Iwona29 pisze: ↑

4 października 2018, o 11:18

Nerwyzestali pisze: ↑

4 października 2018, o 09:01

Iwona29 pisze: ↑

3 października 2018, o 17:43

Dziekuje ze pytasz tak wogole

Może faktycznie coś zjadłąś, że cie tak rwie po kiszkach ;p. Przeszło?

Już mniej.
Mam refluks A okres wiosny i jesieni nie sprzyja na to.Zaczyna się odzywać.
Mam zapewne sluzowke zoladka zniszczona i muszę ja odbudować.
Kisiel na noc zjadłam.Banany jjem i sok muszę świeży z marchwi i pietruszki.Jest dużo sposobów by odbudować.

Jak to zrobię to może poczuje różnice.Na gastro rok temu miałam czerwony zoladek zamiast jasnego.
Len będę też piła

Nerwowy pisze: ↑

5 października 2018, o 11:49

Iwona29 pisze: ↑

4 października 2018, o 11:18

Nerwyzestali pisze: ↑

4 października 2018, o 09:01

Może faktycznie coś zjadłąś, że cie tak rwie po kiszkach ;p. Przeszło?

Już mniej.
Mam refluks A okres wiosny i jesieni nie sprzyja na to.Zaczyna się odzywać.
Mam zapewne sluzowke zoladka zniszczona i muszę ja odbudować.
Kisiel na noc zjadłam.Banany jjem i sok muszę świeży z marchwi i pietruszki.Jest dużo sposobów by odbudować.

Jak to zrobię to może poczuje różnice.Na gastro rok temu miałam czerwony zoladek zamiast jasnego.
Len będę też piła

Gdy miałem wrzody kilka lat temu unikałem surowych owoców i warzyw - są ciężkie. W tym roku miałem kontrolę i została jedynie blizna po wrzodach, ale z tym się da żyć i nic nie boli. Więc na pewno też dasz sobie radę.

Spróbuj jeść banany z parowaru w miodzie Są pyszne, zdrowe i lepiej się trawią. Len też pomaga.

Miałaś w czasie gastroskopii badanie na obecność helicobacter pylori? Wiele problemów z żołądkiem jest przez te bakterie, a ma je sporo osób. Niektórzy żyją z nimi całe życie, a innym robią wrzody. U mnie tak było.

Iwona29 pisze: ↑

5 października 2018, o 12:03

Nerwowy pisze: ↑

5 października 2018, o 11:49

Iwona29 pisze: ↑

4 października 2018, o 11:18

Już mniej.
Mam refluks A okres wiosny i jesieni nie sprzyja na to.Zaczyna się odzywać.
Mam zapewne sluzowke zoladka zniszczona i muszę ja odbudować.
Kisiel na noc zjadłam.Banany jjem i sok muszę świeży z marchwi i pietruszki.Jest dużo sposobów by odbudować.

Jak to zrobię to może poczuje różnice.Na gastro rok temu miałam czerwony zoladek zamiast jasnego.
Len będę też piła

Gdy miałem wrzody kilka lat temu unikałem surowych owoców i warzyw - są ciężkie. W tym roku miałem kontrolę i została jedynie blizna po wrzodach, ale z tym się da żyć i nic nie boli. Więc na pewno też dasz sobie radę.

Spróbuj jeść banany z parowaru w miodzie Są pyszne, zdrowe i lepiej się trawią. Len też pomaga.

Miałaś w czasie gastroskopii badanie na obecność helicobacter pylori? Wiele problemów z żołądkiem jest przez te bakterie, a ma je sporo osób. Niektórzy żyją z nimi całe życie, a innym robią wrzody. U mnie tak było.

No właśnie 2 badania i nie robili nic poza sprawdzeniem.Z krwi mi leżał zrobić i nic a wiem i sam mówił że rzadko kiedy z krwi wyjdzie.I tym mnie wkur...bo czego przy badaniu nie pobrał nic.
Banany jjem codziennie ale pobolewa mnie żołądek czasem bo ciezkostrawny jest.Może kupię miód Manuka. ...slyszalam i jego zaletach i że pomaga na żołądek.

Nerwowy pisze: ↑

5 października 2018, o 12:29

Iwona29 pisze: ↑

5 października 2018, o 12:03

Nerwowy pisze: ↑

5 października 2018, o 11:49

Gdy miałem wrzody kilka lat temu unikałem surowych owoców i warzyw - są ciężkie. W tym roku miałem kontrolę i została jedynie blizna po wrzodach, ale z tym się da żyć i nic nie boli. Więc na pewno też dasz sobie radę.

