DamianZ1984 pisze: ↑

5 kwietnia 2022, o 22:28

Pewnie się powtórzę ale wytłumaczcie mi proszę bo z somatami myślami chodzę do sklepów, pracuje i staram się żyć ale tak jak dziś znowu problem z dziewczyną i większy ból w klat e piersiowej lekki problem z oddychaniem o co chodzi tu fizycznie bo w klatce boli naprawdę nie pierwszy raz ta sam intensywność, jak to wygląda od strony fizycznej co tam boli i czemu to trwa np teraz około godziny.jak to jest ze czy natrętne myśli czy słowa czy praca zawsze moje odczucia idą w klatkę piersiową.

Może masz jakieś problemy w związku, możliwe że musicie lepiej dogadywać się. Musisz sam przemyśleć , czemu masz somaty.

Z nią się nie da gadać ona twierdzi że to wina mojej choroby ona nie ma ani chęci ani siły na wsparcie twierdzi że pomagała mi na początku i więcej nie będzie marnować swojego zycia

DamianZ1984 pisze: ↑

6 kwietnia 2022, o 10:05

Z nią się nie da gadać ona twierdzi że to wina mojej choroby ona nie ma ani chęci ani siły na wsparcie twierdzi że pomagała mi na początku i więcej nie będzie marnować swojego zycia

Bo to prawda, każda dziewczyna chce normalnie żyć. Ty też pewnie jak byś miał dziewczynę z nerwicą, też chciałbyś żyć normalnie.

Przede wszystkim Damian ty nie jesteś chory.

Zaburzony.

Chcesz pogadać na priv

DamianZ1984 pisze: ↑

6 kwietnia 2022, o 10:05

Z nią się nie da gadać ona twierdzi że to wina mojej choroby ona nie ma ani chęci ani siły na wsparcie twierdzi że pomagała mi na początku i więcej nie będzie marnować swojego zycia

Wydaję mi się, że rzecz jest w tym, że dotychczas to Ty byłeś osobą, która więcej dawała w związku i Twoja partnerka nie akceptuję sytuacji w której to ona miałaby być dawcą, wręcz jest zirytowana sytuacją, w której to Ty potrzebujesz i próbuje wymusić na Tobie to, byś wziął się w garść i wrócił do roli, rzecz w tym, że Ty do roli nie możesz wrócić, bo Twoje ciało ma już tego dość i powiedziało pass. Umysł można oszukiwać, ale nie ciało.
Kolejna rzecz to że wpasowałeś się w rolę ofiary i uporczywie nie chcesz z niej wyjść. Nie zmusisz kogoś do zajmowania się sobą, współczucia i żadne żale, wypominania ani tłumaczenia tego nie zmienią, a wręcz przeciwnie, wzbudzasz tym jedynie coraz większą jej niechęć. W mojej ocenie czas najwyższy Damian, żebyś nauczył się zajmować sam sobą, nie kimś (w co uciekałeś). Nie oczekuj też, że w ramach wdzięczności, ktoś teraz zajmie się Tobą, tylko wreszcie zajmij się sobą. Nie zmienisz kogoś postępowania, bo nie masz na to wpływu, natomiast to na co masz wpływ, czyli na swoje postępowanie ,to tutaj uciekasz przed odpowiedzialnością. Ty chcesz, żeby to Twoja dziewczyna się zmieniła, podczas gdy Ty pozostaniesz taki sam, a tak to nie działa. Tyle czasu tutaj się żalisz i cały czas tkwisz w tych samych postawach, oczekując, że sprawy rozwiąż się pomimo, że Ty będziesz dalej robił swoje. Wielokrotnie pisałam Ci tutaj, że wychodzenie z zaburzenia nie polega tylko na "olewaniu" objawów, a u Ciebie niestety, ale wciąż brak jakichkolwiek podstaw do tego, żeby cokolwiek mogło się zmienić, ponieważ wciąż uparcie trwasz, przy swoich postawach, przerzucając odpowiedzialność na innych i robiąc cały czas te same błędy.

Dzięki Katja musiałbym zacząć normalnie sypiać bo 3-4 godziny codziennie to mało i ciało emanuje i pokazuje że nie ma z czego dać tej energii, żeby zasnąć no cóż jeżeli nie da rady na początek naturalnie to będę próbował lekami, problemy ze snem mam już od dłuższego czasu, poprostu ja żeby iść spać potrzebuje spokoju i ciszy a nie osoby moja dziewczyna kręci się do 2 w nocy co mnie denerwuje później ja odwożę córkę do szkoły ona śpi do 9 00 i jest wyspana. Za miękki jest papec się zrobiłem, ale to dlatego że utknąłem w tym lęku i strachu i cieszę się że wogole ktoś ze mną jest, pozostaje zmiana myślenia co do tej pory nie pomaga lub lek. Albo zmiana otoczenia. Po tu latach męczenia się z ojcem alkoholikiem w dzieciństwie nie myślałem że w nagrodę dostanę takie gówniane życie, a co najlepsze tyle dobroci co dałem dziewczynie i córce a tu od niej fuck. Tak wiem mam patrzeć na Siebie i swoje potrzeby. Tylko weź w tym wystraszonym łbie teraz coś poukładaj.

Oki ulakdam na kartce cele i kroki.

