Rafkul pisze: ↑

24 listopada 2022, o 10:57

W leku wszystko wydaje się inne przeszłośc przyszłość bliscy znajomi świat bo to świat z naszej głowy ten lękowy nie prawdziwy dopiero jak lek mija można to dostrzec

Rafkul pisze: ↑

24 listopada 2022, o 17:03

Chyba myśli są natrętne jak nadajemy im wartość nawet kiedy myślimy ze nie nadajemy

emk49 pisze: ↑

24 listopada 2022, o 20:45

Miał ktoś z was lęk przed schizofrenią prostą? Nie znałem tego terminu wcześniej i odrzucałem strach przed schizofrenią paranoidalną (mam świadomość objawów i nigdy wgl nie podlegało to mojej wątpliwości). Szukając informacji na temat strachu przed CHAD natknąłem się na jakaś wstawkę o schizofrenii prostej. Zacząłem o tym szukać w google i że często zaczyna się od nerwicy i najnowszy lęk został odblokowany. Zdaje sobie sprawę, ze to już kolejna choroba psychiczna, która sobie wkręcam ale strasznie się tego boję.

basia123 pisze: ↑

26 listopada 2022, o 13:32

Ten dział jest po to żeby się wyżalić....A więc. Kurcze dobrze mi już szło a tu nagle gorsze 2 dni i do tego wczoraj nagle straszne islabuenue, dziwne uczucie w gardle I głowie, tak jak bym miała zaraz zemdleć, myślałam ze kurcze umieram. Dziwne to było.... uczucie takiego osłabienia i lekkości mam często, i jakiś mniej na to zwracam uwagę. No ale wczoraj.... A NIE CZULAM LĘKU. Po tym dziwny intensywnym odkabiemiu poszłam spać. Kurcze nie wiem co robię źle ... Mam wrażenie że akceptuje moje objawy I po cichu liczyłam że będzie już tylko lepiej... wychodzę z domu mimo objawów, właściwie to już nie boję się wychodzić, chodzę normalnie do pracy itd. Być może to jeszcze to że boję się że zemdleje.... sama już nie wiem. Wczoraj naszły mnie wątpliwości że to nie nerwica, też macie jeszcze te wątpliwości???

Zumba pisze: ↑

26 listopada 2022, o 15:35

basia123 pisze: ↑

26 listopada 2022, o 13:32

Ten dział jest po to żeby się wyżalić....A więc. Kurcze dobrze mi już szło a tu nagle gorsze 2 dni i do tego wczoraj nagle straszne islabuenue, dziwne uczucie w gardle I głowie, tak jak bym miała zaraz zemdleć, myślałam ze kurcze umieram. Dziwne to było.... uczucie takiego osłabienia i lekkości mam często, i jakiś mniej na to zwracam uwagę. No ale wczoraj.... A NIE CZULAM LĘKU. Po tym dziwny intensywnym odkabiemiu poszłam spać. Kurcze nie wiem co robię źle ... Mam wrażenie że akceptuje moje objawy I po cichu liczyłam że będzie już tylko lepiej... wychodzę z domu mimo objawów, właściwie to już nie boję się wychodzić, chodzę normalnie do pracy itd. Być może to jeszcze to że boję się że zemdleje.... sama już nie wiem. Wczoraj naszły mnie wątpliwości że to nie nerwica, też macie jeszcze te wątpliwości???

Pewnie że mam wątpliwości, każdy kryzys się u mnie zaczyna od takiej wątpliwości, że może to jednak nie nerwica, że może kolejny atak już zrobi mi krzywdę, że jednak właśnie zemdleje nie dam rady. Teraz tak właśnie mam, ciągle jestem zmęczona od 3 dni, już tylko myślę jak dam radę bo jestem taka słaba, jakby bez kondycji, bez energii i to powoduje takie wpadajace jak chochliki myśli że może jednak czegoś mi brakuje, jakieś witaminy, może jednak coś jest we mnie nie tak, może Covid i już bęc gotowa jazda że jestem chora. No a jak chora to faktycznie słaba i już czuje że chce mi się spać, jak chce mi się spać to wjeżdża myśl Kurde ale jestem leniwa, beznadziejna nic nie robię dobrego i od tych myśli jeszcze mi słabiej bo mnie przytłacza to. I tak w kółko, muszę się pilnować, narzucać sobie aktywność, udowadniać że dam radę, nie padnę, nic wielkiego mi nie jest...przecież jest szaro, buro i zimno, wszyscy mają nastrój do spania, kucyka i ciepłej herbatki na kanapie ale nikt nie robi z tego wielkiego halo jak ja więc dla innych taki czas na kanapie to odpoczynek a dla mnie robienie sobie wyrzutów, presji i frustracji jesteś dzielna bardzo, zobacz parę dni było lepszych kiedyś pewnie zły stan trwał non stop, mam chwilę kryzysu ale zaraz wszystko minie jeśli nie będziesz za dużo analizować minie szybciej.

basia123 pisze: ↑

26 listopada 2022, o 17:24

Zumba pisze: ↑

26 listopada 2022, o 15:35

basia123 pisze: ↑

26 listopada 2022, o 13:32

Ten dział jest po to żeby się wyżalić....A więc. Kurcze dobrze mi już szło a tu nagle gorsze 2 dni i do tego wczoraj nagle straszne islabuenue, dziwne uczucie w gardle I głowie, tak jak bym miała zaraz zemdleć, myślałam ze kurcze umieram. Dziwne to było.... uczucie takiego osłabienia i lekkości mam często, i jakiś mniej na to zwracam uwagę. No ale wczoraj.... A NIE CZULAM LĘKU. Po tym dziwny intensywnym odkabiemiu poszłam spać. Kurcze nie wiem co robię źle ... Mam wrażenie że akceptuje moje objawy I po cichu liczyłam że będzie już tylko lepiej... wychodzę z domu mimo objawów, właściwie to już nie boję się wychodzić, chodzę normalnie do pracy itd. Być może to jeszcze to że boję się że zemdleje.... sama już nie wiem. Wczoraj naszły mnie wątpliwości że to nie nerwica, też macie jeszcze te wątpliwości???