Spróbuj jeść banany z parowaru w miodzie Są pyszne, zdrowe i lepiej się trawią. Len też pomaga.

Miałaś w czasie gastroskopii badanie na obecność helicobacter pylori? Wiele problemów z żołądkiem jest przez te bakterie, a ma je sporo osób. Niektórzy żyją z nimi całe życie, a innym robią wrzody. U mnie tak było.

No właśnie 2 badania i nie robili nic poza sprawdzeniem.Z krwi mi leżał zrobić i nic a wiem i sam mówił że rzadko kiedy z krwi wyjdzie.I tym mnie wkur...bo czego przy badaniu nie pobrał nic.
Banany jjem codziennie ale pobolewa mnie żołądek czasem bo ciezkostrawny jest.Może kupię miód Manuka. ...slyszalam i jego zaletach i że pomaga na żołądek.

To robili Ci gastroskopie i nie zrobili badania na te bakterie??? Przecież to teraz standard. Gdy coś widzą w żołądku to od razu pobierają.

Gastroskopia dużo zależy od lekarza. W swoim życiu przechodziłem ją już 5 razy. Pierwszy to był rzeźnik - trwało z pól godziny, brzuch bolał mnie prawie miesiąc po i nic nie wykrył. Do tego wycinał mi polipa i... zgubił go (nie mogli go zbadać).

Dlatego po 3 miesiącach musiałem zrobić kontrolną gastroskopię i na szczęście trafiłem na innego lekarza. Koleś stary, ledwo chodził, ale zrobił tak gastroskopie, że nic nie czułem. 5 minut i po krzyku. Wtedy wyszło, że mam wrzody i te bakterie.

karolinal1 pisze: ↑

6 października 2018, o 10:48

Cześć, mam nerwice lękową od dawna, ale pomijając szczegóły bardzo dobrze sobie z nią radziłam. W czwartek zaczęłam prace, pierwszą poważną na normalnych warunkach. W pracy szefostwo jest bardzo miłe, współpracownicy również, nie czuje presji ani strachu przed popełnieniem błędu. Jak na 1 prace, mam super warunki, nie moge narzekać. Problem pojawił się z 1 na 2 dzień pracy. Do domu wróciłam zadowolona, opowiadałam jak to mam super i jak mi sie podoba, potem położyłam sie na drzemkę i jak wstałam to się zaczęło... Zaczęłam płakać, łzy mi ciekły ciurkiem, czułam sie bardzo źle, nie przespałam w nocy ani minuty będąc ciągle zlękniona na samą myśl o pracy. Rano poszłam, przez pierwszą godzine pracy chciało mi sie płakać a potem było już okej. Wróciłam do domu, zrobiłam sobie drzemkę, i znów to samo, płacz nie do okiełznania, lęk i zniechęcenie do wszystkiego, pomimo tego że sobotę mam wolną. Dziś wstałam i to samo, odkąd się obudziłam chce mi sie płakać i czuje się źle. Nie bardzo wiem co sie dzieje i dlaczego tak bardzo jest mi źle, ponieważ w pracy nie ma bodźców które by to powodowały, nie boje sie o nic pytać, nikt ode mnie nie wymaga czegoś ponad miarę, mało tego szefowa bardzo mnie polubiła i zależy jej na tym żebym tam pracowała. Powinnam się cieszyć, a jak na razie przechodzę piekło. Dopiero we wtorek idę do pracy a już boje się co będzie w nocy z poniedziałku na wtorek... Czy ktoś wie co może mi być i dlaczego tak sie dzieje? Powiem tylko jeszcze że przez ostatnie 2 lata uczyłam się, i nie miałam oprócz szkoły żadnych większych obowiązków. Mogłam spać do której chce i robić co chce, nie wiem czy ma to jakiś związek.

