Hope77,

Jak chcesz zmiany to musisz zrozumieć mechanizm lękowy. Od tego właśnie są nagrania i artykuły. Po to je tworzyliśmy. By właśnie się z tego wyzwolić. To nie jest proste, ale konieczne o czym się predzej czy pózniej sama przekonasz.

Divin pisze:A tak w ogóle, to wnoszę do Was wszystkich tutaj taki mały apel:

ZAMIAST SKUPIAĆ SIĘ NA SWOICH OBJAWACH, TO SKUPIAJCIE SIĘ NA ZROZUMIENIU MECHANIZMU ZABURZENIA LĘKOWEGO! To jest podstawa do akceptacji i ogólnie całej tej naszej omówionej struktury. Najpierw trzeba zrozumieć, bo widzę po znakomitej większości postów w tym dziale i nie tylko że nie rozumiecie na czym sie opiera nerwica. Dlatego tak Was przeraża bo wciąź uważacie że coś Wam zrobi, że zwariujecie, że stracicie kontrolę. Błąd! Zrozumcie mechanizm a to wszystko będzie dla Was wręcz oczywiste i co najlepsze, dzięki tej oczywistości, przestaniecie nadawać temu wartość i przestanie istnieć. Tego Wam serdecznie życze, czas na przebudzenie!

Dokladnie ja bardzo długo nie rozumiałam tego a co gorsza wszystkie myśli,objawy odpychałam od siebie. Dopiero po głębszych analizach,przemyśleniach i innych wnioskach doszłam do tego,ze nerwica naprawde nie zrobi mi krzywdy. I choc nie jestem jeszcze w pełni odburzona,bo somatyka potrafi swoje zrobić to duży plus tego,ze nie robi to na mnie juz wrażenia. I rzeczywiście działa bo męczy chwile i odpuszcza.

U mnie dokładnie to samo co u Ciebie. Czasem wraca, ale słabo daje się we znaki i odpuszcza bo nie przykładam do tego wagi. Ciężko na to pracowałam i pracuję dalej. Byłam wrakiem człowieka, a mam się świetnie. Miewam gorsze dni, ale ma je każdy!!!! Bałam sie jak nigdy kiedy powoli zaczęłam dopuszczać do siebie mroczne myśli, a nie ciagle je odrzucać. Jeszcze nie wszystkie zasłużyły na taki awans ale powolutku do celu. Najważniejsze, że się podejmuje próby które po czasie procentują. Przestałam o tym mówić całej rodzinie, przestałam to roztrząsać i nagle przestałam cierpieć

-- 15 lutego 2016, o 12:58 --
Divin Tobie po odburzeniu już nigdy nic nie wracało??? Nawet delikatnie???

Divin pisze:Hope77,

Jak chcesz zmiany to musisz zrozumieć mechanizm lękowy. Od tego właśnie są nagrania i artykuły. Po to je tworzyliśmy. By właśnie się z tego wyzwolić. To nie jest proste, ale konieczne o czym się predzej czy pózniej sama przekonasz.

Ja po prostu nie mam już siły i tracę nadzieję, że coś się z tym da zrobić.

Ja też ją czasem traciłam, czułam się jak opętana przez nie wiadomo co... Ale teraz wiem, że nie wolno jej tracic nigdy, przenigdy w życiu!!!!!!! Dasz radę Hope, jesteśmy z Tobą

Kasia1977 pisze:U mnie dokładnie to samo co u Ciebie. Czasem wraca, ale słabo daje się we znaki i odpuszcza bo nie przykładam do tego wagi. Ciężko na to pracowałam i pracuję dalej. Byłam wrakiem człowieka, a mam się świetnie. Miewam gorsze dni, ale ma je każdy!!!! Bałam sie jak nigdy kiedy powoli zaczęłam dopuszczać do siebie mroczne myśli, a nie ciagle je odrzucać. Jeszcze nie wszystkie zasłużyły na taki awans ale powolutku do celu. Najważniejsze, że się podejmuje próby które po czasie procentują. Przestałam o tym mówić całej rodzinie, przestałam to roztrząsać i nagle przestałam cierpieć

A wiesz Kasiu1977, że ja też przestałam tym zamęczać rodzinę, zwłaszcza męża? Bo mówienie o tym to tak naprawdę nadawanie temu niesamowitej rangi - choćby się umierało, co jest nieprawdą (najczęściej jest tak, że mówimy o tym co dla nas jest ważne - przy nerwicy nie warto jej nawet grama sekundy poświęcić). Przez to ozdrowiły się choc troche nasze relacje - zaczęłam wychodzić ze swojego wnętrza I skupiać się na tym co na zewnątrz, czyli np. na nim. Zauważyłam też, że przez to on stał się dla mnie bardziej wyrozumiały I życzliwy. Nasza komunikacja poprawiła się

Kasiu1977, damy radę każdy z nas da radę.

