Nerwowy pisze: ↑

9 lipca 2019, o 10:42

Może nie jest to jakaś super opowieść, ale pokazuje jak działa zaburzenie.

Wstałem rano i jak to przez ostatnie kryzysy, mętlik w głowie, setki natrętów, że wariuje i to pewnie jednak nie nerwica, ogólnie zamulenie i złe samopoczucie. Poszedłem biegać i w czasie biegu wyskoczył na mnie wielki pies, na szczęście właściciel go opanował, bo byłoby ze mną słabo. Całe problemy z rana przez tą ekstremalną sytuacje zniknęły od razu, a weszło wkurzenie na nieodpowiedzialnego kolesia z psem To taki szok co wyrzucił mnie z wymyślanych problemów.

Pamiętam z początku zaburzenia jak nerwica szalała i ktoś zajechał mi drogę na expressówce, że ledwo wyhamowałam wtedy dostałam wachlarz objawów stresu, ale tak jak piszesz realnego prawdziwego stresu, a nie wymyślonych problemów. Aż lepiej się wtedy poczułam.
Takie sytuacje pokazują jak jesteśmy wkręceni.

Nerwowy pisze: ↑

9 lipca 2019, o 10:42

Może nie jest to jakaś super opowieść, ale pokazuje jak działa zaburzenie.

Wstałem rano i jak to przez ostatnie kryzysy, mętlik w głowie, setki natrętów, że wariuje i to pewnie jednak nie nerwica, ogólnie zamulenie i złe samopoczucie. Poszedłem biegać i w czasie biegu wyskoczył na mnie wielki pies, na szczęście właściciel go opanował, bo byłoby ze mną słabo. Całe problemy z rana przez tą ekstremalną sytuacje zniknęły od razu, a weszło wkurzenie na nieodpowiedzialnego kolesia z psem To taki szok co wyrzucił mnie z wymyślanych problemów.

Teraz tylko o tym pamiętać w kolejnym podłamaniu ale dobrze ze to dostrzegasz

życie pisze: ↑

9 lipca 2019, o 10:54

Nerwowy pisze: ↑

9 lipca 2019, o 10:42

Może nie jest to jakaś super opowieść, ale pokazuje jak działa zaburzenie.

Wstałem rano i jak to przez ostatnie kryzysy, mętlik w głowie, setki natrętów, że wariuje i to pewnie jednak nie nerwica, ogólnie zamulenie i złe samopoczucie. Poszedłem biegać i w czasie biegu wyskoczył na mnie wielki pies, na szczęście właściciel go opanował, bo byłoby ze mną słabo. Całe problemy z rana przez tą ekstremalną sytuacje zniknęły od razu, a weszło wkurzenie na nieodpowiedzialnego kolesia z psem To taki szok co wyrzucił mnie z wymyślanych problemów.

Pamiętam z początku zaburzenia jak nerwica szalała i ktoś zajechał mi drogę na expressówce, że ledwo wyhamowałam wtedy dostałam wachlarz objawów stresu, ale tak jak piszesz realnego prawdziwego stresu, a nie wymyślonych problemów. Aż lepiej się wtedy poczułam.
Takie sytuacje pokazują jak jesteśmy wkręceni.

Ja tak miałam kiedyś w nocy- śniło mi się że miałam jakiegoś wielkiego nowotwora na twarzy. I bardzo się przeraziłam że w końcu mnie dopadło czego się bałam. I się obudzilam.. i zamiast paniki odczułam niesamowitą radość i szczęście że to tylko sen wszystko ze mną ok

Od razu zaznaczę, że to nie kolejne uspokojanie się czy upewnianie

Odkryłem moc "ignorowania". Ale, jako że człowiek jeszcze po omacku trochę do tematu podchodzi, to po początkowym sukcesie przyszły gorsze dni.

Mam podły nastrój, słabo śpię, czuję się cały czas zmęczony, wróciły mi natręty z początku zaburzenia (sprzed roku). Przypomniałem sobie o temacie chłopaków (Victora i Divina) odnośnie akceptacji, nastawienia.

