sebastian86 pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 18:12

Daria.Dabrowska pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 18:01

sebastian86 pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 17:55

rozpacz czuje...nie wierze ze moje zycie da sie zmienic...

Powiem Ci tak też mam kryzys i gorsze dni.. Ale staram się a Ty takim gadaniem to Sobie tylko sobie strzelasz e kolano!

ja tylko pisze to co czuje

Dora pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 21:51

Katja pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 13:35

Dora pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 12:18

Ja nie negowalam wartosci forum. Wkrada sie mam wrazenie brak zrozumienia tego co chcialam przekazac. Uzalanie sie nad soba wynika ze stanu emocjonalnego. Oprocz wiedzy teoretycznej odnosnie dzialania lęku i radzenia sobie z nim, wazne jest wspacie emocjonalne. Chciałam zwrocic uwage jedynie na to, ze bedac po stronie zdrowia latwo jest udzielac rad. Mozna stan emocjonalny koic podchodzac do siebie "po zolniersku" jasne, kazdy jest inny. Jestem w trakcie szkolenia terapeutycznego, mam swoje doswiadczenia, nadal zmagam sie ze swoim lękiem, wiec mozna powiedziec, ze nie udalo mi sie do konca uporac z ta czescia mnie, ale moje przemyslenia sa takie - budowac zdrowie na milosci do siebie i zrozumieniu, a nie traktowaniu nerwicy jako wrogą persone. Tyle chcialam powiedziec. Forum jest swietne. Chcialam tylko sie podzielic swoimi odczuciami. Swoim punktem widzenia. To nis byla krytyka. Pozdrawiam

Wiele razy było na forum o wyrozumiałości dla siebie, o postawie przyjacielskiej, o tym żeby nie podchodzić do siebie niczym surowy rodzic/krytyk itd


Ja staram się przekazywać innym to co mi KONKRETNIE i REALNIE pomogło w wyjściu z zaburzenia. Praca z potrzebami, wewnętrznym dzieckiem jest bardzo ciekawa i na pewno warto się z tą tematyką zapoznać po to chociażby żeby nabrać większego zrozumienia dla siebie i swoich postaw. Rzecz jednak w tym i tu się może wiele osób ze mną nie zgodzić, ale w mojej ocenie psychoanaliza to jest dla w miarę stabilnych emocjonalnie ludzi, a nie dla ludzi pogrązonych w lęku czy depresji gdzie ich umysł i tak jest ciągle w czasie przeszłym ( lub przyszłym ) i wykrzywia wszystko w kierunku katastrofy. Ja próbowałam w ten sposób pracować z lękiem i w mojej ocenie to jest woda na młyn nerwicy, nie zrozum mnie źle, ale w mojej ocenie, z moich doświadczeń to nie jest najlepszy kierunek przy odburzaniu.
Użalanie się nad sobą to jest również element zaburzenia, przez ponad 2 lata rozmów z ludźmi widzę to bardzo wyraźnie i w mojej ocenie trzeba z tego użalania się nad sobą wychodzić i co za tym wspierać kogoś w postawie wychodzenia z roli ofiary. Zaburzenie zawsze nas będzie wciągać w myśli w rodzaju, że to przez dzieciństwo, przez partera, przez życie jakie prowadzisz i nawet jeśli to wszystko prawada to najpierw trzeba z tego kręgu żali wyjść, a potem dopiero brać się za swoje życie, z normalnym spojrzeniem, a nie lękowym wypaczeniem.
Ja tak to widzę z własnych doświadczeń i dlatego jeśli czytam 10000 wpis kogoś że źle się czuje i nikt go nie rozumiem to wiem, że tego typu myśli są też elementem zaburzeniowej iluzji która utrzymuje ten stan i w mojej ocenie rozważania z taką osobą jego nieszcześć tylko pogorszy sytuację, bo te myśli nie są w kierunku rozwiązania czegokolwiek one sa w kierunku poczucia bezsensu.

