Proszę o radę jak odzwyczaić się od czytania na internecie o nerwicach i depresjach. Jak mam gorszy stan w mojej nerwicy to od razu ciągnie mnie do internetu , przez co się nakręcam. Wtedy nie mogę skupić sie na niczym innym. Ponadto proszę o opinię czy po 15 latach brania paroksetyny (minimalnej dawki z przerwami) można wyjść z zaburzeń lękowych . Przez 11 lat było dobrze, poza tym ,że po każdym odstawieniu wracałem. Teraz od czterech lat mam raz lepiej raz gorzej (biąrę 20 mg seroxatu) . Nie chcę pisać dużo o objawach - główny lęk przy nawrocie to ,ze z tego nie wyjdę i że to zrujnuje mi życie, które mam naprawdę poukładane. Powoduje to stany depresyjne i leki przed skutkami depresji. I tak moje nerwicowe koło się kręci. Proszę o fachową opinię czy 15 lat brania SSRI mogło spowodować takie zmiany w mózgu , że z tego nie wyjdę nawet biorąc leki do końca życia.Z góry dziękuję za odpowiedzi i rady . Jest to świetny portal - wielka wiedza i doświadczenie

Co do Internetu to poprostu musisz sie powstrzymać wiem ze trudno bo tez to przerabiałam. Kiedy juz sięgałam po telefon żeby wejść i sprawdzić czy nie mam schizofrenii to w ostatniej chwili mówiłam do siebie ze nie mogę ze mi to szkodzi itd.. odstawiałam i szukalam zajęcia żeby oderwać myśli. Ale wiesz.. Może ci się czasem nie udać wiec sie wtedy nie obwiniaj. Co do leków to nie chce sie wypowiadać bo nie brałam.

Odnośnie internetu tez to przerabiałem ale to jest bardzo zgubne bo człowiek przez to się nakręca i to nam bardzo szkodzi w nerwicy,bo wszystkie objawy przypomisujemy do siebie.Odnosnie leków również się nie wypowiem bo tez nie brałem.

Oj internet w naszym stanie często utrudnia odburzanie :/ ja też tak mam, też czytałem o schizach, depresjach itp. no i jakoś mi to nie służyło. Wiesz to też jest trochę taka nerwica natręctw. Pojawia się myśl, żeby sprawdzić czy na pewno nie mam schizy (obsesja) no i wtedy kompulcją jest włączanie internetów i googlowanie.

Ja brałem paroksetynę prawie 2 lata więc ciężko mi powiedzieć. Ale wiesz chyba najlepszą widzę nt. mają psychiatrzy.

Irando, sam widzisz, że czytanie i googlowanie w necie Ci nie służy. I zapytaj siebie, czy chcesz z tego wyjść czy nie? Chcesz się znęcać nad sobą gorzej? Pewnie, że NIE! Więc nie ma innej rady, jak zaprzestanie. Jeśli nie ufasz silnej woli, to poblokuj stronki. Tak robiłam, kiedy miałam natręty samobójcze. Po prostu blok i nie ma oglądania i czytania

W kwestii leków, sam widzisz, że mimo długiego czasu przyjmowania nie odburzyły Cię, a to znaczy, że nie robią wszystkiego. Wpływają na chemię w mózgu, ale to co najważniejsze musisz wykonać sam. Możesz wspomóc się terapią zawszs zamiast farmakologią, a jeśli przyjmujesz dawki minimalne paro, nie będzie Ci tak trudno z niej zejść

Katarzynko , jak wyszłaś z lęków przed samobójstwem, bo ja też to mam przy okazji lęków przed depresją . Wiem ,że to absurd i iluzja i że tego nigdy nie zrobię . Czytałem wpisy na forum o absurdalności tych myśli. Pomimo tego ,to w gorsze dni wraca. Myśle ,że pokonanie tego lęku byłoby dla mnie krokiem milowym w odburzeniu

