O jaką utratę kontroli Ci chodzi?

Gafa pisze: ↑

30 grudnia 2018, o 22:17

Słuchaj, przecież zazdrość w rozsądnych granicach jest normalna. To znak, że Co zależy. Oczywiście nie można robić jazd, awantur. Ale czy Ty je robisz? Pogadaj z chłopakiem jak on odbiera Twoje zachowanie.

Było mu przykro, a ja mam wrażenie ze przy nerwicy wiele rzeczy mnie razi. Mowi ze idzie spać, zastanawiam sie czy na pewno. To chore, traktować jako natrety i przejdzie?

Ze zacznę być jak jakaś psychopatka, przestane sie kontrolować i bede robila z zazdrosci awanatury nie mając przy tym rozsądku.

A robisz tak? Kiedykolwiek? Zachowujesz się jak psychopatka. No co ty.
W kwestii zazdrosci to pracuj nad sobą Kochana. Zastanów się 20 razy zanim wyślesz SMS. Przecież masz jeszcze wolną wolę. Nie jesteś swoimi emocjami, myślami. Staraj się nerwa cię nie usprawiedliwia. Ja mam ochotę zabić czasem najbliższych bo tak mnie wkurzają wiem jednak że nie mogę się na nich wyżywać z powód nerwicy.

Niby to wiem, ale planujemy ślub i boje sie ze po ślubie zrobię mu piekło, boje sie że mi odbije. Ja boje sie chorób psychicznych, przeszła mi faza na schize więc teraz boje sie ze mam co innego.

Przede wszystkim boje sie tych uczuć które sa we mnie gdy jestem zazdrosna. Potrzebuje ciągłych zapewnień. Z deszczu pod rynnę...

No to jest pole do pracy nad sobą. Czemu się boisz tych uczuć.

Ja to ostatnio wam mówie serce bije jakby mnie goniło stado tygrysów, kołocze, potyka się, przyspiesza a jutro mam wynajęty lokal i sylwestra xd i zastanawiam się co teraz

Tylko jak nad tym zdrowo pracować? Boje sie ze przyjedzie utrata kontroli z tych uczuć i wpadnę w szał.

Patro1995 pisze: ↑

30 grudnia 2018, o 22:37

Ja to ostatnio wam mówie serce bije jakby mnie goniło stado tygrysów, kołocze, potyka się, przyspiesza a jutro mam wynajęty lokal i sylwestra xd i zastanawiam się co teraz

Nic się nie stanie. Jeśli nie będziesz o tym myślał to przejdzie. Ja jak sie czymś zajmę to zawsze przechodzi.

Zalękniona25 pisze: ↑

30 grudnia 2018, o 22:39

Tylko jak nad tym zdrowo pracować? Boje sie ze przyjedzie utrata kontroli z tych uczuć i wpadnę w szał.

Wiesz ja nie jestem terapeutą.
Kurcze a puść to, no to przyjdzie utrata kontroli. Ja myślę sobie nie raz tak Nie mam sily dluzej... No i kończy się to lękiem. Staram się jednak puszczać kontrolę. No to najwyżej nie dam rady - wyniosa mnie kopytami do przodu. Trudno nie na wszystko mam wpływ. Wolę tak myśleć niz być w leku przed słabością. Świadomie oczywiście wiem że nie strzelę kopytami.

Gafa pisze: ↑

30 grudnia 2018, o 22:47

Zalękniona25 pisze: ↑

30 grudnia 2018, o 22:39

Tylko jak nad tym zdrowo pracować? Boje sie ze przyjedzie utrata kontroli z tych uczuć i wpadnę w szał.

Wiesz ja nie jestem terapeutą.
Kurcze a puść to, no to przyjdzie utrata kontroli. Ja myślę sobie nie raz tak Nie mam sily dluzej... No i kończy się to lękiem. Staram się jednak puszczać kontrolę. No to najwyżej nie dam rady - wyniosa mnie kopytami do przodu. Trudno nie na wszystko mam wpływ. Wolę tak myśleć niz być w leku przed słabością. Świadomie oczywiście wiem że nie strzelę kopytami.

Tu pojawia się też lęk ze stracę faceta. Zapetlilam się, juz sama nie wiem czy ta zazdrość jest tak ogromna czy ja ją tak wyolbrzymilam.

Gafa pisze: ↑

30 grudnia 2018, o 22:47

Zalękniona25 pisze: ↑

30 grudnia 2018, o 22:39

Tylko jak nad tym zdrowo pracować? Boje sie ze przyjedzie utrata kontroli z tych uczuć i wpadnę w szał.

Wiesz ja nie jestem terapeutą.
Kurcze a puść to, no to przyjdzie utrata kontroli. Ja myślę sobie nie raz tak Nie mam sily dluzej... No i kończy się to lękiem. Staram się jednak puszczać kontrolę. No to najwyżej nie dam rady - wyniosa mnie kopytami do przodu. Trudno nie na wszystko mam wpływ. Wolę tak myśleć niz być w leku przed słabością. Świadomie oczywiście wiem że nie strzelę kopytami.

A z tym ze nie mam siły dłużej to też mam problem, boję sie samobójstwa

Nie wiem, być może zadawałam podobne pytanie kiedyś...Jak oswoić lęk przed śmiercią i obawami o życie i zdrowie swoje i bliskich? Zatruwa to życie, oj zatruwa...Teorie znam, póbuje wcielać wszystkie metody w życie...ale od roku nic się nie zmienia...Mogę śmiało stwierdzić, że jest to tzw stan przewlekły, a nawet, że mój problem wręcz pogłębia się. Leków nie biorę, bo przecież one nie rozwiążą moich problemów ani nie zagwarantują zdrowia mnie i moim bliskim...

Matko ale dzień. przeczytałam tu na forum coś i dostałam ataku paniki. Mając ZOK myślałam że nie mogę dostać schizy, a tu bach ktoś jednak tak ma.