joacze9 pisze: ↑

3 grudnia 2024, o 11:04

Hej. Czy po prostu od myślenia że ktoś mnie ocenia,.codziennie obserwuje (domownicy w domu), jakieś zmartwienia o męża można dostać ataku paniki?

Ja wczoraj dostałam ataku paniki siedząc na kanapie, myśląc że już trochę ogarnęłam mój obniżony nastrój

zosialach pisze: ↑

3 grudnia 2024, o 12:09

joacze9 pisze: ↑

3 grudnia 2024, o 11:04

Hej. Czy po prostu od myślenia że ktoś mnie ocenia,.codziennie obserwuje (domownicy w domu), jakieś zmartwienia o męża można dostać ataku paniki?

Ja wczoraj dostałam ataku paniki siedząc na kanapie, myśląc że już trochę ogarnęłam mój obniżony nastrój

Ojeju czyli aż tak nasza głowa działa, teraz mniej się boje. Pozdrawiam ciebie

kiki333 pisze: ↑

3 grudnia 2024, o 11:35

joacze9 pisze: ↑

3 grudnia 2024, o 11:04

Hej. Czy po prostu od myślenia że ktoś mnie ocenia,.codziennie obserwuje (domownicy w domu), jakieś zmartwienia o męża można dostać ataku paniki?

Jasne że tak.
Ataku paniki można dostać od samego nadmiernego myślenia siedząc zwyczajnie przed telewizorem

Kurcze a ja byłam przekonana że dostaje się go wtedy jak jest naprawdę źle , tak miałam a teraz nawet o tak jak piszesz ‍ jednak nie ma co się załamywać bo dzięki forum i wam wiem że nie jestem sama

joacze9 pisze: ↑

3 grudnia 2024, o 21:44

kiki333 pisze: ↑

3 grudnia 2024, o 11:35

joacze9 pisze: ↑

3 grudnia 2024, o 11:04

Hej. Czy po prostu od myślenia że ktoś mnie ocenia,.codziennie obserwuje (domownicy w domu), jakieś zmartwienia o męża można dostać ataku paniki?

Jasne że tak.
Ataku paniki można dostać od samego nadmiernego myślenia siedząc zwyczajnie przed telewizorem

Kurcze a ja byłam przekonana że dostaje się go wtedy jak jest naprawdę źle , tak miałam a teraz nawet o tak jak piszesz ‍ jednak nie ma co się załamywać bo dzięki forum i wam wiem że nie jestem sama

Ja zazwyczaj dostaje "różnych dziwnych akcji" jak sobie siedzę przed telewizorem, albo wieczorem jak leże w łóżku.
Rzadko mi się to zdarza jak się stresuje czy denerwuje, zazwyczaj całkowicie później tak jakby organizm wtedy chciał odreagować.

Pozdrawiam

Witajcie kochani!

Postanowiłem napisać bo dziś juz nastąpił "punkt krytyczny". Od wielu lat zmagam sie z nerwicą przez którą nabawiłem sie roznego rodzaju blokad, niecheci przed aktywnością. Lęki również są, z napadami paniki włącznie.
Mowiłem o tym wielokrotnie swojemu lekarzowi jednak twierdził ze lekowo jestem ustawiony optymalnie. Nie walczyłem z nim, przyjąłem do siebie to co mówił.
Dziś miałem takie zrezygnowanie ze przed samą myśl o jezdzie na spotkanie z psychoterapeutą było mi niedobrze. Przerażające uczucie, nie mogłem emocjonalnie dojśc do siebie przez cały dzień. Chce to naświetlić lekarzowi podczas wizyty, za kilka dni bo nie da sie tak zyć. Miałem trudne, egzystencjalne uczucia. Dawno nic mnie tak nie złamało. Straciłem nadzieje ze sie poprawi, jestem przybity.
Jak sobie pomóc, nie mam już siły na ciągłą walke z uczuciami. Moze tu usłysze jakieś ciepłe słowo, jestem w kropce.

kiki333 pisze: ↑

4 grudnia 2024, o 08:35

joacze9 pisze: ↑

3 grudnia 2024, o 21:44

kiki333 pisze: ↑

3 grudnia 2024, o 11:35

Jasne że tak.
Ataku paniki można dostać od samego nadmiernego myślenia siedząc zwyczajnie przed telewizorem

Kurcze a ja byłam przekonana że dostaje się go wtedy jak jest naprawdę źle , tak miałam a teraz nawet o tak jak piszesz ‍ jednak nie ma co się załamywać bo dzięki forum i wam wiem że nie jestem sama

Ja zazwyczaj dostaje "różnych dziwnych akcji" jak sobie siedzę przed telewizorem, albo wieczorem jak leże w łóżku.
Rzadko mi się to zdarza jak się stresuje czy denerwuje, zazwyczaj całkowicie później tak jakby organizm wtedy chciał odreagować.