Natalie1208 pisze: ↑

6 października 2018, o 10:55

karolinal1 pisze: ↑

6 października 2018, o 10:48

Cześć, mam nerwice lękową od dawna, ale pomijając szczegóły bardzo dobrze sobie z nią radziłam. W czwartek zaczęłam prace, pierwszą poważną na normalnych warunkach. W pracy szefostwo jest bardzo miłe, współpracownicy również, nie czuje presji ani strachu przed popełnieniem błędu. Jak na 1 prace, mam super warunki, nie moge narzekać. Problem pojawił się z 1 na 2 dzień pracy. Do domu wróciłam zadowolona, opowiadałam jak to mam super i jak mi sie podoba, potem położyłam sie na drzemkę i jak wstałam to się zaczęło... Zaczęłam płakać, łzy mi ciekły ciurkiem, czułam sie bardzo źle, nie przespałam w nocy ani minuty będąc ciągle zlękniona na samą myśl o pracy. Rano poszłam, przez pierwszą godzine pracy chciało mi sie płakać a potem było już okej. Wróciłam do domu, zrobiłam sobie drzemkę, i znów to samo, płacz nie do okiełznania, lęk i zniechęcenie do wszystkiego, pomimo tego że sobotę mam wolną. Dziś wstałam i to samo, odkąd się obudziłam chce mi sie płakać i czuje się źle. Nie bardzo wiem co sie dzieje i dlaczego tak bardzo jest mi źle, ponieważ w pracy nie ma bodźców które by to powodowały, nie boje sie o nic pytać, nikt ode mnie nie wymaga czegoś ponad miarę, mało tego szefowa bardzo mnie polubiła i zależy jej na tym żebym tam pracowała. Powinnam się cieszyć, a jak na razie przechodzę piekło. Dopiero we wtorek idę do pracy a już boje się co będzie w nocy z poniedziałku na wtorek... Czy ktoś wie co może mi być i dlaczego tak sie dzieje? Powiem tylko jeszcze że przez ostatnie 2 lata uczyłam się, i nie miałam oprócz szkoły żadnych większych obowiązków. Mogłam spać do której chce i robić co chce, nie wiem czy ma to jakiś związek.

A jak wyglądał Twój czas przed podjęciem pracy ? moze dużo o tym myślałaś, nakręcałas sie na zapas? ja jak poszłam do peirwzej wiekszej pracy miałam tak samo- ludzie sympatyczni, prac anie jakas super stresująca, a jednka mimo to nerwica u mnei szalała- po miesiacu dopeiro w pełnis ie wyciszyło później tak sobie pomyslałam ze to oczywiscie nie wzieło się znikąd, bo po peirwsze miesiac wczesniej juz myślałamm co to będzie, jak to będzie, czy dam rade, a potme jak juz poszłam do pracy to miałam mnóstwo obaw, takich niby błachych ale jednka obciążajacych- tzn. jaks ie bede czuła, czy dam rade pracować, stresowałams ie ze nei bede spać w nocy , a od pracy trzeba wstać o 6 itd itd. to wszystko powodowało ze umysł się buntował.
Ja zaczełam na początku pracę nad podejsciem do snu, bo widizałamz e to najbardziej mnie męczy i najbardziej nakręcams ie na tym punkcie:)

karolinal1 pisze: ↑

6 października 2018, o 11:08

Natalie1208 pisze: ↑

6 października 2018, o 10:55

karolinal1 pisze: ↑

6 października 2018, o 10:48

Cześć, mam nerwice lękową od dawna, ale pomijając szczegóły bardzo dobrze sobie z nią radziłam. W czwartek zaczęłam prace, pierwszą poważną na normalnych warunkach. W pracy szefostwo jest bardzo miłe, współpracownicy również, nie czuje presji ani strachu przed popełnieniem błędu. Jak na 1 prace, mam super warunki, nie moge narzekać. Problem pojawił się z 1 na 2 dzień pracy. Do domu wróciłam zadowolona, opowiadałam jak to mam super i jak mi sie podoba, potem położyłam sie na drzemkę i jak wstałam to się zaczęło... Zaczęłam płakać, łzy mi ciekły ciurkiem, czułam sie bardzo źle, nie przespałam w nocy ani minuty będąc ciągle zlękniona na samą myśl o pracy. Rano poszłam, przez pierwszą godzine pracy chciało mi sie płakać a potem było już okej. Wróciłam do domu, zrobiłam sobie drzemkę, i znów to samo, płacz nie do okiełznania, lęk i zniechęcenie do wszystkiego, pomimo tego że sobotę mam wolną. Dziś wstałam i to samo, odkąd się obudziłam chce mi sie płakać i czuje się źle. Nie bardzo wiem co sie dzieje i dlaczego tak bardzo jest mi źle, ponieważ w pracy nie ma bodźców które by to powodowały, nie boje sie o nic pytać, nikt ode mnie nie wymaga czegoś ponad miarę, mało tego szefowa bardzo mnie polubiła i zależy jej na tym żebym tam pracowała. Powinnam się cieszyć, a jak na razie przechodzę piekło. Dopiero we wtorek idę do pracy a już boje się co będzie w nocy z poniedziałku na wtorek... Czy ktoś wie co może mi być i dlaczego tak sie dzieje? Powiem tylko jeszcze że przez ostatnie 2 lata uczyłam się, i nie miałam oprócz szkoły żadnych większych obowiązków. Mogłam spać do której chce i robić co chce, nie wiem czy ma to jakiś związek.

