Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

Patro1995 · 13 czerwca 2022, o 15:30

luk1285 pisze: ↑
13 czerwca 2022, o 11:05
Martif dokladnie zgadzam sie z toba. Poza tym gosciu rozmysla o doslownie najmniejszym objawie i wogole nie chce przyswajac wiedzy i jak tak dalej bedzie robil to bedzie sie do konca zycia krecil w tym kole lękowym jak gowno w przereblu

To co wyżej napisałem, też w Twoim kierunku

luk1285 · 13 czerwca 2022, o 15:46

Patro1995 pisze: ↑
13 czerwca 2022, o 15:30

luk1285 pisze: ↑
13 czerwca 2022, o 11:05
Martif dokladnie zgadzam sie z toba. Poza tym gosciu rozmysla o doslownie najmniejszym objawie i wogole nie chce przyswajac wiedzy i jak tak dalej bedzie robil to bedzie sie do konca zycia krecil w tym kole lękowym jak gowno w przereblu
To co wyżej napisałem, też w Twoim kierunku

Bez leków można to też zrobić ale ty juz sie z tym tak dlugo bujasz ludzie ci tlumacza po sto razy jedno i to samo a ty ciagle swoje wiec jak nie zmienisz nastawienia to nawet leki ci nic nie dadza. A co do leków to antydepresanty przez pierwsze 2 tyg. Powoduja pogorszenie samopoczucia i to bardzo ale ty nawet tego nie wiesz wiec jak ty chcesz to wszystko sam ogarnac?

Patro1995 · 13 czerwca 2022, o 16:17

luk1285 pisze: ↑
13 czerwca 2022, o 15:46

Patro1995 pisze: ↑
13 czerwca 2022, o 15:30

luk1285 pisze: ↑
13 czerwca 2022, o 11:05
Martif dokladnie zgadzam sie z toba. Poza tym gosciu rozmysla o doslownie najmniejszym objawie i wogole nie chce przyswajac wiedzy i jak tak dalej bedzie robil to bedzie sie do konca zycia krecil w tym kole lękowym jak gowno w przereblu
Ja wiem wszystko, lecz czasem chcę zadać jakieś pytanie żeby mi było lepiej bo mi to pomaga, jak coś sobie ogarnę w głowie, a wiem że błędy popełniam, a co do leków bez sensu jest zaczynać teraz jak ja już praktycznie nie czuje lęku nie mam ataków paniki tylko objawy trwają, więc gdzie tu sens? Z tego co czytam ludzie którzy decydują się na leki to Ci którzy nie radzą sobie w ogóle i nie są w stanie chodzić do pracy czy żyć, wątpię że ktoś na moim poziome w zaburzeniu decyduje się na leki.

To co wyżej napisałem, też w Twoim kierunku
Bez leków można to też zrobić ale ty juz sie z tym tak dlugo bujasz ludzie ci tlumacza po sto razy jedno i to samo a ty ciagle swoje wiec jak nie zmienisz nastawienia to nawet leki ci nic nie dadza. A co do leków to antydepresanty przez pierwsze 2 tyg. Powoduja pogorszenie samopoczucia i to bardzo ale ty nawet tego nie wiesz wiec jak ty chcesz to wszystko sam ogarnac?

Katja · 13 czerwca 2022, o 16:31

Patro1995 pisze: ↑
13 czerwca 2022, o 16:17

luk1285 pisze: ↑
13 czerwca 2022, o 15:46

Patro1995 pisze: ↑
13 czerwca 2022, o 15:30

Ja wiem wszystko, lecz czasem chcę zadać jakieś pytanie żeby mi było lepiej bo mi to pomaga, jak coś sobie ogarnę w głowie, a wiem że błędy popełniam, a co do leków bez sensu jest zaczynać teraz jak ja już praktycznie nie czuje lęku nie mam ataków paniki tylko objawy trwają, więc gdzie tu sens? Z tego co czytam ludzie którzy decydują się na leki to Ci którzy nie radzą sobie w ogóle i nie są w stanie chodzić do pracy czy żyć, wątpię że ktoś na moim poziome w zaburzeniu decyduje się na leki.

