Klaudia55 pisze: ↑

1 marca 2021, o 09:46

U mnie masakra.. Myślałam, że to wszystko już za mną, ale niestety wraca że zdwojoną siłą :/ jak ogarnąć somaty nerwicowe? Mam diagnozę astmy ( jeszcze w toku), zmiany w płucach po covidzie i od kiedy mam duszności jestem przerażona co potęguje je jeszcze bardziej.. Ja ćwiczę praktycznie zawodowo od 9 lat, aktualnie od 4 miesięcy tylko leżę i jestem zrozpaczona. Ciągle mi się wydaje że się uduszę, tym bardziej że lekarz mi to powiedział że może umrzeć i się udusić jak nie będę kontrolować leczenia.. Mam dość, jak wyciszyć się? Nie mam już pomysłów

Klaudia55 pisze: ↑

1 marca 2021, o 09:46

U mnie masakra.. Myślałam, że to wszystko już za mną, ale niestety wraca że zdwojoną siłą :/ jak ogarnąć somaty nerwicowe? Mam diagnozę astmy ( jeszcze w toku), zmiany w płucach po covidzie i od kiedy mam duszności jestem przerażona co potęguje je jeszcze bardziej.. Ja ćwiczę praktycznie zawodowo od 9 lat, aktualnie od 4 miesięcy tylko leżę i jestem zrozpaczona. Ciągle mi się wydaje że się uduszę, tym bardziej że lekarz mi to powiedział że może umrzeć i się udusić jak nie będę kontrolować leczenia.. Mam dość, jak wyciszyć się? Nie mam już pomysłów

mżawka pisze: ↑

28 lutego 2021, o 23:48

Ehhh, u mnie nerwica znowu zbiera żniwo...pół niedzieli na zdychająco..

Czy jest tu ktos kto sie szczepil na covid? Potrzebuje paru informacji, mozecie pisac na priv.

znerwicowana_ja pisze: ↑

1 marca 2021, o 10:07

Klaudia55 pisze: ↑

1 marca 2021, o 09:46

U mnie masakra.. Myślałam, że to wszystko już za mną, ale niestety wraca że zdwojoną siłą :/ jak ogarnąć somaty nerwicowe? Mam diagnozę astmy ( jeszcze w toku), zmiany w płucach po covidzie i od kiedy mam duszności jestem przerażona co potęguje je jeszcze bardziej.. Ja ćwiczę praktycznie zawodowo od 9 lat, aktualnie od 4 miesięcy tylko leżę i jestem zrozpaczona. Ciągle mi się wydaje że się uduszę, tym bardziej że lekarz mi to powiedział że może umrzeć i się udusić jak nie będę kontrolować leczenia.. Mam dość, jak wyciszyć się? Nie mam już pomysłów

Jezu co to za lekarz który Ci powiedział że możesz umrzeć i się udusić? Owszem astma to nie jest zwykły katarek ale po co tak straszyć? Masz inhalator w razie napadu astmy? Robiłaś testy alergiczne? Ja swego czasu jakieś 20 lat temu miałam anginę dostałam antybiotyk po którym dusiłam się non stop miałam straszne ataki astmy. Co się okazało po tym antybiotyku uczulilam się bardzo na grzyby w powietrzu :
Alternarie i Cladosporium. Mało tego rpzwinala mi się bardzo candida, miałam zagrzybione płuca. Stąd te ataki astmy. Zrób może wymaz z plowciny. Może się okazać ze to nie astma a właśnie jakieś stan zagrzybienia.?

Aniaaa87 pisze: ↑

1 marca 2021, o 10:57

Klaudia55 pisze: ↑

1 marca 2021, o 09:46

U mnie masakra.. Myślałam, że to wszystko już za mną, ale niestety wraca że zdwojoną siłą :/ jak ogarnąć somaty nerwicowe? Mam diagnozę astmy ( jeszcze w toku), zmiany w płucach po covidzie i od kiedy mam duszności jestem przerażona co potęguje je jeszcze bardziej.. Ja ćwiczę praktycznie zawodowo od 9 lat, aktualnie od 4 miesięcy tylko leżę i jestem zrozpaczona. Ciągle mi się wydaje że się uduszę, tym bardziej że lekarz mi to powiedział że może umrzeć i się udusić jak nie będę kontrolować leczenia.. Mam dość, jak wyciszyć się? Nie mam już pomysłów

