Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

Caramoglie · 19 listopada 2024, o 08:36

Karol.swiderskii pisze: ↑
18 listopada 2024, o 16:27

Żakuj1497 pisze: ↑
18 listopada 2024, o 16:16

Karol.swiderskii pisze: ↑
18 listopada 2024, o 14:50

Mam stwierdzoną od jednego lekarza schizofrenię paranoidalną. Mam uczucie że nie panuje nad głową i swoimi myślami. Że to co się dzieje w mojej głowie opanowało moje życie. Mam uczucie sparaliżowanej głowy. Jeśli chodzi o głosy to nie mam pojęcia czy je mam czy nie. Na pewno nie potrafię wychwycić żadnych dialogów. To trwa 7 lat. Pogubiłem się na tyle że nie wiem czy to moje myśli czy głosy. Nie spoglądam ludzia w oczy bo myślę że widzą że oszalałem. I też z własnego doświadczenia oni uciekają wzrokiem. Mam wieczorem nie myśląc taki ucisk w skroniach. Która jest sparaliżowana. Moja mimika też. Oczy szeroko otwarte jak bym był pod wpływem czegoś. Lub jak bym się w coś wsłuchiwał. Mam derealizacje. Myślałem że to nerwica lękowa mnie tak paraliżuje ale biorę od 2 dni pregabalin i czuję się po prostu spokojniejszy bez leków. Ale mam takie uczcie gorąca w głowie i natłok myśli jak bym sam nie myślał. Może to te głosy.
Można mieć schizofrenię bez głosów, głosy to wyraźne słowa z poza ciała lub z wewnątrz. Warto się edukować na wszelki wypadek. Czasem zapisują schizofrenię żeby leki były refundowane. Tak może zaczynać się schizofrenia, przeważnie rozwija się kilka lat zanim nastąpi wybuch psychozy ja usłyszałem głosy po roku choroby. Umiem określić kiedy się zaczęły, ale nie umiałem wtedy powiedzieć komuś co mi jest bo nie widziałem problemu
Czy psychoza może być u mnie że jestem silnie przekonany że w moich oczach widać że oszalałem i że po moim zachowaniu ruchu oczu i wszystkiego innego jak się zachowuje widać że jestem chory? Trwam w tym przekonaniu bardzo długo i mnie paraliżuje w życiu że nie chodzę nawet do pracy czy też nie wychodzę do znajomych. Już lata to trwa.

Nawet jeśli widać, że jesteś chory, to co? Hmmm? Każdy ma prawo być chory. To nie jest Twój wybór ani wina, że jesteś chory. Wstyd to być złym człowiekiem, a nie być chorym.

Bezsenność · 19 listopada 2024, o 14:31

Dzisiaj… czuję się taka samotna. To zdecydowanie najgorszy dzień i była noc odkąd mam nawrót lęków.
Do tego stopnia boję się wyniku badania, że ataki paniki zdarzają się kilka razy dziennie. Musiałam dziś zwolnić się z pracy bo wyć się chciało non stop, nie umiem jeść, pracować i spać. Do tych wyników chyba oszaleje całkiem. Dziś na szybko wizyta u lekarza, czeka mnie powrót do leków, poddaję się… to za dużo dla mnie. Tak bardzo chciałabym być zdrowa…

Pawlo41 · 19 listopada 2024, o 14:39

Mam pytanie. Czy też miewacie nawroty nerwicy w okresie jesienno-zimowym?

Karol.swiderskii · 19 listopada 2024, o 15:06

Caramoglie pisze: ↑
19 listopada 2024, o 08:36

Karol.swiderskii pisze: ↑
18 listopada 2024, o 16:27

Żakuj1497 pisze: ↑
18 listopada 2024, o 16:16

Można mieć schizofrenię bez głosów, głosy to wyraźne słowa z poza ciała lub z wewnątrz. Warto się edukować na wszelki wypadek. Czasem zapisują schizofrenię żeby leki były refundowane. Tak może zaczynać się schizofrenia, przeważnie rozwija się kilka lat zanim nastąpi wybuch psychozy ja usłyszałem głosy po roku choroby. Umiem określić kiedy się zaczęły, ale nie umiałem wtedy powiedzieć komuś co mi jest bo nie widziałem problemu
Czy psychoza może być u mnie że jestem silnie przekonany że w moich oczach widać że oszalałem i że po moim zachowaniu ruchu oczu i wszystkiego innego jak się zachowuje widać że jestem chory? Trwam w tym przekonaniu bardzo długo i mnie paraliżuje w życiu że nie chodzę nawet do pracy czy też nie wychodzę do znajomych. Już lata to trwa.
Nawet jeśli widać, że jesteś chory, to co? Hmmm? Każdy ma prawo być chory. To nie jest Twój wybór ani wina, że jesteś chory. Wstyd to być złym człowiekiem, a nie być chorym.

