Wątpisz co do swoich objawów? Dyskusja, opisy, wyjaśnianie.

sebastian86 · 23 maja 2020, o 20:37

a mi ciagle faluje mozg a czasami jakby wręcz drżal...

nadzieja1234 · 23 maja 2020, o 23:36

Nie mogę już znieść tego co się dzieje kiedy wychodzę na dwór to całe ciało mi sztywnieje

nie czuje ze to się w ogóle dzieje i do tego jakbym znikała i się dusiła ... całe gardło mam sztywne i buzie zdrętwiałą a chodnik pod nogami mi się rozciąga

nie wiem jak z tego wyjść ... tak się nie da żyć

Paulinaxo · 24 maja 2020, o 17:38

nadzieja1234 pisze: ↑
23 maja 2020, o 23:36
Nie mogę już znieść tego co się dzieje kiedy wychodzę na dwór to całe ciało mi sztywnieje nie czuje ze to się w ogóle dzieje i do tego jakbym znikała i się dusiła ... całe gardło mam sztywne i buzie zdrętwiałą a chodnik pod nogami mi się rozciąga nie wiem jak z tego wyjść ... tak się nie da żyć

Spokojnie, przychodzi taki dzień, zaczynasz to jakby akceptować i starasz się żyć normalnie. Wtedy to stopniowo mija - przynajmniej w moim przypadku stopniowo. Niektórzy piszą, że to stało się z dnia na dzień

spróbuj sportu i witamin - ja przyjmowałam witaminę B

mi pomagały też treningi relaksacji.

dankan · 25 maja 2020, o 10:58

nadzieja1234 pisze: ↑
23 maja 2020, o 23:36
Nie mogę już znieść tego co się dzieje kiedy wychodzę na dwór to całe ciało mi sztywnieje nie czuje ze to się w ogóle dzieje i do tego jakbym znikała i się dusiła ... całe gardło mam sztywne i buzie zdrętwiałą a chodnik pod nogami mi się rozciąga nie wiem jak z tego wyjść ... tak się nie da żyć

Dasz radę, dużo dialoguj jak trzeba, akceptuj jeśli trzeba to na siłę, rób dużo rzeczy mimo braku przyjemności i staraj się na nich skupiać uwagę a zacznie się poprawiać. No i na obawy ryzykuj na maksa.
Wielu z nas się tak czuło i już nie mają tego i Tobie też się w którymś momencie uda.

nadzieja1234 · 25 maja 2020, o 11:13

dankan pisze: ↑
25 maja 2020, o 10:58

nadzieja1234 pisze: ↑
23 maja 2020, o 23:36
Nie mogę już znieść tego co się dzieje kiedy wychodzę na dwór to całe ciało mi sztywnieje nie czuje ze to się w ogóle dzieje i do tego jakbym znikała i się dusiła ... całe gardło mam sztywne i buzie zdrętwiałą a chodnik pod nogami mi się rozciąga nie wiem jak z tego wyjść ... tak się nie da żyć
Dasz radę, dużo dialoguj jak trzeba, akceptuj jeśli trzeba to na siłę, rób dużo rzeczy mimo braku przyjemności i staraj się na nich skupiać uwagę a zacznie się poprawiać. No i na obawy ryzykuj na maksa.
Wielu z nas się tak czuło i już nie mają tego i Tobie też się w którymś momencie uda.

A też miałeś taką depersonalizacje ? Ledwo idę mam miękkie nogi, ciało lekkie i jakbym szła w zwolnionym tempie

a świat taki niestabilny o czuje że ledwo stawiam te kroki nie wiem jak to przełamywać bo jak próbuje to ucieka zaraz

