Czy ja ją/jego kocham? Zanik uczuć? Strata emocji?

nikanere · 14 grudnia 2017, o 19:12

Ja to od razu poszlam do mojego psychologa. Chodzilam kiedys po odejsciu od meza. I stwierdzila mi nerwice. Ale balam sie co mojnowy chlopak na to ze mam nerwice i poszukalam innego psychologa ktory mowil ze to nie nerwica ale ten to mi tylko pogorszyl i koniec koncow wrocilam do tej swojej.

tomek19932304 · 14 grudnia 2017, o 19:15

Ja w miarę szybko poszedłem do psychiatry bo juz nie mogłem wytrzymać tego lęku. Stwierdził ze mam depresję i dał leki które nic a nic mi nie dały. Depresji to raczej nie mam bo gdy mija mi nerwica to od razu wraca mi chęc do zycia

Malami09 · 14 grudnia 2017, o 19:20

Nutruje mnie pewna rzecz, mozna miec nerwice i depresje jednoczesnie ? Albo mialo sie nerwice, ktora przerodzila sie w depresje ?

nikanere · 14 grudnia 2017, o 20:19

Wedlug mnie mozna jak najbardziej

katarzynka · 14 grudnia 2017, o 22:56

Malami09 pisze: ↑
14 grudnia 2017, o 19:20
Nutruje mnie pewna rzecz, mozna miec nerwice i depresje jednoczesnie ? Albo mialo sie nerwice, ktora przerodzila sie w depresje ?

Oczywiście, można. Jestem przykładem, tylko u mnie depresja jest pierwotna do nerwicy. Rzadko bywa odwrotnie, a to co masz na myśli to stany depresyjne wywołane nerwicą, ale nie mają wiele wspólnego z depresją.

morphifry · 15 grudnia 2017, o 00:09

To ja was chyba nie pociesze, bo z nerwica i rocd zmagam sie od 2014

Z tym ze oczywiscie nie caly czas, po prostu z nawrotami

katarzynka · 15 grudnia 2017, o 00:13

morphifry pisze: ↑
15 grudnia 2017, o 00:09
To ja was chyba nie pociesze, bo z nerwica i rocd zmagam sie od 2014 Z tym ze oczywiscie nie caly czas, po prostu z nawrotami

Heh, ja niewiele krócej, bo od 2015

morphifry · 15 grudnia 2017, o 00:20

katarzynka pisze: ↑
15 grudnia 2017, o 00:13

morphifry pisze: ↑
15 grudnia 2017, o 00:09
To ja was chyba nie pociesze, bo z nerwica i rocd zmagam sie od 2014 Z tym ze oczywiscie nie caly czas, po prostu z nawrotami
Heh, ja niewiele krócej, bo od 2015

Najlepsze jest to, ze mimo ze tyle razy sie to przerabialo, jak jest nawrot, to niby wiesz o co chodzi, ale z drugiej strony zachowujesz sie i czujesz jakby to bylo pierwszy raz i te glupie oytania na forum, panika i w ogole... A jak przechodzi to chce sie smiac z tego

katarzynka · 15 grudnia 2017, o 00:25

Oczywiscie, w chwilach kryzysu, znowu się czuje człowiek jak dziecko we mgle no "tego jeszcze nie miałam na pewno, tak źle nie było nigdy"

morphifry · 15 grudnia 2017, o 00:29

Hahah albo "Boze skoro znowu zaczelam sie zastanawiac czy go kocham, jakis dziediaty raz w ciagu 4latach to chyba musi znaczyc zecis jest nie tak, no chyba nie kocham!!"

A teraz znowu juz te leki odplywaja i czuje sie coraz lepiej, chociaz nie chce zapeszac. Ciekawe kiedy znowu wroci xd

katarzynka · 15 grudnia 2017, o 00:31

Nawet jeśli wróci, to już wiesz, że wiele razy udało Ci się to pokonać super

Justyna22 · 15 grudnia 2017, o 12:44

Hej dawno tu nie pisałam na forum ale zerkam od czasu do czasu.