DamianZ1984 pisze: ↑

6 kwietnia 2022, o 10:05

Z nią się nie da gadać ona twierdzi że to wina mojej choroby ona nie ma ani chęci ani siły na wsparcie twierdzi że pomagała mi na początku i więcej nie będzie marnować swojego zycia

No i zobacz w jakie poczucie winy Cię wpędza "nie będzie marnować życia"to nie idz w pi...... Mój eks alkoholik przez lata doprowadzil mnie do mega nerwicy.nigdy nie potrafił a właściwe nawet nie próbował mnie zrozumieć, wyśmiewał moje lęki .teraz mam faceta ktory może nie rozumie tego w 100% ale chociaż w 90....zawsze mogę mu się wypłakać na ramieniu, powiedzieć że się sie czuje,on to rozumie zajmuję się w tym czasie moim dzieckiem.
Jeśli chodzi o Ciebie są dwie opcje; pierwsza faktycznie tak strasznie narzekasz ,dolujesz ją że ma tego dosyć(pomimo że bardzo cię kocha),druga to przez nią i przez tkwienie w tak chorym związku tak źle się czujesz.postaraj się na spokojnie "z boku"przyjzec się tej waszej relacji.co ni gra jaki Ty jesteś,jaka ona.

Dziękuję znerwicowana za podpowiedź , nie wiem jak Masz na imie więc piszę po nicku. No kilka razy mnie zawiodła jeszcze jak stan był normalny to zawiodła moje zaufanie a jak jestem w tym stanie to jeszcze ciężej mi jej zaufać. To powoduje zazdrość w różnych sytuacjach plus moja pewność Siebie też jest w takim stanie jak ja sam. Oki będę pracował nad Sobą bo nic innego nie pozostało.

DamianZ1984 pisze: ↑

6 kwietnia 2022, o 15:31

Dziękuję znerwicowana za podpowiedź , nie wiem jak Masz na imie więc piszę po nicku. No kilka razy mnie zawiodła jeszcze jak stan był normalny to zawiodła moje zaufanie a jak jestem w tym stanie to jeszcze ciężej mi jej zaufać. To powoduje zazdrość w różnych sytuacjach plus moja pewność Siebie też jest w takim stanie jak ja sam. Oki będę pracował nad Sobą bo nic innego nie pozostało.

Przykład z mojej rodziny ,jest sobie facet 50plus który przez różne perypetie życiowe w tym problemy finansowe wpada w depresje ,me lęki,do tego doszło uzależnienie od psychotropow. Zapisal się na terapię było lepiej przez jakiś czas ,czuł się lepiej .i nagle wkracza jego żona.zazdrosna na maxa o terapeutkę (bo ponoć atrakcyjna)zamiast wspierać męża zaczęłam robić ogromne awantury , sceny zazdrości itd facet znów załamka, pogorszenie...po jakimś czasie wrócił na terapię i znów jazdy sceny zazdrości, rozmawiał niedawno z moja mama i powiedział że ma dość tego związku.ze nie może liczyć na żadne wsparcie,że jeszcze te awantury ta zazdrość. Facet z czlowieka zawsze wesołego, pogodnego który był dusza towarzystwa,stał się wrakiem na lekach.w bardzo dużym stopniu właśnie przez chore małżeństwo które trwa już teraz będzie jakoś 30lat.powiem Ci jedno związki w naszych życiach to tak naprawdę jedna z najważniejszych kwestii.czlowiek chce kochać i być kochanym ,chce się czuć bezpiecznie przy drugiej osobie i jak ta kwestia zaczyna się sypać to niestety często się to odbija na psychice (zwłaszcza u tych bardziej wrażliwych).nie wiem jak długo jestescie razem,jak wygląda Wasze życie na co dzień,tylko Ty to wiesz,wiesz co czujesz czy jesteś szczęśliwy.na spokojnie się nad tym zastanow czy to co masz to jest czego oczekujesz od drugiej osoby.nie namaiam oczywsci do żadnego rozstania tylko do wsluchania się w siebie.czasem to właśnie ciało poprzez somaty z każdej strony informuje"hallooo stary coś tu nie gra"

Poza odrealnieniem, uciskami glowy i strachem przed szalenstwem doszla jelitowka, czuje sie masakrycznie oslabiony, ehh.

Jeszcze jedno pytanie ogromną zazdrość mnie ostatnie dni męczy nigdy tak nie miałem że widzę wszędzie w głowę czarny scenariusz i zazdrość w stosunku do dziewczyny co wzmaga lęk i dziwne uczucie w klatce w ciele czy to jakaś obsesja, czy nadal nerwica ma nową pożywkę, czuję się jak wariat.

Powiedzcie mi, czy dobrze myślę.

Moim problemem są ruminacje. Ciągłe wątpliwości co do faktu i jakości analiz.

Jedni sprawdzają w kółko zamki, drzwi, itp. chociaż dobrze wiedzą, że są zamknięte. Robią, dotykają coś w określony sposób, chociaż wiedzą, że to bez sensu.

Ja natomiast w kółko sprawdzam, czy przeanalizowałem to co chciałem, czy mam zdanie na tematykę każdej z moich analiz i czy moje przekonania są dobre. Często mam myśli, że nie mogę robić analiz w określony sposób albo muszę myśleć w konkretny sposób żeby analizy były jasne, chociaż wiem, że to nie ma sensu.
Przy tym dobrze wiem, że mogę wypowiedzieć swoje zdanie na tematykę każdej z moich analiz.

Problemem jest więc sposób myślenia i nerwicowe nawyki.