U Ciebie nowy lęk o oddychanie uruchomił na nowo koło nerwicowe. Duża w tym zasługa lekarza kretyna. Ludzie z dobrze dobranymi lekami na astmę jak mój tata żyją z tym 25 lat i mają się dobrze. Wiadomo ma dni czasem że bardziej go dusi ale on się tego nie boi bo wie że to normalne i w razie coś weźmie lek. Na somaty u mnie najlepiej działa logika czyli coś mi zaczyna dolegać a ja sobie mówię to tylko np szybkie bicie serca i od tego nie umrę i staram się nie przerywać czynnosci

Klaudia55 pisze: ↑

1 marca 2021, o 11:08

znerwicowana_ja pisze: ↑

1 marca 2021, o 10:07

Klaudia55 pisze: ↑

1 marca 2021, o 09:46

U mnie masakra.. Myślałam, że to wszystko już za mną, ale niestety wraca że zdwojoną siłą :/ jak ogarnąć somaty nerwicowe? Mam diagnozę astmy ( jeszcze w toku), zmiany w płucach po covidzie i od kiedy mam duszności jestem przerażona co potęguje je jeszcze bardziej.. Ja ćwiczę praktycznie zawodowo od 9 lat, aktualnie od 4 miesięcy tylko leżę i jestem zrozpaczona. Ciągle mi się wydaje że się uduszę, tym bardziej że lekarz mi to powiedział że może umrzeć i się udusić jak nie będę kontrolować leczenia.. Mam dość, jak wyciszyć się? Nie mam już pomysłów

Jezu co to za lekarz który Ci powiedział że możesz umrzeć i się udusić? Owszem astma to nie jest zwykły katarek ale po co tak straszyć? Masz inhalator w razie napadu astmy? Robiłaś testy alergiczne? Ja swego czasu jakieś 20 lat temu miałam anginę dostałam antybiotyk po którym dusiłam się non stop miałam straszne ataki astmy. Co się okazało po tym antybiotyku uczulilam się bardzo na grzyby w powietrzu :
Alternarie i Cladosporium. Mało tego rpzwinala mi się bardzo candida, miałam zagrzybione płuca. Stąd te ataki astmy. Zrób może wymaz z plowciny. Może się okazać ze to nie astma a właśnie jakieś stan zagrzybienia.?

Wiesz co u mnie to skomplikowana sprawa.. Ja mam też refluks którego nie leczę i wiem ze muszę to ogarnąć jeszcze. W sumie moj pierwszy atak paniki w życiu był z kaszlem i ten kaszel tak ze mną się 'buja' już z 2 lata. Później doszło zatrucie cyjanoakrylem jak robiłam rzęsy, teraz covid i doszły duszności. Testy alergiczne ujemne, spirometria w normie i próba rozkurczowa ujemna. Dziwne jest to że jak zrobili mi znowu spirometrie jak brałam lek na stme to wyszła obturacja, gdzie tego wcześniej nie było. Teraz zmienili mi lek i już troszkę lepiej, duszność przechodzi czyli zaczynam się czuć tak jak wcześniej po prostu. Mam też problem z zasypianiem bo wydaje mi się że nie oddycham i mam bezdechy ostatnio. Wszystko się powaliło.. Czekam na wyniki tomografii, więc może ona coś więcej powie.

Klaudia55 pisze: ↑

2 marca 2021, o 16:44

Wracam ponownie dajcie mi jakieś rady jak sobie poradzić teraz ze strachem ze będę się dusić, bo doszło do tego że boję się zostać sama w domu, wyjść sama itp, bo w mojej głowie tworzą się myśli typu : nie ma mi kto pomoc i co teraz? Jakie rady na to? Help 🥴

Katja pisze: ↑

2 marca 2021, o 17:20

Klaudia55 pisze: ↑

2 marca 2021, o 16:44

Wracam ponownie dajcie mi jakieś rady jak sobie poradzić teraz ze strachem ze będę się dusić, bo doszło do tego że boję się zostać sama w domu, wyjść sama itp, bo w mojej głowie tworzą się myśli typu : nie ma mi kto pomoc i co teraz? Jakie rady na to? Help 🥴

I gówno teraz bym odrzekła. Najwyżej będę pierwsza osobą, która walnie na autozaduszenie przez nerwicę, w książkach będę straszyć pokolenia.

