Czyli nie bać się tych myśli? Taka niby chęć i niezdecydowanie jest normalne? A do tego dochodzi jeszcze takie uczucie jakbym chciał, to tez normalne?

Patrk0 pisze: ↑

6 września 2019, o 19:38

Czyli nie bać się tych myśli? Taka niby chęć i niezdecydowanie jest normalne? A do tego dochodzi jeszcze takie uczucie jakbym chciał, to tez normalne?

Pewnie że tak, masz tu w dziale nawet 2 podkleone artykuły Divina apropo myśli i impulsów i tak samo na yt nagrania, pocztaj, posłuchasz, to przestaniesz się dziwić co się odjebuje

Czyli jak w momencie natrętnych myśli mam CHĘĆ (przynajmniej tak czuje) to to też nerwicowe ?

Patrk0 pisze: ↑

7 września 2019, o 14:53

Czyli jak w momencie natrętnych myśli mam CHĘĆ (przynajmniej tak czuje) to to też nerwicowe ?

Tak, dlatego tutaj często stosuje się sprawdzanie. N.p ktoś boi się że jak widzi otwarte okno to że wyskoczy i nawet czuje chęć niby skoczenia, jednak podchodzi do okna i prędzej:

1. zesra się na miętowo niż to zrobi
2. mimo wszystko będzie czuć ogromne napięcie
3. jednak po tym napięciu zacznie opadać kurz i za każdym kolejnym razem zacznie ta moc natręctwa spadać, aż w koncu wsyzstko wórci do normy, OCD przegrywa

Patrk0 pisze: ↑

7 września 2019, o 14:53

Czyli jak w momencie natrętnych myśli mam CHĘĆ (przynajmniej tak czuje) to to też nerwicowe ?

karoolpl pisze: ↑

7 września 2019, o 23:49

Patrk0 pisze: ↑

7 września 2019, o 14:53

Czyli jak w momencie natrętnych myśli mam CHĘĆ (przynajmniej tak czuje) to to też nerwicowe ?

Tak, dlatego tutaj często stosuje się sprawdzanie. N.p ktoś boi się że jak widzi otwarte okno to że wyskoczy i nawet czuje chęć niby skoczenia, jednak podchodzi do okna i prędzej:

1. zesra się na miętowo niż to zrobi
2. mimo wszystko będzie czuć ogromne napięcie
3. jednak po tym napięciu zacznie opadać kurz i za każdym kolejnym razem zacznie ta moc natręctwa spadać, aż w koncu wsyzstko wórci do normy, OCD przegrywa

Heh, z tym otwartym oknem. Wczoraj zmieniałem firanki, wrzuciłem je do prania i okna choć były zamknięte nie miały firanek. Mój mózg zaczął mnie atakować natrętami, że teraz to na pewno wyskoczę Jakby firana zawsze mnie przed tym powstrzymywała. Oczywiście był lęk i dyskomfort, ale zająłem się czymś innym, olałem to i minęło jak zwykle.

"Skaczę" tak już kilka miesięcy i oczywiście nic się nie stało. Lęk jest coraz mniejszy, potrafię już siedzieć na balkonie bez ataków panikii Z czasem będzie coraz lepiej i na pewno u Ciebie Patrk0 będzie tak samo.

Nerwowy pisze: ↑

8 września 2019, o 10:02

Heh, z tym otwartym oknem. Wczoraj zmieniałem firanki, wrzuciłem je do prania i okna choć były zamknięte nie miały firanek. Mój mózg zaczął mnie atakować natrętami, że teraz to na pewno wyskoczę Jakby firana zawsze mnie przed tym powstrzymywała. Oczywiście był lęk i dyskomfort, ale zająłem się czymś innym, olałem to i minęło jak zwykle.

"Skaczę" tak już kilka miesięcy i oczywiście nic się nie stało. Lęk jest coraz mniejszy, potrafię już siedzieć na balkonie bez ataków panikii Z czasem będzie coraz lepiej i na pewno u Ciebie Patrk0 będzie tak samo.

Kiedy zawsze myślałam, że tylko ja mam aż tak głupie myśli, to wejście na forum znów mnie potwierdziło jak głupi to mechanizm - miałam dokładnie tak samo z firankami, ten sam dyskomfort ze skakaniem

Pomocy!!! 3 dni temu urodziłam dziecko przez cc. Dzisiaj dostałam tak strasznego leku że dopada mnie depresja poporodowa że jak zostanę sama z dzieckiem to jej coś zrobię albo sobie tak paniczny lęk ze aż mam z tego lęku takie napięcie ciała tak bardzo się boję że faktycznie nie wytrzymam i coś sobie albo jej zrobię. Pomóżcie. Już kiedyś miałam różne takie leki i udało mi się z nich wyjść. Chodziłam do psychologa i mam przez panią psycholog stwierdzone natrętne myśli.

Asik pisze: ↑

9 października 2019, o 01:04

Pomocy!!! 3 dni temu urodziłam dziecko przez cc. Dzisiaj dostałam tak strasznego leku że dopada mnie depresja poporodowa że jak zostanę sama z dzieckiem to jej coś zrobię albo sobie tak paniczny lęk ze aż mam z tego lęku takie napięcie ciała tak bardzo się boję że faktycznie nie wytrzymam i coś sobie albo jej zrobię. Pomóżcie. Już kiedyś miałam różne takie leki i udało mi się z nich wyjść. Chodziłam do psychologa i mam przez panią psycholog stwierdzone natrętne myśli.

