Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

ewelinka1200 · 14 czerwca 2018, o 20:21

Celine Marie pisze: ↑
14 czerwca 2018, o 19:53

schanis22 pisze: ↑
14 czerwca 2018, o 19:36

Celine Marie pisze: ↑
14 czerwca 2018, o 19:33

Bo się zarumienię
Nie chwalcie dnia przed zachodem słońca ,jeszcze tu nieraz pojęczę
Celine Marie odburzy sie predzej niz nam sie
To się kwydaje , i tyle ja zobaczym . Gratuluje postepów , i bardzo sie ciesze
eee 20 lat złych nawyków nie wyplenię w miesiąc i na pewno jeśli będę robić postępy będę też radzić innym w miarę możliwości , gdyby nie pomoc ludzi stąd ,którzy już "wyleczyli" sporo osób to nic by nie drgnęło we mnie,taka jest prawda,fajnie,że jest takie miejsce ,naprawdę bo kto zrozumie zaburzonego niż inny zaburzeniowiec /zaburzeniec (jak to się odmienia w ogóle? )

Odmieniec

Halina · 14 czerwca 2018, o 20:32

Laurka2018 pisze: ↑
14 czerwca 2018, o 13:06
Wątpliwości, obawy, zmartwienie, ciągle myślenie, analizy, czarne scenariusze, paraliżujący strach, smutek, przygnębienie, brak wiary, bezradność, uczucie bezsensu, bez celu, zmuszanie się do zrobienia prostych czynności, niemożność cieszenia się z czegokolwiek, próby "przewidywania przyszłości " , strach o przyszłość, wrażenie że nic dobrego mnie już nie spotka, krytycyzm, niechęć do siebie, przekonanie o ciężkiej chorobie , strach przed badaniami , lekarzami, wynikami, oczekiwanie nieszczęścia - to JA

Uzalaj sie dalej nad soba, to na pewno nic dobrego nie przyniesie, gdzie twoja akceptacja ? Cofnij sie do nagran o akceptacji! Gdzie zrozumienie mechanizmu nerwicowego ? Gdzie wyrozumialosc do siebie samej ?

nat · 14 czerwca 2018, o 21:39

A mnie cholernie wkurza, że kilka dni jest dobrze, a za chwilę znowu źle. I tak ciągle. Obecny kryzys jest dla mnie jednym z gorszych. Miałam ostatnie kilka dni trochę stresu. Przeżywam wszystko jak zwykle strasznie i wracają somaty, z którymi miałam nadzieję się już nie spotkać. Dodatkowo nie mogę ze swojej głowy wyrzucić głupiego wymyślania chorób, a tak się staram ! Męty w oczach nie dają mi żyć, choć do dziś je olewałam. No cóż, może jutro będzie lepiej. Niedługo minie rok ( chyba będę świętować

) jak złapała mnie nerwica, to co było na początku, a co jest teraz to i tak niebo a ziemia

ewelinka1200 · 14 czerwca 2018, o 21:42

Ja na somaty miałam jeden genialny sposób...
Zaczęłam se mówić że na dzień dzisiejszy jestem zdrowa ale jak będę tak świrować to się rozchoruje od tego stresu i nerwów...

nat · 14 czerwca 2018, o 22:14

ewelinka1200 pisze: ↑
14 czerwca 2018, o 21:42
Ja na somaty miałam jeden genialny sposób...
Zaczęłam se mówić że na dzień dzisiejszy jestem zdrowa ale jak będę tak świrować to się rozchoruje od tego stresu i nerwów...

