basia123 pisze: ↑

27 listopada 2022, o 13:25

basia123 pisze: ↑

27 listopada 2022, o 13:17

Zumba pisze: ↑

26 listopada 2022, o 23:56

No dokladnie, ja też tak mam że obserwuje ludzi I myślę sobie ze nic im nie jest. Oni chodzą po sklepach, na spacer itd tacy zrelaksowani, nie myślą o tym czy im coś dolega czy nie. Jejku ja mam nadzieję że za rok już nie będę miała tych wszystkich objawów, kurcze nie chce rano wstawać I zastanawiać się jak dzień bedzie wyglądał

Jakiś czas temu na terapi żaliłam się że wolalabym mieć inny objaw niż mój, np problem z żołądkiem, albo bol w klatce piersiowej a nie zawroty głowy, brak czucia połowy ciała i tak dalej. I terapeutka powiedziała że osoba która ma objawy ze strony serca czy żołądka pewnie chcualaby zamienić się ze mną. Ogólnie terapeutka poruszyła to, że, zostają z nami objawy których najbardziej się boimy.... pamiętam jak nie mogłam zrozumieć tego ze jestem zrelaksowana a objawy I tak się pojawiają. I to moje wątpliwości " że to nie możliwe jestem zrelaksowana, niczym się nie stresuje a one ciągle są, dlaczego?" Ostatnio właśnie częściej mnie dopadają w wolnej chwili, wtedy kiedy jestem zrelaksowana....

U mnie tak jest z sennoscia i poczuciem że na nic nie mam siły, zaraz mi się pojawia jazda że może coś mnie właśnie rozkłada🤯
Tak sobie myślę że może nasze ciała przez ostatnie miesiące przyzwyczaiły się do wysokich skoków hormonów itd i potrzeba czasu żeby nauczyły się na nowo relaksowac tak w pełni? Pewnie w momencie relaksu też włącza się analiza typu "o jestem zrelaksowana " i nagle bum " o nie jestem jednak słaba " i panika gotowa

basia123 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 18:41

Ja to mam wrażenie że znowu cofnęłam się trzy kroki... było już coraz lepiej aż tu nagle bom!! Mam wrażenie że znów objawy mi się nasiliły. Dziś w pracy nagle jakiś atak, nie mogłam zaczerpnąć powietrze, klatka piersiowa ciężka, brak czucia, straszne islabienue. Po 15 min doszłam do siebie. O rany... Teraz siedzę i czytam forum żeby się trochę uspokoić...

sosna70 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 18:29

witam wszystkich bardzo serdecznie, jestem tutaj nowa ale objawy nerwicy niestety stare i jak czytam całe to forum to od razu mi lepiej..... nie czuję się taka zagubiona i samotna z moim nerwicowym problemem. Ciągle słyszę bicie mojego serca ciągle mierzę puls , nawet w pracy ukradkiem i gdy jest wyższy czuje jeszcze większy lęk. Doszło do tego że nie chcę spotykać się ze znajomymi bo a nóż widelec puls mi skoczy do 150 i będę się trzęsła, będzie mi słabo itp...potem szybko jakiś propranolol i czekam kiedy będzie spadać , a potem jak jest juz ok tzn taki około 60 to się boję że jest za niski....czy ktoś z was kochani tak ma? jak sie tego pozbyć, próbowałam to akceptować i olewać ale nieee nie wiem co robić podpowiedzcie dziękuję z góry

basia123 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 18:41

Ja to mam wrażenie że znowu cofnęłam się trzy kroki... było już coraz lepiej aż tu nagle bom!! Mam wrażenie że znów objawy mi się nasiliły. Dziś w pracy nagle jakiś atak, nie mogłam zaczerpnąć powietrze, klatka piersiowa ciężka, brak czucia, straszne islabienue. Po 15 min doszłam do siebie. O rany... Teraz siedzę i czytam forum żeby się trochę uspokoić...

sosna70 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 19:26

basia123 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 18:41

Ja to mam wrażenie że znowu cofnęłam się trzy kroki... było już coraz lepiej aż tu nagle bom!! Mam wrażenie że znów objawy mi się nasiliły. Dziś w pracy nagle jakiś atak, nie mogłam zaczerpnąć powietrze, klatka piersiowa ciężka, brak czucia, straszne islabienue. Po 15 min doszłam do siebie. O rany... Teraz siedzę i czytam forum żeby się trochę uspokoić...