Nie przepadam za psychoanaliza, ale to na marginesie. bysmy sobie musiały uciac pogawedke, zebym mogla wyluszczyc o co mi kaman:). z wieloma rzeczami sie zgadzam zgadzam o ktorych piszesz, roznice widze w pewnym podejsciu. Ale nie ma co drążyć tematu. Dziekuje za odpowiedz bardzo i duzo dobrego zycze.

Daria.Dabrowska pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 14:50

<boks>

Katja pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 13:35

Dora pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 12:18

Ja nie negowalam wartosci forum. Wkrada sie mam wrazenie brak zrozumienia tego co chcialam przekazac. Uzalanie sie nad soba wynika ze stanu emocjonalnego. Oprocz wiedzy teoretycznej odnosnie dzialania lęku i radzenia sobie z nim, wazne jest wspacie emocjonalne. Chciałam zwrocic uwage jedynie na to, ze bedac po stronie zdrowia latwo jest udzielac rad. Mozna stan emocjonalny koic podchodzac do siebie "po zolniersku" jasne, kazdy jest inny. Jestem w trakcie szkolenia terapeutycznego, mam swoje doswiadczenia, nadal zmagam sie ze swoim lękiem, wiec mozna powiedziec, ze nie udalo mi sie do konca uporac z ta czescia mnie, ale moje przemyslenia sa takie - budowac zdrowie na milosci do siebie i zrozumieniu, a nie traktowaniu nerwicy jako wrogą persone. Tyle chcialam powiedziec. Forum jest swietne. Chcialam tylko sie podzielic swoimi odczuciami. Swoim punktem widzenia. To nis byla krytyka. Pozdrawiam

Wiele razy było na forum o wyrozumiałości dla siebie, o postawie przyjacielskiej, o tym żeby nie podchodzić do siebie niczym surowy rodzic/krytyk itd


Ja staram się przekazywać innym to co mi KONKRETNIE i REALNIE pomogło w wyjściu z zaburzenia. Praca z potrzebami, wewnętrznym dzieckiem jest bardzo ciekawa i na pewno warto się z tą tematyką zapoznać po to chociażby żeby nabrać większego zrozumienia dla siebie i swoich postaw. Rzecz jednak w tym i tu się może wiele osób ze mną nie zgodzić, ale w mojej ocenie psychoanaliza to jest dla w miarę stabilnych emocjonalnie ludzi, a nie dla ludzi pogrązonych w lęku czy depresji gdzie ich umysł i tak jest ciągle w czasie przeszłym ( lub przyszłym ) i wykrzywia wszystko w kierunku katastrofy. Ja próbowałam w ten sposób pracować z lękiem i w mojej ocenie to jest woda na młyn nerwicy, nie zrozum mnie źle, ale w mojej ocenie, z moich doświadczeń to nie jest najlepszy kierunek przy odburzaniu.
Użalanie się nad sobą to jest również element zaburzenia, przez ponad 2 lata rozmów z ludźmi widzę to bardzo wyraźnie i w mojej ocenie trzeba z tego użalania się nad sobą wychodzić i co za tym wspierać kogoś w postawie wychodzenia z roli ofiary. Zaburzenie zawsze nas będzie wciągać w myśli w rodzaju, że to przez dzieciństwo, przez partera, przez życie jakie prowadzisz i nawet jeśli to wszystko prawada to najpierw trzeba z tego kręgu żali wyjść, a potem dopiero brać się za swoje życie, z normalnym spojrzeniem, a nie lękowym wypaczeniem.
Ja tak to widzę z własnych doświadczeń i dlatego jeśli czytam 10000 wpis kogoś że źle się czuje i nikt go nie rozumiem to wiem, że tego typu myśli są też elementem zaburzeniowej iluzji która utrzymuje ten stan i w mojej ocenie rozważania z taką osobą jego nieszcześć tylko pogorszy sytuację, bo te myśli nie są w kierunku rozwiązania czegokolwiek one sa w kierunku poczucia bezsensu.

