• Cytuj

3 listopada 2014, o 12:42

Surowy, tak to normalne.
Ja właściwie miałam 3 takie "ataki", gdzie dwa z nich wybudziły mnie ze snu
Pierwszy - gdy obudziłam się myślami i ciągłym jednym słowem w głowie - SAMOBÓJSTWO. I to nie było coś w tylu zabije się itd.itd. w głowie miałam tylko to jedno słowo
Drugi - własciwie to było to samo, tylko motywem przewodnim było HOMO
Trzeci - w momencie jak obudziłam się z paniką, że całe lato mi się wydawało, że to był jeden wielki sen

Trudno jest się ogarnąć, zwłaszcza, jeżeli takie COŚ wybudza Cię ze snu. Jedyne co Ci mogę poradzić to ... po prostu dokładniejsze dobudzenie, ewentualnie... olanie tego i powiedzenie - no i fajnie, idę spać... i tak do skutku, aż lęk zejdzie. Wiem, że to trudne, bardzo trudne, ale ja tym olewaniem przerwałam ten ciąg, inaczej.. nie spałabym pół nocy tak jak ty.
Cały czas masz napiecie, którego nawet jeśli nie czujesz- jest. Polecam wypić na wieczór melisę, która trochę wyciszy i zrelaksuje
Najważniejsze w tym momencie jest nie nabieranie lęku, podejście na spokojnie. Bo bijąc się z tymi myślami powodujemy wzrost napięcia i tak to wszystko kołem się toczy

• Cytuj

3 listopada 2014, o 13:32

• Cytuj

3 listopada 2014, o 13:44

Hej Kasiaczek
Takie "cos" maja tez ludzie zupelnie zdrowi i nie ma sie czym przejmowac. W naszym organizmie duzo narzadow wzajemnie na siebie wplywa i czasami organizm reaguje tak, a nie inaczej. Kazdy posilek aktywuje nasz system trawienny, podnosi cukier, sprawia, ze wiecej krwi potrzebne jest w zalodku i jelitach itd. Do tego ktos mi kiedys tlumaczyl, ze podrazniony zalodek moze podrazniac nerw bledny, ktory to z kolei moze wplywac na nieco szybsza prace serca. Sa to reakcje prawidlowe i niegrozne.
Czy mierzylas sobie puls? Czy sa to jakies naprawde wysokie wartosci? Podejrzewam, ze nie - chyba, ze sie sama dodatkowo tym nakrecasz

Sprobuj moze jesc mniej, ale czesciej i bardzo powoli. Nie klasc sie bezposrednio po posilku.

P.s. taka reakcja moze tez byc wywolana refluksem/zgaga - a ten pojawia sie zazwyczaj z powodu stresu. Wyleczysz nerwice, prawdopodbnie znikna wszystkie "sensacje" zalodkowe

• Cytuj

3 listopada 2014, o 14:29

Ja w ogole w DD nie radze sobie ze stresem, tzn. jak pojawia mi sie nagle jakis realny problem, zmartwienie to od razu DD mam 100 razy wieksze niz zwykle Zalamuje mnie to, bo robie sie kompletnie bezradna, jak dziecko, nie moge przeciez w ten sposob ale zycie reagowac na problemy Macie/mieliscie podobnie?

• Cytuj

3 listopada 2014, o 14:45

• Cytuj

3 listopada 2014, o 15:52

• Cytuj

3 listopada 2014, o 16:33

munka ja Ci powiem szczerze, że ja potrafiłam tak mieć nawet wtedy, gdy brałam antybiotyk przy zapaleniu oskrzeli to znaczy, wkręcałam sobie, gdy tylko połknęłam tabletkę, że ona od razu źle zadziała, że na pewno się uduszę gdy ją zażyję albo w drugą stronę, że gdy jej nie zażyję to mi się maksymalnie pogorszy a co za tym idzie obawiałam się, że by było dobrze to uzależnię się od tego antybiotyku i będę musiała brać go w nieskończoność, także... nie przejmuj się i w tej kwestii nie jesteś sama

• Cytuj

3 listopada 2014, o 21:01

April ale nie wolno blokować emocji,powstrzymywanie płaczu zawsze jest niezdrowe,nie chodzi o to żeby się taplać w tym smutku i bezsilności,trzeba pozwolić sobie na ich odczuwanie,przy czym nie mogą nas te uczucia zdominować,ja sobie czasem pobeczę i zawsze mi lżej później,Victor też o tym pisał...