Irando pisze: ↑

28 września 2017, o 14:30

Katarzynko , jak wyszłaś z lęków przed samobójstwem, bo ja też to mam przy okazji lęków przed depresją . Wiem ,że to absurd i iluzja i że tego nigdy nie zrobię . Czytałem wpisy na forum o absurdalności tych myśli. Pomimo tego ,to w gorsze dni wraca. Myśle ,że pokonanie tego lęku byłoby dla mnie krokiem milowym w odburzeniu

Ok Irando ja mam ten sam problem.Taki sam konik lekowy.Chwilami już jest całkiem dobrze a chwilami mam te myśli lękowe.Ja je poprostu akceptuje i przepuszczam i przede wszystkim nie analizuje !to jest według mnie podstawa.Ignoruj je myśl o tym ze to totalna iluzja ze tego poprostu nie chcesz i nic moe zrobisz wbrew własnej woli,przecież to logiczne ale ciężko to pokonać ja o tym wiem bo sam z tym walczę i to jest cholernie ciężko.Ja wyszedłem z hipochondrii derealizacji i z innych Somatow zostało mi tylko ta natrętna myśl,ale damy radę.Nerwica atakuje dla nas najcenniejsze rzeczy.Dla mnie jakbym to pokonał to bym był już w domu pewnie praktycznie odburzony

Nipo - jesteśmy w tym samym klubie. Inne lęki pokonałem . Oprócz tego lęku w gorsze dni mam watpliwości ,że z tego nie wyjdę - Oczywiście ten brak wiary jest też hamulcem .

Irando pisze: ↑

28 września 2017, o 14:45

Nipo - jesteśmy w tym samym klubie. Inne lęki pokonałem . Oprócz tego lęku w gorsze dni mam watpliwości ,że z tego nie wyjdę - Oczywiście ten brak wiary jest też hamulcem .

O to to to ja mam to samo dzisiaj właśnie mam gorszy dzień bo jestem przeziębiony damy radę lek przed depresja już mi się bardzo rzadko pojawia czasem sobie myśle żebym wolał mieć obawy o zdrowie niż o to ale to właśnie jest naszym konikiem przez to ze nas straszy i powoduje lęk.

Nipo a ja jestem w stresie bo zmieniłem robotę i nie idzie tak jak bym chciał - i od razu wyrzuciło mi objawy nerwicy - lęki. Jak tu się nie stresować???

Irando pisze: ↑

28 września 2017, o 14:30

Katarzynko , jak wyszłaś z lęków przed samobójstwem, bo ja też to mam przy okazji lęków przed depresją . Wiem ,że to absurd i iluzja i że tego nigdy nie zrobię . Czytałem wpisy na forum o absurdalności tych myśli. Pomimo tego ,to w gorsze dni wraca. Myśle ,że pokonanie tego lęku byłoby dla mnie krokiem milowym w odburzeniu

Musisz dać sobie czas, uzbroić sie w cierpliwość. Niestety lęk przez lata stał się na tyle znaną Tobie ścieżka że umysł automatycznie, przy byle okazji będzie na nią wracał. Trzeba codziennie, konsekwentnie uczyć się nowych reakcji i zastąpić nimi te stare, szkodliwe nerwicowe nawyki. Nie wystarczy przeczytać artykułu o absurdalnosci leków żeby przestac się bac, musisz ten lęk stopniowo oswajac, `poglaskac' go trochę az w końcu okaże sie ze nie robi on juz na Tobie wrażenia i możesz go spokojnie ignorować. Zapoznaj się proszę z większą ilością artykułów na forum, zwłaszcza dotyczących NN. Wszystko będzie dobrze, mozesz z tego wyjść raz na zawsze, bez względu na to ile czasu siedziałes w lekach nie próbując świadomie pokonac nerwicy. Tylko bez presji, daj sobie czas. Małymi krokami. Pozdrawiam!

Irando pisze: ↑

28 września 2017, o 14:56

Nipo a ja jestem w stresie bo zmieniłem robotę i nie idzie tak jak bym chciał - i od razu wyrzuciło mi objawy nerwicy - lęki. Jak tu się nie stresować???