dankan · 26 maja 2020, o 17:59

nadzieja1234 pisze: ↑
25 maja 2020, o 11:13

dankan pisze: ↑
25 maja 2020, o 10:58

nadzieja1234 pisze: ↑
23 maja 2020, o 23:36
Nie mogę już znieść tego co się dzieje kiedy wychodzę na dwór to całe ciało mi sztywnieje nie czuje ze to się w ogóle dzieje i do tego jakbym znikała i się dusiła ... całe gardło mam sztywne i buzie zdrętwiałą a chodnik pod nogami mi się rozciąga nie wiem jak z tego wyjść ... tak się nie da żyć
Dasz radę, dużo dialoguj jak trzeba, akceptuj jeśli trzeba to na siłę, rób dużo rzeczy mimo braku przyjemności i staraj się na nich skupiać uwagę a zacznie się poprawiać. No i na obawy ryzykuj na maksa.
Wielu z nas się tak czuło i już nie mają tego i Tobie też się w którymś momencie uda.
A też miałeś taką depersonalizacje ? Ledwo idę mam miękkie nogi, ciało lekkie i jakbym szła w zwolnionym tempie a świat taki niestabilny o czuje że ledwo stawiam te kroki nie wiem jak to przełamywać bo jak próbuje to ucieka zaraz

Tak, moim głównym problemem to była w sumie depersonalizacja i przełamywanie polega na tym żebyś szła dalej z tymi objawami, akceptując je że po prostu są. Ty chyba już kiedyś pisałaś posta o tym, że starasz się akceptować dd i pracujesz nad tym, to rób to samo, co się stało, ze to porzuciłaś (jeśli porzuciłaś)?

nadzieja1234 · 26 maja 2020, o 19:40

dankan pisze: ↑
26 maja 2020, o 17:59

nadzieja1234 pisze: ↑
25 maja 2020, o 11:13

dankan pisze: ↑
25 maja 2020, o 10:58

Dasz radę, dużo dialoguj jak trzeba, akceptuj jeśli trzeba to na siłę, rób dużo rzeczy mimo braku przyjemności i staraj się na nich skupiać uwagę a zacznie się poprawiać. No i na obawy ryzykuj na maksa.
Wielu z nas się tak czuło i już nie mają tego i Tobie też się w którymś momencie uda.
A też miałeś taką depersonalizacje ? Ledwo idę mam miękkie nogi, ciało lekkie i jakbym szła w zwolnionym tempie a świat taki niestabilny o czuje że ledwo stawiam te kroki nie wiem jak to przełamywać bo jak próbuje to ucieka zaraz
Tak, moim głównym problemem to była w sumie depersonalizacja i przełamywanie polega na tym żebyś szła dalej z tymi objawami, akceptując je że po prostu są. Ty chyba już kiedyś pisałaś posta o tym, że starasz się akceptować dd i pracujesz nad tym, to rób to samo, co się stało, ze to porzuciłaś (jeśli porzuciłaś)?

Mam problem z atakami wtedy czuje że znikam, nie oddycham, i takie uczucie umierania w ciele a w dodatku nie czuje otoczenia, jakbym nie mogła złapać że gdzieś jestem i ciężko mi to przełamać

Kasia 123 · 3 czerwca 2020, o 08:54

Cześć Wam. Pytanie z cyklu .. czy ktoś tak ma...
Siedzę w pracy i moja koleżanka obok pracuje, zaczęła chrząkać, ten bodziec przykuł moja uwagę i w myslach zaczęłam ją wyzywać ją od najgorszych...wiem że ona taka nie jest ..ale ja wtedy czuje napiecie że muszę ja wyzywać bo to przynosi ulgę i napiecie znika ..to jest okropne bo przecież ona nie jest poj....a to.co ja robię jest okropne ale nie mogę znieść tego napiecia A za chwile myślę że co będzie jak nie będę tego kontrolowac i zacznę wyzywać ludzi żeby tylko napiecie mi zeszło...Czy to nie jest przypadkiem coś w stylu psychola ?? Żę myślę tylko jak sobie poradzić z napięciem jak go rozładować nie patrząc że m9ge komuś sprawić przykrość...Moj terapeuta po ostatnim teście powiedział że ma dla mnie dibre wiadomości że mam zaburzenia adaptacyjne i zaburzenia cech osobowość i które powodują nerwice ale ja się czuje jak.jakis narcyz, egoista który tylko myśli o sobie jak tylko sibie ulżyć żeby napięcia nie bylo i poczuć się wreszcie wolna ...
Bardzo proszę Was o jakieś porady co mam myśleć o tym obawiam się że nie wyjdę z tego....

