Klimek bardzo dobrze,starasz sie mimo objawow zyjesz i sie nie lamiesz:) trzymaj tak dalej a to cholerstwo da ci spokoj:) a dzieki za podrzucenie tytulu ksiazki,szczescie ze na chomiku jest:)

-- 17 listopada 2014, o 21:00 --
Klimek bardzo dobrze,starasz sie mimo objawow zyjesz i sie nie lamiesz:) trzymaj tak dalej a to cholerstwo da ci spokoj:) a dzieki za podrzucenie tytulu ksiazki,szczescie ze na chomiku jest:)

Ja też jakoś dzielnie walczę. Raz gorzej raz lepiej. Dzisiaj byłam u lekarki z tą moją domniemana grzybica. Oczywiście nic więcej mi nie poradziła. Dała lek przeciwgrzybiczny który uszkadza podobno wątrobę. A podobno są leki lżejsze, wspomagające dietę, nie takie drastyczne. Na razie podziękuję. Diety się trzymam, piję ziele czystka i w ogole jakoś idzie
Teraz jedynie jestem znowu trochę wylękana, ale wiecie co nudne to już. Wiem że to nerwica a ciągle daje się jej nabrać. Zaraz chcę się kłaść ale kompletnie na razie nie mam psychiki na spanie. Jak kolwiek by to rozumieć

"to nudne" to słuszny kierunek
Bo to jest nudne, a im dalej tym nudniejsze aż człowiekowi już sie nie chce kombinować
i przechodzi

Ja dzisiaj dzielnie walczylam z lekowymi myslami i juz pod wieczor nawet mialam calkiem niezly humor i oczywiscie nagle w glowie pojawila sie mysl ze co jesli mam niewydolnosc serca i mowie to do mojego chlopaka ktory siedzi obok i sie smieje co jeszcze wymysle zabilam to smiechem i przeszlo;) to naprawde jest juz czasem nudne i smieszne jak to glupie nas atakuje trikami ale dobrze ze juz umiemy rozpoznawac te podstepy nerwic

Anusiak i bardzo dobrze. Trzeba wysmiac lęk i on znika w kąt

rafal3net pisze:Klimek bardzo dobrze,starasz sie mimo objawow zyjesz i sie nie lamiesz:) trzymaj tak dalej a to cholerstwo da ci spokoj:) a dzieki za podrzucenie tytulu ksiazki,szczescie ze na chomiku jest:)

-- 17 listopada 2014, o 21:00 --
Klimek bardzo dobrze,starasz sie mimo objawow zyjesz i sie nie lamiesz:) trzymaj tak dalej a to cholerstwo da ci spokoj:) a dzieki za podrzucenie tytulu ksiazki,szczescie ze na chomiku jest:)

Spoko, ja akurat mam w wersji papierowej( są w niej różne ćwiczenia i tabele do uzupełnienia więc warto niektóry strony sobie druknąć jak już ściągniesz)ją, ale też jakieś książki mam w formie elektronicznej, musze je odszukać na kompie i podam tytuły, to może jeszcze komuś się przydadzą.Ja dziś mam terapie o 13:30, ostatnio też terapeutka mi powiedziałą sporo słów pokrewnych z Waszymi.Zajde też może do mojej pani doktor przy okazji.Ona też potrafi dobrze nastawić odpowiednio psychicznie, a oprócz niesamowitej urody i serdeczności widać, że oprócz bycia lekarzem- jest po prostu porządną osobą, co dziś nie tak łatwo wśród tego zawodu.

Ja wypluty totalni dziś, dd osłabiony, ale cały czas "ide"

Kimek ,Twoja walka napawa mnie optymizmem. Dzięki

Elala73 miło mi:). Bardzo mi jest ciężko zwłaszcza z 24h głębokim dd, ale chce zrobić to co jestem w stanie by się tego dziadostwa pozbyć.Mam 31 lat, życie przede mną, a życie choć daje popalić, to przecież jest piękne prawda..?

Kimek, oczywiscie ze prawda. A my przez swoja wrazliwosc, czesto bardzo zgubieni, o tym zapominamy bo nie mozemy się odnalezc w tym swiecie widzianym przez pryzmat zaburzen.

jak można byłoby to DD komuś odstąpić , to ja bym Ci Kimek pomogła .Może bym wytrzymała dzień. A Ty byś odsapnął trochę.

