Kajter pisze: ↑

10 października 2017, o 11:51

Master24 pisze: ↑

9 października 2017, o 22:01

Zestresowana pisze: ↑

9 października 2017, o 21:45

Miewa tak mnóstwo ludzi, tylko o tym nie wie, bo nie mierzy sobie ciśnienia;-)

Na pogotowiu 150/96 czy bierzecie leki na nadciśnienie ?czy co robic

Po co mierzysz cisnienie? Lekarz Ci kazal? Nie mierz. Ja mialem dlugi okres w zyciu ze mialem cisnienie 150/100 i to byl standard dla mojego organizmu. Nie mialem wtedy nerwicy. Nie bralem lekow, troche schudlem i cisnienie po paru latach spadlo. 130/80. Przestan mierzyc, spaceruj...

Ale wyniki w tym kierunku chyba warto zrobić?

mlodanerwica pisze: ↑

10 października 2017, o 11:33

Master24 pisze: ↑

9 października 2017, o 22:01

Zestresowana pisze: ↑

9 października 2017, o 21:45

Miewa tak mnóstwo ludzi, tylko o tym nie wie, bo nie mierzy sobie ciśnienia;-)

Na pogotowiu 150/96 czy bierzecie leki na nadciśnienie ?czy co robic

Ja nałogowo mierzyłam ciśnienie z rok temu. Za każdym razem miałam 120/100, czasami nawet gorzej 95/90 itd. Zmieniłam ciśnieniomierz i już wskazywało normalnie, jednak tym razem za każdym razem pojawiał się znaczek arytmii i rzuciłam ciśnieniomierz w pizdu. Takie ciśnienie jest od stresu, a możliwe nawet, że ciśnieniomierz Ci źle mierzy. Ogólnie nie powinno się mierzyć ciśnienia podczas stresu, bo mogą wychodzić dziwaczne wyniki. U mnie na sam widok aparatu skakało ciśnienie i tętno do 140, nie doprowadź się do takiego stanu i daj sobie spokój z mierzeniem.

Dzięki za odpowiedź byłem na konsultacji i zlecone mi parę badań i holtera ciśnieniowego. ..nie potwierdził w wywiadzie nadcisnienia. Kazał zrobic wyniki

kasicka91 pisze: ↑

9 października 2017, o 22:53

Pytanie do kobiet
Czy są tu na forum panie, które na kilka dni przed okresem odczuwają dodatkowe dolegliwości?

Ja zauważyłam, że na 7-5 dni przed okresem mam problemy z żołądkiem (chyba?), boli mnie brzuch, czasem mam wrażenie, że już dostałam tego okresu. Nawet wczoraj jak się przebudziłam to byłam na 101% pewna, że dostałam, bo tak mnie specyficznie bolało, a po obiedzie dostałam takiego ataku, że już do późnego wieczora mnie trzymało i powolutku zaczęło puszczać. To były jakby skurcze żołądka połączone z promieniowaniem do pleców i głównie między łopatkami. Brrr... Dzisiaj już lepiej ale brzuch był napięty i dopiero teraz powolutku zaczyna się menstruacja.

W piątek idę na pierwszą w życiu gastroskopię. Odkąd jest nerwiczka (ponad rok) problemy z brzuchem się nasiliły i występują okresowo. Już w czerwcu miałam iść na gastro ale zaczęłam dobrze się czuć i olałam temat. Dam znać czy coś mi tam wyjdzie, sama jestem bardzo ciekawa

Kontynuując, zapytam więc, czy któraś z Was ma/miała podobnie?

Mam tak samo. Zawsze wydaję mi się, że okres już za chwilę będzie. Brzuch boli, mięśnie bolą, szczególnie plecy i uda, a okresu nie ma... Dopiero po kilku dniach przychodzi.

Wielki kryzys u mnie. Od jakiegoś czasu nie potrafię skończyć rozpoczętych przez siebie rzeczy, niesamowicie prokrastynuję. Z tyłu głowy siedzi mi poczucie winy, że coś nie jest ukończone, a ja się obijam. Mam obawy, że moja pasja się wypala, a ja stoję w miejscu i nie wiem, czego chcę od życia. Ostatnio bardzo łatwo zniechęcają mnie drobne porażki i wpadki. Wszystko to napędza moje lęki i odbija się strasznie na moim samopoczuciu, pewności siebie i kontaktach z innymi ludźmi.

PiotrNazwisko pisze: ↑

10 października 2017, o 23:50

Wielki kryzys u mnie. Od jakiegoś czasu nie potrafię skończyć rozpoczętych przez siebie rzeczy, niesamowicie prokrastynuję. Z tyłu głowy siedzi mi poczucie winy, że coś nie jest ukończone, a ja się obijam. Mam obawy, że moja pasja się wypala, a ja stoję w miejscu i nie wiem, czego chcę od życia. Ostatnio bardzo łatwo zniechęcają mnie drobne porażki i wpadki. Wszystko to napędza moje lęki i odbija się strasznie na moim samopoczuciu, pewności siebie i kontaktach z innymi ludźmi.

przejdzie

PiotrNazwisko pisze: ↑

10 października 2017, o 23:50

Wielki kryzys u mnie. Od jakiegoś czasu nie potrafię skończyć rozpoczętych przez siebie rzeczy, niesamowicie prokrastynuję. Z tyłu głowy siedzi mi poczucie winy, że coś nie jest ukończone, a ja się obijam. Mam obawy, że moja pasja się wypala, a ja stoję w miejscu i nie wiem, czego chcę od życia. Ostatnio bardzo łatwo zniechęcają mnie drobne porażki i wpadki. Wszystko to napędza moje lęki i odbija się strasznie na moim samopoczuciu, pewności siebie i kontaktach z innymi ludźmi.

