Parogen (paroksetyna) to SSRI, ale silniejszy i często bardziej sedatywny (czyli uspokajający). Jest bardzo skuteczny w zaburzeniach lękowych, nerwicy natręctw, lęku uogólnionym, ale też ma większy potencjał skutków ubocznych na początku i trudniejsze zejście w porównaniu z sertraliną.
To bardzo możliwe, że gorsze samopoczucie to wynik zbyt szybkiego zejścia z dawki (100 → 50 mg w 2 tygodnie to dość szybkie tempo). Organizm mógł zareagować spadkiem serotoniny, co często objawia się niepokojem, lękiem, drażliwością lub smutkiem. Więc to niekoniecznie „nerwica się cofa”, ale może to być „reakcja odstawieniowa”.
Obawa przed wejściem na paroksetynę jest zupełnie zrozumiała i zdrowa ostrożność. Paroksetyna rzeczywiście może dać mocniejsze efekty uboczne w pierwszych dniach/tygodniach – jak wzrost lęku, senność, suchość w ustach, rozdrażnienie, problemy ze snem, potliwość itd. ale nie każda osoba ma je mocno – są osoby, które wchodzą na paro łagodnie, zwłaszcza jeśli dawka początkowa jest niska (np. 5 mg → 10 mg → 20 mg).
Jeśli Zoloft działa w miarę, ale nie daje pełnej poprawy i ciągle masz objawy, to może warto spróbować czegoś innego – Paroksetyna ma dobre wyniki w zaburzeniach lękowych, ale jeśli boisz się silnych efektów ubocznych, a Zoloft dawał Ci jakiś komfort, to być może warto jeszcze wrócić na 100 mg i dać mu trochę czasu, zanim podejmiesz decyzję o zmianie.
Zastanów się, czy chcesz wrócić do 100 mg Zoloftu na próbę na np. 3–4 tygodnie. Jeśli zauważysz poprawę – to znak, że Zoloft może jeszcze działać, jeśli nie – wtedy decyzja o zmianie leku nabiera sensu.
Jeśli zdecydujesz się na paroksetynę poproś lekarza o bardzo powolne wdrożenie – np. zacznij od 5 mg przez 4–5 dni, potem 10 mg, a dopiero potem 20 mg. Możesz jednocześnie brać jeszcze małą dawkę Zoloftu przez kilka dni, jeśli lekarz się zgodzi – to czasem pomaga złagodzić przesiadkę. Rozważ dodatek łagodnego leku wspomagającego na wejście – niektórzy lekarze przepisują np. hydroksyzynę, propranolol albo krótkoterminowo benzo (tylko ostrożnie!), by ułatwić wejście na nowy lek.
To wszystko oczywiście tylko sucha wiedza i obserwacje – nie jestem lekarzem, nie stawiam diagnoz i nie podejmuję decyzji o leczeniu. Ostateczne słowo ma Twój psychiatra, bo zna Twoją historię najlepiej.
Rób wszystko pod nadzorem lekarza, zgodnie z jego zaleceniami.
Trzymam kciuki za dobrą decyzję i spokój na dłużej
