. Jestem kłótliwa wrogo nastawiona, podejrzliwa i w ogóle do bani... ech powiedzcie coś.

mała Mi 84, ja mam taki nastrój dzisiaj powiedziałabym depresyjny. Ale to minie, bądźmy dla siebie wyrozumiali, jak dla takich małych dzieci, przytulmy się w myślach.

Olalala, dziękuję Dzisiaj potrzebna potężna dawka optymizmu, i to chyba nie tylko dla mnie Zrzućmy to wszystko na pogodę, bo ona dzisiaj faktycznie nie rozpieszcza. Olalala, bardzo fajnie, że udaje Ci się wyłapać te myśli, o których mówisz. Często łapię się na tym, że nawet nie jestem w danym momencie świadoma, jakie myśli pojawiają się w głowie. Na szczęście coraz częściej udaje mi się je chwycić i powiedzieć "stop". Nawet nie zdawałam sobie sprawy, jak często mówię sobie w głowie rzeczy w stylu "Zaraz się przewrócę" "nie dam rady" "nie mam siły" "pęka mi głowa" itp. Teraz, kiedy tylko się zorientuję, że taki monolog odbywa się w mojej głowie, od razu zaczynam zamieniać te babole na bardziej pozytywne zdania. I to działa

svenf pisze:Brawo jestempoterapii za ten sklep. U mnie jest sinusoida jedne ataki potrafię ignorować a inne kompletnie nie.

dziękuję za słowa uznaina

mam straszne dni ostatnio. Uczę się w ogólniaku i mój profil zakłąda uczenie się o wszystkich chorobach i patologiach ciała jakie da się ogarnąć na tym etapie kształcenia. Kiedyś mi to nie przeszkadzało, ale boję się nawet pić za dużą ilość płynów, bo wiem że od za dużej można dostać obrzęku mózgu. Tak samo do za małej. Zaczynam mieć manię kontroli co do wszystkiego z moim organizmem, żeby mi się krzywda nie stała. Dzisiaj przynajmniej nie było dużo odczucia derealizacji czy depersonalizacji, sama nie umiem tego określać. Nie wiem jak się pozbyć paranoi co do każdego procesu chemiczno-biologicznego jaki zachodzi w moim organizmie. Pilnuje wszystkiego, aktywności, tego co ląduje na talerzu, regularnych posiłków (bo jeszcze hipoglikemii dostane), ilości płynów, nauki, spotkań ze znajomymi. Zaczynam mieć manię kontroli, boję się jej braku.
Ale dzisiaj bałam się nawet napić coli którą przyniósł mi przyjaciel ze względu na zawartość i to że mi namiesza w organizmie i jeszcze spanikuje.

ajona pisze:Olalala, dziękuję Dzisiaj potrzebna potężna dawka optymizmu, i to chyba nie tylko dla mnie Zrzućmy to wszystko na pogodę, bo ona dzisiaj faktycznie nie rozpieszcza. Olalala, bardzo fajnie, że udaje Ci się wyłapać te myśli, o których mówisz. Często łapię się na tym, że nawet nie jestem w danym momencie świadoma, jakie myśli pojawiają się w głowie. Na szczęście coraz częściej udaje mi się je chwycić i powiedzieć "stop". Nawet nie zdawałam sobie sprawy, jak często mówię sobie w głowie rzeczy w stylu "Zaraz się przewrócę" "nie dam rady" "nie mam siły" "pęka mi głowa" itp. Teraz, kiedy tylko się zorientuję, że taki monolog odbywa się w mojej głowie, od razu zaczynam zamieniać te babole na bardziej pozytywne zdania. I to działa

Fajnie to nazwałaś ajona - babole Lubię takie momenty - ktoś coś mówi albo pisze, a ja wyłapuje takie małe, pozytywne aspekty, które wywołują banana na twarzy

BĄDŹMY DLA SIEBIE PRZYJACIÓŁMI!

littleone pisze:mam straszne dni ostatnio. Uczę się w ogólniaku i mój profil zakłąda uczenie się o wszystkich chorobach i patologiach ciała jakie da się ogarnąć na tym etapie kształcenia. Kiedyś mi to nie przeszkadzało, ale boję się nawet pić za dużą ilość płynów, bo wiem że od za dużej można dostać obrzęku mózgu. Tak samo do za małej. Zaczynam mieć manię kontroli co do wszystkiego z moim organizmem, żeby mi się krzywda nie stała. Dzisiaj przynajmniej nie było dużo odczucia derealizacji czy depersonalizacji, sama nie umiem tego określać. Nie wiem jak się pozbyć paranoi co do każdego procesu chemiczno-biologicznego jaki zachodzi w moim organizmie. Pilnuje wszystkiego, aktywności, tego co ląduje na talerzu, regularnych posiłków (bo jeszcze hipoglikemii dostane), ilości płynów, nauki, spotkań ze znajomymi. Zaczynam mieć manię kontroli, boję się jej braku.
Ale dzisiaj bałam się nawet napić coli którą przyniósł mi przyjaciel ze względu na zawartość i to że mi namiesza w organizmie i jeszcze spanikuje.