mrunban · 3 czerwca 2020, o 14:25

Kasia 123 pisze: ↑
3 czerwca 2020, o 08:54
Cześć Wam. Pytanie z cyklu .. czy ktoś tak ma...
Siedzę w pracy i moja koleżanka obok pracuje, zaczęła chrząkać, ten bodziec przykuł moja uwagę i w myslach zaczęłam ją wyzywać ją od najgorszych...wiem że ona taka nie jest ..ale ja wtedy czuje napiecie że muszę ja wyzywać bo to przynosi ulgę i napiecie znika ..to jest okropne bo przecież ona nie jest poj....a to.co ja robię jest okropne ale nie mogę znieść tego napiecia A za chwile myślę że co będzie jak nie będę tego kontrolowac i zacznę wyzywać ludzi żeby tylko napiecie mi zeszło...Czy to nie jest przypadkiem coś w stylu psychola ?? Żę myślę tylko jak sobie poradzić z napięciem jak go rozładować nie patrząc że m9ge komuś sprawić przykrość...Moj terapeuta po ostatnim teście powiedział że ma dla mnie dibre wiadomości że mam zaburzenia adaptacyjne i zaburzenia cech osobowość i które powodują nerwice ale ja się czuje jak.jakis narcyz, egoista który tylko myśli o sobie jak tylko sibie ulżyć żeby napięcia nie bylo i poczuć się wreszcie wolna ...
Bardzo proszę Was o jakieś porady co mam myśleć o tym obawiam się że nie wyjdę z tego....

Gmatwasz to sobie strasznie sama.

To napięciowe myśli, coś jak kompulsje, że musisz coś pomyśleć lub zrobić i coś czyli nerwica cię zmusza do tego bo coś tam i to wszystko w tym temacie. Za dużo kombinujesz i doszukujesz się w tym chorób a to typowe nerwicowe zachowania i myśli.

nadzieja1234 pisze: ↑
26 maja 2020, o 19:40

dankan pisze: ↑
26 maja 2020, o 17:59

nadzieja1234 pisze: ↑
25 maja 2020, o 11:13

A też miałeś taką depersonalizacje ? Ledwo idę mam miękkie nogi, ciało lekkie i jakbym szła w zwolnionym tempie a świat taki niestabilny o czuje że ledwo stawiam te kroki nie wiem jak to przełamywać bo jak próbuje to ucieka zaraz
Tak, moim głównym problemem to była w sumie depersonalizacja i przełamywanie polega na tym żebyś szła dalej z tymi objawami, akceptując je że po prostu są. Ty chyba już kiedyś pisałaś posta o tym, że starasz się akceptować dd i pracujesz nad tym, to rób to samo, co się stało, ze to porzuciłaś (jeśli porzuciłaś)?
Mam problem z atakami wtedy czuje że znikam, nie oddycham, i takie uczucie umierania w ciele a w dodatku nie czuje otoczenia, jakbym nie mogła złapać że gdzieś jestem i ciężko mi to przełamać

Dziś od rana mam to poczucie umierania, od razu więcej myśli egzystencjalnych też przyszło i deprecha. Próbuję to brać jak leci choć telepawka jest dziś duża.