Witam, na forum jestem nowa. Mam 31 lat, jestem w 5tym miesiącu ciąży. Od lutego tego roku miałam wiele stresów, chciałam zakończyć mój 8mioletni związek (mimo, że kocham partnera), ale staliśmy od kilku lat w miejscu, zero dzieci (mimo niezabezpieczania się, nie zachodziłam w ciążę, lekarz twierdził że ze mną wszystko ok), zero ślubu (mój partner to rozwodnik, miał trudne przejścia z rozwodem). Kiedy zdecydowałam się na ostateczny krok i powiedziałam mu, że nie jestem szczęśliwa on poprosił mnie o rękę. Zostałam, ale chyba po tym wszystkim go testowałam, i po dwóch tygodniach on zerwał zaręczyny (chciał ze mną być, ale nie ślub, bo fatalnie się zachowywałam). Po kilku dniach od tego zdarzenia szliśmy na urodziny do mojej przyjaciółki i pierwszy raz nagły atak paniki. Głęboki wewnętrzny niepokój, gdy tylko na spojrzałam na mojego partnera, biegunka, w klubie uczucie odrealnienia. Rano po imprezie czułam się strasznie, nie widziałam poprawy naszych relacji, w pracy dwa dni miałam jeszcze uczucie odrealnienia. Wtedy powiedziałam sobie wg słów piosenki:co ma być to będzie i jakoś wszystko się ustabilizowało. Zaczęły się bardzo duże problemy w pracy ( czynniki zewnętrzne jak i kwestia pieniędzy). Brałam leki homeopatyczne na nerwy bo mi dokuczały różne obawy i lęki. Pod koniec lipca, ku wielkiej radości i niedowierzaniu, okazało się że jestem w ciąży. Kiedy zobaczyłam bijące serduszko na usg popłakałam się ze szczęścia, nie mogłam doczekać się kolejnych wizyt... Stresy związane z pracą nie mijały, zakład został zamknięty a ja zostałam po dziś dzień ostatnim pracownikiem. Pewnego wieczoru w miłej atmosferze postanowiłam porozmawiać z moim partnerem na temat ślubu i się zgodził, bez przymusu itp... Dwa dni potem obudziłam się z wrażeniem, że zaraz serce mi wyskoczy z klatki piersiowej, miałam biegunkę dwie doby nie spałam. Poszłam do internisty który stwierdził że to na tle nerwowym, kazał brać magne b6. Po interniście miałam wizytę u gin i obiecałam sobie, że jak powie, że wszystko z dzidzią okej to już przestanę sobie wkręcać że może być chore na to czy na tamto. I tak się stało, niestety następnego dnia obudziłam się z lękiem innego typu, czy pokocham swoje dziecko, że przestałam być szczęśliwa z powodu ciąży itp... Do niedawna miałam różne objawy: biegunki, szybki oddech, wrażenie mocnego bicia serca, napięcie mięśni, brak koncentracji, dziury w pamięci itp... Dużo czytałam co to może być, czy już wariuję, wydaje mi się że to na tle nerwowym. Od kilku dni stosuję afirmacje, ćwiczę jogę. Ale nadal po kilka razy w nocy, śnią mi się koszmary i budzę się pełna niepokoju, co odczuwa także mała bo czuję jak bryka. Nie umiem już cieszyć się ciążą, wszystko stało się takie obojętne. Pomóżcie co to może być???????

marmon nic Ci nie jest.
To co przeżywasz to skutek tylko i wyłącznie konfliktu wewnętrznego.
Braku poczucia stabilności, bezpieczeństwa, tej huśtawki emocjonalnej jaką masz z partnerem.
I chyba brak rozmowy ze soba samą.
A to jest najważniejsze
Taka ciagła szarpanina - odchodzę, zostaję, odchodzę... niestety może powodować w którymś momencie lęki.
Chcesz być z tym partnerem ale on nie daje Ci poczucia bezpieczeństwa chyba tak do końca.
Fajnie że on jest z Tobą i mam nadzieję że się dogadacie ale warto żebyś częściej pytała samą siebie
"jak ja się czuję w tej sytuacji?"
"czy ja na prawdę tego chcę czy robię coś bo "powinnam"?
bo tak wypada.
Abyś nie robiła nic czego wewnętrznie sama nie czujesz, nie chcesz.
Wtedy poczujesz że masz kontrolę nad swoim życiem.

Co do tych obaw o miłość do dziecka to czytając Twój post po prostu widać że będziesz
wspaniałą mama
No tak niestety działa nerwica lękowa że podsuwa najdziwniejsze myśli, umysł aby "odciąć"
się od realnych problemów, lęków wymyśla jakieś absurdalne lęki i pomysły.
Ponieważ negujesz problem braku poczucia bezpieczeństwa i niepewności co do tego związku
umysł stara się wynaleźć temat zastepczy żeby te lęki jakoś z Ciebie wyszły.
Ekstremalnym rozładowaniem emocji i takiego konfliktu wew. jest własnie atak paniki.
Po prostu organizm musi jakoś to napięcie rozładować.

Wszystko się ułoży, tylko nie rób nic na przekór sobie, intuicji i swoim własnym odczuciom

Marmon, witaj na forum. Bardzo sie ciesze (i Ty tez powinnas), ze tu trafilas z poczatku tej drogi, powinno Ci to pomoc szybciej sie ustabilizowac emocjonalnie. Duzo sie dzieje w Twoim zyciu, dosc zawirowane masz relacje z lartnerem. Dodatkowo ta wielce wyczekiwana ciaza. Zycze, aby malenstwo bylo zdrowe. Te wszystkie lęki i stany odrealnie.ia wynikaja z przejecia sie dana sytuacja, tyle stresu odczuwasz, ze stad tez sie biora dolegliwosci fizyczne. Poczytaj artykuly, ktore znajdziesz na form, a przekonasz sie ze wiele osob czulo sie podobnie. Nawet mamy w ciazy tak maja, sa tez tutaj na forum i daja rade, wlasnie dzieki wsparciu wzajemnemu i artykulom. A rada jeszcze ode mnie taka, zastanow sie czego na prawde chcesz w tyn zwiazku i o to zawalcz, zeby sytuacja sie ustanilizowala.

Dziękuję za tak szybkie reakcje Mój związek nigdy nie był tragiczny, po prostu wdarła się do niego nuda, nigdy się nie kłóciliśmy, a niestety ja zawsze byłam osobą która tłumiła w sobie. Zastanawiam się czy udać się do psychologa, czy rozmowy z nim coś pomogą mi zrozumieć?.

Oczywiscie, ze rozmowa z dobrym (!) psychologiem pomoze Ci spojrzec na sprawy jeszcze inaczej. Moze pewnych rzeczy nie zauwazasz, wiec taka rozmowa bedzie pozyteczna.