U mnie lepiej. Jeszcze 1,5 roku i zostanę żoną. Żoną osoby, z którą przechodzę przez wszystkie złe i dobre chwile w życiu. Tej samej osoby, której tyczyło i tyczy się rocd. Nie ma osób idealnych, związków idealnych ani idealnego świata. Dzięki temu rocd bardzo dojrzałam. Od czasu kiedy zaczełam zmagać się z wątpliwościami tyle się zmieniło wokół mnie. Pewnie niektóre osoby pomyślą od razu jak mi się udało dojść do tego punktu albo jak ja mogę za niego wyjść jeśli jeszcze czasem zdarzają się gorsze dni? Decyzję o tym żeby być razem podejmuję każdego dnia. Chcę budować, starać się, troszczyć. Każdego dnia od nowa i od nowa. Są piękniejsi, mądrzejsi, bardziej zabawni czy pewni siebie. Ale to jego wybrałam i tak chcę iść przez życie. Bo jest dla mnie ważny, bo jest moim oparciem, moim przyzwyczajeniem, moją rodziną. Co czuję ? Często nie wiem. Nie potrafię jeszcze swobodnie powiedzieć kocham Cię. Ale chcę dla niego dobrze a on dla mnie.
Najłatwiej mówi się o miłość kiedy czuję się stan zakochania. To nasze hormony szaleją bo inaczej jakbyśmy mieli połączyć się z drugą, często całkiem obcą osobą w parę? Jest przyjemnie, wszystko szaleje, świat się śmieje i to jest piękne. Jednak przychodzi czas kiedy trzeba zakasać rękawy i zacząć pracować żeby z tej mąki zrobić chleb. I to będzie coś jeszcze piękniejszego.

tomek19932304 · 15 grudnia 2017, o 12:54

Justyna22 pisze: ↑
15 grudnia 2017, o 12:44
Hej dawno tu nie pisałam na forum ale zerkam od czasu do czasu. U mnie lepiej. Jeszcze 1,5 roku i zostanę żoną. Żoną osoby, z którą przechodzę przez wszystkie złe i dobre chwile w życiu. Tej samej osoby, której tyczyło i tyczy się rocd. Nie ma osób idealnych, związków idealnych ani idealnego świata. Dzięki temu rocd bardzo dojrzałam. Od czasu kiedy zaczełam zmagać się z wątpliwościami tyle się zmieniło wokół mnie. Pewnie niektóre osoby pomyślą od razu jak mi się udało dojść do tego punktu albo jak ja mogę za niego wyjść jeśli jeszcze czasem zdarzają się gorsze dni? Decyzję o tym żeby być razem podejmuję każdego dnia. Chcę budować, starać się, troszczyć. Każdego dnia od nowa i od nowa. Są piękniejsi, mądrzejsi, bardziej zabawni czy pewni siebie. Ale to jego wybrałam i tak chcę iść przez życie. Bo jest dla mnie ważny, bo jest moim oparciem, moim przyzwyczajeniem, moją rodziną. Co czuję ? Często nie wiem. Nie potrafię jeszcze swobodnie powiedzieć kocham Cię. Ale chcę dla niego dobrze a on dla mnie.
Najłatwiej mówi się o miłość kiedy czuję się stan zakochania. To nasze hormony szaleją bo inaczej jakbyśmy mieli połączyć się z drugą, często całkiem obcą osobą w parę? Jest przyjemnie, wszystko szaleje, świat się śmieje i to jest piękne. Jednak przychodzi czas kiedy trzeba zakasać rękawy i zacząć pracować żeby z tej mąki zrobić chleb. I to będzie coś jeszcze piękniejszego.

To chyba jest problem tego rodzaju natręctw. Sami chcemy być idealni i chcemy tez zeby inni byli idealni

nikanere · 15 grudnia 2017, o 13:09

Justyna22 pisze: ↑
15 grudnia 2017, o 12:44
Hej dawno tu nie pisałam na forum ale zerkam od czasu do czasu. U mnie lepiej. Jeszcze 1,5 roku i zostanę żoną. Żoną osoby, z którą przechodzę przez wszystkie złe i dobre chwile w życiu. Tej samej osoby, której tyczyło i tyczy się rocd. Nie ma osób idealnych, związków idealnych ani idealnego świata. Dzięki temu rocd bardzo dojrzałam. Od czasu kiedy zaczełam zmagać się z wątpliwościami tyle się zmieniło wokół mnie. Pewnie niektóre osoby pomyślą od razu jak mi się udało dojść do tego punktu albo jak ja mogę za niego wyjść jeśli jeszcze czasem zdarzają się gorsze dni? Decyzję o tym żeby być razem podejmuję każdego dnia. Chcę budować, starać się, troszczyć. Każdego dnia od nowa i od nowa. Są piękniejsi, mądrzejsi, bardziej zabawni czy pewni siebie. Ale to jego wybrałam i tak chcę iść przez życie. Bo jest dla mnie ważny, bo jest moim oparciem, moim przyzwyczajeniem, moją rodziną. Co czuję ? Często nie wiem. Nie potrafię jeszcze swobodnie powiedzieć kocham Cię. Ale chcę dla niego dobrze a on dla mnie.
Najłatwiej mówi się o miłość kiedy czuję się stan zakochania. To nasze hormony szaleją bo inaczej jakbyśmy mieli połączyć się z drugą, często całkiem obcą osobą w parę? Jest przyjemnie, wszystko szaleje, świat się śmieje i to jest piękne. Jednak przychodzi czas kiedy trzeba zakasać rękawy i zacząć pracować żeby z tej mąki zrobić chleb. I to będzie coś jeszcze piękniejszego.

