Nasze małe zwycięstwa :) Małe codzienne kroczki

mimi91 · 30 września 2014, o 22:17

Haha...ja zdałam prawko w tym roku też za pierwszym razem

ale chyba tylko dlatego, że to były moje początki z ssri, że byłam wtedy na takim haju, że było mi wszystko jedno i się nie stresowałam

a czyjeś małe kroczki w walce z DEPRESJĄ? czy ktoś to w ogóle pokonał?:)))

N-e-r-w-u-s · 30 września 2014, o 22:24

Depresje to ja pokonalem z którą walczylem cos ponad rok

mimi91 · 30 września 2014, o 22:44

ooo miło słyszeć

a możesz mi napisać swoją historię tu lub na privie? Byłabym wdzięczna

N-e-r-w-u-s · 30 września 2014, o 22:47

No jasne. Kilka lat temu z 5 mialem juz nerwice, aczkolwiek troche mialem problemow, szkolne w domu itp, mialem wtedy z 14 lat no ale coz, w kazdym wieku to sie zdarza dzis mam 19..

Depresja troche dala mi w kosc bo dochodzily lęki nie chcialo mi sie nic do czasu az poszedlem do psychiatry zaczelem brac leki, pozniej nagle(moja glupota) odstawilem bo sie tak nie robi odrazu tylko stopniowo, pomeczylem sie bez chemii więc ciezej bylo ale dawalem rade pozniej rozpoczelem prace i objawy stopniowo mijaly... Jednak nerwica daje o sobie znac do dzis

To tak w skrocie kochana, jesli chcesz cos wiedziec jeszzcze to smialo

mimi91 · 30 września 2014, o 23:32

hm...tylko, że ponoć depresja spowodowana nerwicą różni się od zwykłej depresji...nie mylę się?? ja mam zdiagnozowaną depresję aczkolwiek teraz czuję się bardziej jakbym miała lekką nerwicę a nie depresję...bynajmniej czytając objawy

;p

betii · 1 października 2014, o 11:34

Hej

No włąsnie jak to jest z tą depresją? Czy ta ta ,która jest następstwem nerwicy to jakaś inna niż ta zdjagnozowana jako tylko depresja. Ciągle się nad tym zastanawiam bo czasem łapie "doły" i wkręcam się ,że to depresja. Koleżanka mówiła mi, że depresja musi!!! byc leczona lekami i wtedy się boję,że ja nic nie biorę?? Czy można sobie poradzić samemu bez leków. Leki brałam 2 krotnie i zawsze po odstawieniu moja nerwica wracała sobie..Teraz postanowiłam już nie wracać do leków bo tzn. ,że czegoś chyba nie przepracowałam i leki to tylko maskują. Nie wiem jak to jest. Jeżeli ktoś miał podobnie to pomóżcie. Mądre wypowiedzi pożądane

pozdrawiam

Victor · 1 października 2014, o 17:41

Łapanie dołów nie jest niczym dziwnym jeżeli mamy jakikolwiek objawy związane z lękiem depresja-w-nerwicy-t3458.html i łapanie dołów nie jest jakąs odrebną wielgachną depresją przy, której trzeba zaraz sztachnac się antydepresantem

Depresje w swojej karierze nerwicowej miałem nie raz i nie dwa, i dobrze jest byc niereaktywnym wobec niej, i nie poddawać się lękom, bo depresja najczęściej w takim wypadku wynika z poczucia bezsilności wobec złego samopoczucia, lęków i ograniczeń jakie to niesie.

weronia · 1 października 2014, o 19:55

Mnie na ten moment meczy depersonalizacja i jakbym na to spojrzala to i depresja tez. Tu victor ma racje ze tak naprawde majaz zaburzenie to rozne stany depresyjne to nie jest nic takiego co by moglo dziwic.
Wiadomo ze lekarz psychiatra wystawia diagnoze po tym co slyszy ale on nie moze wystawiac diagnoz rozmaitych podczas gdy zaburzenia lacza sie zwykle.

mimi91 · 1 października 2014, o 23:20

A ja się zastanawiam czy jeśli zdiagnozowano u mnie jedynie depresję (bez nerwicy)czy może ona całkowicie zniknąć i zamienić się w nerwicę :>?

dankan · 1 października 2014, o 23:23

Nie do konca te slowa pasuja, zmienic sie, zniknac, po prostu moze przyjsc lek, moga przyjsc objawy takie bardziej nerwicowe a stan depresji zelzec i juz masz bardziej nerwice nizi depresje ;d przeciez to roznie bywa a to sie miesza ze soba co widac po userach chocby tu na forum.

April · 28 października 2014, o 21:24

Nikt tutaj nic nie pisze? Chyba macie jakies male sukcesy?

Ja sie pochwale, ze u mnie ostatnio naprawde niezle, motywacja nie traci na sile

Przeczytalam raz jeszcze caly rozdzial o DD z ksiazki "At last a life" i jeszcze bardziej sie zmotywowalam, jestem naprawde zdeterminowana, zeby wyjsc z tego g...

Oby mi nie minelo

Green · 29 października 2014, o 11:33

Właśnie o taką postawę chodzi w nerwicy, bardzo fajnie, że jest coraz lepiej i taka mobilizacja i samozaparcie działa cuda

A jeśli chodzi o mnie i moje małe kroczki to muszę napisać, że zakładałam ten temat prawie rok temu, dopiero jak się pojawiłam na tym forum i dziś tak przeglądając ten wątek poczułam jak daleką drogę przeszlam przez ten rok. Kiedy postanowiłam założyć ten wątek, chciałam żeby on mnie zawsze mobilizował, że jestem w stanie wrócić do normalnosci poprzez wlaśnie takie małe kroczki i cieszenie się ze zwykłych przyziemnych spraw i małych sukcesów. A dziś patrząc na to z perspektywy roku muszę napisać, że u mnie to już nie sa malutkie kroczki, tylko wielkie milowe kroki ku odzyskaniu dawnej siebie, a wręcz nowej, lepszej i bardziej doświadczonej wersji, ktora jest silniejsza niż kiedykolwiek i własciwie wolna od lęku

Tym postem chciałam dodać Wam jeszcze więcej motywacji i wiary w możliwości własnej psychiki

Pozdrawiam ! :*

nierealna · 29 października 2014, o 11:52

U mnie też jest wielki progres

Aczkolwiek, derealizacja/depersonalizacja bardziej 'przeistoczyła się' w natrętne, nerwicowe myśli. W kwestii DD jest.. nawet dobrze, sporo objawów mineło, lub nie są dla mnie zbytnim utrudnieniem. Dopiero od kilku miesięcy właśnie pojawiły mi się natręty dotyczące życia i wszystkiego wokół, ale i to staram się eliminować

Choć nie jest idealnie, to już wiem co robić i jak działać

Byle do przoodu

Victor · 29 października 2014, o 14:25

U mnie też spoko, powolutku leci

April · 29 października 2014, o 15:37

Victor co Ty nie powiesz