Od ponad pół roku stosuje ten sposób, jak widać z marnym skutkiem

niektóre głowy ( w tym moja) skutecznie odrzucają informacje, które mogą pomóc wrócić do "normalnego życia" : )

ewelinka1200 · 14 czerwca 2018, o 22:22

A może trzeba... po prostu sobie powiedzieć
,,No to umrę nie mam wpływu,,i żyć czekając sobie na te śmierc...która i tak nie nadejdzie
No bo zobacz logicznie
Jeśli ma się tobie coś stać jeśli masz zachorować to i tak zachorujesz no to dopóki jeszcze chodzisz to korzystaj z życia a przy okazji z biegiem czasu zapomnisz czego się bałaś...aleee to musi iść w parze z akceptacją objawów...noi będzie po nerwicy

znerwicowana85 · 14 czerwca 2018, o 22:23

Laurka2018 pisze: ↑
14 czerwca 2018, o 13:06
Wątpliwości, obawy, zmartwienie, ciągle myślenie, analizy, czarne scenariusze, paraliżujący strach, smutek, przygnębienie, brak wiary, bezradność, uczucie bezsensu, bez celu, zmuszanie się do zrobienia prostych czynności, niemożność cieszenia się z czegokolwiek, próby "przewidywania przyszłości " , strach o przyszłość, wrażenie że nic dobrego mnie już nie spotka, krytycyzm, niechęć do siebie, przekonanie o ciężkiej chorobie , strach przed badaniami , lekarzami, wynikami, oczekiwanie nieszczęścia - to JA

I JA

znerwicowana85 · 14 czerwca 2018, o 22:26

nat pisze: ↑
14 czerwca 2018, o 21:39
A mnie cholernie wkurza, że kilka dni jest dobrze, a za chwilę znowu źle. I tak ciągle. Obecny kryzys jest dla mnie jednym z gorszych. Miałam ostatnie kilka dni trochę stresu. Przeżywam wszystko jak zwykle strasznie i wracają somaty, z którymi miałam nadzieję się już nie spotkać. Dodatkowo nie mogę ze swojej głowy wyrzucić głupiego wymyślania chorób, a tak się staram ! Męty w oczach nie dają mi żyć, choć do dziś je olewałam. No cóż, może jutro będzie lepiej. Niedługo minie rok ( chyba będę świętować ) jak złapała mnie nerwica, to co było na początku, a co jest teraz to i tak niebo a ziemia

Pociesze Cie, ze u mnie tez rocznica za pasem i tez nie jest lepiej ciagle, choc juz dlugo bylo. Tez mialam mega stresujacy maj i ostatni tydzien, co niestety odczuwam maksymalnie

nat · 14 czerwca 2018, o 22:32

ewelinka1200 pisze: ↑
14 czerwca 2018, o 22:22
A może trzeba... po prostu sobie powiedzieć
,,No to umrę nie mam wpływu,,i żyć czekając sobie na te śmierc...która i tak nie nadejdzie
No bo zobacz logicznie
Jeśli ma się tobie coś stać jeśli masz zachorować to i tak zachorujesz no to dopóki jeszcze chodzisz to korzystaj z życia a przy okazji z biegiem czasu zapomnisz czego się bałaś...aleee to musi iść w parze z akceptacją objawów...noi będzie po nerwicy

Kochana u mnie to wywołuje skutek odwrotny. Jak sobie próbuje wmówić, że jak ma się coś stać to się i tak stanie mam większe ataki paniki. Żyje nadzieją, że kiedyś przejdzie. Póki jakoś funkcjonuje w miarę sprawnie jest ok. Walczę dopiero od marca, więc zobaczymy, może wszystko o czym piszesz w końcu przyjdzie do mnie naturalnie

póki co cieszę się i doceniam to, że nie jest tak jak było na początku

Pociesze Cie, ze u mnie tez rocznica za pasem i tez nie jest lepiej ciagle, choc juz dlugo bylo. Tez mialam mega stresujacy maj i ostatni tydzien, co niestety odczuwam maksymalnie

Kurcze, u mnie to samo. A najgorsze jest, że wystarczy jeden dzień, ba, pół dnia stresu i już wiem, że na drugi dzień będzie tragedia. Jeszcze nie potrafię sobie dobrze radzić z takimi sytuacjami.

