a jak z potencjalnymi "wyrzutami sumienia"? Bo właśnie dlatego człowiek boi się przyznania racji takiej myśli bo powoduje u niego poczucie winy ;/

Po pierwsze pamiętać, że jest się zaburzonym więc zarówno lęk i te wyrzuty sumienia są ILUZJĄ. Jak się pojawią to niech sobie są, nie przywiązywać uwagi. No i postawa przyjacielska względem siebie.

http://self-compassion.org/

Na samym początku życzę Wam Wszystkiego dobrego w Nowym Roku !


moi drodzy poczucie tego że zdradzam,towarzyszy mi po dziś dzień, tak więc udałam się do innej Pani Psycholog w zasadzie Pani psychiatry, i mam stwierdzoną nerwice natręctw....niestety ;(
jedna rzecz w dalszym ciągu mnie martwi..mianowicie: zadałam Pani doktor pytanie, czy inne osoby które nie maja tak jak ja zaburzenia i powiedzmy byłyby w stanie zdradzić partnera/partnerkę to czy miewałyby ciągłe ataki lęku i potencjalne wyrzuty sumienia tak jak ja, po czym Pani Doktor odpowiedziała - że pewne osoby ZDROWE też mogłyby to tak przeżywać...
I tu jestem znów w pkt wyjścia, bo niby mam ta nerwice(bo składa sie na nią wiele innych narzuconych zachowań i czynności które wykonuję by ustrzec się od potencjalnego niebezpieczeństwa itp-sami wiecie) ale te myśli o zdradzie mogą być wg mnie całkiem oddzielną sprawą-REALNĄ skoro zdrowi ludzie podobnie reagują.


I to mnie teraz dobija.....co myslicie?

i jestem znów w pętli lęku i poczuciu winy że zdradzam i zyje sobie jak gdyby niby nic sie nie stało.....
spięta na maxa-jak zawsze

sonja pisze:Na samym początku życzę Wam Wszystkiego dobrego w Nowym Roku !


moi drodzy poczucie tego że zdradzam,towarzyszy mi po dziś dzień, tak więc udałam się do innej Pani Psycholog w zasadzie Pani psychiatry, i mam stwierdzoną nerwice natręctw....niestety ;(
jedna rzecz w dalszym ciągu mnie martwi..mianowicie: zadałam Pani doktor pytanie, czy inne osoby które nie maja tak jak ja zaburzenia i powiedzmy byłyby w stanie zdradzić partnera/partnerkę to czy miewałyby ciągłe ataki lęku i potencjalne wyrzuty sumienia tak jak ja, po czym Pani Doktor odpowiedziała - że pewne osoby ZDROWE też mogłyby to tak przeżywać...
I tu jestem znów w pkt wyjścia, bo niby mam ta nerwice(bo składa sie na nią wiele innych narzuconych zachowań i czynności które wykonuję by ustrzec się od potencjalnego niebezpieczeństwa itp-sami wiecie) ale te myśli o zdradzie mogą być wg mnie całkiem oddzielną sprawą-REALNĄ skoro zdrowi ludzie podobnie reagują.


I to mnie teraz dobija.....co myslicie?

i jestem znów w pętli lęku i poczuciu winy że zdradzam i zyje sobie jak gdyby niby nic sie nie stało.....
spięta na maxa-jak zawsze

sonja, masz nerwicę, Twój lęk jest nerwicowy, musisz sobie z tym poradzić. Może tego nie widzisz, ale cały Twój opis to jedno wielkie wkręcenie tego lęku. Jeśli myśli o zdradzie są kompulsywne, nataraczywe, ciągłe i utrudniają Ci funkcjonowanie i obniżają zadowolenie z życia, to to jest element zaburzenia.

Spójrz na swój post – cały czas poddajesz w wątpliwość i przeanalizowujesz tę kwestię zdrowy/chory w kwestii wyrzutów sumienia.

Psychiatra wg nie wyraziła się jasno – jeśli coś u nas w głowie wyrasta tak bardzo, że nas upośledza, to znaczy że to jest zaburzenie. W tym wypadku nerwica. I trzeba starać się z tym walczyć, samemu, chodząc na terapię

I też wszystkiego dobrego

No właśnie psychiatra wyraził się dziwnie....
Tak mało fachowo

Najgorsze jest to ze jako objawy NERWICY to byly na pewno tamte moje dawne mysli odnośnie tego ze moglam komus krzywde zrobic-
-zabic /otruc itp bo to byloby nalo prawdopodobne i teraz wiem ze to byla glupota i czysta NERWICA

Ale obecne mysli apropo zdardy sa juz bardziej realne i dlatego mam wieksze poczucie lęku

jeśli Cię to uspokoi, to ja teraz też mam takie jazdy. Np dziś siedzę sobie w kościele i w tym samym momencie dostaje myśl, "a może ty zamiast w kościele jesteś u kochanka" ( a siedzę w kościele, widzę to, że w nim jestem). Ty masz podobne. I co wtedy robię? Pytam siebie - gdzie jesteś? w kościele. Co choruje - emocje czy logika/świadomość? odpowiadam logika i idę dalej tyle za pierwszym razem to nie przejdzie bo trzeba wytrwałości już sobie radziłam z czasem przeszłym to mi się rzuca na teraźniejszość zaraz wpadnę w natręty o przyszłości ale z tym też sobie poradzę