Surowy o niespaniu to ja Ci mogę poemat cały wysmarować,ja potrafię nie spać caluśkich nocy,albo właśnie się budzić,pamiętaj,że im bardziej będziesz się tym przejmowac tym bardzije problem będzie narastał,nie myśl o tym,tak będzie jakiś czas i tyle,jakieś ziółka popij,jakiś nerwosol czy coś,nerwica uwielbia budzić w nocy i tworzyć nam strachy na temat bezsenności,nie rozkminiaj tego i staraj się przestrzegać higirny snu,nie śpij w dzień,stosujesz jakąś metodę relakasacji?pomaga

a sukcesik mam taki malutki, łeb mnie bolał wczoraj,ale jak,tak zajebiście i co? i nic! nie zdominował mnie, nie kładłam się z przekonaniem rozpoczynającego się udaru,nie skupiałam się na nim,nie zdominował mojego popołudnia ten ból,trochę go olałam i potraktowałąm paracetamolem na noc, pierwszy raz nie nadałam temu bólwi znaczenia i nie skuiałam się na nim,nie wiedziałam,że tak można polecam

• Cytuj

3 listopada 2014, o 22:54

Ja z lekarstwami mam to samo.. Boje się czasem je brać, że dostanę uczulenia o którym nie wiem, że skutki uboczne mnie dopadna, że jakieś interakcje zajda.. Masakra. Jestem kompletnie znerwicowana. Teraz właśnie dostałam drgawek, slabo mi i jestem totalnie rozbita. Nie wiem czy to od żołądka, czy nerwicy. Boże zupełnie mnie to pochłania. nie potrafię się uspokoić. Boję się tego refluksu, że to coś poważniejszego, że zaraz zemdleje bo może mój brzuch nie wytrzyma.
A teraz mi to przeszło nagle. Co też mnie niepokoi, bo atak lękowy tak nie odpuszcza nagle po kilku minutach. Mam całe uszy gorące i czerwone i jestem przerażona.
To na pewno nerwica.. To tylko lęk.. To tylko nerwy...
Mial ktoś kiedyś atak lęku od zgagi? Kompletnie bez sensu..

• Cytuj

4 listopada 2014, o 08:09

Ona_Zaburzona pisze:Mial ktoś kiedyś atak lęku od zgagi? Kompletnie bez sensu..

Atak lęku czy tam paniki w trakcie trwania zaburzenia lękowego można dostać od każdego sygnału płynącego z ciała - jeśli się nakręcimy na to. Dam Ci przykład, kiedyś dostałem atak lęku w sklepie ponieważ mówiłem coś do ekspedientki, a ona mi nie odpowiadała - przyszła myśl, że może ja nic tak na prawdę nie mówiłem albo ona mnie nie słyszy i już wystarczyło Oczywiście mnie słyszała jakby ktoś pytał tylko była czymś zajęta albo zamyślona

TAKŻE LUDZIKI - SAMYCH NAS MOŻE DZIWIĆ, ŻE OD TAKICH GŁUPOT WZRASTA LĘK... no ale niestety czasem nieświadomie nawet sami go nakręcamy.

• Cytuj

4 listopada 2014, o 08:12

Ona_Zaburzona, wiadomo, że wszystko, co opisujesz, w tym też zgaga, którą wyszczególniasz jest tylko właśnie wkrętką nerwicową. Pytasz, czy ktoś to miał? na pewno! musimy jednak zebrać się w sobie i nie wkręcać się dalej w takie historie bo sami wiemy, że jak nie zgagi czy bólu głowy, to nerwica czepi się czego innego więc cokolwiek napiszesz, rozumiemy a to i jest na to jedna rada, po prostu wiedzieć że to nerw i nie iść za tym dalej

• Cytuj

4 listopada 2014, o 10:55

Znowu sie pozale U mnie dalej slaby okres, jestem totalnie beznadziejna, bo ciagle boje sie tych cholernych objawow, nie daje rady z tym DD, codziennie czuje sie jakos inaczej, codziennie bardziej dziwnie, nie potrafie zaakceptowac tego, ze nie czuje sie normalnie. Boje sie, ze w koncu naprawde przestane kontaktowac Wiem, ze takie myslenie nie pomaga, ale nie wiem juz jak przekonac sama siebie, ze to nic groznego. W dodatku dowalaja mi problemy w zyciu codziennym i mam ciagle wyrzuty sumienia, ze jestem beznadziejna matka i zona, po co dzieciom taka matka, ktora ma tak nasrane za przeproszeniem we lbie Mam tego dosc i nie chce mi sie tak zyc