Na spokojnie, zdaj sobie sprawę że to wszystko normalne. Dodatkowo po CC masz ogrom różnych substancji w ciele, po ciązy rozregulowane mocno hormony. Ale nic dziecku nie zrobisz, świadczy o tym lęk, różne emocje, bo to jest wszystko w sprzeciwie z nami samymi, te myśli, odczucia, jedyne co jest prawdziwe w tym wszystkim to emocje i to że je czujesz, jednak ich pochodzenie nie jest z tego co faktycznie chcesz, a z zaburzonego stanu. Nikomu nic nie zrobisz, to tylko nerwicowa zagrywka!

Mam nadzieję bo tak bardzo się przestraszylam że jestem zła matka że w ogóle tak pomyślałam tak się przerazilam że aż takiego drżenia ciała z lęku dostalam. I ciągła analiza w głowie czy ja ją kocham czy nic jej nie zrobię co będzie jak mąż do pracy pojedzie. Masakra

Asik pisze: ↑

9 października 2019, o 10:30

Mam nadzieję bo tak bardzo się przestraszylam że jestem zła matka że w ogóle tak pomyślałam tak się przerazilam że aż takiego drżenia ciała z lęku dostalam. I ciągła analiza w głowie czy ja ją kocham czy nic jej nie zrobię co będzie jak mąż do pracy pojedzie. Masakra

Boże, jak ja Cię rozumiem

Zaburzenie pisze: ↑

9 października 2019, o 11:22

Asik pisze: ↑

9 października 2019, o 10:30

Mam nadzieję bo tak bardzo się przestraszylam że jestem zła matka że w ogóle tak pomyślałam tak się przerazilam że aż takiego drżenia ciała z lęku dostalam. I ciągła analiza w głowie czy ja ją kocham czy nic jej nie zrobię co będzie jak mąż do pracy pojedzie. Masakra

Boże, jak ja Cię rozumiem

I jak sobie radzisz?

Asik pisze: ↑

9 października 2019, o 14:13

Zaburzenie pisze: ↑

9 października 2019, o 11:22

Asik pisze: ↑

9 października 2019, o 10:30

Mam nadzieję bo tak bardzo się przestraszylam że jestem zła matka że w ogóle tak pomyślałam tak się przerazilam że aż takiego drżenia ciała z lęku dostalam. I ciągła analiza w głowie czy ja ją kocham czy nic jej nie zrobię co będzie jak mąż do pracy pojedzie. Masakra

Boże, jak ja Cię rozumiem

I jak sobie radzisz?

Jak każdy, sa wzloty i upadki. To są irracjonalne myśli i tego sie trzeba trzymać. Myśli chcą żebyśmy cierpiały po prostu.

Myśli takie zatruły mi ponad rok życia. Dziś mam już to za sobą i widzę z perspektywy czasu jakie to było bzdurne. Powiem ci, ze takie myśli są normalne i ludzie bez nerwicy tez je maja. Różnica jest w podejściu do nich. Ty się ich boisz i masz watpliwosci ze mogłabyś je zrealizować A to guzik prawda. Nic nikomu nigdy nie zrobisz. Te obawy dają ci stuprocentowa pewność. Zasada jest prosta, ale trudna na początku, akceptacja i ignorancja

Tove pisze: ↑

9 października 2019, o 17:00

Myśli takie zatruły mi ponad rok życia. Dziś mam już to za sobą i widzę z perspektywy czasu jakie to było bzdurne. Powiem ci, ze takie myśli są normalne i ludzie bez nerwicy tez je maja. Różnica jest w podejściu do nich. Ty się ich boisz i masz watpliwosci ze mogłabyś je zrealizować A to guzik prawda. Nic nikomu nigdy nie zrobisz. Te obawy dają ci stuprocentowa pewność. Zasada jest prosta, ale trudna na początku, akceptacja i ignorancja

Tylko tak ciężko to zrozumieć. Najważniejsza osoba w życiu i człowiek analizuje czy ja kocha czy nic nie zrobi. Paniczny lęk jak płacze że nie wiem jak ej pomoc.. to jest tak ciężkie do zaakceptowania. Ciągle analiza w głowie..

Witam!
Ja również miałam i mam nadal wiele natrętnych myśli .
Najbardziej dręczące myśli dotyczące mojej rodziny.
To koszmarne uczucie które mnie pogrąża .
Wiem że te myśli są irracjonalne a pomimo to zadręczam się.
Proszę Was o poradę,jak przejść do porządku dziennego
z takim uczuciem że ma się takie myśli o swoich bliskich których kochamy ?
Kiedy patrzę na nich mam wielkie poczucie wstydu i wyrzuty sumienia .
To mnie strasznie dręczy i nie mogę sobie z tym uczuciem poradzić
a tym bardziej przejść do porządku dziennego i żyć jak przed zaburzeniem.
Jak Wy sobie z tym radzicie jeżeli dotyczy to Waszych bliskich?
PROSZĘ POMÓŻCIE