Nagisa pisze: ↑

10 sierpnia 2018, o 22:18

Celine Marie pisze: ↑

10 sierpnia 2018, o 21:35

Jak wspaniale być w tym kręgu narzekających,cierpiących,kwękających Dostałam przed chwilą smsa ,że wyniki rezonansu są do odebrania ,bardzo pięknie zjebali mi weekend bo mogę je odebrać w poniedziałek dopiero ,łeb mnie ciśnie po prawej coraz bardziej i bardziej ,więc wyobrażam sobie co mi znaleźli w nim i w karku ,mam teraz dwa dni na zastanawianie się jak sobie skrócić męki

No życie po prostu hehe. Olej to. Mi zrobili RTG kręgosłupa i wyszło praktycznie wszystko ok, a mam takie bóle i jestem połamana jak po czołowym z tirem. Po jakimś czasie przechodzi.

Mózg mi się ściska od dwóch lat,jak mam to olać jak wytrzymać nie idzie ,a RTG to akurat żałosne badanie,mi też wyszło prawidłowo,a mam garba jak staruszka zobaczymy co powie rezonans

A próbowałaś olać? Może wtedy odpuści

Furry pisze: ↑

10 sierpnia 2018, o 21:09

To już raczej nie skowronkowa sraka, tylko kraina zepsutym mlekiem i gównem płynąca.

(to nie komentarz do poprzedniego, lecz odrębny wpis)

Co tam Olcia się porobiło?

Takie ładne posty piszesz, miód na serce, a tu taka sraka?!

katarzynka pisze: ↑

10 sierpnia 2018, o 23:55

A próbowałaś olać? Może wtedy odpuści

Nieeeee, wcale nie próbowałam no weź,codziennie próbuje olewać ,dziwne,że z innym somatami się udało (nie wszystkimi ale jednak daję radę z sercem,żołądkiem,drganiami itd.) ,a z tym nie idzie co mnie upewnia ,ze to jest raczej jednak chorobowe bardziej ,oczywiście stres to potęguje ale przyczyna jest w ciele.

Witajcie Kochani. Przejdę od razu do rzeczy. Za kilka dni mam ślub i wczoraj dostalam takiego ataku leku.. zaczęło mi sie w glowie krecic, problemy z zoladkiem, serce mi tak mocno bije. A najgorszy jest strach że na swoim ślubie zemdleje albo cos sie wydarzy.. moze cos na uspokojenie polecacie, jakies ziolowe leki. Pomóżcie

Celine Marie pisze: ↑

11 sierpnia 2018, o 01:43

katarzynka pisze: ↑

10 sierpnia 2018, o 23:55

A próbowałaś olać? Może wtedy odpuści

Nieeeee, wcale nie próbowałam no weź,codziennie próbuje olewać ,dziwne,że z innym somatami się udało (nie wszystkimi ale jednak daję radę z sercem,żołądkiem,drganiami itd.) ,a z tym nie idzie co mnie upewnia ,ze to jest raczej jednak chorobowe bardziej ,oczywiście stres to potęguje ale przyczyna jest w ciele.

A masz z konsultacją te wyniki? Wydaje mi się, że oni mówia że to pilnie do odebrania jak coś znaleźli.

aasior03 pisze: ↑

11 sierpnia 2018, o 06:14

Witajcie Kochani. Przejdę od razu do rzeczy. Za kilka dni mam ślub i wczoraj dostalam takiego ataku leku.. zaczęło mi sie w glowie krecic, problemy z zoladkiem, serce mi tak mocno bije. A najgorszy jest strach że na swoim ślubie zemdleje albo cos sie wydarzy.. moze cos na uspokojenie polecacie, jakies ziolowe leki. Pomóżcie

Ślub piękna sprawa!
Na pewno nie zemdlejesz i nic złego się nie wydarzy. Ty tylko nerwicowe straszaki. Też tak miałam przed ślubem. Wszystkie objawy się nasiliły i doszły nowe Wiedz, że będziesz miała tyle do zrobienia, ze nie będzie czasu na nerwicę! Zobaczysz! Nie bardzo znam się na ziołowych lekach, może spróbuj łyknąć hydroksyzynę? Albo jakiś nervosol, Persen. Trzymam kciuki, powodzenia!

