Annas994 pisze: ↑

3 marca 2022, o 12:33

martif pisze: ↑

3 marca 2022, o 12:25

Annas994 pisze: ↑

3 marca 2022, o 09:34

Czy strach przed miejscem, w którym dostałam ataku paniki jest normalny w tym zaburzeniu? Ogólnie zauważyłam, że mam lęk przed chodzeniem do dużych marketów.

Ja to miałem na początku zaburzenia. Sama myśl że muszę iść do sklepu wywoływała taki lęk, że musiałem iść z kimś albo zostawałem po prostu w domu bo nie dawałem rady. Samo wyjście ogólnie z domu było przeżyciem. Jeśli już udało mi się z kimś iść, to zakupy w 5 min i do domu...

No dokładnie mam tak samo, robię wpadam do sklepu. Biorę co trzeba i uciekam...

Tak nie można, trzeba wychodzić.

Teraz to już wiem ale na początku było ciężko, człowiek nie wiedział co mu dolega i wchodził sam w wir złych myśli. Teraz już jakoś sobie z tym radzi....

Pytanie czy w też macie tak pomijając jak próbuję żyć normalnie wychodzić to lęki, paniki trochę itd ale oprócz tego duże zdenerwowanie, już nie mówiąc że jak się nałoży kilka obowiązków to szlag mnie trafia, ale nie może być tak że będę unikał bo to nic nie daje.

przejechalem dzis rowerem na pasach gdy wlaczylo sie czerwone swiatlo, nie wiem czy to brak koncentracji czy jakis dziwny impuls.

sebastian86 pisze: ↑

3 marca 2022, o 17:58

przejechalem dzis rowerem na pasach gdy wlaczylo sie czerwone swiatlo, nie wiem czy to brak koncentracji czy jakis dziwny impuls.

wyluzuj, to mi sie zdarzalo jak jeszcze byłem zdrowy. jak czlowiek nic nie widzi to intuicyjne przejezdza

O Boże słodki, dzisiaj rano wstałam bez jakichś lęków i oczywiście zaczęłam macać czy aby na pewno ich nie mam. Zaczęłam sprawdzać "na pewno cię nie ma leku? A tutaj? A może tutaj?" I wszystko było dobrze. Wstałam z maluszkiem, wzięłam na ręce zaczęliśmy się bawić. I nagle do głowy myśl "a co jeśli się dowiesz, że mama kiedyś była taka nieznośna?" I zaczęła się lawina. Zaczęłam bać się tego, że popełnię samobójstwo albo niedaj wpadnę w alkoholizm. Nie tykam alkoholu bo natrętnie się boje, że w niego wpadnę.

Annas994 pisze: ↑

4 marca 2022, o 08:55

O Boże słodki, dzisiaj rano wstałam bez jakichś lęków i oczywiście zaczęłam macać czy aby na pewno ich nie mam. Zaczęłam sprawdzać "na pewno cię nie ma leku? A tutaj? A może tutaj?" I wszystko było dobrze. Wstałam z maluszkiem, wzięłam na ręce zaczęliśmy się bawić. I nagle do głowy myśl "a co jeśli się dowiesz, że mama kiedyś była taka nieznośna?" I zaczęła się lawina. Zaczęłam bać się tego, że popełnię samobójstwo albo niedaj wpadnę w alkoholizm. Nie tykam alkoholu bo natrętnie się boje, że w niego wpadnę.

Byłaś u lekarza? Bierzesz coś na wyciszenie emocji? Powiem ci coś w tajemnicy. Wiesz że to jak się czujesz i co czujesz zależy tylko od ciebie? Wiesz że twoje myśli wywołują emocje a emocje w takim stanie to nic dobrego nie jest. A co najważniejsze żadne myśli i emocje nic nie zmienią. Postaraj się poprostu żyć tu i teraz. Nie rozgrzebuj przeszłości i nie wybiegaj w przyszłość. Żyj chwilą. Wiem że to trudne bo też walczę z przeszłością w swoim życiu. Mimo tego staram się pracować nad sobą. Moim zdaniem to nasze problemy tzn nerwicowców i osób z zaburzeniami lękowymi biorą się tylko z jednego. My nie kochamy i akceptujemy siebie. Cały czas oszukujemy się że jesteśmy lepsi niż w rzeczywistości, nie akceptujemy swoich błędów i wad. Nie akceptujemy świata jaki jest a jest niesprawiedliwy. Moja rada dla ciebie Anno jest taka. Odetnij się od przeszłości i przyszłości i zacznij kochać samą siebie. Jesteś taka jaka jesteś. Już samo to że żyjesz i dajesz życie jest czymś cudownym. Polecam ci książkę pokochaj siebie jak również posłuchaj pani Beaty Pawlikowskiej na Youtubie. Jestem pewny że odzyskasz spokój ducha i te wszystkie złe myśli cię opuszczą. Na koniec zadaj sobie jedno pytanie. Jakie masz korzyści z tego że się zamartwiasz, rozmyślasz itp.? Czy myślisz że takimi myślami i emocjami jesteś w stanie coś zmienić na lepsze? Po co ci ten stan w którym jesteś? Czy on cię przed czymś uchroni i pomoże?

