witam wszystkich użytkowników serdecznie

tak bardzo jak wdzięczna jestem, że są takie miejsca jak to forum, tak bardzo bym chciała, żeby nigdy nie musiały powstawać. rejestruje się ponownie, bo znowu jestem na tym etapie nerwicy, gdzie czuję się najsamotniejszą istotą na świecie i zwyczajnie nie ma w moim otoczeniu nikogo, kto mógłby rozumieć. już długie lata miałam spokój, aaale koleżanka wróciła. silniejsza. albo ja jestem słabsza, bo mimo, że znam schematy, to daję się w nie zapętlić. bzdura, wiem i nic z tego nie wynika. jakbym nie miała sił, albo jakbym nie miała wcale chęci zdrową być(????? człowiek to jednak bardzo popier...ne stworzenie). w torebce laxepro od 3 miesięcy, nieruszone, czeka na decyzję.

mam nadzieję, że przyjmiecie mnie do grona i wspólnie będziemy mogli się wspierać, bo bardzo potrzebuję, żeby ktos jednak mi ponownie wskazał, gdzie jest moja siła i jak znowu z tego wyjść. bo można.

peace

Wiec witaj razem ze swoja nowa i ponowna przyjaciolka

Czesc czesc, w kupie razniej!

no właśnie dużo raźniej, o ile nie jest to Towarzystwo Wzajemnego Podsycania siła jest w poczuciu, że nie jestem sama dzięki

Oj pewnie, ze nie jestes sama. Czasem ktos nieswiadomie moze Cie tu podsycic, ale to trzeba sobie wybaczyc przy stanach znerwicowania i stawiania siebie i swojego problemu nade wszystko. Mi od razu lepiej sie zrobilo, jak poczytalem, ze nie jestem sam ze swoim problemem, wiec i Tobie zycze tego samego!

wiem, że miałam się tu tylko witać, ale w ramach powitania taki oto cytat z "Historii pewnej nerwicy" (szaffer.pl) podsumowujący nerwicę i jej absurd w jednym zdaniu. umarłam ze śmiechu.


"Po pierwsze mimo, że kilka razy ‚umierałem’ to nigdy nie umarłem."

he.

bueehehehehhehe.

"Po pierwsze mimo, że kilka razy ‚umierałem’ to nigdy nie umarłem." No trafne słowa Witaj, szkoda że znowu się z tym męczysz ale nie martw się nie jesteś Sama jest nas mnóstwo, na tym forum tworzą się najfajniejsze przyjaźnie i zawsze znajdziesz w nas wsparcie i pomoc :*

Chyba kazdy "powazny" nerwicowiec umiera podczas swojej aktywnej nerwicy wiele razy.
Ja to juz nie umiem zliczyc ile to razy umieralem, mdlalem i wariowalem. Zdazalo sie nawet, ze przestawalem umiec "mówić", hehe. Niby smieszne, ale niestety prawdziwe.

najdziwniejsze w tym wszystkim jest to, że nerwica i depresja to iluzja. w ogromnym skrócie do tego się to sprowadza. jakbym np zapomniała sobie przypomnieć o nerwicy to bym jej nie miała. hehehe. jak człowiek zdrowieje to zapomina ja jestem na etapie słyszenia głosów. joł.

dzięki za miłe słowa, dosłownie w 5 minut poczułam się super świetnie i zaczęłam tańczyć po mieszkaniu w końcu nie jestem normalna

To fakt o nerwicy wystarczyloby zapomniec a dokladnie o tym pierwszym pojawieniu sie objawy czy lęku, jakbysmy o tym zapomnieli to by nie bylo nerwicy Moze jakies tabsy na pogorszenie pamieci brac hihi

