Wątpisz co do swoich objawów? Dyskusja, opisy, wyjaśnianie.

nadzieja1234 · 17 kwietnia 2020, o 18:04

Dzisiaj był dzień bardzo dziwny, byłam na dworze po 5 dniach w domu i miałam mocne odrealnienie, rano płacz jak wstałam już był że nie wiem kim jestem znowu i nie wiem czy istnieje ... oczywiście ogarnialam się i rozmawiałam ze sobą żeby przestać się nakręcać, na spacerze to samo i jakoś nawet puściłam ale było dziwnie ... kiedy wróciłam do domu czułam się jeszcze dziwniej bo zmiana otoczenia oczywiście co doprowadziło mnie już do takiej frustracji 100% nie mogła już, w środku był szał miałam dość płakałam, ale wzięłam się ogarnelam jednak to ogarnięcie było inne ja po prostu się poddałam, nie miałam siły cierpieć, teraz czuje się napięta ale jakas taka wolna ? Moje myśli nie są już nastawione na to co rano, czuje się jakbym poddała się i nie miała już siły się martwić i myśli tez nie miały siły napływać w tym temacie ... czy to jest mój punkt krytyczny a być może zwrotny, jestem bardzo ciekawa czy ktoś miał podobne sytuacje ?

Nowy7 · 17 kwietnia 2020, o 19:57

nadzieja1234 pisze: ↑
17 kwietnia 2020, o 18:04
Dzisiaj był dzień bardzo dziwny, byłam na dworze po 5 dniach w domu i miałam mocne odrealnienie, rano płacz jak wstałam już był że nie wiem kim jestem znowu i nie wiem czy istnieje ... oczywiście ogarnialam się i rozmawiałam ze sobą żeby przestać się nakręcać, na spacerze to samo i jakoś nawet puściłam ale było dziwnie ... kiedy wróciłam do domu czułam się jeszcze dziwniej bo zmiana otoczenia oczywiście co doprowadziło mnie już do takiej frustracji 100% nie mogła już, w środku był szał miałam dość płakałam, ale wzięłam się ogarnelam jednak to ogarnięcie było inne ja po prostu się poddałam, nie miałam siły cierpieć, teraz czuje się napięta ale jakas taka wolna ? Moje myśli nie są już nastawione na to co rano, czuje się jakbym poddała się i nie miała już siły się martwić i myśli tez nie miały siły napływać w tym temacie ... czy to jest mój punkt krytyczny a być może zwrotny, jestem bardzo ciekawa czy ktoś miał podobne sytuacje ?

Ja bym nawet zaryzykował że wszyscy mają taki moment, który nieraz po prostu cały czas się ciągnie. Pod dłuższym czasie w stanie dd dochodzi prędzej czy później do ogromnej frustracji, dochodzi do takich ataków szału, ogromnej złości i bezsilności już do tego wszystkiego... bo ile tak można żyć i cierpieć ? Moim zdaniem zależy to od Ciebie jaki to będzie punkt. Jeśli tak jak teraz będziesz się tak złościć i frustrować tymi stanami niestety będą one trwały i będą się pogłębiać, Ty jeszcze bardziej będziesz się frustrować, złościć i znowu one również będą się pogłębiać lub po prostu będą obecne. Jeśli poddała byś się, przyjęła że trudno no teraz są te stany i nic się zrobię, skupiła się na życiu na jakimś zajęciu niż na analizie tych stanów nie będzie wtedy złości i frustracji to powolutku będzie się poprawiać. No właśnie zależy tylko w którą stronę pójdziesz.

nadzieja1234 · 21 kwietnia 2020, o 17:31

Czy może ktoś mi pomoc i napisać czy tez go tak odcięło przez tą kwarantannę ? Ja nie czuje ze jestem w ogóle ... jak wychodzę to nie wiem czy wyszłam totalnie mnie odcięło od życia nic już nie czuje ...

mrunban · 22 kwietnia 2020, o 09:14

nadzieja1234 pisze: ↑
21 kwietnia 2020, o 17:31
Czy może ktoś mi pomoc i napisać czy tez go tak odcięło przez tą kwarantannę ? Ja nie czuje ze jestem w ogóle ... jak wychodzę to nie wiem czy wyszłam totalnie mnie odcięło od życia nic już nie czuje ...

