Olalala pisze: ↑

8 sierpnia 2017, o 14:45

ZaqBaq pisze: ↑

8 sierpnia 2017, o 13:44

Olalala pisze: ↑

8 sierpnia 2017, o 08:45

no u mnie poradziłem sobie z codziennym dołem i brakiem sił ale dalej jest problem z lekiem bo byle co moze go wywołać... czasem mysle kurde na tak wielu polach jestem zaburzony jak zaczac ujazmiac ten ek od ktorego zacząc mentlik w głowie. nie mowie ze jest zle bo patrzac jak było rok temu to juz jest lepiej ale lęk jak był tak jest.... i czuje ze mnie ogranicz zyciowo (np ostatnio sprzedawałem samochód i tez miałem lekowe stany jak cholera... z czego po co juz sam nie wiem....ciezko sie do tej prawdy dochodzi ale widocznie tak musi byc



Heh, to normalka w nerwicy, musisz każdy objaw "rozpracować" w głowie (wrzucać do wora z nerwicą), tak żebyś doszła do momentu kiedy wewnętrznie będziesz czuła, że to jest nerwicowe I po prostu nie boisz się tego. Ja mam największy problem głównie z zołądkiem, inne objawy rozpracowałam Mam podobnie, lęku nie czuję, a nagle z dupy pojawia się ból żołądka. W nerwicy rzeczywiście nie ma raczej dnia żeby coś nie bolało w miarę odburzania jest już lepiej, bo przychodzą momenty bez bólu

Witaj Ola pamietam ze kiedys miałas objawy od serca jak sobie z nimi poradziłas?? zołądek zawsze chyba lżejszy niz sercowe sprawy...choc moge i sie mylic

Uwierz mi, że żołądek potrafi równie mocno dowalić I uprzykrzyć życie, tym bardziej jak stosujesz diety, uwazasz, a I tak boli I wtedy Cię krew zalewa...

Z serduchem to jest u mnie o tyle ciekawe, że ja mam do powtórzenia mri serca, z uwagi na jakąś anomalię, którą trzeba wykluczyć, która wyszła tylko w tym badaniu (wszelkie Holtery, echo serca w porządku), a mimo to objawy z serca mi prawie że ustąpiły bądź są bardzo łagodne, prawie niezauważalne. Po prostu się odburzałam, wprowadzałam zasady z forum, z terapii, za kazdym razem gdy przychodził lęk o serce powtarzałam sobie słowa kardiologa, które znam na pamięć:P ("ma Pani zdrowe serce", "ma Pani uważać się za zdrowego człowieka", "większe ryzyko ma Pani wsiadając do tramwaju", "w kwestii zgonu nie odbiega Pani od przeciętnej średniej umieralności kobiety w Pani wieku"). No I dużo dużo pracy własnej, wprowadzanie zasad w wychodzeniou z hipochondrii, głównie to wprowadziłam godzinę zmartwień każdego dnia, kiedy dowolnie mogę sobie myśleć o wszelkich obawach zdrowotnych (ale nie myślę o tych, o których nie muszę myśleć, czyli np. w kwestii serca nie myślę, bo póki co lekarz kazał mi uważać się za zdrową I słucham sie wytycznych lekarza), I pilnuję się żeby kierować myśli na coś innego w ciągu dnia, wszelkie obawy to posiłkuję się zaraz myślami racjonalnymi, ćwiczę też wtedy uważność. No I doszłam już do takiego etapu (który wciąż ćwiczę jeszcze), że nie myślę o rzeczach, które istnieją tylko w mojej głowie I opierają się tylko na wizjach, czarnych scenariuszach, podpartych lękiem, staram się trzymać mocno faktów, tego co wiem na chwilę obecną, w tym normalnie żyć Oczywiście miewam gorsze dni jeszcze, ale wtedy staram się szybko przywołać się do porządku. Grunt to być konsekwentnym w tym, widzieć tego sens I praktykować, praktykować non stop.

A tak swoją drogą to LOGIKA - skoro objawy prawie ustąpiły albo złagodniały w miarę odburzania no to wiadomo co to jest

Dodam jeszcze, ze to jest szersza praca nad hipochodnrią, w tym przyjrzenie się np. nieracjonalnym założeniom dot. zdrowia I poglądów na temat zdrowia (np. fakt, że to, ze jakieś badanie wyszło wątpliwe nie oznacza jeszcze choroby, nikt nie położył mnie do szpitala więc nie jest to nic co miałoby mi zagrażać, co zresztą wynika ze słow lekarza).