To co wyżej napisałem, też w Twoim kierunku
Bez leków można to też zrobić ale ty juz sie z tym tak dlugo bujasz ludzie ci tlumacza po sto razy jedno i to samo a ty ciagle swoje wiec jak nie zmienisz nastawienia to nawet leki ci nic nie dadza. A co do leków to antydepresanty przez pierwsze 2 tyg. Powoduja pogorszenie samopoczucia i to bardzo ale ty nawet tego nie wiesz wiec jak ty chcesz to wszystko sam ogarnac?

Wiesz wszystko, a nie wiesz, że tego typu funkcjonowanie tj. zadawanie wciąż pytań o każde pierdnięcie utrzymuje stan lękowy i Ciebie w zaburzeniu?
Może czas najwyższy spojrzeć prawdzie w oczy i uświadomić sobie, że po pierwsze nie wiesz wszystkiego i po drugie (i ważniejsze), co Ci po wiedzy skoro z niej nie korzystasz? Uczepiłeś się tych ataków paniki (tj. że ich nie masz), ale nie dostrzegasz u siebie pięknie nakręconych mechanizmów utrzymywania lęku i rzeczywiście jak ktoś wspomniał wyżej kręcisz się w tym od miesięcy praktycznie ignorując każdego, kto cokolwiek próbuje Ci pomóc. W zasadzie to interesuje Ci stale to samo tj.uspokajanie się, a jednocześnie twierdzisz, że nie czujesz lęku. To po jaką cholerę się ciągle uspokajasz skoro twierdzisz, że nie jesteś w lęku? Moim zdaniem Ty masz bardzo duży problem ze zrozumieniem swoich stanów emocjonalnych, nie rozumiesz zaburzenia, nie rozumiesz jak może się manifestować lęk i przy okazji jesteś w tym mega uparty. Sorry, że to piszę, ale tak to widzę.

Miśka123 · 13 czerwca 2022, o 19:02

DamianZ1984 pisze: ↑
10 czerwca 2022, o 23:32
Wytłumaczy mi to ktoś dziewczyna wyszła z koleżankami z pracy oczywiście wróci o północy itd, ja się denerwuje wymiotować mi się chce plus myśli że będę miał wrzody Oki pracuje z tą myślą przez wyjście jednorazowe nie nabawię się horob serca i wrzodów i myśli dalej a jak będzie częściej wychodzić, kurcze zachowuje się jak pipa nie mogę wymagać ze ktoś nie będzie żył bo ja słabiej żyje, zaraz myśli że może lepiej się rozstać i znaleźć kogoś innego żeby jej i sobie nie zawalać życia, czemu tak bardzo jej wyjścia mnie irytują i denerwują?

Mam wrażenie, że to jakiś lęk przed porzuceniem. Mam trochę podobnie chociaż wiem, że partner mnie kocha, jesteśmy razem 12 lat to jednak to że jestem jaka jestem i czasem siebie nie lubię ( pracuje nad tym) to wydaje mi się że on też jest w tej mojej aurze lękowej i jak wyjdzie gdzieś to jakby poczuł wolność, której ja poczuć jeszcze nie umiem. Pogmatwane ale wiem, że mnie zrozumiesz

Katja · 14 czerwca 2022, o 11:03

DamianZ1984 pisze: ↑
10 czerwca 2022, o 23:32
Wytłumaczy mi to ktoś dziewczyna wyszła z koleżankami z pracy oczywiście wróci o północy itd, ja się denerwuje wymiotować mi się chce plus myśli że będę miał wrzody Oki pracuje z tą myślą przez wyjście jednorazowe nie nabawię się horob serca i wrzodów i myśli dalej a jak będzie częściej wychodzić, kurcze zachowuje się jak pipa nie mogę wymagać ze ktoś nie będzie żył bo ja słabiej żyje, zaraz myśli że może lepiej się rozstać i znaleźć kogoś innego żeby jej i sobie nie zawalać życia, czemu tak bardzo jej wyjścia mnie irytują i denerwują?

Prawdopodobnie lękowy styl przywiązania i związana z tym niska samoocena plus zaburzeniowe zafiksowanie na swoim nieszczęściu.