ewelinka1200 · 14 czerwca 2018, o 22:40

Nie trzeba sobie radzić...wystarczy te emocje zostawić w spokoju...
A na resztę nie reagować
Mnie też jest cholernie ciężko ale ja wiem że to jest chwilowe...i cieszę się na samą myśl że będzie dalej jak dawniej jak nie było nerwicy
Bo ja się jej pozbyłam na 5 lat...
I wiem że można
Ale trzeba to wszystko zostawić w spokoju
Nerwica to takie gówno które jak ruszasz to jeszcze gorzej śmierdzi ...zostawić i czekać aż sama biologicznie się rozłoży...w sposób naturalny

znerwicowana85 · 14 czerwca 2018, o 22:43

Pociesze Cie, ze u mnie tez rocznica za pasem i tez nie jest lepiej ciagle, choc juz dlugo bylo. Tez mialam mega stresujacy maj i ostatni tydzien, co niestety odczuwam maksymalnie

Kurcze, u mnie to samo. A najgorsze jest, że wystarczy jeden dzień, ba, pół dnia stresu i już wiem, że na drugi dzień będzie tragedia. Jeszcze nie potrafię sobie dobrze radzić z takimi sytuacjami.
[/quote]

Ja tez mam takie dni w kratke. Wychodze z tego, a potem np cytoligia u gina i juz dni wyjete z zycia, czy komunia syna i kolejne stresujące akcje. I choc wydaje mi sie, ze juz jesttem na prostej do wyzdrowienia to jednak... jest lekko kreta ta droga

Halina · 15 czerwca 2018, o 00:58

ewelinka1200 pisze: ↑
14 czerwca 2018, o 22:40
Nie trzeba sobie radzić...wystarczy te emocje zostawić w spokoju...
A na resztę nie reagować
Mnie też jest cholernie ciężko ale ja wiem że to jest chwilowe...i cieszę się na samą myśl że będzie dalej jak dawniej jak nie było nerwicy
Bo ja się jej pozbyłam na 5 lat...
I wiem że można
Ale trzeba to wszystko zostawić w spokoju
Nerwica to takie gówno które jak ruszasz to jeszcze gorzej śmierdzi ...zostawić i czekać aż sama biologicznie się rozłoży...w sposób naturalny

Halina · 15 czerwca 2018, o 01:02

ewelinka1200 pisze: ↑
14 czerwca 2018, o 16:34

Laurka2018 pisze: ↑
14 czerwca 2018, o 15:51
Myśli biorą górę. Przegrywam. Chciałam wierzyć, naprawdę chciałam. Ale BOJE SIE. Co w tym złego? Mam prawo się bać. Nie dam rady. Ludzie, jesteście tu naprawdę wspaniali. Polubiłam was. Za waszą siłę, wolę walki, za wiarę. Ja jestem za słaba. Za głupia. Nie dam rady .... szlak by to wszystko w cholerę.... Starałam się. Naprawdę. I co ? Gówno czyli nic. Znów się przerazilam. Znów myślę o chorobie. O tej której boję się najbardziej. Ja tego nie przeżyje....

Co masz na myśli pisząc że przegrałas?
Noi co chcesz teraz zrobić? Usiąść i płakać?
Kupić sobie sznurek?
Jakbym miała takie myślenie to już dawno kierunek... psychiatryk
Posłuchaj... cokolwiek by się nie działo to tylko epizody... krótkie cierpienie które na dobrą sprawę przedluzasz sobie sama...
Nie ma takiej emocji która była by wyższa od tej którą jest chęć wyjścia z nerwicy...
Ja mam takie stany że nie masz pomysłu pojęcia...boję się własnego cienia
Ale nie ma takiej możliwości żebym napisała że ,, przegrałam,,bo ja jestem Panią swojego losu a nie nerwica...
Słuchałam wczoraj nagrania chłopaków i tam mówią jasno i wyraźnie...żeby zostawić te wszystkie stany w pizdu!!
I żyć swoim życiem
...zbieraj dupę do kupy...bierz się w garść i zapindalaj do przodu...
Wstań i powiedz sobie...,, dzisiaj ja biorę stery,,i kobieta luźna w udach zawalcz o swoje życie...bo tylko Ty możesz to zrobić...i nie od jutra tylko psia mać od dzisiaj!