Slyszysz glosy? Tez w domu zasypiajac slyszalem "glosy". To nic, ze to kot chodzil po przedpokoju, ale ja juz myslalem, ze wariuje i mam schizy. Ogolnie z moich lepszych jazd to tak :
- balem sie, ze umarlem i juz nie zyje, a to co teraz sie dzieje to fikcja, jestem w czysccu itp
- balem sie ze juz zwariowalem i po prostu nie wiem o tym, ze juz po prostu nad tym nie panuje i mi to nie przeszkadza, bo to dla mnie normalne
-balem sie w kuchni posmarowac chleba maslem, bo majac noz w reku "zabijalem" siebie i wszystkich do okola
- wychodzac gddzies na maisto robilem na okolo wszystkiemu zdjecia jak turysta, by nastepnego dnia odpalic telefon, zobaczyc zdjecia i udowodnic sobie, ze tam na prawde bylem, ze to iluzja.
- raz bedac w pizzerii zabralem do domu wykalaczki - tu sytuacja podobna do tej z gory.
- raz zasypiajac przestalem czuc wlasne rece, myslalem sobie "jak ja jutro bede trzymal kubek z kawa, jak otworze drzwi jak trace czucie w rekach", na szczescie przeszlo. Bardzo nieprzyjemne, jednak niepoznawanie siebie w lustrze pozostalo do teraz .

Tak jak mowia, nerwica i depresja to choroba myśli. Podejrzewam, ze jak teraz bylabys na wycieczce na majorce i siedziala w 5 gwiazdkowym hotelu z basenem, spa itp to momentalnie czulabys sie prawie "normalnie".
Ogolnie to forum tez mi duzo pomoglo. Paradoksalnie i moze chamsko, ale ciesze sie, ze jest jeszcze troche luddzi z podobnymi dolegliwosciami. Choc wiadomo, ze kazdemu zycze jak najlepiej!

mueeeeeheheh, to robienie zdjęć mnie po prostu rozwaliło
mi to się nawet opowiadać nie chce, bo z tego zaraz są nowe lęki, ale ucho nasłuchujące jest dziś w pełnej gotowości

może należy zaaplikować jakąś terapię śmiechem. to daje fajny dystans.

-- 18 października 2013, o 16:57 --
chociaż fakt bycia w czyścu też niezła jazda i to bez żadnych dopalaczy takie fazy, hehehehe, ja Cie pierdziele, jaki to musiał być kosmos. hard. jesteś na początku nerwicy?

mnie tez to rozwalilo, ogolnie jakbym matce (jako osobie bez zaburzenia) opowiedzial wszystkie te schizy to dawno pewnie przywiazaliby mnie do lozka w domu. my sie rozumiemy, ale oni nas nie za bardzo. to tez troche dobija ...

mysle, ze obrocenie tego wszystkiego w dobry zart i zdystansowanie sie, to bedzie polowa drogi do sukcesu.
Czasem lepiej to poopowiadac, wydusic to z siebie, posmiac sie i wtedy wewnatrz jest jakby latwiej.

Ogolnie jak nam sie polepszy to bedziemy mieli niezy ubaw jak sobie o tym wszystkim co bylo pomyslimy

No, mowilem ,ze dobre jazdy. Ja 4 miesiace juz w tym siedze. Wiec w zasadzie to mam nadzieje, ze blizej mi do konca jak do poczatku nerwicy. Z tym czysccem to niezla beczka, ale nie jestem jedynym, ktory mial takiego schiza przy DD.
Opowiadaj cos o swoich, tez sie posmieje!

To prawda, zapewnia obojga z Was ze ubaw po fakcie jest niezly

ja opowiedziałam raz. na początku. i jak zobaczyłam kompletną bezsilność w ich oczach to zrezygnowałam z dalszych prób. społeczeństwo jest tragicznie niedoinformowane. nie dość, że muszę walczyć ze sobą i swoim własnym wymyślonym, ale rzeczywistym dla mnie, stanem to jeszcze im tłumaczyć? ni cholery. zresztą fakt, że nie są w stanie zrozumieć to akurat dobrze dla nich, przecież nikomu tego nie życzę. po prostu czasem fizycznie i psychicznie potrzebuję kogoś kto "wie". nie muszę mu opowiadać, bo to bez sensu, daje chwilową ulgę, w rzeczywistości jest nakręcaniem koła. ale fakt, że wie, że wy "wiecie" jest bardzo pocieszający. ehhh