Kasia 123 · 3 czerwca 2020, o 14:31

mrunban pisze: ↑
3 czerwca 2020, o 14:25

Kasia 123 pisze: ↑
3 czerwca 2020, o 08:54
Cześć Wam. Pytanie z cyklu .. czy ktoś tak ma...
Siedzę w pracy i moja koleżanka obok pracuje, zaczęła chrząkać, ten bodziec przykuł moja uwagę i w myslach zaczęłam ją wyzywać ją od najgorszych...wiem że ona taka nie jest ..ale ja wtedy czuje napiecie że muszę ja wyzywać bo to przynosi ulgę i napiecie znika ..to jest okropne bo przecież ona nie jest poj....a to.co ja robię jest okropne ale nie mogę znieść tego napiecia A za chwile myślę że co będzie jak nie będę tego kontrolowac i zacznę wyzywać ludzi żeby tylko napiecie mi zeszło...Czy to nie jest przypadkiem coś w stylu psychola ?? Żę myślę tylko jak sobie poradzić z napięciem jak go rozładować nie patrząc że m9ge komuś sprawić przykrość...Moj terapeuta po ostatnim teście powiedział że ma dla mnie dibre wiadomości że mam zaburzenia adaptacyjne i zaburzenia cech osobowość i które powodują nerwice ale ja się czuje jak.jakis narcyz, egoista który tylko myśli o sobie jak tylko sibie ulżyć żeby napięcia nie bylo i poczuć się wreszcie wolna ...
Bardzo proszę Was o jakieś porady co mam myśleć o tym obawiam się że nie wyjdę z tego....
Gmatwasz to sobie strasznie sama. To napięciowe myśli, coś jak kompulsje, że musisz coś pomyśleć lub zrobić i coś czyli nerwica cię zmusza do tego bo coś tam i to wszystko w tym temacie. Za dużo kombinujesz i doszukujesz się w tym chorób a to typowe nerwicowe zachowania i myśli.

nadzieja1234 pisze: ↑
26 maja 2020, o 19:40

dankan pisze: ↑
26 maja 2020, o 17:59

Tak, moim głównym problemem to była w sumie depersonalizacja i przełamywanie polega na tym żebyś szła dalej z tymi objawami, akceptując je że po prostu są. Ty chyba już kiedyś pisałaś posta o tym, że starasz się akceptować dd i pracujesz nad tym, to rób to samo, co się stało, ze to porzuciłaś (jeśli porzuciłaś)?
Mam problem z atakami wtedy czuje że znikam, nie oddycham, i takie uczucie umierania w ciele a w dodatku nie czuje otoczenia, jakbym nie mogła złapać że gdzieś jestem i ciężko mi to przełamać
Dziś od rana mam to poczucie umierania, od razu więcej myśli egzystencjalnych też przyszło i deprecha. Próbuję to brać jak leci choć telepawka jest dziś duża.

to myślisz że to nie choroba psychiczna ? jak się tego pozbyć? tego napięcia? bo teraz czytałam że to może być choroba psychiczna...i to są już poważne zaburzenia psychiczne z kręgu halucynacji i urojeń

mrunban · 3 czerwca 2020, o 14:38

Kasia 123 pisze: ↑
3 czerwca 2020, o 14:31

to myślisz że to nie choroba psychiczna ? jak się tego pozbyć? tego napięcia? bo teraz czytałam że to może być choroba psychiczna...i to są już poważne zaburzenia psychiczne z kręgu halucynacji i urojeń

musisz sobie poczytać materiały na forum i odsłuchać wielokrotnie divovica żeby cokolwiek zacząć rozumieć, bo bez tego to nigdy nie będziesz wiedziała jak się tego pozbyć. Chodzi o dużo większy zakres rozumienia niż tylko to co zrobić z napięciem. Forum wertuję od kilku miesięcy tak solidnie, plus terapia typowo na zaburzenie i dopiero coś tam zaczyna docierać, dlatego zamiast czytać o chorobach to poświęć na to czas, bo takie oczekiwanie, że w poście ktoś tu odpisze ci jak rozwiązać problem napięcia od razu pokazuje, że nie rozumiesz nic.