ale ty dobrze prawisz super

Celine Marie · 15 czerwca 2018, o 01:22

znerwicowana85 pisze: ↑
14 czerwca 2018, o 22:43

Pociesze Cie, ze u mnie tez rocznica za pasem i tez nie jest lepiej ciagle, choc juz dlugo bylo. Tez mialam mega stresujacy maj i ostatni tydzien, co niestety odczuwam maksymalnie
Kurcze, u mnie to samo. A najgorsze jest, że wystarczy jeden dzień, ba, pół dnia stresu i już wiem, że na drugi dzień będzie tragedia. Jeszcze nie potrafię sobie dobrze radzić z takimi sytuacjami.

Ja tez mam takie dni w kratke. Wychodze z tego, a potem np cytoligia u gina i juz dni wyjete z zycia, czy komunia syna i kolejne stresujące akcje. I choc wydaje mi sie, ze juz jesttem na prostej do wyzdrowienia to jednak... jest lekko kreta ta droga

Chyba to normalka u nas ,że po stresie przychodzi zgon tylko ,że to przychodzi automatycznie.Mnie np.strasznie odcina automatycznie jak coś się dzieje,spinają mi się mięśnie itd.Jak temu zaradzać ,przecież życie to jeden wielki stres,mnóstwo sytuacji stresowych

No ok,wiem,że jak przychodzi zły dzień/czas to się nim nie nakręcać ale co zrobić,żeby ten zły dzień/czas nie przyszedł po stresie

Zestresowana · 15 czerwca 2018, o 07:07

Celine Marie pisze: ↑
15 czerwca 2018, o 01:22

znerwicowana85 pisze: ↑
14 czerwca 2018, o 22:43

Pociesze Cie, ze u mnie tez rocznica za pasem i tez nie jest lepiej ciagle, choc juz dlugo bylo. Tez mialam mega stresujacy maj i ostatni tydzien, co niestety odczuwam maksymalnie
Kurcze, u mnie to samo. A najgorsze jest, że wystarczy jeden dzień, ba, pół dnia stresu i już wiem, że na drugi dzień będzie tragedia. Jeszcze nie potrafię sobie dobrze radzić z takimi sytuacjami.

Ja tez mam takie dni w kratke. Wychodze z tego, a potem np cytoligia u gina i juz dni wyjete z zycia, czy komunia syna i kolejne stresujące akcje. I choc wydaje mi sie, ze juz jesttem na prostej do wyzdrowienia to jednak... jest lekko kreta ta droga
Chyba to normalka u nas ,że po stresie przychodzi zgon tylko ,że to przychodzi automatycznie.Mnie np.strasznie odcina automatycznie jak coś się dzieje,spinają mi się mięśnie itd.Jak temu zaradzać ,przecież życie to jeden wielki stres,mnóstwo sytuacji stresowych No ok,wiem,że jak przychodzi zły dzień/czas to się nim nie nakręcać ale co zrobić,żeby ten zły dzień/czas nie przyszedł po stresie

Celine, tego się nie uniknie, osoby bez zaburzenia też mają lepsze i gorsze, bardziej i mniej stresujące dni, po stresujących przeżyciach napinają się im mięśnie, boli głowa, czują zmęczenie, zaboli brzuch, czy mają biegunkę. Wielu osobom organizm dowala po stresie. Co mi przychodzi do głowy, to zadbać o siebie, wyspać się, pójść na masaż, zrobić sobie rolowanie, generalnie dać czas organizmowi na dojście do siebie