Pozdrawiam

Hmmm ciekawe...
To tak właśnie jakby organizm myślał "okej, tu jest mi bezpiecznie mogę się rozładować" trzymaj się, również pozdrawiam!

Myślę sobie i kurczę, niby nerwica wyleczona, jedynie czasem duszność, lęk ale wtedy gdy czuje kogoś obserwacje, ocenę, gdy ktoś z domowników idzie zawsze wtedy szukam sobie zajęcia i nie potrafię nad tym zapanować... Wiem że to wyniosłam z domu rodzinnego, teraz jestem u teściów, wspólna kuchnia, niedługo osobna , oni i tak nigdy nie kontrolują i są mili a ja sobie sama nakładam presję. Ktoś wyszedł z takiej presji w głowie? Pozdrawiam was

joacze9 pisze: ↑

4 grudnia 2024, o 23:23

Myślę sobie i kurczę, niby nerwica wyleczona, jedynie czasem duszność, lęk ale wtedy gdy czuje kogoś obserwacje, ocenę, gdy ktoś z domowników idzie zawsze wtedy szukam sobie zajęcia i nie potrafię nad tym zapanować... Wiem że to wyniosłam z domu rodzinnego, teraz jestem u teściów, wspólna kuchnia, niedługo osobna , oni i tak nigdy nie kontrolują i są mili a ja sobie sama nakładam presję. Ktoś wyszedł z takiej presji w głowie? Pozdrawiam was

Ja tak mam, mieszkam sama z dziećmi, bo mąż za granicą, ale w mojej głowie wszystko musi być na sto procent, nie potrafię odpuścić. Nawet jak jestem serio chora, z gorączką to nie potrafię odpocząć i spokojnie leżeć dopóki widzę bałagan. To samo np na kacu. Póki nie posprzątam to się nie odpreze. Widzę już znaczną poprawę, ale jeszcze dużo pracy przede mną. Przede wszystkim muszę nauczyć się relaxu, odpoczywania. Takie głupie, niby naturalne rzeczy, a człowiek nie potrafi ‍♀️

Ja odpoczywam po lekach, nic przyjemnego hehe

Pawlo41 pisze: ↑

1 grudnia 2024, o 08:24

freaky man pisze: ↑

1 grudnia 2024, o 00:26

Hej wszystkim. Dawno mnie tu nie było, miałem raz lepsze dni raz gorsze, ale DD Nadal trzyma. Somaty zmienne jak w kalejdoskopie.. pustka w głowie znowu... No i jakoś leci. Najgorsze jest to że niby próbuje wychodzić do ludzi, spotykać się z kimś a po spotkaniu nic nie pamiętam... Zrobię sobie chyba jeszcze mri głowy.. serce przebadane i jest git.. na razie tylko na propranololu, na ten mój wysoki puls... No i zobaczymy...

Witam. Jak wysoki masz puls? Pytam z ciekawości.

Na propranololu (2x dziennie) średnio w spoczynku 85/90 ud/min najczęściej. Nawet jak gdzieś wychodzę to teraz w granicach 115 a było 150 (chyba przez agorafobię) ale no..
Bez propranololu było to najczęściej 115ud/min w spoczynku z wahaniami do 150, a w najgorszych momentach 200 i to nie w chwili ataków paniki czy wysiłku fizycznego, tylko tak o.
No także z tym jest lepiej bo jak tak mi ten puls przyspieszał to czułem to wszystko jak napierdzielalo w klacie i takie nieprzyjemne uczucie. No i tak to wygląda.

freaky man pisze: ↑

6 grudnia 2024, o 00:35

Pawlo41 pisze: ↑

1 grudnia 2024, o 08:24

freaky man pisze: ↑

1 grudnia 2024, o 00:26

Hej wszystkim. Dawno mnie tu nie było, miałem raz lepsze dni raz gorsze, ale DD Nadal trzyma. Somaty zmienne jak w kalejdoskopie.. pustka w głowie znowu... No i jakoś leci. Najgorsze jest to że niby próbuje wychodzić do ludzi, spotykać się z kimś a po spotkaniu nic nie pamiętam... Zrobię sobie chyba jeszcze mri głowy.. serce przebadane i jest git.. na razie tylko na propranololu, na ten mój wysoki puls... No i zobaczymy...

