trochę mnie tutaj nie było ale nie próżnowałem.
Co najważniejsze - zacząłem w końcu umawiać się z kobietami
Dzięki temu strach przed ludźmi sporo zmalał i zacząłem patrzeć na siebie w przyjaźniejszy sposób. Spotykam się też znacznie częściej ze znajomymi, sam wychodzę z inicjatywami. Zrozumiałem, że pragnę przybywać z ludźmi tak samo, jak się ich boję...Od września uczęszczam też na kurs angielskiego, co pomaga w pozbywaniu się wstydu przed mówieniem.
No i dzisiaj pierwszy dzień w pierwszej pracy. Trzymajcie kciuki, bo nerwy i dd trochę mną trzęsą
z czego bardzo się ciesze bo czuję dłużą ulgę 
.Wciągam się co raz to z większą uwagą w życie codzienne , a nie myślę tylko o zaburzeniu jak niegdyś 24 h. Ból głowy, który sie pojawia z lękiem też go spławiłam (wziełam tabletkę bo wcześniej wlałam się męczyć bez niej ) i stwierdziłam szkoda czasu na lęk mam parę rzeczy do zrobienia. Lepiej radzę sobie z funkcjonowaniem w pracy( czasem sobie dorabiam) i nawet myślę o etacie co jest dużym postępem bo jeszcze nie dawno było to do niepomyślenia. Zmęczenie jeszcze bierze górę ale tak sobie myślę ''tyle się zmieniło , funkcjonujesz dużo lepiej i dłużej , więcej potrafisz zrobić w ciągu dnia więc mogę być zmęczona '' w końcu ta energia jeszcze jest pobierana na zaburzenie... 
..myśli depresyjne jeszcze się pojawiają no ale nie wszystko na raz i tak już jest dużo lepiej . Do nie dawna mogłam sobie pomarzyć o takim etapie w zaburzeniu 