Divin jak zawsze ma rację

Uwielbiam to forum, bo daje takiego kopa dzięki Wam wszystkim

Deodeer, dziękuję za odpowiedź!
Prawda, że to nie ma sensu? Ta głupie nerwica odbiera zdrowy rozsądek :/
Zawsze w trudnych chwilach przypominam sobie słowa mojej psychiatry, gdy odpowiadała na moje wiecznie nierozwiązane wątpliwości "czy aby to już nie schiza": "ja mogę tylko to powtórzyć, nie ma czegoś takiego że "nerwica przechodzi w schizofrenię". To 2 różne choroby. To tak jakby mówić, że zapalenie wyrostka powoduje zapalenie płuc." Oczywiście, jak widać, nie dociera to do mnie w pełni jeszcze, ale zawsze cieplej na duszy, jak się takie coś przeczyta/usłyszy. To samo jest z forum - dobrze napisała Olalala: daje ono kopa

Ja też nie zameczam zwłaszcza rodziców, jak jeszcze fizyczne objawy byli w stanie zrozumieć tak moich rozkminek o sensie istnienia już raczej nie
Generalnie staram się też chłopakowi głowy tym nie zawracać bo też jest wrażliwy i widzę jak to przeżywa, że się tak mecze, ale wczoraj np musiałam się wyplakac :p i stwierdził że widzi że i tak jest juz lepiej, ale to chyba przez to że po prostu coraz rzadziej mu o tym mowie
Ale potwierdza się w tym przypadku teoria że nie widać po nas niczego, a wszystko toczy się tylko w naszych głowach

justi2212 pisze:Ja też nie zameczam zwłaszcza rodziców, jak jeszcze fizyczne objawy byli w stanie zrozumieć tak moich rozkminek o sensie istnienia już raczej nie
Generalnie staram się też chłopakowi głowy tym nie zawracać bo też jest wrażliwy i widzę jak to przeżywa, że się tak mecze, ale wczoraj np musiałam się wyplakac :p i stwierdził że widzi że i tak jest juz lepiej, ale to chyba przez to że po prostu coraz rzadziej mu o tym mowie
Ale potwierdza się w tym przypadku teoria że nie widać po nas niczego, a wszystko toczy się tylko w naszych głowach

Tak, potwierdza się ta teoria justi2212 - my się czujemy jak wrak, jak ktoś na bitwie. a inni nie widzą w nas nic nadzwyczajnego, to jest niesamowite. Wszystko toczy się w głowie.

Ja zaczęłam sama tą małpę prowokować, wołać żeby przyszła, jak nie przychodzi to śmieje się z niej.

Pytanko:) czy biorac leki(mozarin) myslenie jest bardziej spowodowane tym, ze je zarzywamy ? Tzn pozytywnie sie nastawiam pomimo leku etc ale czy odstawiajac jest duza szansa ze wszystki wroci ?( mimo, ze sie staram pomimo ze biore leki)
Ale zastanawiam sie czy to pozytywne myslenie jest bardziej spowodowane lekami

No wiesz może tak być, że leki mają wpływ na myślenie. Gdyby tak nie było to po co zażywać leki?? Ja jak brałam leki to miałam wyciszone myśli, poprostu ich nie miałam. Mówię o tym natrętnych, no i oczywiście leki mogą podnosić np. serotoninę w mózgu przez co czujemy sie lepiej. Na tym między innymi polega leczenie np. depresji. Mi po odstawieniu leków wszystko wróciło ale nie musi tak być. Zależy skąd ta twoja nerwica się wzięła. Jeżleli przy lekach się dobrze czujesz to wykorzystaj ten czas na śwaidomą naukę o nerwicy. Teraz już bierz się za ryzykowanie i zmieniaj podejście ogólnie do siebie i swojego zaburzenia. Nic po odstawieniu nie musi wrócić ale też nikt Ci tego nie zagwarantuje. Jeżeli nauczysz się na czym to wszystko polega to nawet jak rwróci po odstawieniu to będziesz na to przygotowany i nic Cię nie zaskoczy. Nie musisz znów wpaść w lękowe koło.