A poważnie to
1 sprawa nie udusisz się, gdyby ludzie się ot tak dusili od nerwicy to nasz guru Victor byłby wspomnieniem i połowa tego forum jak nie całe już dawno byłoby wspomnieniem, a już na pewno ja po tym co mi kiedyś z gębą działo. Pół roku chodziłam ze ściśniętym gardłem, dusznościami, bo wydawało mi się, coś nie halo jest u mnie z oddychaniem i jak widzisz żyję.
2 sprawa ten Twój straszak to tak naprawdę lęk prze życiem w ogóle, wszyscy tak naprawde jedziemy na tym samym wózku pt życie i każdy z nas w każdej chwili może dostać częścią Boeinga w łeb ( bo jak pokazuje ostatni przypadek w Stanach jest to możliwe ) i co w związku z tym? No nic, trzeba jakoś żyć i nie wkręcać się lękowe rozważania co by było gdyby bo ja Ci mogę teraz takich milion utworzyć, będę nawet bardziej kreatywna niż Twój mózg i co z tego? Czy to, że ja zapytam się Ciebie teraz " a co jak........( nie będę straszyć propozycjami )" spowoduje, że to coś zaistnieje w Twoim życiu? Moje myśli mają magiczną moc? Myślisz, że Twoje myśli mają magiczną moc, albo przepowiadają przyszłość? Czy też po prostu łapią się jakiś Twoich objawów somatycznych czy obaw i zaczynają Cię tym straszyć.
Rada. Ćwicz nieraektywnośc a zobaczysz, że z czasem ten lamentujący nad wszystkim głos radia czarna rozpacz w Twojej głowie zacznie być coraz mniej wyraźny aż wreszcie ucichnie.


Pozdrawiam

Klaudia55 pisze: ↑

2 marca 2021, o 17:30

Katja pisze: ↑

2 marca 2021, o 17:20

Klaudia55 pisze: ↑

2 marca 2021, o 16:44

Wracam ponownie dajcie mi jakieś rady jak sobie poradzić teraz ze strachem ze będę się dusić, bo doszło do tego że boję się zostać sama w domu, wyjść sama itp, bo w mojej głowie tworzą się myśli typu : nie ma mi kto pomoc i co teraz? Jakie rady na to? Help 🥴

I gówno teraz bym odrzekła. Najwyżej będę pierwsza osobą, która walnie na autozaduszenie przez nerwicę, w książkach będę straszyć pokolenia.

A poważnie to
1 sprawa nie udusisz się, gdyby ludzie się ot tak dusili od nerwicy to nasz guru Victor byłby wspomnieniem i połowa tego forum jak nie całe już dawno byłoby wspomnieniem, a już na pewno ja po tym co mi kiedyś z gębą działo. Pół roku chodziłam ze ściśniętym gardłem, dusznościami, bo wydawało mi się, coś nie halo jest u mnie z oddychaniem i jak widzisz żyję.
2 sprawa ten Twój straszak to tak naprawdę lęk prze życiem w ogóle, wszyscy tak naprawde jedziemy na tym samym wózku pt życie i każdy z nas w każdej chwili może dostać częścią Boeinga w łeb ( bo jak pokazuje ostatni przypadek w Stanach jest to możliwe ) i co w związku z tym? No nic, trzeba jakoś żyć i nie wkręcać się lękowe rozważania co by było gdyby bo ja Ci mogę teraz takich milion utworzyć, będę nawet bardziej kreatywna niż Twój mózg i co z tego? Czy to, że ja zapytam się Ciebie teraz " a co jak........( nie będę straszyć propozycjami )" spowoduje, że to coś zaistnieje w Twoim życiu? Moje myśli mają magiczną moc? Myślisz, że Twoje myśli mają magiczną moc, albo przepowiadają przyszłość? Czy też po prostu łapią się jakiś Twoich objawów somatycznych czy obaw i zaczynają Cię tym straszyć.
Rada. Ćwicz nieraektywnośc a zobaczysz, że z czasem ten lamentujący nad wszystkim głos radia czarna rozpacz w Twojej głowie zacznie być coraz mniej wyraźny aż wreszcie ucichnie.


Pozdrawiam

Dziękuję za ten post 🥰 ogólnie to jak pisalam wyzej, ja już dawno miałam spokój z nerwica ale przyszedł covid, następnie zmiany w płucach już od 4 miesięcy i dodatkowo diagnoza astmy.. Lekarz mnie nastraszył że jak nie będę brać leków umrę i się zaczęło dużo nie trzebaz to wiadomo. A ta diagnozę astmy i tak traktuje przez pół bo na razie nic nie wiadomo. Właśnie zaryzykowałam i zostałam sama w domu i jest ok, także mysle że trzeba tylko przeć do przodu

Katja pisze: ↑

2 marca 2021, o 18:14

Klaudia55 pisze: ↑

2 marca 2021, o 17:30

Katja pisze: ↑

2 marca 2021, o 17:20

I gówno teraz bym odrzekła. Najwyżej będę pierwsza osobą, która walnie na autozaduszenie przez nerwicę, w książkach będę straszyć pokolenia.