Super piszesz Katja. Masz mega wiedzę... Jest gdzieś opisana Twoja historia? ja też od uczyłam się być dla siebie kątem. To wchodzi w krew. Czasem jak przychodza myśli które próbują mnie pchać w ta odchlan.. Łapę się już na tym napisz coś o kryzysach.. Bo ostatnio tak mi dowalił.. Że wow. Ale nie dałam się i pojechałam z nim nad morze.. to wszystko jest ciężka pracą.. Ale to jest praca która popłaca.. Nigdy to

Katja pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 23:40

Daria.Dabrowska pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 14:50

<boks>

Katja pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 13:35

Wiele razy było na forum o wyrozumiałości dla siebie, o postawie przyjacielskiej, o tym żeby nie podchodzić do siebie niczym surowy rodzic/krytyk itd


Ja staram się przekazywać innym to co mi KONKRETNIE i REALNIE pomogło w wyjściu z zaburzenia. Praca z potrzebami, wewnętrznym dzieckiem jest bardzo ciekawa i na pewno warto się z tą tematyką zapoznać po to chociażby żeby nabrać większego zrozumienia dla siebie i swoich postaw. Rzecz jednak w tym i tu się może wiele osób ze mną nie zgodzić, ale w mojej ocenie psychoanaliza to jest dla w miarę stabilnych emocjonalnie ludzi, a nie dla ludzi pogrązonych w lęku czy depresji gdzie ich umysł i tak jest ciągle w czasie przeszłym ( lub przyszłym ) i wykrzywia wszystko w kierunku katastrofy. Ja próbowałam w ten sposób pracować z lękiem i w mojej ocenie to jest woda na młyn nerwicy, nie zrozum mnie źle, ale w mojej ocenie, z moich doświadczeń to nie jest najlepszy kierunek przy odburzaniu.
Użalanie się nad sobą to jest również element zaburzenia, przez ponad 2 lata rozmów z ludźmi widzę to bardzo wyraźnie i w mojej ocenie trzeba z tego użalania się nad sobą wychodzić i co za tym wspierać kogoś w postawie wychodzenia z roli ofiary. Zaburzenie zawsze nas będzie wciągać w myśli w rodzaju, że to przez dzieciństwo, przez partera, przez życie jakie prowadzisz i nawet jeśli to wszystko prawada to najpierw trzeba z tego kręgu żali wyjść, a potem dopiero brać się za swoje życie, z normalnym spojrzeniem, a nie lękowym wypaczeniem.
Ja tak to widzę z własnych doświadczeń i dlatego jeśli czytam 10000 wpis kogoś że źle się czuje i nikt go nie rozumiem to wiem, że tego typu myśli są też elementem zaburzeniowej iluzji która utrzymuje ten stan i w mojej ocenie rozważania z taką osobą jego nieszcześć tylko pogorszy sytuację, bo te myśli nie są w kierunku rozwiązania czegokolwiek one sa w kierunku poczucia bezsensu.

Super piszesz Katja. Masz mega wiedzę... Jest gdzieś opisana Twoja historia? ja też od uczyłam się być dla siebie kątem. To wchodzi w krew. Czasem jak przychodza myśli które próbują mnie pchać w ta odchlan.. Łapę się już na tym napisz coś o kryzysach.. Bo ostatnio tak mi dowalił.. Że wow. Ale nie dałam się i pojechałam z nim nad morze.. to wszystko jest ciężka pracą.. Ale to jest praca która popłaca.. Nigdy to