No to tak to stres Ci na pewno się przyczynił,a wcześniej nie miałaś natrętów ?

eyeswithoutaface pisze: ↑

28 września 2017, o 15:18

Irando pisze: ↑

28 września 2017, o 14:30

Katarzynko , jak wyszłaś z lęków przed samobójstwem, bo ja też to mam przy okazji lęków przed depresją . Wiem ,że to absurd i iluzja i że tego nigdy nie zrobię . Czytałem wpisy na forum o absurdalności tych myśli. Pomimo tego ,to w gorsze dni wraca. Myśle ,że pokonanie tego lęku byłoby dla mnie krokiem milowym w odburzeniu

Musisz dać sobie czas, uzbroić sie w cierpliwość. Niestety lęk przez lata stał się na tyle znaną Tobie ścieżka że umysł automatycznie, przy byle okazji będzie na nią wracał. Trzeba codziennie, konsekwentnie uczyć się nowych reakcji i zastąpić nimi te stare, szkodliwe nerwicowe nawyki. Nie wystarczy przeczytać artykułu o absurdalnosci leków żeby przestac się bac, musisz ten lęk stopniowo oswajac, `poglaskac' go trochę az w końcu okaże sie ze nie robi on juz na Tobie wrażenia i możesz go spokojnie ignorować. Zapoznaj się proszę z większą ilością artykułów na forum, zwłaszcza dotyczących NN. Wszystko będzie dobrze, mozesz z tego wyjść raz na zawsze, bez względu na to ile czasu siedziałes w lekach nie próbując świadomie pokonac nerwicy. Tylko bez presji, daj sobie czas. Małymi krokami. Pozdrawiam!

Święte słowa Jak stosuje się do tego co piszesz to naprawdę mi to wychodziło jak oswojalem ten lęk akceptowałem to i ignorowałem to mi naprawdę było super ale dzisiaj mi znowu się zwaliło na glowe ten zasrany natret i znowu ciężko mi zaakceptować bo się za bardzo wkręciłam :/

Nipo pisze: ↑

28 września 2017, o 15:47

Święte słowa Jak stosuje się do tego co piszesz to naprawdę mi to wychodziło jak oswojalem ten lęk akceptowałem to i ignorowałem to mi naprawdę było super ale dzisiaj mi znowu się zwaliło na glowe ten zasrany natret i znowu ciężko mi zaakceptować bo się za bardzo wkręciłam :/

Spokojnie do tego podejdz, pozwól sobie na lęk, pozwól sobie mieć mały kryzys, więcej wyrozumiałości dla samego siebie To też jest element odburzania, nie od razu Rzym zbudowano. Najważniejsze żeby po takim gorszym dniu sie nie załamać, nie wpaść z powrotem w błędne nerwicowe koło tylko podnieść sie i próbować dalej. I Ty to jutro zrobisz, jestem przekonana.

eyeswithoutaface pisze: ↑

28 września 2017, o 16:27

Nipo pisze: ↑

28 września 2017, o 15:47

Święte słowa Jak stosuje się do tego co piszesz to naprawdę mi to wychodziło jak oswojalem ten lęk akceptowałem to i ignorowałem to mi naprawdę było super ale dzisiaj mi znowu się zwaliło na glowe ten zasrany natret i znowu ciężko mi zaakceptować bo się za bardzo wkręciłam :/

Spokojnie do tego podejdz, pozwól sobie na lęk, pozwól sobie mieć mały kryzys, więcej wyrozumiałości dla samego siebie To też jest element odburzania, nie od razu Rzym zbudowano. Najważniejsze żeby po takim gorszym dniu sie nie załamać, nie wpaść z powrotem w błędne nerwicowe koło tylko podnieść sie i próbować dalej. I Ty to jutro zrobisz, jestem przekonana.

Tak właśnie robię za każdym razem i jakos daje radę tylko dzisiaj mam mały kryzys,wkurza mnie ten natret ze mnie dotyka i nęka co jest totalna iluzja.