Victor pisze:

PiotrekS. pisze:Nagranie świetne ale czy przypadkiem też nie jest tak, że za bardzo chcecie uchodzić za profesjonalistów próbując wyręczyć lekarzy co do diagnozowania depersonalizacji?
Skąd macie taką pewność, że depersonalizacja z szerszym zakresem objawów jak brak odczuwania samego siebie i utrata tożsamości, nie jest jednak definiowana jako zaburzenie?
Przy stresie objawy byłyby mniejsze.

Na pewno nie chcę uchodzić za specjalistę, choć nawet gdybym miał specjalizację nie pozostawałbym bierny na wiedzę i zdobywanie doświadczeń, a nie tylko uznawał za totalny i ostateczny fakt, to co napisano w książce o psychiatrii z 79 roku.

Ale z pewnością wszystko co robię i piszę o depersonalizacji staram sie robić profesjonalnie, na tyle na ile pozwoliły mi poznać temat własne doświadczenia oraz innych ludzi.
Nie oszukujmy się, ze psycholog czy psychiatra z nich nie korzysta z doświadczeń własnych i własnego punktu widzenia. Dlatego też co gabinet to możesz usłyszeć co innego.
Dlatego też nie widzę powodu abym nie mógł mówić o stanach depersonalizacji z taką samą zaciętością z jaką, robią to to psychologowie i psychiatrzy w oparciu o własne doświadczenia oraz doświadczenia innych i to co przeczytam o tym temacie.

ALE specjaliści są niezmiernie ważni, nie chciałbym aby to co pisze i nagrywam miało to komukolwiek zastąpić, ale wzorować się? Wspomagać? Jak najbardziej.

Jeżeli natomiast Piotrku jako lekarz masz coś do dodania bądź jakąs uwagę o stanach depersonalizacji to napisz proszę, bo to zawsze jest dla mnie ciekawy temat.

Co do stresu, ostatnio świeży temat z wczoraj, jest stres sytuacji jest i obcość, dziwność i nierealność czy-to-moze-byc-depersonalizacja-t4421.html

Adam pisze:

Victor pisze:

PiotrekS. pisze:Nagranie świetne ale czy przypadkiem też nie jest tak, że za bardzo chcecie uchodzić za profesjonalistów próbując wyręczyć lekarzy co do diagnozowania depersonalizacji?
Skąd macie taką pewność, że depersonalizacja z szerszym zakresem objawów jak brak odczuwania samego siebie i utrata tożsamości, nie jest jednak definiowana jako zaburzenie?
Przy stresie objawy byłyby mniejsze.

Na pewno nie chcę uchodzić za specjalistę, choć nawet gdybym miał specjalizację nie pozostawałbym bierny na wiedzę i zdobywanie doświadczeń, a nie tylko uznawał za totalny i ostateczny fakt, to co napisano w książce o psychiatrii z 79 roku.

Ale z pewnością wszystko co robię i piszę o depersonalizacji staram sie robić profesjonalnie, na tyle na ile pozwoliły mi poznać temat własne doświadczenia oraz innych ludzi.
Nie oszukujmy się, ze psycholog czy psychiatra z nich nie korzysta z doświadczeń własnych i własnego punktu widzenia. Dlatego też co gabinet to możesz usłyszeć co innego.
Dlatego też nie widzę powodu abym nie mógł mówić o stanach depersonalizacji z taką samą zaciętością z jaką, robią to to psychologowie i psychiatrzy w oparciu o własne doświadczenia oraz doświadczenia innych i to co przeczytam o tym temacie.

ALE specjaliści są niezmiernie ważni, nie chciałbym aby to co pisze i nagrywam miało to komukolwiek zastąpić, ale wzorować się? Wspomagać? Jak najbardziej.

Jeżeli natomiast Piotrku jako lekarz masz coś do dodania bądź jakąs uwagę o stanach depersonalizacji to napisz proszę, bo to zawsze jest dla mnie ciekawy temat.

Co do stresu, ostatnio świeży temat z wczoraj, jest stres sytuacji jest i obcość, dziwność i nierealność czy-to-moze-byc-depersonalizacja-t4421.html

No niestety ale Piotrek ma po części rację. Oferujecie coś czego nie można identyfikować z każdym. A to dlatego, że patrzycie tylko z własnego punktu widzenia a nie jak wyszkoleni psychoterapeuci.

andrew pisze:nagranie jest dobre, nie ma sie czego uczepic