Cogito ergo sum pisze: ↑

8 sierpnia 2017, o 14:53

Wiecie co, wstyd mi o tym pisać ale dopadł mnie dzisiaj silny lęk.I to przez co...przez wkręcanie sobie,że słyszę dzwonek swojego telefonu.Ale zamiast myśleć racjonalnie i spojrzeć,że nie mam żadnego połączenia to dalej brnąłem w tej iluzji.I wiadomo co sobie już przez chwilę pomyślałem... Już mnie powoli puszcza ale nie mogłem nad tym zapanować.Nie będę pisał,że w danej chwili myślałem i byłem pewny nerwicy lękowej bo tak wcale nie było...

Cogito ergo sum pisze: ↑

8 sierpnia 2017, o 14:53

Wiecie co, wstyd mi o tym pisać ale dopadł mnie dzisiaj silny lęk.I to przez co...przez wkręcanie sobie,że słyszę dzwonek swojego telefonu.Ale zamiast myśleć racjonalnie i spojrzeć,że nie mam żadnego połączenia to dalej brnąłem w tej iluzji.I wiadomo co sobie już przez chwilę pomyślałem... Już mnie powoli puszcza ale nie mogłem nad tym zapanować.Nie będę pisał,że w danej chwili myślałem i byłem pewny nerwicy lękowej bo tak wcale nie było...

Cogito ergo sum pisze: ↑

8 sierpnia 2017, o 16:24

Cogito ergo sum pisze: ↑

8 sierpnia 2017, o 14:53

Wiecie co, wstyd mi o tym pisać ale dopadł mnie dzisiaj silny lęk.I to przez co...przez wkręcanie sobie,że słyszę dzwonek swojego telefonu.Ale zamiast myśleć racjonalnie i spojrzeć,że nie mam żadnego połączenia to dalej brnąłem w tej iluzji.I wiadomo co sobie już przez chwilę pomyślałem... Już mnie powoli puszcza ale nie mogłem nad tym zapanować.Nie będę pisał,że w danej chwili myślałem i byłem pewny nerwicy lękowej bo tak wcale nie było...

Nie mam siły Kochani.Ciągle trzyma mnie lęk.Tyle czasu już było w miarę lepiej.Znowu rozhustał się stan emocjonalny.Nawet ciężko mi wszystko racjonalizować....

Relaxis pisze: ↑

8 sierpnia 2017, o 17:06

Cogito ergo sum pisze: ↑

8 sierpnia 2017, o 16:24

Cogito ergo sum pisze: ↑

8 sierpnia 2017, o 14:53

Wiecie co, wstyd mi o tym pisać ale dopadł mnie dzisiaj silny lęk.I to przez co...przez wkręcanie sobie,że słyszę dzwonek swojego telefonu.Ale zamiast myśleć racjonalnie i spojrzeć,że nie mam żadnego połączenia to dalej brnąłem w tej iluzji.I wiadomo co sobie już przez chwilę pomyślałem... Już mnie powoli puszcza ale nie mogłem nad tym zapanować.Nie będę pisał,że w danej chwili myślałem i byłem pewny nerwicy lękowej bo tak wcale nie było...

Nie mam siły Kochani.Ciągle trzyma mnie lęk.Tyle czasu już było w miarę lepiej.Znowu rozhustał się stan emocjonalny.Nawet ciężko mi wszystko racjonalizować....

Bo moim zdaniem to w takich momentach wlasnie pewnosci nie ma i nigdy nie bedzie i na tym polega to aby na to przyzwolic co najgorsze niby. Po to aby wyjsc z nerwicy. Ja tak zrozumialam mechanizm. Ja niedawnoz aczelam a nerwice mam od dawna wiec to roznie wychodzi ale tak wlasnie ma byc...a jak juz poplynales to musisz przeczekac. Masz wyjscie lepsze?

bertlam pisze: ↑

8 sierpnia 2017, o 23:32

Bierzesz jakieś prochy od psychiatry czy walczysz sam? Mnie wizyty u lekarzy uspokajały, przez krótki czas czułem się lepiej. Latanie po lekarzach jest błędnym kołem, które samo się nakreca.

Monikaaaaaa pisze: ↑

9 sierpnia 2017, o 10:10

Kiedy masz termin?
Tak z jednej strony się bardzo cieszę, ale z drugiej mam straszne leki z tym związane bardzo się boję że wpadnę w depresję albo psychoze poporodowa, albo że zrobię dziecku krzywdę... Jeszcze ostatnio mam też jazdy związane z zazdrością o partnera i tak wszystko na raz. Boję się, że sobie nie poradzę ;(