Katja · 3 czerwca 2020, o 16:52

Kasia 123 pisze: ↑
3 czerwca 2020, o 14:31

mrunban pisze: ↑
3 czerwca 2020, o 14:25

Kasia 123 pisze: ↑
3 czerwca 2020, o 08:54
Cześć Wam. Pytanie z cyklu .. czy ktoś tak ma...
Siedzę w pracy i moja koleżanka obok pracuje, zaczęła chrząkać, ten bodziec przykuł moja uwagę i w myslach zaczęłam ją wyzywać ją od najgorszych...wiem że ona taka nie jest ..ale ja wtedy czuje napiecie że muszę ja wyzywać bo to przynosi ulgę i napiecie znika ..to jest okropne bo przecież ona nie jest poj....a to.co ja robię jest okropne ale nie mogę znieść tego napiecia A za chwile myślę że co będzie jak nie będę tego kontrolowac i zacznę wyzywać ludzi żeby tylko napiecie mi zeszło...Czy to nie jest przypadkiem coś w stylu psychola ?? Żę myślę tylko jak sobie poradzić z napięciem jak go rozładować nie patrząc że m9ge komuś sprawić przykrość...Moj terapeuta po ostatnim teście powiedział że ma dla mnie dibre wiadomości że mam zaburzenia adaptacyjne i zaburzenia cech osobowość i które powodują nerwice ale ja się czuje jak.jakis narcyz, egoista który tylko myśli o sobie jak tylko sibie ulżyć żeby napięcia nie bylo i poczuć się wreszcie wolna ...
Bardzo proszę Was o jakieś porady co mam myśleć o tym obawiam się że nie wyjdę z tego....
Gmatwasz to sobie strasznie sama. To napięciowe myśli, coś jak kompulsje, że musisz coś pomyśleć lub zrobić i coś czyli nerwica cię zmusza do tego bo coś tam i to wszystko w tym temacie. Za dużo kombinujesz i doszukujesz się w tym chorób a to typowe nerwicowe zachowania i myśli.

nadzieja1234 pisze: ↑
26 maja 2020, o 19:40

Mam problem z atakami wtedy czuje że znikam, nie oddycham, i takie uczucie umierania w ciele a w dodatku nie czuje otoczenia, jakbym nie mogła złapać że gdzieś jestem i ciężko mi to przełamać
Dziś od rana mam to poczucie umierania, od razu więcej myśli egzystencjalnych też przyszło i deprecha. Próbuję to brać jak leci choć telepawka jest dziś duża.
to myślisz że to nie choroba psychiczna ? jak się tego pozbyć? tego napięcia? bo teraz czytałam że to może być choroba psychiczna...i to są już poważne zaburzenia psychiczne z kręgu halucynacji i urojeń

Srojeń nie urojeń

To rozładowywanie napięcie poprzez przymusy i kompulsje typowe dla zaburzeń lękowych. Przestań korzystać z porad doktora google.

Joanna_j · 3 czerwca 2020, o 22:07

mrunban pisze: ↑
3 czerwca 2020, o 14:25

Kasia 123 pisze: ↑
3 czerwca 2020, o 08:54
Cześć Wam. Pytanie z cyklu .. czy ktoś tak ma...
Siedzę w pracy i moja koleżanka obok pracuje, zaczęła chrząkać, ten bodziec przykuł moja uwagę i w myslach zaczęłam ją wyzywać ją od najgorszych...wiem że ona taka nie jest ..ale ja wtedy czuje napiecie że muszę ja wyzywać bo to przynosi ulgę i napiecie znika ..to jest okropne bo przecież ona nie jest poj....a to.co ja robię jest okropne ale nie mogę znieść tego napiecia A za chwile myślę że co będzie jak nie będę tego kontrolowac i zacznę wyzywać ludzi żeby tylko napiecie mi zeszło...Czy to nie jest przypadkiem coś w stylu psychola ?? Żę myślę tylko jak sobie poradzić z napięciem jak go rozładować nie patrząc że m9ge komuś sprawić przykrość...Moj terapeuta po ostatnim teście powiedział że ma dla mnie dibre wiadomości że mam zaburzenia adaptacyjne i zaburzenia cech osobowość i które powodują nerwice ale ja się czuje jak.jakis narcyz, egoista który tylko myśli o sobie jak tylko sibie ulżyć żeby napięcia nie bylo i poczuć się wreszcie wolna ...
Bardzo proszę Was o jakieś porady co mam myśleć o tym obawiam się że nie wyjdę z tego....
Gmatwasz to sobie strasznie sama. To napięciowe myśli, coś jak kompulsje, że musisz coś pomyśleć lub zrobić i coś czyli nerwica cię zmusza do tego bo coś tam i to wszystko w tym temacie. Za dużo kombinujesz i doszukujesz się w tym chorób a to typowe nerwicowe zachowania i myśli.