A poważnie to
1 sprawa nie udusisz się, gdyby ludzie się ot tak dusili od nerwicy to nasz guru Victor byłby wspomnieniem i połowa tego forum jak nie całe już dawno byłoby wspomnieniem, a już na pewno ja po tym co mi kiedyś z gębą działo. Pół roku chodziłam ze ściśniętym gardłem, dusznościami, bo wydawało mi się, coś nie halo jest u mnie z oddychaniem i jak widzisz żyję.
2 sprawa ten Twój straszak to tak naprawdę lęk prze życiem w ogóle, wszyscy tak naprawde jedziemy na tym samym wózku pt życie i każdy z nas w każdej chwili może dostać częścią Boeinga w łeb ( bo jak pokazuje ostatni przypadek w Stanach jest to możliwe ) i co w związku z tym? No nic, trzeba jakoś żyć i nie wkręcać się lękowe rozważania co by było gdyby bo ja Ci mogę teraz takich milion utworzyć, będę nawet bardziej kreatywna niż Twój mózg i co z tego? Czy to, że ja zapytam się Ciebie teraz " a co jak........( nie będę straszyć propozycjami )" spowoduje, że to coś zaistnieje w Twoim życiu? Moje myśli mają magiczną moc? Myślisz, że Twoje myśli mają magiczną moc, albo przepowiadają przyszłość? Czy też po prostu łapią się jakiś Twoich objawów somatycznych czy obaw i zaczynają Cię tym straszyć.
Rada. Ćwicz nieraektywnośc a zobaczysz, że z czasem ten lamentujący nad wszystkim głos radia czarna rozpacz w Twojej głowie zacznie być coraz mniej wyraźny aż wreszcie ucichnie.


Pozdrawiam

Dziękuję za ten post 🥰 ogólnie to jak pisalam wyzej, ja już dawno miałam spokój z nerwica ale przyszedł covid, następnie zmiany w płucach już od 4 miesięcy i dodatkowo diagnoza astmy.. Lekarz mnie nastraszył że jak nie będę brać leków umrę i się zaczęło dużo nie trzebaz to wiadomo. A ta diagnozę astmy i tak traktuje przez pół bo na razie nic nie wiadomo. Właśnie zaryzykowałam i zostałam sama w domu i jest ok, także mysle że trzeba tylko przeć do przodu

Też ostatnio mam przeprawy ze zdrowiem i wiesz ile ja dziwnych diagnoz już usłyszałam, czasem mam wrażenie, że niektórzy lekarze są bardziej płodni w wymyślaniu bzdur niż moja nerwica. Na szczęście sa jeszcze badania i sensowni lekarze.
Tak czy owak nieżależnie czy nasze obawy wynikają tylko z stanów lękowych czy też mamy do nich jakieś tam podstawy np chorujemy na coś, nie ma co się wkręcać straszne myśli i najgorsze scenariusze, bo po co? Co Ci to zmieni, że będziesz cały dzień psuła sobie krew rozważaniami, a może to mi się stanie, a może tamto, co bezpieczniej się od tego zrobi? Nam się czasem wydaję, że jak o czymś myślimy to kontrolujemy to, trzymamy rękę na pulsie, a tak naprawdę tylko tracimy czas często na sprawy na które i tak nie mamy wpływu. Każdy z nas może walnąć za chwilę glebę i zostać bez pomocy, no bo teoretycznie jest to możliwe, ale praktycznie większość ludzi sie nad tym nie zastanawiam ponieważ do zastanawia się nad tym skłania nas właśnie ten ciągły czerwony alarm w naszej głowie, który cały czas wyje, a my się wkręcamy w kolejne "co to będzie".


Kto oglądał Forresta Gumpa to tam była taka scena gdzie ten gościu co stracił nogi szalał na statku w czasie burzy aż wreszcie pogodził się z Bogiem, czyli z tym co jest i mi to przypomina nasze zmagania z nerwicą gdzie my szalejemy po szpitalach, stronach interentowych, suplementach diety, poradnikach poztywnego myślenia, jogach srogach medytacjach, aż wreszcie przekraczamy Rubikon naszego odpierdzielania jak ten kolo na statku godząc się z tym, że niech nas ta nerwica zajebi* wreszcie na amen, albo spada i przychodzi spokój, bo zaczynamy trybić, że trzeba się wreszcie pogodzić ze swoimi emocjami, z życiem, przestać sobie tworzyć jakieś z dupy presje, poszukać bezpieczeństwa w sobie, w swoim podejściu do świata i wtedy te jogi, medytacje i poradniki wreszcie zaczynają mieć sens, bo nasze podejście się zmieniło.

Dużo zdrówka życzę