Green_Tea · 14 czerwca 2022, o 18:38

Jak mnie wkurza gdy wyjątkowo się czymś nie stresuję a inni na mnie przenoszą swoją paranoję. Mam wyjazd z przyjaciółmi i będziemy jechać autostradą a moi rodzice już mnie zdążyli kilka razy spytać, dlaczego nie jedziemy pociągiem i czy mój przyjaciel potrafi prowadzić

Cieszę się na ten wyjazd i nie miałam żadnych nerwicowych myśli, ale teraz zrobiło mi się przykro, bo najwyraźniej nawet jeśli ja nie panikuję, to ktoś musi mi to zepsuć. To ich wina, że w ogóle mam nerwicę i nie pomagają mi z nią w żaden sposób, najwyżej mi ją pogorszą a wydaje im się, że robią wszystko dobrze.

Katja · 14 czerwca 2022, o 20:28

Green_Tea pisze: ↑
14 czerwca 2022, o 18:38
Jak mnie wkurza gdy wyjątkowo się czymś nie stresuję a inni na mnie przenoszą swoją paranoję. Mam wyjazd z przyjaciółmi i będziemy jechać autostradą a moi rodzice już mnie zdążyli kilka razy spytać, dlaczego nie jedziemy pociągiem i czy mój przyjaciel potrafi prowadzić
Cieszę się na ten wyjazd i nie miałam żadnych nerwicowych myśli, ale teraz zrobiło mi się przykro, bo najwyraźniej nawet jeśli ja nie panikuję, to ktoś musi mi to zepsuć. To ich wina, że w ogóle mam nerwicę i nie pomagają mi z nią w żaden sposób, najwyżej mi ją pogorszą a wydaje im się, że robią wszystko dobrze.

Ile masz lat?

Green_Tea · 14 czerwca 2022, o 20:52

Katja pisze: ↑
14 czerwca 2022, o 20:28

Green_Tea pisze: ↑
14 czerwca 2022, o 18:38
Jak mnie wkurza gdy wyjątkowo się czymś nie stresuję a inni na mnie przenoszą swoją paranoję. Mam wyjazd z przyjaciółmi i będziemy jechać autostradą a moi rodzice już mnie zdążyli kilka razy spytać, dlaczego nie jedziemy pociągiem i czy mój przyjaciel potrafi prowadzić
Cieszę się na ten wyjazd i nie miałam żadnych nerwicowych myśli, ale teraz zrobiło mi się przykro, bo najwyraźniej nawet jeśli ja nie panikuję, to ktoś musi mi to zepsuć. To ich wina, że w ogóle mam nerwicę i nie pomagają mi z nią w żaden sposób, najwyżej mi ją pogorszą a wydaje im się, że robią wszystko dobrze.
Ile masz lat?

23

Katja · 14 czerwca 2022, o 21:53

Green_Tea pisze: ↑
14 czerwca 2022, o 20:52

Katja pisze: ↑
14 czerwca 2022, o 20:28

Green_Tea pisze: ↑
14 czerwca 2022, o 18:38
Jak mnie wkurza gdy wyjątkowo się czymś nie stresuję a inni na mnie przenoszą swoją paranoję. Mam wyjazd z przyjaciółmi i będziemy jechać autostradą a moi rodzice już mnie zdążyli kilka razy spytać, dlaczego nie jedziemy pociągiem i czy mój przyjaciel potrafi prowadzić
Cieszę się na ten wyjazd i nie miałam żadnych nerwicowych myśli, ale teraz zrobiło mi się przykro, bo najwyraźniej nawet jeśli ja nie panikuję, to ktoś musi mi to zepsuć. To ich wina, że w ogóle mam nerwicę i nie pomagają mi z nią w żaden sposób, najwyżej mi ją pogorszą a wydaje im się, że robią wszystko dobrze.
Ile masz lat?
23

Czyli jesteś dorosła, więc dlaczego próbujesz żyć jak dziecko? To Ty jesteś odpowiedzialna za to jak reagujesz na słowa innych ludzi.