Przeczytałem/odsłuchałem to jeszcze raz. I w końcu zrozumiałem, że nie ma już/teraz/natychmiast. Że mimo, że pierdolec atakuje, masz być to pieprzoną latarnią na środku wzburzonego morza i ma cię to nie ruszać. Dalej mam podły nastrój (przygnębienie takie bardziej). Tłumaczę to tym, że załapałem o co chodzi z wyjściem na prostą, dlatego tak wszystko atakuje ze zdwojoną siłą.

ALE.... Działam pomimo objawów. Długa droga jeszcze, ale w końcu ta szyba pęknie i wróci normalność.

Maras pisze: ↑

20 sierpnia 2019, o 14:34

Od razu zaznaczę, że to nie kolejne uspokojanie się czy upewnianie

Odkryłem moc "ignorowania". Ale, jako że człowiek jeszcze po omacku trochę do tematu podchodzi, to po początkowym sukcesie przyszły gorsze dni.

Mam podły nastrój, słabo śpię, czuję się cały czas zmęczony, wróciły mi natręty z początku zaburzenia (sprzed roku). Przypomniałem sobie o temacie chłopaków (Victora i Divina) odnośnie akceptacji, nastawienia.

Przeczytałem/odsłuchałem to jeszcze raz. I w końcu zrozumiałem, że nie ma już/teraz/natychmiast. Że mimo, że pierdolec atakuje, masz być to pieprzoną latarnią na środku wzburzonego morza i ma cię to nie ruszać. Dalej mam podły nastrój (przygnębienie takie bardziej). Tłumaczę to tym, że załapałem o co chodzi z wyjściem na prostą, dlatego tak wszystko atakuje ze zdwojoną siłą.

ALE.... Działam pomimo objawów. Długa droga jeszcze, ale w końcu ta szyba pęknie i wróci normalność.

Tak, czego na pewno jest potrzeba w tym wszystkim to czasu sporo. Popróbować akceptacji stanów, wystawienia się i wszystkiego co można bo to uczy i pokazuje jak to działa. A co do tłumaczenia sobie czymkolwiek pogorszenia to tak od siebie nie polecam za dużo doszukiwać się powodów. Jest gorzej bo mam nerwicę i koniec. Bo powód pogorszenia nie musi istnieć.

martinsonetto pisze: ↑

21 sierpnia 2019, o 10:21

A co do tłumaczenia sobie czymkolwiek pogorszenia to tak od siebie nie polecam za dużo doszukiwać się powodów. Jest gorzej bo mam nerwicę i koniec. Bo powód pogorszenia nie musi istnieć.

Zgadza się, nie ma co jątrzyć - krótka piłka. Jest, bo jest.

Wczoraj po stresie znowu miałem zapchane ucho. Wcześniej nie zwracałem na to uwagi, ale widocznie od dużego napięcia wkręciło mi się, że to pewnie tętniak lub nowotwór głowy. Pojawił się duży lęk i od razu tylko myśli związane z tym tematem. Już myślałem jakie badania mam wykonać i czy w ogóle obudzę się rano żywy

W tej sieczce nagle pomyślałem sobie, że przecież o to chodzi w życiu. Tak jak Szaffer pisze w książce dostaliśmy życie w leasingu, na pewno będzie trzeba kiedyś je oddać. Niczego nie jesteśmy pewni, może spadnie na nas cegła z dachu, może w ogóle się nie obudzimy, może poważnie zachorujemy. Ta niewiadoma jest przekleństwem, ale takie jest życie i trzeba ją zaakceptować. Ciągle myślenie katastroficzne i analizowanie nic nie daje, a psuje moment w którym teraz żyjemy. Należy cieszyć się z tego co się ma, próbować znaleźć w tym jak najwięcej radości, bo ona jest zawsze gdzieś tam obok nas, tylko jej nie widzimy. Napięcie i lęki nam to zasłaniają. Hobby, rodzina, natura, pasje, sport, samorealizacja, wiara... i setki innych rzeczy, które mogą dać sens życiu. To tylko czeka na odkrycie.

Spojrzałem na mojego synka bawiącego się obok i całkiem mi zeszło. Zapanował taki spokój w głowie i radość, tak jak kiedyś, gdy potrafiłem po prostu leniuchować i się błogo nudzić.