Ja się tak czuję ogólnie, kwarantanna to tylko na to wpływa różnie, ale ogólnie tak wygląda dd. Polecam Victora wpisy a przynajmniej mnie dużo dawały motywacji, bo jak się to czyta to widać, że zjadł na tym zęby. Nie wiem czy czytałaś ale polecam sobie przypomnieć, zresztą masz temat z objawami, sama zobacz jak ludzie się z tym czują encyklopedia-objawow-derealizacji-deper ... 73-15.html Dlatego odpowiadając tak, tak mam.

sylwunika12 · 1 maja 2020, o 10:39

nadzieja1234 pisze: ↑
15 kwietnia 2020, o 19:26
Mam pytanie bo czasem nie mam wiary że to prawda, że może tak być.... mam wrazenie że ja nie istnieje i nie czuje życia że to wymysł i mnie tu nie ma, że nigdy nie zrozumiem wcześniejszego życia przed zaburzeniem, czuje jakby to było coś kiedyś i już nie było tego i nie rozumiem czym to było, teraz jest tylko coś co widzę ale tego nie czuje .... wywołuje to we mnie strach, nie wyobrażam sobie życia dalszego ... czuję lęk

Ja mam derealizacje już 8 lat + wcześniejsze epizody z dziecinśtwa (zaburzenia lękowe) Ale do tej pory mimo DD żyłam już zupełnie dobrze. Wczoraj jak grom z jasnego nieba nagle znowu derealizacja stała się silniejsza A mi powróciły właśnie takie myśli "że to wszystko serio nie istnieje". To jakiś koszmar, boję się, że takie spostrzeganie derealizacji to schizofrenia przez co lęk jest jeszcze większy. Czy masz właśnie takie myśli połączone z naprawdę dużym lękiem, że nie istniejesz? To jest naprawdę piekło. Mówię siebie, że przecież wiem, że to nieprawda, ale tu pojawiają się kolejne lękowe myśli, że w to jednak wierzę I oszalalam

Masz więc podobne odczucia?

nadzieja1234 · 1 maja 2020, o 11:28

sylwunika12 pisze: ↑
1 maja 2020, o 10:39

nadzieja1234 pisze: ↑
15 kwietnia 2020, o 19:26
Mam pytanie bo czasem nie mam wiary że to prawda, że może tak być.... mam wrazenie że ja nie istnieje i nie czuje życia że to wymysł i mnie tu nie ma, że nigdy nie zrozumiem wcześniejszego życia przed zaburzeniem, czuje jakby to było coś kiedyś i już nie było tego i nie rozumiem czym to było, teraz jest tylko coś co widzę ale tego nie czuje .... wywołuje to we mnie strach, nie wyobrażam sobie życia dalszego ... czuję lęk
Ja mam derealizacje już 8 lat + wcześniejsze epizody z dziecinśtwa (zaburzenia lękowe) Ale do tej pory mimo DD żyłam już zupełnie dobrze. Wczoraj jak grom z jasnego nieba nagle znowu derealizacja stała się silniejsza A mi powróciły właśnie takie myśli "że to wszystko serio nie istnieje". To jakiś koszmar, boję się, że takie spostrzeganie derealizacji to schizofrenia przez co lęk jest jeszcze większy. Czy masz właśnie takie myśli połączone z naprawdę dużym lękiem, że nie istniejesz? To jest naprawdę piekło. Mówię siebie, że przecież wiem, że to nieprawda, ale tu pojawiają się kolejne lękowe myśli, że w to jednak wierzę I oszalalam Masz więc podobne odczucia?