Witam. Jak wysoki masz puls? Pytam z ciekawości.

Na propranololu (2x dziennie) średnio w spoczynku 85/90 ud/min najczęściej. Nawet jak gdzieś wychodzę to teraz w granicach 115 a było 150 (chyba przez agorafobię) ale no..
Bez propranololu było to najczęściej 115ud/min w spoczynku z wahaniami do 150, a w najgorszych momentach 200 i to nie w chwili ataków paniki czy wysiłku fizycznego, tylko tak o.
No także z tym jest lepiej bo jak tak mi ten puls przyspieszał to czułem to wszystko jak napierdzielalo w klacie i takie nieprzyjemne uczucie. No i tak to wygląda.

Dziękuję za odpowiedź. Pozdrawiam.

Hej. Dziś dopadł mnie smutek... Od nastoletnich lat nie mam dobrego kontaktu z siostrą. Gdy była mała pilnowałam ją, co nie za dobrze na mnie wpłynęło bo jestem tylko cztery lata starsza. Dziś patrzę na wiadomości nie odpisuje mi tydzień, tak po prostu, gdy piszę czy się obraziła ona że nie. Wiem, może być zajęta ale chyba nie aż tak. Wyprowadziłam się z domu, były momenty że ona stała po stronie rodziców a była przeciw mnie a ja wyszłam z domu, tam miałam wieczną kontrolę i lęk. Teraz choć wiem że relacja ta i tak jest toksyczna mam łzy w oczach i tęsknotę i to sprawa że mam zły dzień czasem. Co zrobić gdy aż tak wrażliwym się jest i zależy? Staram się zajmować domem, studiami ale te myśli gdzieś mnie męczą. Pozdrawiam, k 24

Niestety na nerwicę wszystko ma wpływ co nas otacza. Ja nawet gdy dobrze zaczynam dzień , przychodzi jakąś głupia myśl i proszę zaczyna się lęk, nakręcanie - jestem w trakcie odburzania. I mimo iż wiem że to tak działa to i tak wraca jak bumerang. Dużo pracy i cierpliwości. Oczywiście jestem z siebie dumna - wczoraj byłam w galerii na zakupach, multum ludzi, hałas , pełno bodźców i wiadomo w główce zaczęły się kołatać myśli , i oczywiście już mi było nie dobrze , gorąco , głowa zaczęła boleć , dźwięki przytłaczały i włączył się tryb ucieczki - oczywiście racjonalizowałam , skupiłam się na zakupach na oglądaniu ciuszszkow i szukaniu prezentów a w głowie ta myśl dostaniesz ataku paniki zobaczysz będzie jeszcze gorzej ale się nie poddałam zwalczałam ta myśl mimo że wracała jak bumerang i się udało - 5 godzin na zakupach z czego 4 godziny bardzo udane . Także da się Kochani Trzeba walczyć i próbować żyć i wierzę że w końcu to minie

Wszystko się psuje jak zęby, cokolwiek napiszę jest bez znaczenia a jednak próbuje się ratować, Mam dość szczęśliwych i głupich ludzi, a nieszczęśliwi są chorzy. Z wariatem nigdy nic nie wiadomo ale można przynajmniej pogadać. Ciekawe kiedy wybuchne, bo ja mam taką tendencję raz na kilka lat aha, nie bo jestem na lekach więc nici z emocji. To sobie popłakałem. Ogarnia mnie znużenie, jak mam się zmienić skoro nie mam sił wstać i się podnieść ? radość kretynów

Wczoraj wróciłem z domu rodzinnego do wynajmowanego pokoju. Od tego momentu pojawił się płacz. Nocowałem u dziewczyny, rano telefon od rodziców z pytaniem jak się czuję i znowu płacz i chęć rzucenia wszystkiego i powrotu do domu rodzinnego. Te objawy płaczu mam od miesiąca