Ewa, przeczekaj - nie reaguj. To samo mi się przytrafiło. Przecież wiesz co to są za myśli. Kochana prawie robi różnicę. Nie byłaś odburzona, więc jak najbardziej kryzys mogl się przytrafić. Nie czekaj na dobre samopoczucie. Zaaaaaakceptuj.

No wiem niby ,że nie ma sensu szarpać się z nerwicą tylko niestety tak trudno ten stan zaakceptować bo się poprostu boję.I trudno mi się znowu z tym pogodzić ,że tak kiepsko się czuję ,że jednak znowu nerwica wróciła choć czułam się ok nie dni czy tygodnie a lata

Ale nic na to nie poradzisz. I tak to już jest!

Głowa do góry

Dzięki

Ja też mam gorsze dni. Parę dni temu wyprowadziłem się z rodzinnego domu, do którego wrócili rodzice po dłuższym czasie (dłuższy czas mieszkałem tam sam) i przeżywam jakąś masakrę emocjonalną. Nie mogę się spokojnie na czymś skupić. Fale samokrytyki ("wszystko robie źle", "jestem do niczego") zalewają mnie bez żadnego oporu, przez co nie potrafię podejmować prostych decyzji.
Wcześniej udawało mi się ryzykować, porzucać kontrolę i zmartwienia mimo niepokoju, a teraz nie potrafię...

Co prawda teraz już nie wierzę tym lękowym myślom na słowo tak jak kiedyś... więc chyba jest jakiś progres

Musiałem to z siebie wyrzucić. Może nam się poprawi...

grzeslaw pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 16:42

Ja też mam gorsze dni. Parę dni temu wyprowadziłem się z rodzinnego domu, do którego wrócili rodzice po dłuższym czasie (dłuższy czas mieszkałem tam sam) i przeżywam jakąś masakrę emocjonalną. Nie mogę się spokojnie na czymś skupić. Fale samokrytyki ("wszystko robie źle", "jestem do niczego") zalewają mnie bez żadnego oporu, przez co nie potrafię podejmować prostych decyzji.
Wcześniej udawało mi się ryzykować, porzucać kontrolę i zmartwienia mimo niepokoju, a teraz nie potrafię...

Co prawda teraz już nie wierzę tym lękowym myślom na słowo tak jak kiedyś... więc chyba jest jakiś progres

Musiałem to z siebie wyrzucić. Może nam się poprawi...

Ale dlaczego używasz słów masakrę emocjonalna. Serio jest aż tak źle?. Nie sądzę.

Szlak mnie juz trafia tylko cos wrzucę do żołądka to zaczyna mnie bolec głowa, pulsuje mi w uszach nie wpomne o derealizcji, zawrotach głowy i bolu miedzy łopatkami. Tydzien temu moglam gory przenosić a od kilku dni wegetuje .

już mam dość.

zrezygnowana pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 21:12

Szlak mnie juz trafia tylko cos wrzucę do żołądka to zaczyna mnie bolec głowa, pulsuje mi w uszach nie wpomne o derealizcji, zawrotach głowy i bolu miedzy łopatkami. Tydzien temu moglam gory przenosić a od kilku dni wegetuje .

dieta Ewy Dąbrowskiej

Witacje mam pytanie,
Bardzo sie boje od roku mam zaburzenie lękowe, silne stany depresyjne.. Lekow nie biore, chodze na bardzo dobra terapie od 6msc i jestem w szoku, ze orgabizm niewspolpracuje..
Lęk jest prawie ciagle, stan depresyjny od 2 msc bardzo silny czuje taki bezsens, silne zmeczenie, boje sie nowego dnia jak sie budze.. Ale do rzeczy, to wszystko jeszcze rozumiem, jednak po dzisiejszej nocy jestem przerazona.. Ogolnie cała noc mialam koszmary, ostatnio gorzej mi sie spi, ciagle sie wybudzam i spac nie moge, ale dzisiejsze obudzenie jest dla mnie niezrozumiale.... Tak jakbym miala cos ze swiadomoscia obudzilam sie i kompletnie nie wiedzialam, co sie dzieje, nie czulam zycia, nie czulam istnienia... A nagle gdy zaczelam rozumiec ze 'ej to zycie, ej spokojnie mozesz sie tylko bac', zaczelam sie otrzasac z tej pierwszej dezorientacji, ale to uczucie nieczucia swiata nie zniklo... Czulam sie jakby ktos mnie zamknal w pokoju ktory dobrze znam, a ja czulabym ze widze go pierwszy raz, a po chwili gdy zaczelabym rozpoznawac jakies przedmioty to nadal czulabym ze sa obce i nie wiedziala do czego sluza...mialam tak dzis w nocy 3 razy gdy sie obudzilam.. Poczulam jakbym miala jakies pierwsze objawy jakiejs choroby psychicznej.. Bo jednak lęk i depresja sa dla mnie straszne ale zrozumiale.. Ale takie zaburzenie swiadomosci bylo koszmare, boje sie ze nagle w dzien zlapie mnie cos takiego i nie bede wiedziala co sie ze mna dzieje... Doslownie czulam sie jakby ktos mnie po 30latach wybudzil ze spiaczki i nie wiedzialabym na czym polega zycie i istenienie, albo jakby ktos z innego swiata mnie tu nagle wrzucil.. Sam fakt myslenia mnie przerazil... Zwlaszcza ze mysli zlewaly sie z tymi niekontrolowanymi co wystepuja podczas zasypiania. Mial moze ktos cos podobnego, albo wie jak to nazwac?

skeight to są objawy derealizacji , ale to nadal zaburzenie lękowe , żadna choroba psychiczna

Dziekuje, zawsze jakos razniej, jak ktos napisze, ze nie ma czego sie bac, tak jakby chociaz troche lęk sie zmniejsza

skeight pisze: ↑

1 stycznia 2019, o 15:15

Dziekuje, zawsze jakos razniej, jak ktos napisze, ze nie ma czego sie bac, tak jakby chociaz troche lęk sie zmniejsza

Nie ma czego się bać, walcz, nowy rok - nowe możliwości <boks>

Sluchajcie mam takie pytanie jade na pramolanie jestem zapisana do psychiattry na piatek ale troche lepiej sie czuje dalej mam mysli lekowe ale staram sie je olewac i tlumaczyc ze to nerwica tylko, moje pytanie isc do rodzinnego poprosic o wypisanie czy do psychiatry nie chce sie faszerowac lekami jakimis mocniejszymi niz pramolan