Nerwyzestali pisze: ↑

11 sierpnia 2018, o 08:11

Celine Marie pisze: ↑

11 sierpnia 2018, o 01:43

katarzynka pisze: ↑

10 sierpnia 2018, o 23:55

A próbowałaś olać? Może wtedy odpuści

Nieeeee, wcale nie próbowałam no weź,codziennie próbuje olewać ,dziwne,że z innym somatami się udało (nie wszystkimi ale jednak daję radę z sercem,żołądkiem,drganiami itd.) ,a z tym nie idzie co mnie upewnia ,ze to jest raczej jednak chorobowe bardziej ,oczywiście stres to potęguje ale przyczyna jest w ciele.

A masz z konsultacją te wyniki? Wydaje mi się, że oni mówia że to pilnie do odebrania jak coś znaleźli.

hehe nie,to tak nie działa,jak jesteś nawet umierająca to mają to w d,odbierasz wyniki i nara,martw się dalej sama

aasior03 pisze: ↑

11 sierpnia 2018, o 06:14

Witajcie Kochani. Przejdę od razu do rzeczy. Za kilka dni mam ślub i wczoraj dostalam takiego ataku leku.. zaczęło mi sie w glowie krecic, problemy z zoladkiem, serce mi tak mocno bije. A najgorszy jest strach że na swoim ślubie zemdleje albo cos sie wydarzy.. moze cos na uspokojenie polecacie, jakies ziolowe leki. Pomóżcie

Znam to z własnej historii, też panikowałam przed ślubem, a to było już 3 lata temu. Myśli były standardowe, że na pewno zemdleję przed ołtarzem, że wszyscy będą na to patrzeć, co ja powiem rodzinie, itp., itd.... Oczywiście te strachy się nie urzeczywistniły. Ogólnie przez może pierwsze 15 min ślubu byłam bardzo spanikowana i spięta, ale powtarzałam sobie w myślach, że żadna nerwica nie zepsuje mi tak ważnego dnia. Po tych 15 minutach poczułam, że naprawdę jest ok, poczułam, że to jest tak ważny moment w moim życiu i ta chwila jest tylko dla nas. Czułam, że jesteśmy tylko my. Nawet ludzie z tyłu nagle przestali mi przeszkadzać. Uwierz mi będzie dobrze, podstawowa moja rada, nie reaguj i pamiętaj, że to są tylko twoje myśli, pozwól im być, ale nie nadawaj im wartości. Myśli nie są samospełniającą się przepowiednią. Mnie uświadomienie sobie tego faktu zajęło bardzo wiele czasu, ale uwierz myśl to tylko myśl i nic więcej. Nie przywiązując do niej uwagi i nie nadając jej większego znaczenia nie nakręcasz lęku. To trudne na początku, ale z czasem zauważysz sama, jak to działa. Nie polecę Ci tabletek, bo przez cały swój okres zmagań z nerwicą nie zażywałam nic poza ziołowym validolem i może z dwa, trzy razy łyknęłam hydroksyzynę.
Pozdrawiam i życzę powodzenia.

Ja to mam szczęście do złych informacji. Nawet jak ich nie wyszukuję ( a już tak nie robię!), to gdzieś mi wyskakują. Wchodzę na fb, babka u znajomych koleżanki- pochowała męża, syna, sama ma raka. Przechodzę dalej, ktoś informuje, że jest chory, właśnie przebywa w szpitalu. Nagłówki- Badaj się! Pod tym wpisy ludzi chorych, komentujący służbę zdrowia, różne badania itp. Wiem, póki co, to wszystko nie dotyczy mnie, ale też wiem, że wystarczy jedna chwila, a wszystko lega w gruzach. Nie ma stabilności i pewności. Nikogo nie ominie jakaś strata bliskiej osoby, choroba( jak nie własna to członków rodziny) itp. To jest tylko rozciąganie w czasie. Tak, wiem. Nie ma co martwić się na zapas, roztrząsać swoich czy czyiś chorób nieszczęść itp. Tyle, że i tak one prędzej czy później dotkną każdego.Trochę ta pogoda deszczowa skłoniła mnie do refleksji. I tak już sobie całkiem dobrze radzę na co dzień