Nie mam kompletnie myśli o schizofrenie hah bardziej że mnie nie ma albo że już nigdy nie poczuje że żyje

że utknęłam w jakiejś odchłani i nie da się już zrozumieć życia po takim czymś

sylwunika12 · 1 maja 2020, o 13:51

nadzieja1234 pisze: ↑
1 maja 2020, o 11:28

sylwunika12 pisze: ↑
1 maja 2020, o 10:39

nadzieja1234 pisze: ↑
15 kwietnia 2020, o 19:26
Mam pytanie bo czasem nie mam wiary że to prawda, że może tak być.... mam wrazenie że ja nie istnieje i nie czuje życia że to wymysł i mnie tu nie ma, że nigdy nie zrozumiem wcześniejszego życia przed zaburzeniem, czuje jakby to było coś kiedyś i już nie było tego i nie rozumiem czym to było, teraz jest tylko coś co widzę ale tego nie czuje .... wywołuje to we mnie strach, nie wyobrażam sobie życia dalszego ... czuję lęk
Ja mam derealizacje już 8 lat + wcześniejsze epizody z dziecinśtwa (zaburzenia lękowe) Ale do tej pory mimo DD żyłam już zupełnie dobrze. Wczoraj jak grom z jasnego nieba nagle znowu derealizacja stała się silniejsza A mi powróciły właśnie takie myśli "że to wszystko serio nie istnieje". To jakiś koszmar, boję się, że takie spostrzeganie derealizacji to schizofrenia przez co lęk jest jeszcze większy. Czy masz właśnie takie myśli połączone z naprawdę dużym lękiem, że nie istniejesz? To jest naprawdę piekło. Mówię siebie, że przecież wiem, że to nieprawda, ale tu pojawiają się kolejne lękowe myśli, że w to jednak wierzę I oszalalam Masz więc podobne odczucia?
Nie mam kompletnie myśli o schizofrenie hah bardziej że mnie nie ma albo że już nigdy nie poczuje że żyje że utknęłam w jakiejś odchłani i nie da się już zrozumieć życia po takim czymś

No mnie właśnie te myśli, że świat w ogóle nie istnieje albo, że mnie nie ma przerażają najbardziej, bo jak dla mnie to są one dziwaczne i nie zbyt normalne:( Ale pociesza, że nie tylko ja w dd tak mam. A poprzedniego życia, bez dd też nie umiem sobie nawet wyobrazić.

nadzieja1234 · 1 maja 2020, o 14:37

sylwunika12 pisze: ↑
1 maja 2020, o 13:51

nadzieja1234 pisze: ↑
1 maja 2020, o 11:28

sylwunika12 pisze: ↑
1 maja 2020, o 10:39

Ja mam derealizacje już 8 lat + wcześniejsze epizody z dziecinśtwa (zaburzenia lękowe) Ale do tej pory mimo DD żyłam już zupełnie dobrze. Wczoraj jak grom z jasnego nieba nagle znowu derealizacja stała się silniejsza A mi powróciły właśnie takie myśli "że to wszystko serio nie istnieje". To jakiś koszmar, boję się, że takie spostrzeganie derealizacji to schizofrenia przez co lęk jest jeszcze większy. Czy masz właśnie takie myśli połączone z naprawdę dużym lękiem, że nie istniejesz? To jest naprawdę piekło. Mówię siebie, że przecież wiem, że to nieprawda, ale tu pojawiają się kolejne lękowe myśli, że w to jednak wierzę I oszalalam Masz więc podobne odczucia?
Nie mam kompletnie myśli o schizofrenie hah bardziej że mnie nie ma albo że już nigdy nie poczuje że żyje że utknęłam w jakiejś odchłani i nie da się już zrozumieć życia po takim czymś
No mnie właśnie te myśli, że świat w ogóle nie istnieje albo, że mnie nie ma przerażają najbardziej, bo jak dla mnie to są one dziwaczne i nie zbyt normalne:( Ale pociesza, że nie tylko ja w dd tak mam. A poprzedniego życia, bez dd też nie umiem sobie nawet wyobrazić.