Z moimi przypadłościami wyglądam jak psychol który się wpatruje w kogoś. Lub jak upośledzony gość. Wstyd mi kiedy przechodzę obok pięknych dziewczyn w moim wieku. Bądź gdy przechodzę obok młodzieży która patrzy na mnie jak na żula lub gościa który jest opętany.

Bezsenność · 21 listopada 2024, o 15:26

Dzisiaj drugi dzień zażywania leków. Niecierpliwie czekam aż zaczną działać. Na szczęście wracam do swoich poprzednich, które znam i których się zupełnie nie obawiam. Mój wczorajszy dzień skończył się ogromną ulgą, ponieważ okazało się, że badania wyszły dobrze. Gwałtownie zszedł ze mnie lęk i myślałam, że dziś będzie już tylko lepiej a weszła derealizacja z lekkimi zawrotami głowy jakby „w oczach” i lekkie duszności, jestem skrajnie wymęczona. Miałam 2 tygodnie nieustannego lęku. Nigdy nie byłam aż w tak silnym stanie. Czuję się wypruta z emocji, to będzie długi proces… jutro terapia.

Żakuj1497 · 21 listopada 2024, o 16:05

Dziś głowa mnie pobolewa ale nie jestem w pracy, więc to przetrzymam. Czuję się ogólnie jak na ten moment ok, pewnie to zasługa leków. Chcę ogólnie od życia więcej niż być warzywem. Dojrzewam do tego z każdym dniem żeby wstać na równe nogi chociaż na jeden moment. Ludzie zdrowi nie wiedzą jak to jest męczyć się z samym sobą, nie wiedzą co to choroba/zaburzenie psychiczne, dlaczego więc ja mam być idealny ? Dbam o dietę, wysiłek od czasu do czasu i patrzę jak życie mi przemija w walce z czymś czego lekarze nie potrafię zrozumieć, z życiem .

nerwicalekowa · 22 listopada 2024, o 11:00

Dziś jest jakaś tragedia, co chwilę coś sobie innego wymyślam. Przekręcam się i coś mi strzeli w okolicy szyi/barku- juz sobie najagorsze rzeczy wmawiam

Żakuj1497 · 22 listopada 2024, o 13:31

#będzie dobrze

Caramoglie · 22 listopada 2024, o 17:15

U mnie źle, najpierw chciałam to opisać i się wyżalić, ale w tej chwili jest tak źle, że nawet tego mi się już nie chce...

Zaburzona_0na · 23 listopada 2024, o 00:10

Dzisiaj miałam kryzys , i to w swoje urodziny ;(
Wkurzyłam się strasznie , bo już tak dobrze.mi szło wróciły chęci do życia , śmiałam się , nie myślałam o nerwicy wogole aż tu nagle ... Z podwójną siłą wstaje od razu lęk, drgania ciała a różnych miejscach , przyspieszona akcja serca , trwało to do południa , a po południe ucisk w gardle , brało mnie na wymioty , byłam głodna ale nie byłam w stanie nic zjeść i niestety skonczyło się lataniem do WC co 15 minut

‍♀️ nie potrafiłam się uspokoić , oczywiście na przemian ciepło, zimno, duszno , zawroty głowy i racjonalizowanie że to tylko nerwica nic Ci nie będzie nic nie dawało

miałam ochotę być sama , spać mi się chciało niemiłosiernie a tymczasem tu goście , tu trzeba zabawiać i donosić

naprawdę ciężki dzień

Żakuj1497 · 23 listopada 2024, o 06:53

Wstawałem dziś rano z gorszym nastawieniem, pojawiły się myśli po co i na co oczywiście musiałem bo praca nie wybiera, ale to już niepokojący znak można powiedzieć że od samego Boga

Bezsenność · 23 listopada 2024, o 13:02

Co z tego, że po wyniku rtg klatki poczułam ulgę?
Potrwała przez chwilę. Na drugi dzień wstałam z dołem i derealiacją. Dziś uczucie otępienia się spotęgowało, biorę leki 4 dzień. Nie płuca? To może rak przełyku, w końcu mam refluks. Może ten ból to wcale nie kręgosłup tylko guz uciska na niego i dlatego boli? A derealizacja to guz mózgu?Czasem mam myśl, że wszystko wróci do normy, a czasem boję się, że tak zostanie. Że będę taka „wklejona” do swojego życia, bez zainteresowań, jak robot, nie wiedząc co się wokół mnie dzieje, jak dołączyć do tego „biegu” a nie tylko się przyglądać. Muszę wrócić do pracy, jeest na tyle wymagającą, że być może pozwoli mi ustawić mózg do pionu. Na razie siedzenie w domu pogłębia ten stan, akurat gdy trzeba czasu by leki się wkręciły. Ehh..Chciałabym wrócić do dawnej siebie…Boże

miesiąc temu cieszyłam się życiem na Cyprze, piłam drinki pod palmami i nic mnie nie bolało, czułam ogromną ulgę… gdzie teraz jestem?