agnefka28 pisze: ↑

11 sierpnia 2018, o 13:34

Ja to mam szczęście do złych informacji. Nawet jak ich nie wyszukuję ( a już tak nie robię!), to gdzieś mi wyskakują. Wchodzę na fb, babka u znajomych koleżanki- pochowała męża, syna, sama ma raka. Przechodzę dalej, ktoś informuje, że jest chory, właśnie przebywa w szpitalu. Nagłówki- Badaj się! Pod tym wpisy ludzi chorych, komentujący służbę zdrowia, różne badania itp. Wiem, póki co, to wszystko nie dotyczy mnie, ale też wiem, że wystarczy jedna chwila, a wszystko lega w gruzach. Nie ma stabilności i pewności. Nikogo nie ominie jakaś strata bliskiej osoby, choroba( jak nie własna to członków rodziny) itp. To jest tylko rozciąganie w czasie. Tak, wiem. Nie ma co martwić się na zapas, roztrząsać swoich czy czyiś chorób nieszczęść itp. Tyle, że i tak one prędzej czy później dotkną każdego.Trochę ta pogoda deszczowa skłoniła mnie do refleksji. I tak już sobie całkiem dobrze radzę na co dzień

Też wszędzie widzę wszytko co związane z chorobami i śmiercią. Ba, ciągle jeszcze widzę reklamy zakładów pogrzebowych albo jadące karawany na mieście. I za każdym razem pojawia się lęk. Pewne sama akurat na to zwracam bardziej uwage, ale mam wrażenie, że na każdym kroku widzę coś co wiąże się ze śmiercią...

Też tak mam:-((

nat pisze: ↑

11 sierpnia 2018, o 15:02

agnefka28 pisze: ↑

11 sierpnia 2018, o 13:34

Ja to mam szczęście do złych informacji. Nawet jak ich nie wyszukuję ( a już tak nie robię!), to gdzieś mi wyskakują. Wchodzę na fb, babka u znajomych koleżanki- pochowała męża, syna, sama ma raka. Przechodzę dalej, ktoś informuje, że jest chory, właśnie przebywa w szpitalu. Nagłówki- Badaj się! Pod tym wpisy ludzi chorych, komentujący służbę zdrowia, różne badania itp. Wiem, póki co, to wszystko nie dotyczy mnie, ale też wiem, że wystarczy jedna chwila, a wszystko lega w gruzach. Nie ma stabilności i pewności. Nikogo nie ominie jakaś strata bliskiej osoby, choroba( jak nie własna to członków rodziny) itp. To jest tylko rozciąganie w czasie. Tak, wiem. Nie ma co martwić się na zapas, roztrząsać swoich czy czyiś chorób nieszczęść itp. Tyle, że i tak one prędzej czy później dotkną każdego.Trochę ta pogoda deszczowa skłoniła mnie do refleksji. I tak już sobie całkiem dobrze radzę na co dzień

Też wszędzie widzę wszytko co związane z chorobami i śmiercią. Ba, ciągle jeszcze widzę reklamy zakładów pogrzebowych albo jadące karawany na mieście. I za każdym razem pojawia się lęk. Pewne sama akurat na to zwracam bardziej uwage, ale mam wrażenie, że na każdym kroku widzę coś co wiąże się ze śmiercią...

Ja już trochę się do tego przyzwyczaiłam, jest lepiej niż było Niestety śmierci nikt z nas nie uniknie, to jedyna pewna rzecz Dzisiaj po napisaniu posta, włączyłam Familiade. I kto był uczestnikiem? Onko-laski. Były uśmiechnięte, zadowolone, niektóre w trakcie leczenia. Można? Można Wszędzie widzimy chorych, biednych, nieszczęśliwych. A gdzie ich widzimy? W telewizji, w reklamach, internecie itp. Ja na to staram się patrzeć na to w ten sposób- Ile osób wśród mojego otoczenia, wśród rodziny, znajomych, czy znajomych-znajomych zmarło przedwcześnie, na raka, zawał, wylew itp. I wiecie co? Tak, byli tacy. Być może będzie ich kiedyś więcej. Równie dobrze- ja mogę dołączyć do ich grona. Tyle, że nie jest ich wielu- nie tak dużo jak widzimy w tv.