Też nie umiem sobie wyobrazić jak to jest czuć świat, ale wiesz że tu tylko działanie coś zmieni. Chodzisz może na terapie czy leki bierzesz ? Długo już w tym jesteś może robisz jakiś jeden błąd który to utrzymuje ? Ja 11 miesięcy ale już miałam momenty ze mi znikało ehh teraz od tego siedzenia w domu wkręciłam sobie na banie te myśli z nieistnieniem i miałam spadek mocny ale się podnoszę powoli

nadzieja1234 · 1 maja 2020, o 15:10

sylwunika12 pisze: ↑
1 maja 2020, o 13:51

nadzieja1234 pisze: ↑
1 maja 2020, o 11:28

sylwunika12 pisze: ↑
1 maja 2020, o 10:39

Ja mam derealizacje już 8 lat + wcześniejsze epizody z dziecinśtwa (zaburzenia lękowe) Ale do tej pory mimo DD żyłam już zupełnie dobrze. Wczoraj jak grom z jasnego nieba nagle znowu derealizacja stała się silniejsza A mi powróciły właśnie takie myśli "że to wszystko serio nie istnieje". To jakiś koszmar, boję się, że takie spostrzeganie derealizacji to schizofrenia przez co lęk jest jeszcze większy. Czy masz właśnie takie myśli połączone z naprawdę dużym lękiem, że nie istniejesz? To jest naprawdę piekło. Mówię siebie, że przecież wiem, że to nieprawda, ale tu pojawiają się kolejne lękowe myśli, że w to jednak wierzę I oszalalam Masz więc podobne odczucia?
Nie mam kompletnie myśli o schizofrenie hah bardziej że mnie nie ma albo że już nigdy nie poczuje że żyje że utknęłam w jakiejś odchłani i nie da się już zrozumieć życia po takim czymś
No mnie właśnie te myśli, że świat w ogóle nie istnieje albo, że mnie nie ma przerażają najbardziej, bo jak dla mnie to są one dziwaczne i nie zbyt normalne:( Ale pociesza, że nie tylko ja w dd tak mam. A poprzedniego życia, bez dd też nie umiem sobie nawet wyobrazić.

Tak na prawdę to widać w sumie i twój u mój błąd, ciagle dziwienie się objawom a jak wiadomo pierwszy ruch łowieniem iść w kierunku zaprzestaniu dziwieniu się że jest tak czy siak

sylwunika12 · 1 maja 2020, o 15:49

Tylko do tej pory właśnie żyłam normalnie, myślałam, że w derealizacji jestem już ekspertem

A tu takie coś.
Mi sie w ogóle cały czas wydaje, ze inni wcale nie boją się tego, że to wszystko jest nieprawdziwe w takim stopniu jak ja. Jak ktoś mi mówi, że tak ma to aż ni3 chce mi się wierzyć.

nadzieja1234 · 1 maja 2020, o 15:57

sylwunika12 pisze: ↑
1 maja 2020, o 15:49
Tylko do tej pory właśnie żyłam normalnie, myślałam, że w derealizacji jestem już ekspertem A tu takie coś.
Mi sie w ogóle cały czas wydaje, ze inni wcale nie boją się tego, że to wszystko jest nieprawdziwe w takim stopniu jak ja. Jak ktoś mi mówi, że tak ma to aż ni3 chce mi się wierzyć.

Czyli dalsze wątpliwości

no z wątpliwościami nie da się z tego wyjść ale wierze że Ty możesz jak tylko przestaniesz się na tym skupiać

Paulinaxo · 20 maja 2020, o 17:31

Ogólnie nerwice mam jakoś od pół roku. Wiele objawow zwalczyłam, w tym silna derealizacje i bardzo dużo natrętnych myśli egzystencjalnych. Mój stan jest bliski normalności (o ile ją dobrze pamiętam

). Ostatnio od czasu do czasu dostaje stanów lękowych. Dzisiaj jadąc samochodem nagle byłam na chwilę jakby bardziej sobą, wszystko stało się prawdziwe i wyraźniejsze. Strasznie się przestraszyłam. Po chwili znowu wszystko stało się odleglejsze i to mnie uspokoiło. Czy myślicie, że mam w dalszym ciągu lekką derealizacje albo depersonalizację? Czy już sobie wmawiam?