Oczywiście po jakimś czasie natręty wróciły, ale dość słabo. Dziś też jest całkiem nieźle, jak na to jaki mam obecnie stres związany z pracą. Daleka droga przede mną, ale da radę z tego wyjść.

Co to jest ta nerwica? zastanawiam się ...hm, rozchwiany stan emocjonalny.
Dzięki nagraniom Divovik i Błędy w odburzaniu na youtube i praktyce jestem w tym miejscu drogi w odburzaniu.
Jakiś czas temu powróciłam do życia, wewnętrzny spokój mam, objaw się utrzymuje, pomniejsze bywają lecz nie jest to problemem w funkcjonowaniu.
Z ciekawością i zainteresowaniem zaczynam przyglądać się mechanizmom, mam notatki. Przyjrzę się kolejny raz i kolejny i kolejny...

Już wiem, że jakiś dowcipniś narobił kłopotu i szkody na kanale youtub, zniszczył wieloletnią pomocną pracę ludzi którym jestem z całego serca wdzięczna.

Pozdrawiam w Nowym Roku i życzę wytrwałości w praktyce.

Moje małe zwycięstwo: zabolało mnie w okolicy biodra i pomimo, że od razu pomyślałam, że to na pewno zapalenie wyrostka lub jajnika, to NIE zaczęłam googlować objawów chorób, tylko przeczekałam lęk i już po kilku godzinach przypomniało mi się, że ten ból to od wczorajszych ćwiczeń, także UFF będę żyć.

Słuchając na yt divo vica udało mi się posprzątać i odkurzyć pokój mimo trwających zawrotów głowy, wrażenia, że za chwilę zemdleję, dd, które kusiły, żeby położyć się do łóżka i rozpocząć serię "domowych" badań . Wgl zauważyłem, że podczas słuchania tych nagrań objawy mi się zmniejszają też tak macie?

poszukujacysensu pisze: ↑

16 stycznia 2020, o 06:15

Słuchając na yt divo vica udało mi się posprzątać i odkurzyć pokój mimo trwających zawrotów głowy, wrażenia, że za chwilę zemdleję, dd, które kusiły, żeby położyć się do łóżka i rozpocząć serię "domowych" badań . Wgl zauważyłem, że podczas słuchania tych nagrań objawy mi się zmniejszają też tak macie?

No ba, a nawet co 25 odsłuchań całej serii odchodzi 1 objaw

Wypiłam sok....przeterminowany kilka godzin temu
YOLO

Katja pisze: ↑

19 stycznia 2020, o 16:45

Wypiłam sok....przeterminowany kilka godzin temu
YOLO

I jak smakował ? Daj znać czy pomogło na Nerwice

Maciej Bizoń pisze: ↑

19 stycznia 2020, o 16:46

Katja pisze: ↑

19 stycznia 2020, o 16:45

Wypiłam sok....przeterminowany kilka godzin temu
YOLO

I jak smakował ? Daj znać czy pomogło na Nerwice

Pewnie, że pomogło.
Polecam wszystkim przeterminowany sok jabłkowo rokitnikowy, lepszy niż poznawczo-behawioralna i xanax

Uświadomienie sobie , że pomimo różnych objawów i obaw to ja musze przez swoje podejście do nich ( nie zajmowanie się nimi, nie nadawanie im wartości ) i co najważniejsze działanie ( normalna aktywność zamiast całodziennego zajmowania się zaburzeniem ) uspokoić swój stan emocjonalny. Myślę, że wiele osób tutaj popełnia ten błąd, że zakłada, że najpierw jakimś cudem ma im się uspokoić stan emocjonalny, potem się poczują lepiej i dopiero wtedy zaczną działać gdy kolejność jest odwrotna tj. działamy-czujemy się lepiej-uspokaja się stan emocjonalny. I co za tym wreszcie pomału wracam do aktywności i planowania, zamiast cały dzień zajmować się myślami czy objawami, a nie jest łatwo, bo mózg cały czas skręca w stronę "no pomyśl jeszcze o tym, to ważne".