lukaszz pisze: ↑

3 marca 2022, o 20:41

sebastian86 pisze: ↑

3 marca 2022, o 17:58

przejechalem dzis rowerem na pasach gdy wlaczylo sie czerwone swiatlo, nie wiem czy to brak koncentracji czy jakis dziwny impuls.

wyluzuj, to mi sie zdarzalo jak jeszcze byłem zdrowy. jak czlowiek nic nie widzi to intuicyjne przejezdza

kobieta w samochodzie na mnie za to trabneła i ja zaraz poczulem wstyd i mysli typu a co by bylo gdyby w tym aucie byl ktos znajomy lub z rodziny

sebastian86 pisze: ↑

4 marca 2022, o 12:20

lukaszz pisze: ↑

3 marca 2022, o 20:41

sebastian86 pisze: ↑

3 marca 2022, o 17:58

przejechalem dzis rowerem na pasach gdy wlaczylo sie czerwone swiatlo, nie wiem czy to brak koncentracji czy jakis dziwny impuls.

wyluzuj, to mi sie zdarzalo jak jeszcze byłem zdrowy. jak czlowiek nic nie widzi to intuicyjne przejezdza

kobieta w samochodzie na mnie za to trabneła i ja zaraz poczulem wstyd i mysli typu a co by bylo gdyby w tym aucie byl ktos znajomy lub z rodziny

ale co to za niby wstyd? zachowałeś się jak samiec alfa i ryzykant

lukaszz pisze: ↑

4 marca 2022, o 12:25

sebastian86 pisze: ↑

4 marca 2022, o 12:20

lukaszz pisze: ↑

3 marca 2022, o 20:41

wyluzuj, to mi sie zdarzalo jak jeszcze byłem zdrowy. jak czlowiek nic nie widzi to intuicyjne przejezdza

kobieta w samochodzie na mnie za to trabneła i ja zaraz poczulem wstyd i mysli typu a co by bylo gdyby w tym aucie byl ktos znajomy lub z rodziny

ale co to za niby wstyd? zachowałeś się jak samiec alfa i ryzykant

jak gamon raczej

Jak sobie radzicie podczas mocnej DD? Niby się funkcjonuje w miarę normalnie, ale ja się cały czas zastanawiam czy nikt nie widzi tego jaki mam bałagan w głowie, na pewno brakuje pewności siebie i koncentracji, funkcjonuje jak na wielkim kacu -nie wyobrażam sobie np. pracy na kasie w markecie w takim stanie. Jakie macie na to sposoby poza tym że cały czas trzeba to akceptować?

Co jest ze mną nie tak mimo że żle się czuje chodze ryzykuje to i tak na chama szukam akceptacji u dziewczyny , nie wiem dlaczego czy jestem masochistą , mimo naprawdę złego samopoczucia i somatów myśli ryzykuje od jakiegoś czasu ale nadal staram się o akceptacje od innych czyli niczego się nie nauczyłem ale to dlatego że nie chce akceptacji tylko bardzo boję się zostać sam. No i bardzo Kocham swoją córkę

Mam już dosyć błagania o akceptację innych i tych wszystkich somatow, udawania xexwszytako jest Oki ciągłego myślenia o tym że umieram zawał wylew i psiakostka wie co, mam dosyć mówienia jak to mi źle i czekania aż ktoś mnie przytuli zrozumie ze jest mi tak źle, upadłem nisko, sam z Sobie zrobiłem ofiarę losu, tyle lat dbałem o innych dawalem im wszystko co mam, martwiłem się co słyszę ze jestem męczący że muszę sobie radzić sam. To chodzę z tym bólem w klatce drętwienie i odrealnienie miesiąc 2 i co i nic mi nie przechodzi to jak mam wierzyć że będzie lepiej. A z drugiej strony ile można mi tłumaczyć. Poprostu się zawiesiłem. A takie dni jak dziś praca, kłótnia poprostu ten stan tylko podsyca i utrzymuje.

Wynalazek pisze: ↑

4 marca 2022, o 15:42

Jak sobie radzicie podczas mocnej DD? Niby się funkcjonuje w miarę normalnie, ale ja się cały czas zastanawiam czy nikt nie widzi tego jaki mam bałagan w głowie, na pewno brakuje pewności siebie i koncentracji, funkcjonuje jak na wielkim kacu -nie wyobrażam sobie np. pracy na kasie w markecie w takim stanie. Jakie macie na to sposoby poza tym że cały czas trzeba to akceptować?

Udaje sama przed soba ze wszystko jest ok 🥲

Dzisiaj niestety zrobilem rozwalke/klotnie w domu w desperacji, nie wytrzymuje juz tych wszystkich objawow, nie wytrzymuje tez bolu po zabiegu z hemoroidami, wszystko zlozylo sie i czuje sie fatalnie .... Nie dosc, ze masakryczne objawy, to jeszcze nie da sie swobodnie wyproznic. Chce mi sie plakac