sebastian86 · 20 maja 2020, o 18:11

Paulinaxo pisze: ↑
20 maja 2020, o 17:31
Ogólnie nerwice mam jakoś od pół roku. Wiele objawow zwalczyłam, w tym silna derealizacje i bardzo dużo natrętnych myśli egzystencjalnych. Mój stan jest bliski normalności (o ile ją dobrze pamiętam ). Ostatnio od czasu do czasu dostaje stanów lękowych. Dzisiaj jadąc samochodem nagle byłam na chwilę jakby bardziej sobą, wszystko stało się prawdziwe i wyraźniejsze. Strasznie się przestraszyłam. Po chwili znowu wszystko stało się odleglejsze i to mnie uspokoiło. Czy myślicie, że mam w dalszym ciągu lekką derealizacje albo depersonalizację? Czy już sobie wmawiam?

jak zwalczylas mysli egzystancjalne?

Paulinaxo · 20 maja 2020, o 18:21

sebastian86 pisze: ↑
20 maja 2020, o 18:11

Paulinaxo pisze: ↑
20 maja 2020, o 17:31
Ogólnie nerwice mam jakoś od pół roku. Wiele objawow zwalczyłam, w tym silna derealizacje i bardzo dużo natrętnych myśli egzystencjalnych. Mój stan jest bliski normalności (o ile ją dobrze pamiętam ). Ostatnio od czasu do czasu dostaje stanów lękowych. Dzisiaj jadąc samochodem nagle byłam na chwilę jakby bardziej sobą, wszystko stało się prawdziwe i wyraźniejsze. Strasznie się przestraszyłam. Po chwili znowu wszystko stało się odleglejsze i to mnie uspokoiło. Czy myślicie, że mam w dalszym ciągu lekką derealizacje albo depersonalizację? Czy już sobie wmawiam?
jak zwalczylas mysli egzystancjalne?

Szczerze to z nimi walczyłam najdłużej. Nawet atak paniki miałam, bo przeraziłam się, jak mogę żyć, czy naprawdę żyje itp.
Aczkolwiek dałam tym myślom po prostu lecieć przez głowę, pogodziłam się z tym, chociaż nie było to łatwe. Jak przestaniesz
walczyć, to w końcu przejdzie

Przynajmniej ja tak postąpiłam

polecam Ci książkę Pokonać lęki i fobie, autorstwa Judith Bemis
i Amr Barrada. Tam jest to opisane

sebastian86 · 20 maja 2020, o 18:39

Paulinaxo pisze: ↑
20 maja 2020, o 18:21

sebastian86 pisze: ↑
20 maja 2020, o 18:11

Paulinaxo pisze: ↑
20 maja 2020, o 17:31
Ogólnie nerwice mam jakoś od pół roku. Wiele objawow zwalczyłam, w tym silna derealizacje i bardzo dużo natrętnych myśli egzystencjalnych. Mój stan jest bliski normalności (o ile ją dobrze pamiętam ). Ostatnio od czasu do czasu dostaje stanów lękowych. Dzisiaj jadąc samochodem nagle byłam na chwilę jakby bardziej sobą, wszystko stało się prawdziwe i wyraźniejsze. Strasznie się przestraszyłam. Po chwili znowu wszystko stało się odleglejsze i to mnie uspokoiło. Czy myślicie, że mam w dalszym ciągu lekką derealizacje albo depersonalizację? Czy już sobie wmawiam?
jak zwalczylas mysli egzystancjalne?
Szczerze to z nimi walczyłam najdłużej. Nawet atak paniki miałam, bo przeraziłam się, jak mogę żyć, czy naprawdę żyje itp.
Aczkolwiek dałam tym myślom po prostu lecieć przez głowę, pogodziłam się z tym, chociaż nie było to łatwe. Jak przestaniesz
walczyć, to w końcu przejdzie Przynajmniej ja tak postąpiłam polecam Ci książkę Pokonać lęki i fobie, autorstwa Judith Bemis
i Amr Barrada. Tam jest to opisane

czytalem ,nie pomogly mi tamtejsze rady. u mnie byl problem taki ze te mysli bardzo obnizaly nastroj, albo doprowadzaly do uczucia niepokoju.