Pralkadoprania · 15 czerwca 2022, o 00:39

Witam
Mam problem z braniem leków. Strasznie boje się wziąć leku od psychiatry. Wzięłam kiedyś anafranil ale od innego psychiatry i po nim nastąpiła tachykardia i ogólnie czułam się jakbym była naćpana. Następnie inny psychiatra i setaloft po nim również czułam się fatalnie a wzięłam te dwa leki tylko raz w bardzo małej dawce. Pani psychiatra powiedziała że tutaj było bardziej placebo ale ja sama nie wiem. Aktualnie byłam u myślę że bardzo dobrego psychiatry któremu ufam i przepisał mi on escitil 10 mg w dawce 1/4 tabletki przez 4 dni potem 1/2 przez 10 dni i cała. Okropnie się boje zażyć ten gdy tylko o tym myślę już mi jest słabo. Czy może ktoś mi udzielić rady czy to w ogóle możliwe żeby lek tak zadziałał od razu czy tu musi jednak jakiś czas minąć? bo a czytałam się dużo rzeczy typu że antydepresanty ścinają z nóg po jednej tabletce że są jakieś zjazdy i ogólnie bardzo mnie to wystraszyło. Zaczynam pracę od przysięgi tygodnia i nie chce na pewno w pracy tak okropnie się czuć. Dodam że mam zdiagnozowaną nerwicę.

Pralkadoprania · 15 czerwca 2022, o 09:59

Pralkadoprania pisze: ↑
15 czerwca 2022, o 00:39
Witam
Mam problem z braniem leków. Strasznie boje się wziąć leku od psychiatry. Wzięłam kiedyś anafranil ale od innego psychiatry i po nim nastąpiła tachykardia i ogólnie czułam się jakbym była naćpana. Następnie inny psychiatra i setaloft po nim również czułam się fatalnie a wzięłam te dwa leki tylko raz w bardzo małej dawce. Pani psychiatra powiedziała że tutaj było bardziej placebo ale ja sama nie wiem. Aktualnie byłam u myślę że bardzo dobrego psychiatry któremu ufam i przepisał mi on escitil 10 mg w dawce 1/4 tabletki przez 4 dni potem 1/2 przez 10 dni i cała. Okropnie się boje zażyć ten gdy tylko o tym myślę już mi jest słabo. Czy może ktoś mi udzielić rady czy to w ogóle możliwe żeby lek tak zadziałał od razu czy tu musi jednak jakiś czas minąć? bo a czytałam się dużo rzeczy typu że antydepresanty ścinają z nóg po jednej tabletce że są jakieś zjazdy i ogólnie bardzo mnie to wystraszyło. Zaczynam pracę od przysięgi tygodnia i nie chce na pewno w pracy tak okropnie się czuć. Dodam że mam zdiagnozowaną nerwicę.

Wracam tu po jednym dniu i wzięłam właśnie lek i tak jak myślałam masa skutków ubocznych chyba w mojej głowie jedynie bo lek wzięłam z 10 minut temu 1/4 tabletki. Czy ktoś może mi pomóc bo ja nie daje rady brać tych leków ze względu na lęk żadnych zresztą nie daje rady brać jedynie to przeciwbólowe a i tak zawsze się boje.

jacobsen · 15 czerwca 2022, o 10:05

Pralkadoprania pisze: ↑
15 czerwca 2022, o 09:59

Pralkadoprania pisze: ↑
15 czerwca 2022, o 00:39
Witam
Mam problem z braniem leków. Strasznie boje się wziąć leku od psychiatry. Wzięłam kiedyś anafranil ale od innego psychiatry i po nim nastąpiła tachykardia i ogólnie czułam się jakbym była naćpana. Następnie inny psychiatra i setaloft po nim również czułam się fatalnie a wzięłam te dwa leki tylko raz w bardzo małej dawce. Pani psychiatra powiedziała że tutaj było bardziej placebo ale ja sama nie wiem. Aktualnie byłam u myślę że bardzo dobrego psychiatry któremu ufam i przepisał mi on escitil 10 mg w dawce 1/4 tabletki przez 4 dni potem 1/2 przez 10 dni i cała. Okropnie się boje zażyć ten gdy tylko o tym myślę już mi jest słabo. Czy może ktoś mi udzielić rady czy to w ogóle możliwe żeby lek tak zadziałał od razu czy tu musi jednak jakiś czas minąć? bo a czytałam się dużo rzeczy typu że antydepresanty ścinają z nóg po jednej tabletce że są jakieś zjazdy i ogólnie bardzo mnie to wystraszyło. Zaczynam pracę od przysięgi tygodnia i nie chce na pewno w pracy tak okropnie się czuć. Dodam że mam zdiagnozowaną nerwicę.