A jak wyglądał Twój czas przed podjęciem pracy ? moze dużo o tym myślałaś, nakręcałas sie na zapas? ja jak poszłam do peirwzej wiekszej pracy miałam tak samo- ludzie sympatyczni, prac anie jakas super stresująca, a jednka mimo to nerwica u mnei szalała- po miesiacu dopeiro w pełnis ie wyciszyło później tak sobie pomyslałam ze to oczywiscie nie wzieło się znikąd, bo po peirwsze miesiac wczesniej juz myślałamm co to będzie, jak to będzie, czy dam rade, a potme jak juz poszłam do pracy to miałam mnóstwo obaw, takich niby błachych ale jednka obciążajacych- tzn. jaks ie bede czuła, czy dam rade pracować, stresowałams ie ze nei bede spać w nocy , a od pracy trzeba wstać o 6 itd itd. to wszystko powodowało ze umysł się buntował.
Ja zaczełam na początku pracę nad podejsciem do snu, bo widizałamz e to najbardziej mnie męczy i najbardziej nakręcams ie na tym punkcie:)

Ogólnie teraz właśnie mam te myśli, że boje się że nie będę sie wysypiać, że noce na dzień przed pracą będą upiorne, że nie będę w stanie normalnie pracować, i że ogólnie się wykończę, bo przez te dwa dni zrobiłam sobie w organizmie pobojowisko, ciągle jestem opuchnięta przez płacz, na buzi powyskakiwały mi dziwne krostki których nigdy wcześniej nie miałam, mam problemy z żołądkiem, nie chce mi sie jeść, nie mam ochoty na nic, jest mi słabo. Przed rozpoczęciem pracy życie moje było bajką haha, całe wakacje spędziłam nad jeziorem i na wyjazdach, imprezowaniu, do tego non stop bylam z moim chłopakiem, teraz on ma swoje obowiązki i ja i tak często sie nie widzimy, nie śpimy razem, to też wpływa na mnie negatywnie bo tęsknie za nim.

karolinal1 pisze: ↑

6 października 2018, o 12:18

No a co z resztą, jak sobie z tym radzić? Nie chce marnować wolnego czasu na płacz i panike która jest teoretycznie nieuzasadniona... Mam nadzieję, że to po prostu przejściowe i to że wpadam w panikę jest spowodowane nieprzyzwyczajeniem do tego, że zmieniło mi się życie o 180 stopni. Z drugiej strony boje się, że to będzie się nasilać i będzie tylko gorzej i że wykończę sie psychicznie. Do tego mam presję, bo muszę zarabiać pieniądze, żeby sie uczyć, i nie mogę odejść. Myślałam żeby zmienić prace na inna, taką która nie wywołuje u mnie takich emocji, ale z drugiej strony mam super szefową, fajnych i pomocnych współpracowników, wolne weekendy, nie pracuje fizycznie, siedze przy biurku, do tego w firmie nikt nie ma presji na wykonywanie obowiązków na czas. Mam porównanie z praktykami, gdzie nikt mi nic nie tłumaczył, wszystkiego sama musiałam się uczyć, robić wszystko szybko, do tego mimo że wykonywałam swoje obowiązki dobrze, ciągle byłam upokarzana i to przy klientach... tym bardziej nie rozumiem czemu teraz tak sie zachowuje, bo kiedy byłam na praktykach, pomimo mega złych warunków pracy jakoś dawałam radę.

karolinal1 pisze: ↑

6 października 2018, o 12:52

no właśnie wyszłam z wprawy radzenia sobie z dużym lękiem, bo jak mówiłam z nerwicą dawałam sobie radę, i zostały mi tylko jakieś incydenty które w szybki sposób pokonywałam. Ostatni raz takie napady lęku miałam dawno temu więc trochę czasu minęło, troche człowiek pozapominał jak to było Dlatego ciężko mi się teraz odnaleźć. Właśnie myślenie nad zmianą pracy to chyba w moim przypadku ucieczka, i też tak myślę że nic nie da, bo własnie problemem nie jest praca którą wykonuję a sam fakt pracy