nadzieja1234 pisze: ↑
26 maja 2020, o 19:40

dankan pisze: ↑
26 maja 2020, o 17:59

Tak, moim głównym problemem to była w sumie depersonalizacja i przełamywanie polega na tym żebyś szła dalej z tymi objawami, akceptując je że po prostu są. Ty chyba już kiedyś pisałaś posta o tym, że starasz się akceptować dd i pracujesz nad tym, to rób to samo, co się stało, ze to porzuciłaś (jeśli porzuciłaś)?
Mam problem z atakami wtedy czuje że znikam, nie oddycham, i takie uczucie umierania w ciele a w dodatku nie czuje otoczenia, jakbym nie mogła złapać że gdzieś jestem i ciężko mi to przełamać
Dziś od rana mam to poczucie umierania, od razu więcej myśli egzystencjalnych też przyszło i deprecha. Próbuję to brać jak leci choć telepawka jest dziś duża.

To poczucie umierania to macie na myśli to, że jakbyście nie istnieli, znikali a wasze jestestwo się rozpływało? Bo ja to tak czuję ;/ źle ze mną, nie czuję siebie ale zarazem czuje myślenie tak dobitnie jak nigdy dotąd. Jestem wariatką chyba.

franixxx · 3 czerwca 2020, o 22:08

derealizacja, nic groznego, olej a minie

Kasia 123 · 4 czerwca 2020, o 07:47

Katja pisze: ↑
3 czerwca 2020, o 16:52

Kasia 123 pisze: ↑
3 czerwca 2020, o 14:31

mrunban pisze: ↑
3 czerwca 2020, o 14:25

Gmatwasz to sobie strasznie sama. To napięciowe myśli, coś jak kompulsje, że musisz coś pomyśleć lub zrobić i coś czyli nerwica cię zmusza do tego bo coś tam i to wszystko w tym temacie. Za dużo kombinujesz i doszukujesz się w tym chorób a to typowe nerwicowe zachowania i myśli.

Dziś od rana mam to poczucie umierania, od razu więcej myśli egzystencjalnych też przyszło i deprecha. Próbuję to brać jak leci choć telepawka jest dziś duża.
to myślisz że to nie choroba psychiczna ? jak się tego pozbyć? tego napięcia? bo teraz czytałam że to może być choroba psychiczna...i to są już poważne zaburzenia psychiczne z kręgu halucynacji i urojeń
Srojeń nie urojeń
To rozładowywanie napięcie poprzez przymusy i kompulsje typowe dla zaburzeń lękowych. Przestań korzystać z porad doktora google.

Dziękuję za odp.z tym że mam jeszcze takie pytanie.
czytałam ze chwiejność emocjonalna i ciagle napięcie psychiczne jest objawem zaburzeń borderline lub zaburzeń o typie impulsywnym.A ja widzę u siebie tyle cech zarówno w 1 jak i w 2.Najbardziej chyba to ciagle napięcie psychiczne którego niczym nie daje rady rozładować, każda myśl powoduje napięcie, nawet jak z kimś rozmawiam nie czuje się swobodnie gdyż odpowiadam komuś A w myslach jeszxze mam.zupelnie coś innego ...takue właśnie impulsywne myśli ...nie mogę zasnąć w nocy ponieważ caly czas muszę albo ruszać noga albo się kiwac bo jak.nie to zaczynają mnie myśli bombardrdować.Czuje się jakbym nie panowała nad sobą,,,tzn kontroluje się caly czas A jak tylko na chwilę puszczam to zaczynam.odplywac w myslach nie żyje rzeczywistością zaczynam.płakać z byle powodu...
Sama że sobą nie mogę wytrzymać i dziwię się mojemu mężowi i dziecku że oni jeszcze to tolerują...