Halina pisze: ↑

27 września 2018, o 22:57

witorrr98 pisze: ↑

27 września 2018, o 19:29

Perfekcjonizm to tak naprawdę katowanie swojej psychiki nierealnymi (tak, nierealnymi, ponieważ nic nie miało miejsca poza tam, w Twojej głowie) wyobrażeniami, odnośnie świata i ludzi z jednoczesnym moim zdaniem "gardzeniem chwilą obecną" lub jak kto woli "niedocenianiem tego co w zasięgu ręki".
Gdyby ktoś z perfekcjonizmem zaczął się zbliżać do swojego celu, nagle zanim by doszedł do niego, już snułby dalsze plany wybiegające poza jego możliwości i tak w kółko.To taie życie bez nasycenia, czyli puste.A po czym poznać takie myśli? Po stresie jak wiadomo Wam wszystkim.Po myślach typu "nie osiągnę tego więc już w chwili obecnej jestem niczym i zawsze już będę, bo nie mam tego, co sobie wyobrażam".W tym przypadku odpuszczenie sobie i dopuszczenie myśli najgorszych w Twoim mniemaniu będzie lekarstwem na psychikę, chociaż mogłoby się wydawać, że myślenie "moja córka będzie niczym w życiu, bo nie będzie miała studiów" i nie bicie się z nimi, a przyzwolenie na nie jest w mniemaniu perfekcjonisty porażką, to w rzeczywistości jest na odwrót.

Rób i myśl tyle, na ile Cię stać, a dokonasz niemożliwego

jak dla mnie pragnienie studiow dla corki nie jest nierealne! To przeciez cel i pragnienie wielu z nas. Nie kazdy przywiazuje wage do wyksztakcenia. Inni wola kase, wiec kombinuja jak ja zarobic, zalozyc firme, skonczyc jakas zawodoke i gdzies maja studia; Jeszcze inni wola szybko znalezc zone/meza, miec dzieciaki i pracowac np w swoim gospodarstwie. Kazdy ma swoje preferencje co do zycia i patrtnera. Tutaj nie ma perfekcjonizmu.

Perfekcjonizm zaczyna sie w momencie gdy pojawiaja sie mysli "jejku co sie stanie, jak sie nie dostanie nigdzie" (katastrofizowanie: perfekcjonizm), albo "albo sie dostanie do najlepszego liceum, albo nigdzie" (wszystko albo nic : perfekcjonizm, "jak corka nigdzie sie nie dostanie, to oznacza, ze jest do niczego, a jeszcze bardziej, ja jej matka, gdyz dopuscilam do tego, zatem zaczne wynajdowac jej najlepsze pd sloncem korepetycje etc, aby zapobiec katastrofie (nadmierna kontrola: perfekcjo). Itd itd Mysli takie nalezy zamienic po prostu na odwrotne, czyli zgodne z rzcezywistoscia, jest to ciezka praca, mozg sie buntuje, hamuje, przysparza niepokoju. Trzeba konsekwentnie sie jemu stawiac. To jest trudne, gdyz pojawiajace sie analizy, ktore ciezko zatrzymac, powoduja iz dana sprawa wzrasta do rangi XXL. Wtedy zaczyna sie jazda, gdyz odpalaja sie natrectwa. Dlaczego? Mialy super paliwo, do tego, by zaczac zyc ------ perfekcjonistyczne przekonania staly sie zapalnikiem do kryzysu nerwicowego. I tak to dziala. Dlatego wielu ludzi sie dziwi "tyle pracowalem, tyle walczylem, a to ciagle wraca". NIE ! Nerwica nie wraca, to my do n iej wracamy !

życie pisze: ↑

29 września 2018, o 07:40

Tylko nie zapominaj nigdy, że uczenie się nowych nawyków jest trudne i czasochłonne. Często będziesz popełniać błędy i pozwól sobie na nie. Tylko później wstań, otrzep się i idź dalej.