Wracam tu po jednym dniu i wzięłam właśnie lek i tak jak myślałam masa skutków ubocznych chyba w mojej głowie jedynie bo lek wzięłam z 10 minut temu 1/4 tabletki. Czy ktoś może mi pomóc bo ja nie daje rady brać tych leków ze względu na lęk żadnych zresztą nie daje rady brać jedynie to przeciwbólowe a i tak zawsze się boje.

Mam identyczny problem, również bardzo boje się brać leki. Te psychiatry również się bałam, a miałam klasyczne skutki uboczne przez ok. 2 tygodnie. Powiedziałam sobie wtedy, że jeśli tego nie przetrzymam to i przecież lepiej nie będzie, dodatkowo bez nadziei na poprawę. Przetrzymam ten czas i później było już tylko lepiej.

martif · 15 czerwca 2022, o 10:24

Pralkadoprania pisze: ↑
15 czerwca 2022, o 00:39
bo a czytałam się dużo rzeczy typu że antydepresanty ścinają z nóg po jednej tabletce że są jakieś zjazdy i ogólnie bardzo mnie to wystraszyło

Przede wszystkim PRZESTAĆ CZYTAĆ o skutkach ubocznych.
Również na początku "choroby" wpadłem w wir czytania i nakręcałem się tylko. Tez bałem się brac leków. Pierwsze 2 tygodnie od przyjmowania leków mogę być uciążliwe, ale nie muszą. Jesli już poczujesz się gorzej w tym okresie to MUSISZ to przetrwać. Minie to po kilku dniach i poczujesz znaczną ulgę

zaczniesz normalnie funkcjonować. Sam jestem na esci od 6 miesięcy i chyba tylko dzięki nim na razie funkcjonuje normalnie....

Pamiętaj, że wszystko to siedzi w naszej głowie!

Nagisa · 15 czerwca 2022, o 16:03

Od tygodnia atak paniki za atakiem paniki. Bolą ręce, bolą nogi i przeciwciała strasznej choroby w wynikach moich badań. Tyle, że wynik z roku na rok jest coraz lepszy (od pozytywnych przeciwciał do granicznych). To dlaczego boli? Większość badań w normie. W niektórych lekkie odstępstwa. 5 lat zmagam się z różnymi zdrowotnymi problemami i z nerwicą. Jak już mi się wydawało, że ogarnęłam jedno, to dochodzą kolejne i kolejne problemy zdrowotne (niestety realne). Dla mnie to już czarna przepowiednia na przyszłość, że choroba, której mam przeciwciała się zaczyna i doprowadzi mnie do kalectwa. Dopiero co (3 lata temu) udało mi się ogarnąć zdrowotnie rodziców. A tu w marcu badania mamy i doagnoza rak w stopniu zaawansowanym, nieoperacyjny. Podłamałam się, ale walczę o mamę. Pojawiła się taka rutyna. W dzień działam, w nocy wypłakuję się w poduszkę. Pod koniec maja niestety sama zaczęłam czuć się fizycznie źle. Po pewnym czasie zaczęły się ataki paniki, problemy ze snem. Ataki mam kilka razy dziennie. Jest coś w rodzaju depresji. Pomaga mi Hydroksyzyna, ale powoduje u mnie senność (po kilku godzinach). Terapia odpada, antydepresanty odpadają. Macie może jakieś rady jak tu sobie z tym poradzić? Takimi aktywatorami tych ataków u mnie są różne rzeczy np. zdjęcia z czasów kiedy byłam zdrowa i szczęśliwa, widok ludzi, którzy siedzą sobie w kawiarnii i popijają beztrosko kawę (potrafi doprowadzić mnie do płaczu z żalu, że ja już tak nie mogę, że tak bardzo im zazdroszczę i lecą myśli, że dlaczego mnie to wszystko spotyka, że już mnie nie czeka szczęście w życiu, że czeka mnie już tylko samo cierpienie itd.), nawet widok miejsc do których chciałam pojechać... Nie mogę wspominać, nie mogę planować bo zaraz zaczynam płakać. Oczywiście wszelkiego rodzaju informacje o chorobach, cierpieniu itd. Jak tu wyjść z tej czarnej dupy...