Dziękuję
Moja historia pojawi się niedlugo

Jeśli chodzi o kryzysy to moje odburzanie czasem przypominało jednen wielki kryzys
W takich momentach warto pamiętać o tym, że nawet jeśli nie mamy wiatru w plecy to dalej możemy poruszać się do przódu zygzakiem.
Druga sprawa to kwestia spojrzenia, mnie ostatnie ponad 2 lata nauczyły że każde doświadczenie jest po coś i tak też uważam, że jest w zaburzeniu, kryzysy są konieczne żebyśmy się przełamywali, uczyli i poruszali do przodu. Im ciężej/dłużej idzie odburzanie tym więcej rzeczy do przerobienia, zrozumienia, tym gruntowniejsza lekcja jest nam potrzebna, by wreszcie zrozumieć to z czym mamy problem. Im więcej negatywnym rzeczy się nakałada ( zaburzenie, problemy rodzinne, choroby, problemy w pracy ) tym więcej rzeczy musimy sobie uświadomić, ale to wszystko się ze sobą łączy i wznajemnie splata np ja musiałam nauczyć się wreszcie szacunku dla siebie i swojej energi, zrozumieć, że nie mogę kontrolowac otaczającej mnie rzeczywistości ani innych ludzi, a jedynym co mogę zmieniać i kreować jestem ja sama i moje życie. Musiałam się nauczyć, że jedyna pewna inwestycja to inwestycja w siebie, bo nikt inny nie jest nam nic dłużny.

maggie2223 pisze: ↑

6 czerwca 2021, o 10:51

słuchajcie.... bo ja się już pogubiłam w tym wszystkim, mi chyba bardziej przeszkadzają moje schematy i cechy osobowości lękowej niż samo zaburzenie - i ja to właśnie "poprawiam" , tzn wystawiam się na opinie innych, ryzykuję , podejmuję sama decyzję i godzę się na to że coś mi nie wyjdzie, ktoś mnie nie polubi itp.
Czy jak to "poprawie" to nerwicy tez się pozbędę? czy to jakby walka na dwóch frontach? czy z nerwicą jednocześnie walczę prostując swoje schematy?

Katja pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 23:22

sebastian86 pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 18:12

Daria.Dabrowska pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 18:01

Powiem Ci tak też mam kryzys i gorsze dni.. Ale staram się a Ty takim gadaniem to Sobie tylko sobie strzelasz e kolano!

ja tylko pisze to co czuje

Powinieneś sobie zadać wreszcie pytanie co robisz ze swoją energią i jakiego głosu w swojej głowie słuchasz? Gdzie kierujesz swoją energie, w co ją inwestujesz ( w narzekanie ) i co w ten sposób wzmacniasz, czego więcej dzięki temu dostajesz. Wszędzie gdzie jest możliwość subiektywnego wyboru zacznij wybierać pozytywne intrpretacje, takie które podniosą Twoją wibracje i energie życiową, odrób wreszcie tą lekcje żeby jej ciągle nie przerabiać tylko wzmocnić się na tyle żeby pójść wreszcie do przodu.

DamianZ1984 pisze: ↑

7 czerwca 2021, o 22:45

Sontagen pisz z ciekawości jak u Ciebie, co jakiś czas, u Mnie trochę akceptacji parę godzin a później jednak przychodzi jakiś objaw z Nienackacjeden drugi odpart wchodzi 3 jakoś sobie radzę i nagle znowu wpadam w iluzje i w głowie lek, zdenerwowanie i znowu w kółku się kręcę

sebastian86 pisze: ↑

6 czerwca 2021, o 13:44

Katja pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 23:22

sebastian86 pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 18:12

ja tylko pisze to co czuje

Powinieneś sobie zadać wreszcie pytanie co robisz ze swoją energią i jakiego głosu w swojej głowie słuchasz? Gdzie kierujesz swoją energie, w co ją inwestujesz ( w narzekanie ) i co w ten sposób wzmacniasz, czego więcej dzięki temu dostajesz. Wszędzie gdzie jest możliwość subiektywnego wyboru zacznij wybierać pozytywne intrpretacje, takie które podniosą Twoją wibracje i energie życiową, odrób wreszcie tą lekcje żeby jej ciągle nie przerabiać tylko wzmocnić się na tyle żeby pójść wreszcie do przodu.