Gratuluje podejscia do sprawy. Ja tez mimo wszystko chce wyjsc za swojego chlopaka mimo ze czasem nie jest zbyt bystry ale takiego go pokochalam. Teraz przez nerwice kazdy szczegolik wyolbrzymialam. Ale z glebi serca wiem ze chcialabym zeby mi sie oswiadczyl i zebym zostala jego zona. Milosc to jest wybor a nie tylko szalejace uczycia i motylki w brzuchu. Zadecudowalam poltorej roku temu ze to wlasnie on. I tego sie trzymam. Bo na ogol jest mi z nim dobrze i tworzymy udana pare. Mamy sliczna cureczke ktorej niestety tez dotyka ta choroba ale nie poddaje sie i kazdego dnia mowie jej ze ja kocham i ze bede sie nia opiekowac najlepiej jak potrafie. Od zawsze marzylam o fzieciach i przy moim chlopaku znowu poczulam ze pragne dziecka i to wlasnie z nim.... I podlugich staraniach sie udalo

wiec wiem ze te myslito tylko nerwicowe sa i w koncu mina bo coraz mniejsze wrazenie na mnie wywoluja. Kazdego dnia modle sie o to zeby ta choroba w koncu calkiem minela....

nikanere · 15 grudnia 2017, o 13:11

tomek19932304 pisze: ↑
15 grudnia 2017, o 12:54

Justyna22 pisze: ↑
15 grudnia 2017, o 12:44
Hej dawno tu nie pisałam na forum ale zerkam od czasu do czasu. U mnie lepiej. Jeszcze 1,5 roku i zostanę żoną. Żoną osoby, z którą przechodzę przez wszystkie złe i dobre chwile w życiu. Tej samej osoby, której tyczyło i tyczy się rocd. Nie ma osób idealnych, związków idealnych ani idealnego świata. Dzięki temu rocd bardzo dojrzałam. Od czasu kiedy zaczełam zmagać się z wątpliwościami tyle się zmieniło wokół mnie. Pewnie niektóre osoby pomyślą od razu jak mi się udało dojść do tego punktu albo jak ja mogę za niego wyjść jeśli jeszcze czasem zdarzają się gorsze dni? Decyzję o tym żeby być razem podejmuję każdego dnia. Chcę budować, starać się, troszczyć. Każdego dnia od nowa i od nowa. Są piękniejsi, mądrzejsi, bardziej zabawni czy pewni siebie. Ale to jego wybrałam i tak chcę iść przez życie. Bo jest dla mnie ważny, bo jest moim oparciem, moim przyzwyczajeniem, moją rodziną. Co czuję ? Często nie wiem. Nie potrafię jeszcze swobodnie powiedzieć kocham Cię. Ale chcę dla niego dobrze a on dla mnie.
Najłatwiej mówi się o miłość kiedy czuję się stan zakochania. To nasze hormony szaleją bo inaczej jakbyśmy mieli połączyć się z drugą, często całkiem obcą osobą w parę? Jest przyjemnie, wszystko szaleje, świat się śmieje i to jest piękne. Jednak przychodzi czas kiedy trzeba zakasać rękawy i zacząć pracować żeby z tej mąki zrobić chleb. I to będzie coś jeszcze piękniejszego.
To chyba jest problem tego rodzaju natręctw. Sami chcemy być idealni i chcemy tez zeby inni byli idealni

Tomek i tu masz racje. Przez to zaburzenie chcielibysmy zeby wszystko bylo idealne. Chlopak wzorowy i wogole. Dziecko grzeczne nieplaczace itp. A jak jest cos innaczej to juz nam mysli uderzaja do glowy. No przynajmniej ja tak mam. Z chlopakiem juz mi przeszlo jedynie sie wkurzam jak dzieckiem sie nie interesuje i tyle.... A tak to juz dawne sprawy co sie wkurzalam niepotrzebnie dawnomi minely