Basiu ja tez dzisiaj miałam moment słabosci w pracy i wiesz co pomyslałam....było ich wiele niektóre okropne i nie zasłabłam to i teraz nie zasłabnę i wiesz co....przeszło:)

basia123 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 19:37

sosna70 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 19:26

basia123 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 18:41

Ja to mam wrażenie że znowu cofnęłam się trzy kroki... było już coraz lepiej aż tu nagle bom!! Mam wrażenie że znów objawy mi się nasiliły. Dziś w pracy nagle jakiś atak, nie mogłam zaczerpnąć powietrze, klatka piersiowa ciężka, brak czucia, straszne islabienue. Po 15 min doszłam do siebie. O rany... Teraz siedzę i czytam forum żeby się trochę uspokoić...

Basiu ja tez dzisiaj miałam moment słabosci w pracy i wiesz co pomyslałam....było ich wiele niektóre okropne i nie zasłabłam to i teraz nie zasłabnę i wiesz co....przeszło:)

Tak sobie dzus powtarzałam jest ok....przypominałam sobie ostatni atak I to że przeszlo, dzus sobie powtarzałam przeczekaj, zaraz będzie ok, i tak dalej. No udało się, tylko pooristu tracę trisxkw cierpliwość w samochodzie poryczalam się, trochę emocje zeszły

sosna70 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 20:02

basia123 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 19:37

sosna70 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 19:26

Basiu ja tez dzisiaj miałam moment słabosci w pracy i wiesz co pomyslałam....było ich wiele niektóre okropne i nie zasłabłam to i teraz nie zasłabnę i wiesz co....przeszło:)

Tak sobie dzus powtarzałam jest ok....przypominałam sobie ostatni atak I to że przeszlo, dzus sobie powtarzałam przeczekaj, zaraz będzie ok, i tak dalej. No udało się, tylko pooristu tracę trisxkw cierpliwość w samochodzie poryczalam się, trochę emocje zeszły

ja też tak czasem mam kiedyś wracałam z pracy było mi słabo i łzy leciały mi jak grochy doszłam do domu i juz było lepiej czasami tez tracę cierpliwość i wkurzam się na te stany i myslę....inni to nie przejmują się i mają lepiej... no a okazuje sie że jest nas spora grupa wrażliwców....my jestesmy poprostu dobrzy ludzie:)

basia123 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 20:27

sosna70 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 20:02

basia123 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 19:37

Tak sobie dzus powtarzałam jest ok....przypominałam sobie ostatni atak I to że przeszlo, dzus sobie powtarzałam przeczekaj, zaraz będzie ok, i tak dalej. No udało się, tylko pooristu tracę trisxkw cierpliwość w samochodzie poryczalam się, trochę emocje zeszły

ja też tak czasem mam kiedyś wracałam z pracy było mi słabo i łzy leciały mi jak grochy doszłam do domu i juz było lepiej czasami tez tracę cierpliwość i wkurzam się na te stany i myslę....inni to nie przejmują się i mają lepiej... no a okazuje sie że jest nas spora grupa wrażliwców....my jestesmy poprostu dobrzy ludzie:)

Dokladnie miałam te same myśli że inni to mają lepiej, nie przejmują się. Czasem jak obserwuje ludzi w sklepie czy np restauracji to sobie myślę " ooo oni to mają dobrze, spokojnie jedzą, niczym się nie przejmują...itp"
Najpierw myślałam że jestem słaba itp, teraz myślę że jestem silna bo staram się nie poddawać nerwicy. zresztą ja przed terapia wogole byłam bardzo samokrytyczna i wymagająca. Terapeutka mówiła że nie daje sobie nawet chwili na to żeby być słabym, znaczonym, żeby cAsem odpuścić.

sosna70 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 22:55

basia123 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 20:27

sosna70 pisze: ↑

28 listopada 2022, o 20:02

ja też tak czasem mam kiedyś wracałam z pracy było mi słabo i łzy leciały mi jak grochy doszłam do domu i juz było lepiej czasami tez tracę cierpliwość i wkurzam się na te stany i myslę....inni to nie przejmują się i mają lepiej... no a okazuje sie że jest nas spora grupa wrażliwców....my jestesmy poprostu dobrzy ludzie:)

Dokladnie miałam te same myśli że inni to mają lepiej, nie przejmują się. Czasem jak obserwuje ludzi w sklepie czy np restauracji to sobie myślę " ooo oni to mają dobrze, spokojnie jedzą, niczym się nie przejmują...itp"
Najpierw myślałam że jestem słaba itp, teraz myślę że jestem silna bo staram się nie poddawać nerwicy. zresztą ja przed terapia wogole byłam bardzo samokrytyczna i wymagająca. Terapeutka mówiła że nie daje sobie nawet chwili na to żeby być słabym, znaczonym, żeby cAsem odpuścić.

