Praca nad zaburzeniem to też akceptacja swoich objawów i myśli. Więc może tak bardzo nie przejmuj się swoim stresem przed wizytą, odpuść to, zaakceptuj że tak masz i przy okazji staraj się, jak przyjdzie myśl o wizycie, zająć się czymś innym. Tym bardziej, że usg czystekarolinal1 pisze: ↑2 stycznia 2018, o 01:33Nie, do tej pory nic nie wyszło, strach mam przed każdą wizytą, bo mam takie myśli, że minął już rok i mogło mi się coś zrobić.
Ja dopiero pierwszy raz na usg piersi byłam 3 miesiące temu, w wieku 26 lat i wyszła mi torbiel w lewej piersi. I akurat o tym najmniej myślę w moim zaburzeniu
✌
Najgorzej jest jak już się uspokoję i wtedy mam myśl 'oho, będziesz spokojna to na pewno coś złego ci wyjdzie' ale z drugiej strony od razu kontratakuje z myślą 'halo, przecież nic mi sie w jeden dzień nie zrobi, więc jeśli coś mam to mam, a jeśli nie to nie, i czy będę sie martwić czy nie, to nie będzie miało wpływu'. No i pomaga. Ogólnie bardzo staram się pracować nad sobą, ciągle mam porażki poplątane z sukcesami, ale i tak jestem zadowolona, bo przynajmniej zaczęłam coś z tym robić, a nie czekać na cud, bo fakt faktem był taki okres, gdzie myślałam że spadnie na mnie jakaś łaska i przejdzie jak ręką odjął hahah 
Po mniej wiecej 3-4 miesiacach złych ale stabilnych nastapiło mega pogorszenie. Lęk tak się nasilił, że nie mogę spać, jeść, a jeszcze niedługo trzeba do pracy wrócić!
Ja zamęczałam wszystkich, mojego chłopaka, rodziców, babcie, moje 2 najlepsze koleżanki z wyszczególnieniem jednej, która jest na studiach medycznych 
Najpierw po instrukcji od terapeutki, olałam sobie to i zrobiłam bardzo duży błąd, bo nie dawało mi to szansy na robienie większych kroków w przód. Po następnej wizycie już stosowałam się do tego co mi powiedziała. Oczywiście zdarza mi się czasem coś powiedzieć, że tu mam pieprzyk, tam coś mnie bardzo boli, aczkolwiek nawet jak mi się zdarza to nie gadam o tym na okrągło i każdemu z osobna, i ogólnie 10 razy dziennie, jak kiedys, tylko raz i od razu włącza mi się lampka 'radź sobie sama, bo nie będziesz szła do przodu'. Trzeba też znaleźć motywacje, moim takim napędem jest moja terapeutka, która jest babą z jajami i jak nie robie tego co mówi, to mi sie dostaję 
więc mam motywacje w niej i druga moja motywacja to po prostu zdanie 'lepiej się bardziej przemęczyć przez jakiś czas, niż całe życie męczyć się troche tu troche tam' bo wiadomo, że kiedy się chce coś z tym zrobić to się wszystko wzmacnia potrójnie <boks> Odkąd coś z tym robie to występują mi nowe objawy typu poczucie niepokoju bez natrętnych myśli, jakieś poczucia że jestem słaba, że mam nogi jak z waty, uciski w głowie, zawroty głowy, ogólnie złe samopoczucie które albo jest podyktowane przez lęk albo odwrotnie, takie poczucie że zaraz odlece, że coś mi się zaraz stanie. Ale wtedy zamiast wpadać w paranoje, idę na siłę coś robić, robię sobie napar z melisy, i mija mi to 
Miałam też mega problem z czytaniem w internecie o chorobach, serio... non stop czytałam, i nie mogłam przestać, a teraz nie czytam i widzę, że już samo nie czytanie powoduje, że po prostu nie wymyślam tylu chorób, dodatkowo kiedy już sama sobie coś wymyślę to też nie czytam, i nie podsycam tego, i to też jest na plus, bo się nie nakręcam.
i przetrwac gorsze chwile a czytajac utrwalam. Napisalam na kartce w kilku punktach najwazniejsze informacje np. ze to tylko nasze mysli a mysli nic nam nie zrobią, to kolejny kryzys ktory przetrwam i bedzie dobrze itd.