Pewnie że mam wątpliwości, każdy kryzys się u mnie zaczyna od takiej wątpliwości, że może to jednak nie nerwica, że może kolejny atak już zrobi mi krzywdę, że jednak właśnie zemdleje nie dam rady. Teraz tak właśnie mam, ciągle jestem zmęczona od 3 dni, już tylko myślę jak dam radę bo jestem taka słaba, jakby bez kondycji, bez energii i to powoduje takie wpadajace jak chochliki myśli że może jednak czegoś mi brakuje, jakieś witaminy, może jednak coś jest we mnie nie tak, może Covid i już bęc gotowa jazda że jestem chora. No a jak chora to faktycznie słaba i już czuje że chce mi się spać, jak chce mi się spać to wjeżdża myśl Kurde ale jestem leniwa, beznadziejna nic nie robię dobrego i od tych myśli jeszcze mi słabiej bo mnie przytłacza to. I tak w kółko, muszę się pilnować, narzucać sobie aktywność, udowadniać że dam radę, nie padnę, nic wielkiego mi nie jest...przecież jest szaro, buro i zimno, wszyscy mają nastrój do spania, kucyka i ciepłej herbatki na kanapie ale nikt nie robi z tego wielkiego halo jak ja więc dla innych taki czas na kanapie to odpoczynek a dla mnie robienie sobie wyrzutów, presji i frustracji jesteś dzielna bardzo, zobacz parę dni było lepszych kiedyś pewnie zły stan trwał non stop, mam chwilę kryzysu ale zaraz wszystko minie jeśli nie będziesz za dużo analizować minie szybciej.

Mam wrażenie że mnie to już przytłacza. Z takimi silnymi objawami mecze się już rok, wcześniej też miewałam zawroty głowy itd, ale ten ostatni rok to jakieś apogeum. Wysłałam męża po wino, maz zdziwiony bo rzadko ostatnio pije... bo przecież boję się. Popristu raz na jakiś czas mam tak dziwne uczucie, że myślę że umieram. Nie potrafię tego opisać....z tej wściekłości na siebie cały dom wysprzątałam popristu dopadła mnie bezsilonosc, ale.... dobrze mi zrobiło to że wyrzuciłam z siebie to na forum. Chodziłam od rana niespokojna, cisnienie 90/60, osłabienie, glupie myśli i tak dalej. Chyba powinnam się zapisać na jakąś terapię grupowa....

Zumba pisze: ↑

26 listopada 2022, o 21:44

basia123 pisze: ↑

26 listopada 2022, o 17:24

Zumba pisze: ↑

26 listopada 2022, o 15:35

Pewnie że mam wątpliwości, każdy kryzys się u mnie zaczyna od takiej wątpliwości, że może to jednak nie nerwica, że może kolejny atak już zrobi mi krzywdę, że jednak właśnie zemdleje nie dam rady. Teraz tak właśnie mam, ciągle jestem zmęczona od 3 dni, już tylko myślę jak dam radę bo jestem taka słaba, jakby bez kondycji, bez energii i to powoduje takie wpadajace jak chochliki myśli że może jednak czegoś mi brakuje, jakieś witaminy, może jednak coś jest we mnie nie tak, może Covid i już bęc gotowa jazda że jestem chora. No a jak chora to faktycznie słaba i już czuje że chce mi się spać, jak chce mi się spać to wjeżdża myśl Kurde ale jestem leniwa, beznadziejna nic nie robię dobrego i od tych myśli jeszcze mi słabiej bo mnie przytłacza to. I tak w kółko, muszę się pilnować, narzucać sobie aktywność, udowadniać że dam radę, nie padnę, nic wielkiego mi nie jest...przecież jest szaro, buro i zimno, wszyscy mają nastrój do spania, kucyka i ciepłej herbatki na kanapie ale nikt nie robi z tego wielkiego halo jak ja więc dla innych taki czas na kanapie to odpoczynek a dla mnie robienie sobie wyrzutów, presji i frustracji jesteś dzielna bardzo, zobacz parę dni było lepszych kiedyś pewnie zły stan trwał non stop, mam chwilę kryzysu ale zaraz wszystko minie jeśli nie będziesz za dużo analizować minie szybciej.

Mam wrażenie że mnie to już przytłacza. Z takimi silnymi objawami mecze się już rok, wcześniej też miewałam zawroty głowy itd, ale ten ostatni rok to jakieś apogeum. Wysłałam męża po wino, maz zdziwiony bo rzadko ostatnio pije... bo przecież boję się. Popristu raz na jakiś czas mam tak dziwne uczucie, że myślę że umieram. Nie potrafię tego opisać....z tej wściekłości na siebie cały dom wysprzątałam popristu dopadła mnie bezsilonosc, ale.... dobrze mi zrobiło to że wyrzuciłam z siebie to na forum. Chodziłam od rana niespokojna, cisnienie 90/60, osłabienie, glupie myśli i tak dalej. Chyba powinnam się zapisać na jakąś terapię grupowa....

No widzisz raz na jakiś czas, te przerwy będą coraz dłuższe, wszyscy tak piszą którzy wyszło z tego. Poza tym brawo Ty bo tak naprawdę nie dałaś się temu, wzięłaś się za działanie! Stawilas temu czoło, nawet wino na przekór!🥳