najpierw ta energie trzeba miec

Katja pisze: ↑

8 czerwca 2021, o 12:42

sebastian86 pisze: ↑

6 czerwca 2021, o 13:44

Katja pisze: ↑

5 czerwca 2021, o 23:22

Powinieneś sobie zadać wreszcie pytanie co robisz ze swoją energią i jakiego głosu w swojej głowie słuchasz? Gdzie kierujesz swoją energie, w co ją inwestujesz ( w narzekanie ) i co w ten sposób wzmacniasz, czego więcej dzięki temu dostajesz. Wszędzie gdzie jest możliwość subiektywnego wyboru zacznij wybierać pozytywne intrpretacje, takie które podniosą Twoją wibracje i energie życiową, odrób wreszcie tą lekcje żeby jej ciągle nie przerabiać tylko wzmocnić się na tyle żeby pójść wreszcie do przodu.

najpierw ta energie trzeba miec

Nie spodoba Ci się to, ale skoro się żalisz na forum to napiszę Ci co o tym sądzę.

Twój problem moim zdaniem polega na tym, że nie rozumiesz, że tkwienie w tym stanie to jest Twój wybór, oczywiście teraz się pewnie odezwie głos w Twojej głowie którego słuchasz bezrfeleksyjnie, że jaki wybór, że przecież depresja, rodzice itd. a to guzik prawda. Jesteś dorosły ( chociaż nie chcesz być ) i TY podjemujesz decyzje odnośnie tego za czym podążasz a podążasz za poczuciem beznadzieji, za smutkiem, za żalem, pretensjami bo bliskich. Jesteś na tym forum i czytasz zapewne dział odburzeni, ile tam osób napisało, że tak sobie siedziało płakało, narzekało i pewnego dnia się obudzili odburzeni? Nikt tak na napisał. Za to wiele było o pracy, samozaparciu, odkręcaniu pewny tendencji i przede wszystkim o DECYZJI, że chcę coś z tym zrobić. U Ciebie jest też decyzja, decyzja żeby dalej tkwić w narzekaniu, biadoleniu i użalaniu się nad sobą przez co tkwisz energetycznie na poziomie cieknącego karnu i wcale się nie dziwię, że piszesz, że nie masz energii, no nie masz bo SAM swoimi decyzjami doprowadzasz się do stanu w którym ciężko Ci cokolwiek zrobić i albo zrozumiesz, że musisz podnieść swój potencjał energetyczny żeby coś ze swoim życiem zrobić, albo będziesz ciągle w tym samym stanie. JESTEŚ DOROSŁY i SAM ODPOWIADASZ ZA SWOJE ŻYCIE. Pora sobie to uświadomić. I jak Ty siebie nie pokochasz i zaakceptujesz to nikt inny Ci tego nie zastąpi. Tak to działa, a ludzie którzy próbują na odwrót całe życie zglądają innym w oczy w oczekiwaniu na coś, co mogliby sami sobie dać.
Nie Ty jeden miałeś nie tak w życiu, nie Ty jeden masz problemy zdrowotne itp sprawy, ale Ty to ruminujesz i słuchasz tego głosu w swojej głowie, fałszywego głosu, który codziennie Ci nawija, że to nie ma sensu, że jesteś pokrzywdzony itd. I słuchaj go dalej, a wydrenuje Cię całkowicie energetycznie.
Jeśli chcesz żeby coś się zmieniło w Twoim życiu to Ty musisz się zmieniać. To nikt i nic Cie nie niszczy tylko Twoje nastawienie, to jest to co zabiera Ci energię i chęć do życia i powoduje że jesteś pełen żalu i bierności, to że tkwisz w tym w czym twkisz to Twoja decyzja, bo nikt Ci niczego nie broni, możesz się rozwijać, zmieniać, tylko nie chcesz tego robić, bo codzennie podejmujsz decyzje bo tkwić w punkcie w którym tkwisz i pisać kolejne smuty. To co wysyłamy w świat to do nas wraca, a Ty wysłasz smutek, żal więc dostajesz coraz więcej tego smutku i żalu.

maggie2223 pisze: ↑

6 czerwca 2021, o 10:51

słuchajcie.... bo ja się już pogubiłam w tym wszystkim, mi chyba bardziej przeszkadzają moje schematy i cechy osobowości lękowej niż samo zaburzenie - i ja to właśnie "poprawiam" , tzn wystawiam się na opinie innych, ryzykuję , podejmuję sama decyzję i godzę się na to że coś mi nie wyjdzie, ktoś mnie nie polubi itp.
Czy jak to "poprawie" to nerwicy tez się pozbędę? czy to jakby walka na dwóch frontach? czy z nerwicą jednocześnie walczę prostując swoje schematy?