• Cytuj

4 listopada 2014, o 11:03

April pisze:Znowu sie pozale U mnie dalej slaby okres, jestem totalnie beznadziejna, bo ciagle boje sie tych cholernych objawow, nie daje rady z tym DD, codziennie czuje sie jakos inaczej, codziennie bardziej dziwnie, nie potrafie zaakceptowac tego, ze nie czuje sie normalnie. Boje sie, ze w koncu naprawde przestane kontaktowac Wiem, ze takie myslenie nie pomaga, ale nie wiem juz jak przekonac sama siebie, ze to nic groznego. W dodatku dowalaja mi problemy w zyciu codziennym i mam ciagle wyrzuty sumienia, ze jestem beznadziejna matka i zona, po co dzieciom taka matka, ktora ma tak nasrane za przeproszeniem we lbie Mam tego dosc i nie chce mi sie tak zyc

Ale Ty nie jesteś beznadziejna, to zaburzenie chce żebyś wytworzyła taki obraz siebie, bo łatwiej nerwicy Cię kontrolować. Nie zastanawiaj się kiedy będzie Ci lepiej, czemu to się nie dzieje już, czemu się męczysz itp., bo i tak sobie nie odpowiesz na te pytania i wątpliwości. Ja wiele razy myślałem w ten sposób i to mnie nie prowadziło w dobrą stronę. Trudno jest myśleć o czymś innym, skupić myśli itp., ale musisz próbować. Spróbuj "ukraść" nerwicy chociaż godzinę, a z czasem więcej i więcej i nabierzesz przekonania, że to Ty sobą sterujesz, a nie nerwica. Myślę, że dobrze abyś zaczęła coś robić - łatwo się mówi - ale to ważne w terapii, dla mnie takim azylem był ruch i bieganie, nawet jak mnie męczyło to w trakcie biegu byłem w stanie sobie to wyjaśnić i objawy nie nasilały się już tak. Dasz radę. Pamiętaj żeby nie robić sobie ciśnienia, ograniczeń czasowych ile ma trwać walką itp.

• Cytuj

4 listopada 2014, o 13:02

Yayatoure jestes kibicem pilki noznej? Dzieki Ci za kopa, po Twoim poscie dostalam powera, to nie jest tak, ze nic nie robie tylko sie nad soba uzalam, wychodze z domu, staram sie zyc normalnie, zreszta nie mam wyjscia, mam dzieci ktorymi musze sie zajac. Tylko czasem mnie to tak przygniata, ze juz mam dosc, chcialabym zeby to dzialalo tak, ze akceptuje i objawy ustepuja Dla mnie najtrudniejsze jest zycie z objawami, bo nie wiem ile to moze trwac

• Cytuj

4 listopada 2014, o 13:42

April,

Tak jak Ci pisałem już dawniej, tak też napiszę teraz bo ogromnie ważne jest przyswojnie tego: NIE OBJEDZIE SIĘ BEZ PORAŻEK ze wszystkim tak jest. Więc całym mentalnym mykiem jest pozwolenie sobie na porażkę ale wyciąganie z KAŻDEJ wniosków. To sprawia że budujesz sobie sukces, małymi kroczkami ale za każdym razem dokładasz nowy element do układanki. To tak jak układanie puzli, połączysz coś źle i to połączenie jest porażką bo do siebie nie pasuje, wtedy je wyjmujesz i dopasowujesz co innego. Zauważ że porażka jest w elementach a nie w całym dziele. Na podstawie porażek formujesz sobie układankę, masz doświadczenie że "aha, to zestawienie nie pasuje, to znaczy że trzeba zmienić puzla" identycznie jest w zaburzeniu czy każdym innym życiowym aspekcie. Życie to doświadczanie życia przede wszystkim. A doświadczanie to właśnie odczuwanie całego spektrum emocji które każdy z nas ma prawo odczuwać jako człowiek. Dlatego też to takie ważnie by na porażkach budować swój sukces bo wtedy będzie on silny, fundamenty będą trwałe bo tyle przeszliśmy że ten sukces naprawdę jest poważny i trwały. Tego Ci właśnie życzę