dokładnie czasem trzeba odpuścić, ale jak to zrobic jeżeli wszyscy licza na ciebie? kiedy przyzwyczaiłas wszystkich ze jestes zawsze na zawołanie? ja niestety tak mam... jakbym powiedziała komus że nie bo nie... to byłaby obraza na całego...chciałabym iść na terapie, nawet raz poszłam ale trafiłam na fatalnego terapeutę i zniechęciłam się no i ciagle przeżywam wszystko i problemy innych i potem swoje...Pozdrawiam cię Basiu i dobrze rozumiem:)

zaburzony86 pisze: ↑

29 listopada 2022, o 08:22

Piszę by się wyżalić jak totalnie beznadziejny jestem

Raz śpię lepiej raz gorzej, jak każdy. Od czasu do czasu mam jednak taką noc, że nie śpię w ogóle albo prawie w ogóle. Oczywiście dziwnym trafem zawsze jest to noc w tygodniu, gdy trzeba iść do pracy. W weekendy nigdy tak nie ma.

W każdym razie jakieś dwa tygodnie temu miałem taką noc, gdzie spałem może ze 4h i to przerywanym rytmem. Rano jak zombie. Ale nastawiłem się pozytywnie, poszedłem do pracy, fakt, było ciężko, ale dałem radę. Dało mi to powera i pomyślałem, że udało mi się to gówno przełamać. Przynajmniej w tym zakresie. Udowodnić sam sobie, że mogę iść po takiej nocy do pracy i świat się nie zawali. Oczywiście na logikę i tak wiem, że się nie zawali, ale mózg podsuwa negatywne scenariusze.

Tak czy inaczej dziś znów była taka noc. Zasnąłem o 2:30, wstałem o 7, budziłem się ze trzy razy. Na dodatek zaraz po przebudzeniu zegarek mi pokazał puls 150, potem zaraz spadł do normalnych wartości, ale już się nakręciłem. No i nie podszedłem Wiem że to bez sensu decyzja, krok w tył, wiem że byłoby ciężko ale dałbym radę. Ale wymiękłem.

Jestem beznadziejny

SasankaLesna pisze: ↑

29 listopada 2022, o 09:42

Cześć
też mam problemy ze snem, ale nieco zmieniłam do tego podejście. Ostatnio zgadałam się ze znajomymi z pracy, jak u nich ze snem. I każda, jedna osoba ma właśnie takie dni, że nie śpią lub śpią gorzej, tylko tego tak nie przeżywają, jak my . To, że po nieprzespanej nocy jesteśmy zombiakami to fakt, ale warto to zaakceptować. Po prostu - nie śpię, czuję się gorzej i ok. Głęboka akceptacja tego stanu rzeczy sprawia, że przestajemy czuć napięcie na samą myśl, że się nie wyśpimy albo, że będziemy spać tylko 4 godziny. Znam ludzi, którzy przez przeważającą część tygodnia śpią po 5 godzin, bo im szkoda czasu na sen . Chociaż wiadomo, że 6-8 godzin snu to fajna sprawa dla organizmu i psychiki.
I nie pisz o sobie, że jesteś beznadziejny, bo to nie Twoja wina, że masz zaburzenie, czy problemy ze snem. Gdybyś w tym momencie umiał sobie z tym poradzić, to byś na pewno tak zrobił. Nie szarp się sam ze sobą, bo po bez sensu. Lepiej być dla siebie wsparciem

zaburzony86 pisze: ↑

29 listopada 2022, o 11:40

Ale ja wiem, że masz rację. Wiem, że inni też mają takie noce. Wiem, że ja kiedyś przed zaburzeniem też miewałem. Wiem, że nie ma w tym nic nienormalnego i na dobrą sprawę oprócz rozbicia i złego samopoczucia niczym to nie skutkuje. Szczególnie, że mam spokojną pracę i bym po prostu przesiedział te 8 godzin. Ja to wszystko wiem i rozumiem. A jednak jak widzisz potrafię się nakręcić, tak że nie idę. Że się poddaje. Potem jestem wściekły na siebie i przybity. Jeden krok do przodu tak jak ostatnio, a potem dwa kroki do tyłu jak dziś.