Daj troche ciałka!!!:D

Prew pisze:Daj troche ciałka!!!:D

A bardzo prosze, sugeruje zabrac troche tylka i ud :-D

Własnie tam chceeee!!!

DEAL!

Pffff spóźniłam się

ja jak miałam najostrzejsze stadium nerwicy, czyli zaraz na początku a wypadło na okres świąt Bożego Narodzenia nie mogłam NIC zjeść. TZN. zjadłam troszkę, zeby jakoś nie zwracam na siebie uwagi przy stole, ale ogólnie miałam zaciśnięty żołądek strasznie i ciągłe biegunki.... aż do znudzenia. Byłam chyba całkowicie odwodniona.
Schudłam 5 kilo w dwa tygodnie. ( z 65 na 60 kg przy wzroście 173 cm ) Potem było co raz lepiej Trzeba jeść bo jak nie możesz nic przełknąć to człowiek się jeszcze gorzej czuje ( jest słabszy, mdli go, boli głowa co dla mnie jest bardzo uciążliwe, ciężej się skupić ) a to nie pomaga się lepiej czuć w całym tym zaburzeniu. W tej chwili ważę 69 kg czyli jest ok trochę brzusio jest, ale myślę, że to da się zgubić, więc Prev ja też mogę Ci oddać troszkę

Ja też nie mogłam nic jeść w jakieś dwa miesiące schudłam 12 kg waga zatrzymała się na 48 kg przy 170cm i tak jest do dzisiaj. Tylko, że ja nie jem słodyczy bo nie lubię i jestem dużo bardziej aktywna fizycznie niż przed nerwicą to pewnie też ma wpływ.

Nie wiem czy to dobry wątek ale mam pytnie a nie chce zakladac nowego,zasmiecac badz szukac:) powiedzcie przez jaki czas bez przerwy meczyly was dusznosci na tle nerwowym?taki najdluzszy.

-- 8 października 2015, o 14:01 --
Nie wiem czy to dobry wątek ale mam pytnie a nie chce zakladac nowego,zasmiecac badz szukac:) powiedzcie przez jaki czas bez przerwy meczyly was dusznosci na tle nerwowym?taki najdluzszy.

Ja teeeeż chce brzuch:/ a jem po 3 posilki dziennie to prwnie tez ma wplyw:/ wczesnoej lubilam soe ,,nazrec:D" ale max 58 kg wazylam

wojtaaaaaas6 pisze:Nie wiem czy to dobry wątek ale mam pytnie a nie chce zakladac nowego,zasmiecac badz szukac:) powiedzcie przez jaki czas bez przerwy meczyly was dusznosci na tle nerwowym?taki najdluzszy.

-- 8 października 2015, o 14:01 --
Nie wiem czy to dobry wątek ale mam pytnie a nie chce zakladac nowego,zasmiecac badz szukac:) powiedzcie przez jaki czas bez przerwy meczyly was dusznosci na tle nerwowym?taki najdluzszy.

kilka miesięcy, właściwie tak długo jak dawałem się nabierać na tą konieczność wzięcia głębokiego wdechu. nie dubluj postów jak edytujesz czy coś to sprawdzaj czy Ci się nie multiplikuje wpis.

Ludki, a co robicie jak yak: cały czas akceptujecie myśli, odbijacie je .. A nagle dostajecie dramat myślowy tzn nie jesteście w stanie nad nimi zapanować , bo straszą na maxa jest ich pełno, serce zaczyna walić i nie wiecie jak znow sie sprowadzić do parteru?? Jak je poukladac ten chaos myślowy?straszakowy

Hej,
Jestem na forum nowa Chciałabym na wstępie napisać, że to forum jest dla mnie jak zbawienie.
Słuchajcie, w skrócie, u mnie sprawa wygląda tak. Od dziecka miewałam ataki paniki i stany nerwicowe, ale to były tylko krótkie epizody.
Najgorszy hardcore pojawił się ok 2 lat temu (miałam wtedy 22 lata) kiedy wisiała nade mną perspektywa wyprowadzenia sie z domu i zamieszkania z chłopakiem, z którym byłam w długoletnim związku (ostatecznie do wyprowadzki nie doszło). Wtedy pojawiły się m.in. stany lękowe, ataki paniki, stany nerwicowe, wymioty z rana i stany depresyjne. Wszystko jednak tłumaczyłam tym, że tkwiłam w związku dość toksycznym, w którym partner swoim zachowaniem wpędzał mnie czasem w jeszcze większą nerwicę
Wszystko trwało ok. pół roku. Odpuściło, gdy rozstałam się z ówczesnym, toksycznym partnerem. A, dodam jeszcze, że wówczas opanowałam sztukę ogarniania się podczas ataków paniki (wcześniej było gorzej, gdy nie rozumiałam mechanizmów działania tego gówna). NAjbardziej wtedy doskwierało mnie coś takiego - nie potrafiłam zrelaksować się w domu. Za każdym razem, gdy wracałam z pracy czy skądkolwiek do domu, siadałam przed filmem/książką dopadało mnie takie uczucie stresu, lęku, niepokoju. Do tego stopnia, że robiłam wszystko żeby wychodzić z domu. Praca, staże, ciagłe spacery. Panicznie bałam się relaksu do tego stopnia, że przed wigilią kiedy wiedziałam, że kilka dni spędzę w domu, dostałam takiego ataku nerwicowego w nocy, że wymiotowałam i trzęsłam się przez kilka godzin. Dodam, że rodzine mam nieco nerwową ale w domu wszystko ok.
Ale...przyszła nowa praca, perspektywa wyprowadzenia się zostala odsunięta a kilka miesiecy pozniej roztsałam sie z toksycznym czlowiekiem. Wszystko minęło. Miałam spokój. Dosłownie wszystkie objawy nerwicy minęły.
I teraz minęły 2 lata i mam lekki nawrót. Mam nowego partnera, który jest spokojny i na pewno nie toksyczny. Normalny, dojrzały człowiek zupełnie rózniący się od poprzedniego. Zaproponował mieszkanie razem. Stany wróciły. Witaj nerwico ponownie. Choć nie jest aż tak zle jak wtedy. W zeszły piatek czekajac na niego az przyjedzie dostałam naglego ataku nerwicy. Poczułam uczucie niepokoju i stresu. Biło mi serce, wymiotowałam, dostałam rozwolnienia. Totalna dezorientacja w głowie, kazdy wie o co chodzi
Teraz w sumie powrócil stan, ktory przy nerwicy meczy mnie najbardziej: nie umiem relaksowac sie bedac w domu. gdy tylko siade z laptopem przed filmem, czuje ten stan, te nerwy. Z praca i aktywnoscia nie mam zadnego problemu. W pracy czuje sie jak ryba w wodzie, uprawiam sport, jezdze na rolkach, spotykam sie z ludzmi itp.
Najgorzej mi gdy jestem sama ze soba i mam sie relaksować.
Czy mieliscie podobnie? Co radzicie w takich stanach?
Proszę o Waszą pomoc dla świeżaka na forum

witaj wszyscy mieliśmy podobnie nerwica jest paskuda i tyle tu na forum znajdziesz wiele wsparcia w swoich obawach i wiele zrozumienia od ludzi dobrze trafiłas

Dziękuję

oj ta nasza nerwica ja z nią zyje 15 lat raz jest lepiej raz gorzej obecni ejestem na etapie psychoterapii i próbuje pokonać lęk i fobie