A mnie to chwyta najbardziej w pracy, tam to jest jakas masakra bo wiem ze nikt mnie nie kontroluje i nikt mi nie może zagwarantować co robiłam.
W Kosciela jak do tej pory tego nie mialam -tfu tfu jak narazie...
W pracy mam tak że siedze przy biurku,i naglę mam w głowie myśl :" no to pewnie przed chwilą wróciłam od innego faceta który pracuje biuro obok"...
I wtedy mega wyrzuty sumienia i lęk
Albo jak widzę ze idzie właśnie ten facet do męskiej toalety to tez momentalnie ta sama myśl"ze poszłam tam za nim i TO zrobilismy" no i znow to samo
Paranoja wrecz..
A po przyjsciu do domu mam znow tak ze jak ide spac to mysle" jutro pewnie znow do niego pojde" albo gdy wykonuje jakieś czynnosci to mysli z kolei sa takie:" jak zrobię /kupie coś to pewnie z nim znow sie przespie"

kobieto, widzisz, że to tylko PROJEKCJA UMYSŁU. Masz nerwicę, zamiast wierzyć w te myśli zacznij działać

-- 6 stycznia 2017, o 12:46 --

Karo30 pisze:jeśli Cię to uspokoi, to ja teraz też mam takie jazdy. Np dziś siedzę sobie w kościele i w tym samym momencie dostaje myśl, "a może ty zamiast w kościele jesteś u kochanka" ( a siedzę w kościele, widzę to, że w nim jestem). Ty masz podobne. I co wtedy robię? Pytam siebie - gdzie jesteś? w kościele. Co choruje - emocje czy logika/świadomość? odpowiadam logika i idę dalej tyle za pierwszym razem to nie przejdzie bo trzeba wytrwałości już sobie radziłam z czasem przeszłym to mi się rzuca na teraźniejszość zaraz wpadnę w natręty o przyszłości ale z tym też sobie poradzę

tu oczywiście miało być chorują emocje - ale już nie mogę prze edytować

Czyli ty Karo30 w ostatnim czasie tez masz takie "wrażenia" , tak?

ja się potrafie wracać 10 lat wstecz i analizowac. Ale ja wiem że to nie prawda. Moim konikiem jest analiza i tego musze umysł oduczyć

Tyle że ja momentalnie wierze w te mysli

To przestan w nie wierzyc. Latwo sie mowi ale uwierz mi ze da sie. Niestety nie dzieje sie to od razu tylko mozolnie i stale powtarzajac. W pewnym momencie wychodzi sie z nawyku mysl-reakcja. Z czasem da sie osiagnac moment w ktorym mysli przestaja miec znaczenie. Musisz tylko zaczac probowac przestac w nie wierzyc. A jak znow uwierzysz to nie mysl - nie dam rady. Pomysl - znow mnie wkrecila, trudno. Probuje dalej. To jest jak uczenie dziecka chodzenia. Tysiac razy sie przewroci ale w koncu zacznie chodzic. Ty tez.

Tojajestem pisze:To przestan w nie wierzyc. Latwo sie mowi ale uwierz mi ze da sie. Niestety nie dzieje sie to od razu tylko mozolnie i stale powtarzajac. W pewnym momencie wychodzi sie z nawyku mysl-reakcja. Z czasem da sie osiagnac moment w ktorym mysli przestaja miec znaczenie. Musisz tylko zaczac probowac przestac w nie wierzyc. A jak znow uwierzysz to nie mysl - nie dam rady. Pomysl - znow mnie wkrecila, trudno. Probuje dalej. To jest jak uczenie dziecka chodzenia. Tysiac razy sie przewroci ale w koncu zacznie chodzic. Ty tez.

dzięki CI za ten wpis, mnie też nerwica wkręca w czasie przeszłym. Ostatnio stosuje niereaktywność razem z logicznym myśleniem i to pomaga - myśli jest coraz mniej. Myślę, ze takie osoby jak ja i sonja mają ten problem, że w nagraniach myśli dotyczą czasu przyszłego. Ja już zrozumiałam, że to jest to samo tylko w odwrotnym kierunku

Ciesze się że możemy na tym forum wyrażać swoje myśli i problemy, faktycznie nagrania zazwyczaj dotyczą przyszłości i obaw z nią związanych
Karo30 - tylko że ty nie wierzysz w te myśli jak już wcześniej wspomniałaś i pewnie dlatego jest Ci łatwiej,u mnie jest gorsza sprawa bo w nie głęboko wierze i chyba co najgorsza są one REALNE.
Kiedyś na samym początku kiedy nachodziły mnie głupstwa jak np. obwiniałam się o czyjąś śmierć bądź że kogoś zabiłam a i tak było to NIEMOŻLIWE -dlatego wtedy łatwiej dawałam sobie z tym rade,po prostu olewając te myśli i śmiejąc się z nich bo były NIEREALNE

Tyle,że od jakiegoś czasu pojawiło się to dziwne uczucie i myśli,że nie kontroluję już siebie i że te myśli jak poczucie winy o to,że zdradziłam są w pełni realne a nie jak tamte poprzednie "zabijanie itd.." Ja rozumiem że mam tą nerwicę natręctw ale ciężko mi uwierzyć że to moje aktualne poczucie winy wywodzi się też z nerwicy.

to zacznij wierzyć że to nerwica, porzuć kontrolę to zobaczysz że to zwykła ILUZJA. powiedz sobie ile już niby razy zdradziłaś? z 50 razy? przecież to głupota i to co chwila z innym facetem. Spójrz na to z logicznego punktu widzenia.