Żakuj1497 · 24 listopada 2024, o 10:12

Miewam gorsze chwile, nie chce mi się żyć. Ciągle to samo, brak sił na coś nowego. Czuję, że umieram. Codziennie jest gorzej, objawy moich problemów codziennie mnie dobijają została mi chyba tylko klamka i sznurek. Mdli mnie już myślenie, że coś się polepszy, że wszystko jest dobrze nie jest i nie będzie no chyba że wygram życie umierając.

Green_Tea · 24 listopada 2024, o 14:43

Zaburzona_0na pisze: ↑
23 listopada 2024, o 00:10
Dzisiaj miałam kryzys , i to w swoje urodziny ;(
Wkurzyłam się strasznie , bo już tak dobrze.mi szło wróciły chęci do życia , śmiałam się , nie myślałam o nerwicy wogole aż tu nagle ... Z podwójną siłą wstaje od razu lęk, drgania ciała a różnych miejscach , przyspieszona akcja serca , trwało to do południa , a po południe ucisk w gardle , brało mnie na wymioty , byłam głodna ale nie byłam w stanie nic zjeść i niestety skonczyło się lataniem do WC co 15 minut ‍♀️ nie potrafiłam się uspokoić , oczywiście na przemian ciepło, zimno, duszno , zawroty głowy i racjonalizowanie że to tylko nerwica nic Ci nie będzie nic nie dawało miałam ochotę być sama , spać mi się chciało niemiłosiernie a tymczasem tu goście , tu trzeba zabawiać i donosić naprawdę ciężki dzień

Mi się często pogarszało w urodziny i ogólnie w inne wydarzenia, kiedy powinno się dobrze bawić, bo byłam zła na siebie, że swoim stanem psychicznym ,,psuję sobie" różne rzeczy i gdybym była normalna to lepiej bym je doświadczała. Staram się teraz nie przywiązywać tak dużej wagi do tych wszystkich świąt i okazji i sobie mówić, że najwyżej będą nieudane i co z tego? Dzień jak każdy inny. Też problem jest taki, że co roku jest to zdmuchiwanie świeczki z tortu a ja co roku sobie myślę, że będę pewnie znowu życzyć sobie coś w stylu, żebym była kiedyś szczęśliwa albo zdrowa, wiedząc, że się nie spełni :/

Green_Tea · 24 listopada 2024, o 14:47

Bezsenność pisze: ↑
23 listopada 2024, o 13:02
Co z tego, że po wyniku rtg klatki poczułam ulgę?
Potrwała przez chwilę. Na drugi dzień wstałam z dołem i derealiacją. Dziś uczucie otępienia się spotęgowało, biorę leki 4 dzień. Nie płuca? To może rak przełyku, w końcu mam refluks. Może ten ból to wcale nie kręgosłup tylko guz uciska na niego i dlatego boli? A derealizacja to guz mózgu?Czasem mam myśl, że wszystko wróci do normy, a czasem boję się, że tak zostanie. Że będę taka „wklejona” do swojego życia, bez zainteresowań, jak robot, nie wiedząc co się wokół mnie dzieje, jak dołączyć do tego „biegu” a nie tylko się przyglądać. Muszę wrócić do pracy, jeest na tyle wymagającą, że być może pozwoli mi ustawić mózg do pionu. Na razie siedzenie w domu pogłębia ten stan, akurat gdy trzeba czasu by leki się wkręciły. Ehh..Chciałabym wrócić do dawnej siebie…Boże miesiąc temu cieszyłam się życiem na Cyprze, piłam drinki pod palmami i nic mnie nie bolało, czułam ogromną ulgę… gdzie teraz jestem?

U mnie to samo. Zawsze ,,no ale jeśli to badanie wyjdzie dobrze, jeśli ta stresująca sytuacja minie, jeśli wrócę bezpiecznie do domu, to już naprawdę będzie dobrze". No i potem ta rzecz mija, jest ulga na kilka godzin, może dni zanim znajdę sobie kolejną rzecz. Aż można by dojść do wniosku, że to nie była żadna ekstremalna sytuacja, tylko że w mojej głowie wszystko jest stanem zagrożenia życia

Tak się śmieję teraz z tego póki mogę, ale wiem, że jutro czy pojutrze może mnie to nie śmieszyć, bo znowu mnie jakaś cholera złapie.