Nie masz nic niespotykanego, prawie każdy student medycyny przechodzi taką jazdę na pierwszym, czy drugim roku, tak,ze mniej kontroli i ryzykuj,wypij litr wody więcej i zjedz coś niezdrowego,nie zejdziesz raczej

moja córka też jest w ogólniaku na biol-med. i rzeczywiście dużo tego materiału jest. Z tego co mi opowiada , to jest parę dziewczyn z zburzeniami lękowo-depresyjnymi , które łykają garściami leki a są zupełnie nieświadome swoich problemów. Statystyki mówią ,że bardzo dużo młodzieży uczącej się nie daje rady , więc to nic nowego. Ważne by być świadomym swego problemu i starać się coś z tym zrobić.

Dziewczęta jak u Was samopoczucie OLala, Ajonka? Dzisiaj mamy nowy dzień i chociaż u mnie pada i pogoda jakby "depresyjna" to przesyłam Wam buziole i życzę miłego dnia!!!!!!!!!!!!!!!!

Kasia1977 pisze:Dziewczęta jak u Was samopoczucie OLala, Ajonka? Dzisiaj mamy nowy dzień i chociaż u mnie pada i pogoda jakby "depresyjna" to przesyłam Wam buziole i życzę miłego dnia!!!!!!!!!!!!!!!!

Kasiu dziękujęę u mnie dziś od rana słońce, ale samopoczucie na razie nie rozpieszcza.

Olalala, cieszę się, że babole mają taką moc wywoływania bananów na twarzy I dziękuję Ci za piękną puentę poprzedniego posta.

Życzę Wszystkim dobrego dzionka

Meczy mnie ten ciągły niepokój, tęsknie za czasami kiedy mogłam sobie po prostu spokojnie posiedziec, zrelaksowac się. Teraz non stop czuje się tak jakbym na coś strasznego czekała, nawet obejrzeć niczego nie mogę... Mam nadzieję że to wiecznie trwać nie będzie:)

Justi, to na pewno nie będzie trwać wiecznie. Taką mam nadzieję, czytając historie Odburzonych Ale wiem o czym mówisz, z tym czekaniem na coś strasznego. Ja ostatnio powiedziałam mojej psycholog, że czuję się jakbym wiecznie czekała na autobus niby wiesz, że za chwilę ma przyjechać, ale ciągle się niepokoisz, wiercisz, wstajesz i siadasz na zmianę, sprawdzasz wszystkie zegarki jakie masz pod ręką, wyglądasz i patrzysz, czy już nadjeżdża, itd. A jak się spóźnia chociaż pół minuty, no to już w ogóle zaczyna się masakra. W nerwicy chyba też tak jest niestety. I niestety, im bardziej CZEKAMY, tym bardziej się niecierpliwimy i wywieramy na sobie presję. Ale jest dobry sposób na to, żeby przetrwać na przystanku i nie odliczać sekund do przyjazdu autobusu po prostu zająć czymś myśli. Ostatnio na przykład robiłam ślady w śniegu na trawniku tak się na tym skupiłam, że zapomniałam i o nerwicy i o autobusie. Najlepsze, że stojący obok chłopak też zaczął robić ślady w śniegu. Może to działa?

Każdy sposób jest dobry
Rozwalaja mnie dziś koleżanki z pracy. Najpierw gadaja o samobójstwach, a teraz w radio mówili że jest kilka pewnikow w życiu człowieka, m.in. śmierć fajnie im, że tak sobie o tym gadaja bez spiny, a mi serce do gardła podchodzi

Tak mi źle dzisiaj.. Natręty mi żyć nie dają, psychika wariuje, gubię się w swoich myślach. Czuję się bezradna, nie mogę się uspokoić. Dlaczego? Tak dobrze już było...

To tak jak u mnie też było już na prawde dobrze a od tygodnia masakra.

Dziewczyny to normalne, że macie gorsze dni. Każdy je ma, tylko my nerwuski nadajemy im niepotrzebna wartość, a to może być trochę zgubne. Skoro dobrze się czułyście to róbcie dalej dokładnie to samo co do tej pory, nie wkręcajcie się, że to coś strasznego. To nic złego!!!! Chyba nie myślałyście, że już do końca życia każdy dzień będzie się toczył wedle Waszego życzenia i nie dotkną Was gorsze samopoczucie czy kłopoty! Ja też miewam gorsze dni, ale nie poddaję się i to działa..... Walczymy