Dominik.O pisze: ↑

8 czerwca 2021, o 13:03

Katja pisze: ↑

8 czerwca 2021, o 12:42

sebastian86 pisze: ↑

6 czerwca 2021, o 13:44

najpierw ta energie trzeba miec

Nie spodoba Ci się to, ale skoro się żalisz na forum to napiszę Ci co o tym sądzę.

Twój problem moim zdaniem polega na tym, że nie rozumiesz, że tkwienie w tym stanie to jest Twój wybór, oczywiście teraz się pewnie odezwie głos w Twojej głowie którego słuchasz bezrfeleksyjnie, że jaki wybór, że przecież depresja, rodzice itd. a to guzik prawda. Jesteś dorosły ( chociaż nie chcesz być ) i TY podjemujesz decyzje odnośnie tego za czym podążasz a podążasz za poczuciem beznadzieji, za smutkiem, za żalem, pretensjami bo bliskich. Jesteś na tym forum i czytasz zapewne dział odburzeni, ile tam osób napisało, że tak sobie siedziało płakało, narzekało i pewnego dnia się obudzili odburzeni? Nikt tak na napisał. Za to wiele było o pracy, samozaparciu, odkręcaniu pewny tendencji i przede wszystkim o DECYZJI, że chcę coś z tym zrobić. U Ciebie jest też decyzja, decyzja żeby dalej tkwić w narzekaniu, biadoleniu i użalaniu się nad sobą przez co tkwisz energetycznie na poziomie cieknącego karnu i wcale się nie dziwię, że piszesz, że nie masz energii, no nie masz bo SAM swoimi decyzjami doprowadzasz się do stanu w którym ciężko Ci cokolwiek zrobić i albo zrozumiesz, że musisz podnieść swój potencjał energetyczny żeby coś ze swoim życiem zrobić, albo będziesz ciągle w tym samym stanie. JESTEŚ DOROSŁY i SAM ODPOWIADASZ ZA SWOJE ŻYCIE. Pora sobie to uświadomić. I jak Ty siebie nie pokochasz i zaakceptujesz to nikt inny Ci tego nie zastąpi. Tak to działa, a ludzie którzy próbują na odwrót całe życie zglądają innym w oczy w oczekiwaniu na coś, co mogliby sami sobie dać.
Nie Ty jeden miałeś nie tak w życiu, nie Ty jeden masz problemy zdrowotne itp sprawy, ale Ty to ruminujesz i słuchasz tego głosu w swojej głowie, fałszywego głosu, który codziennie Ci nawija, że to nie ma sensu, że jesteś pokrzywdzony itd. I słuchaj go dalej, a wydrenuje Cię całkowicie energetycznie.
Jeśli chcesz żeby coś się zmieniło w Twoim życiu to Ty musisz się zmieniać. To nikt i nic Cie nie niszczy tylko Twoje nastawienie, to jest to co zabiera Ci energię i chęć do życia i powoduje że jesteś pełen żalu i bierności, to że tkwisz w tym w czym twkisz to Twoja decyzja, bo nikt Ci niczego nie broni, możesz się rozwijać, zmieniać, tylko nie chcesz tego robić, bo codzennie podejmujsz decyzje bo tkwić w punkcie w którym tkwisz i pisać kolejne smuty. To co wysyłamy w świat to do nas wraca, a Ty wysłasz smutek, żal więc dostajesz coraz więcej tego smutku i żalu.

Katja,wielki szacun za twoje cenne posty,to wszystko jest naprawde pomocne