Prew pisze:Pytanko:) czy biorac leki(mozarin) myslenie jest bardziej spowodowane tym, ze je zarzywamy ? Tzn pozytywnie sie nastawiam pomimo leku etc ale czy odstawiajac jest duza szansa ze wszystki wroci ?( mimo, ze sie staram pomimo ze biore leki)
Ale zastanawiam sie czy to pozytywne myslenie jest bardziej spowodowane lekami

Mogę Ci powiedzieć jakie jest moje zdanie odnośnie leków, ale to tylko moje zdanie - pamiętaj o tym.

Ja mam dokładnie takie odczucia - leki na początku są przyjmowane jako pomoc, jak kule. Dla mnie w pewnym momencie stały się jednak czymś niezbędnym do życia. Tylko czy to jest dobra ścieżka, czy już może uzależnienie?

Mi się wydaje, że niesamowitego powera dodaje właśnie to, że radzisz sobie BEZ LEKÓW. Nie musisz mieć tych kul przy sobie. Kule są dobre, ale na jakiś czas, potem trzeba je rzucić.

Myśle, że wiara w samego siebie czyni cuda jeśli ktoś chce się odburzyć raz na zawsze.

Poza tym po co brać leki skoro nie jest z nami wcale tak źle? Czy to nie jest właśnie wmawianie sobie, że ciężko chorujemy I sami nie damy rady? Sami podcinamy sobie skrzydła?

-- 16 lutego 2016, o 15:12 --

betii pisze:No wiesz może tak być, że leki mają wpływ na myślenie. Gdyby tak nie było to po co zażywać leki?? Ja jak brałam leki to miałam wyciszone myśli, poprostu ich nie miałam. Mówię o tym natrętnych, no i oczywiście leki mogą podnosić np. serotoninę w mózgu przez co czujemy sie lepiej. Na tym między innymi polega leczenie np. depresji. Mi po odstawieniu leków wszystko wróciło ale nie musi tak być. Zależy skąd ta twoja nerwica się wzięła. Jeżleli przy lekach się dobrze czujesz to wykorzystaj ten czas na śwaidomą naukę o nerwicy. Teraz już bierz się za ryzykowanie i zmieniaj podejście ogólnie do siebie i swojego zaburzenia. Nic po odstawieniu nie musi wrócić ale też nikt Ci tego nie zagwarantuje. Jeżeli nauczysz się na czym to wszystko polega to nawet jak rwróci po odstawieniu to będziesz na to przygotowany i nic Cię nie zaskoczy. Nie musisz znów wpaść w lękowe koło.

betii tylko jak ryzykować jak na lekach człowiek czuje się dobrze? Nauka o nerwicy ma polegać na doświadczeniu, a nie wiedzy tylko logicznej (zgodnie z tym co przekazują chłopaki )

Ja z mojej praktyki wiem ze leki owszem może i pomagają ale i jednocześnie blokują proces odburzania i mogą uzależnić wiec bilans w sumie raczej jest ujemny .

Dlatego właśnie najczęsciej wszystko wraca u większości osób, które leki odkładają... oczywiście pewnie jest jakiś odsetek, którym tylko leki pomogły, ale z obserwacji widzę, że mały procent to jest osób.

-- 16 lutego 2016, o 15:14 --

zebulon pisze:Ja z mojej praktyki wiem ze leki owszem może i pomagają ale i jednocześnie blokują proces odburzania i mogą uzależnić wiec bilans w sumie raczej jest ujemny .

Mam dokładnie takie same stanowisko jak Zebulon - one po pewnym czasie utrudniają odburzanie, bo zabierają element ryzyka.

Tego nie wiem komu same leki pomogły mnie nie pomógł żaden dopiero to ze moglem poczytac forum jak i to ze zrozumiałem jak się to kreci pozwala mi małymi kroczkami sie odburzać