A ja chciałabym napisać o jeszcze swoim jednym aktualnym problemie. Poza tym o czym pisałam tutaj w tym tygodniu, czyli tym, że mam od paru dni stan takiego dziwnego postrzegania rzeczywistości, a poza tym czuje się jakby cały czas mną bujało, coś jakbym była na statku, to mam jeszcze jeden aktualny problem. Jutro czeka mnie nieco większa impreza rodzinna i odezwały się wszystkie moje lęki związane z tym, że po prostu sobie tam nie poradzę. Najbardziej boję się jedzenia, tego, że się zadławię na oczach wszystkich i będzie „cyrk”. Ten lęk trzyma mnie od jakiegoś czasu, na początku jego pojawienia się bałam się jeść nawet, kiedy byłam sama w domu, ale stosunkowo szybko sobie z tym poradziłam. Teraz mam tak, że jest mi trudno, kiedy jestem daleko od domu i ogólnie mam duży problem z jedzeniem na oczach innych, staram się to przełamywać, ale nie zawsze mi to jeszcze wychodzi. Ogólnie to mam ochotę oczywiście uciec od tego wszystkiego i najchętniej nigdzie bym nie poszła, ale wiem, że to ucieczka i w niczym mi to nie pomoże. Rany, przełamywanie jest czasami takie trudne… No ryczeć mi się chce Jak wy sobie radzicie w takich sytuacjach? Jakieś rady?

misia33 pisze: ↑

11 sierpnia 2018, o 17:39

A ja chciałabym napisać o jeszcze swoim jednym aktualnym problemie. Poza tym o czym pisałam tutaj w tym tygodniu, czyli tym, że mam od paru dni stan takiego dziwnego postrzegania rzeczywistości, a poza tym czuje się jakby cały czas mną bujało, coś jakbym była na statku, to mam jeszcze jeden aktualny problem. Jutro czeka mnie nieco większa impreza rodzinna i odezwały się wszystkie moje lęki związane z tym, że po prostu sobie tam nie poradzę. Najbardziej boję się jedzenia, tego, że się zadławię na oczach wszystkich i będzie „cyrk”. Ten lęk trzyma mnie od jakiegoś czasu, na początku jego pojawienia się bałam się jeść nawet, kiedy byłam sama w domu, ale stosunkowo szybko sobie z tym poradziłam. Teraz mam tak, że jest mi trudno, kiedy jestem daleko od domu i ogólnie mam duży problem z jedzeniem na oczach innych, staram się to przełamywać, ale nie zawsze mi to jeszcze wychodzi. Ogólnie to mam ochotę oczywiście uciec od tego wszystkiego i najchętniej nigdzie bym nie poszła, ale wiem, że to ucieczka i w niczym mi to nie pomoże. Rany, przełamywanie jest czasami takie trudne… No ryczeć mi się chce Jak wy sobie radzicie w takich sytuacjach? Jakieś rady?

Odkąd mam nerwicę to mi się to nie przydarzało, aczkolwiek miałam takie sytuacje w życiu, gdzie jedzenie na oczach innych mnie bardzo stresowało, czułam się skrępowana, było to jakieś nienaturalne. Moja rada jest tylko jedna: nie przejmować się tym. Jeśli chodzi o Twój strach przed zadławieniem, tłumacz sobie logicznie, że jest to mało prawdopodobne i skoro nigdy Ci się nie przytrafiło to dlaczego teraz miałoby być inaczej? Jedz powoli, nie spiesz się, staraj się też nie skupiać na samej tej czynności a na tym co będzie się działo wtedy dookoła Ciebie, na otaczających Cię ludziach, rozmowach etc. Tyle mogę poradzić od siebie