Sluchajcie musze sie wyzalic, musze bo po prostu wybuchne zaraz. Dalam doopy po calosci. Ale do brzegu...Moim najwiekszym problemem, najwiekszym natrętem, a jednoczesnie najwieksza moja miloscia i sensem zycia jest moja córka. Wiem ze to brzmi dziwnie i troche absurdalnie ale tak właśnie jest. Dziecko jest dla mnie wszystkim, kocham ja bezgranicznie i zrobilabym dla niej wszystko. Jednoczesnie wszystko co dotyka ją dotyka mnie w taki sposob jakbym to ja nią byla. Wiem ze to jest chore, nienormalne, że za bardzo sie tym wszystkim przejmuje. Po części jest to spowodowane wczesniejsza smiercia pierwszego dziecka...a po części po prostu moja mega nadwrazliwoscia i juz sama nie wiem czym. Bog mi swiadkiem ze od wielu lat probuje to sobie wszystko jakos w glowie poukladac wytlumaczyc ze tak nie wolno, że sie zameczam, że sama sie w tą cholerna nerwice wpedzam i jeszcze ją tym przytłaczam. I czasem udaje mi sie jakos to sobie wytlumaczyc, odpuscic. Ale wczoraj i dzis poplynelam...Córka jest w 8 klasie, w tym roku zdaje egzamin konczacy podstawowke. To okrutnie ciezki rok dla nich. Mega duzo nauki, skumulowane roczniki ktore beda chcialy dostac sie do liceow. Córka nie jest jakąs mega-hiper uczennica, ale stara sie. Widze jak sie stara, pilnuje swoich szkolnych spraw, uczy sie. Zalatwilam jej korki z 3 przedmiotów zeby jej pomoc napisac ten egzamin jak najlepiej i podciagnac oceny na swiadectwie. To dla mnie koszmarny wydatek, ale nie wybaczylabym sobie gdybym tego nie zrobila, gdybym nie dala jej wszelkiego mozliwego wsparcia jakie moge jej dac. Na korki z matematyki chodzi 2 x w tyg. bo to przedmiot ktory idzie jej najslabiej. Kilka dni temu mieli pierwsza kartkówke z tematu który nota bene córka ćwiczyla na korepetycjach i twierdzila ze go rozumie. Wczoraj patrze w dziennik i co? 1+!!!! WTF???? Jak? dlaczego? Miliony pytan w glowie...i juz czuje jak mnie bierze, jak mnie obezwładnia ten k...wski lęk, panika, pierdyliard mysli w glowie: ze to niemozliwe, że moze pomylka, że to ze sramto. I zaczęło się, jazda bez trzymanki
Pełne objawy nerwicy i czarne mysli, czarne scenariusze ze ona sobie nie poradzi, że sie nie dostanie do tego cholernego liceum, że wszystkie nasze wysilki na marne
Noc juz mialam przerąbaną, prawie nie jem, a co najgorsze zapalilam papierosa - a nie pale juz 2 lata!!!
I teraz doszlo jeszcze obwinianie sie za tego fajka
I jest mi juz tak źle ze mam ochote wyc z bezsilnosci nad soba, swoja glupota, nad ta cholerna nerwica. Jedna glupia, zasrana 1-ka rozwalila mnie i mój od wielu miesiecy skrzetnie budowany wzgledny spokoj psychiczny. Nie wiem juz co ze soba robic, jestem juz nie tylko zalamana ta jedynka ale tez soba, swoja reakcja na ta sytuacje. Jak mozna sie doprowadzic do takiego stanu z powodu takiej k...wa glupoty??? I jak można widziec to i nie móc nic z tym zrobic chocby sie bardzo chcialo??? K...wa ryczec mi sie chce a nie moge bo w robocie jestem
wkurzyłaś się.... też nic się nie stało. Znów błędne koło.... będzie jeszcze nie jedno, ale jak będziesz pracować nad sobą kiedyś minie. Tylko zero wyrzutów sumienia. Masz prawo do tego, bo jesteś człowiekiem i matką. Ja też jestem matką i wiem co czujesz.
Ksiazke na pewno przeczytam. Dzis po raz pierwszy od 2 lat pomyslalam na powaznie czy nie wrocic na terapie... Czasem w takie dni jak ten boje sie ze sobie sama nie poradze 
Mnie tak naprawde nie chodzi o to zeby ona Einsteinem byla. Nie potrzebuje zeby byla prymuska, chce dla niej tylko lepszego zycia. Nie chce zeby skonczyla w branzowce, bo wiem ze jest na to za madra, za dobra...ale jesli nie podkreci wynikow to niestety w takim ukladzie jaki bedzie w przyszlym roku nie dostanie sie nie tylko do dobrego ale do zadnego liceum 
Teraz pracuje jako strzelec zawodowy w wojsku , i najszczęśliwszą dziewczyną na świecie cieszącą sie każdą chwilą . 