Coz, nie pozostalo tobie nic innego jak ZMIANA FILOZOFII ZYCIA czyli:

a: postaram sie konczyc rzeczy, ktore zaczynam, przynajmniej w jakiejs czesci, na tyle, na ile moge, a jesli mi sie nie uda, nie obwiniam siebie za to, to jest ludzkie i kazdy tak ma, nawet nie nerwicowiec.

b: mam prawo do niekonczenia rzeczy, ale jesli odbija sie to negatywnie na moim zyciu, biore odpowiedzialnosc za nie i sprobuje na tyle na ile moge dokonczyc, to co rozpoczalem

Coz, mam tak samo. Postanowilam, ze nie bede siebie winic. I albo zabieram sie za robote i koncze, co mam do zrobienia, albo nie winie siebie, nie narzekam W koncu to JA dokonuje wyborow. DObrze wiem, ze zabranie sie za tysiac rzeczy, ktore sa zalegle dobrze mi zrobi i spowoduje, ze pojde kilka krokow do przpdu. Wiec STOP lenistwu. Zabieram tyleczek do biurka i robie to, na co mialam ochote dawno temu/

Uwierz mi, podejscie, o ktorym pisze wyzej to zdrowe nastawienie, nie-lekowe, tylko normalnosciowe.

Prokrastynacja to strefa komfortu. Fajnie jest nic nie robic, nie konczyc i sie obijac. Tak samo jak lezec na kanapie wkrecajac sie w rozne gowna.
Ciezej jest z tego nawyku wyjsc, prawda ? Czyli odwrocic sytuacje, zrobic NA ODWROT.

Jeden raz zrobimy na odwrot, drugi, trzei i powoli zacznie nam sie podobac to odwrotne zycie ... A ile satysfakcji, radosci i szczescia !

Czy macie, w trakcie większego nasilenia nerwicy, takie uczucie bycia "samotnym we własnej głowie"? Coś na zasadzie, poczucia mega dotkliwej samotności z całym tym lękiem i problemem.. Ciężko to wytłumaczyć

Ciężko to wytłumaczyć komuś kto nie ma pojęcia o cierpieniu w nerwicy lękowe...każdy tutaj cie rozumie bo takie uczucie jest chyba u każdego...

Niestety tak to już jest z nami. Samotność w głowie czasem kiedy jakiś czas mam napady lęku albo ciągły lęk I walczę i walczę wkoncu dopada mnie przygnębienie . Chciałabym ja znokautowac <boks> Ale się nie da ☺
poprostu musimy to jakoś przetrwac i czekać z nadzieją ze kiedyś nasze starania wkoncu pomogą ☺

Jest bardzo mały odsetet ludzi którzy próbują nas zrozumieć a znikomy którzy nam wierzą . Jako pierwszy uwierzył Sigmunt Freud gdyby nie on dalej by uważano naszą chorobą za fanaberie

rit pisze: ↑

11 października 2017, o 10:02

Czy macie, w trakcie większego nasilenia nerwicy, takie uczucie bycia "samotnym we własnej głowie"? Coś na zasadzie, poczucia mega dotkliwej samotności z całym tym lękiem i problemem.. Ciężko to wytłumaczyć

Takie stany to ja miałem dawno przed nerwicą, także śmiem twierdzić, że każdy człowiek takie stany miewa. Każdy ma jakiś tam "swój świat i swoje flamastry" i kiedy nie ma w okolicy osoby, która choć trochę do tego świata pasuje, robi się samotnia, albo jest jeszcze inna opcja, obudowaliśmy się murem i nikogo tam nie wpuszczamy

Erni_k pisze: ↑

11 października 2017, o 11:12

rit pisze: ↑

11 października 2017, o 10:02

Czy macie, w trakcie większego nasilenia nerwicy, takie uczucie bycia "samotnym we własnej głowie"? Coś na zasadzie, poczucia mega dotkliwej samotności z całym tym lękiem i problemem.. Ciężko to wytłumaczyć

Takie stany to ja miałem dawno przed nerwicą, także śmiem twierdzić, że każdy człowiek takie stany miewa. Każdy ma jakiś tam "swój świat i swoje flamastry" i kiedy nie ma w okolicy osoby, która choć trochę do tego świata pasuje, robi się samotnia, albo jest jeszcze inna opcja, obudowaliśmy się murem i nikogo tam nie wpuszczamy

Ja to nazywam, zyciem w tubie. Widzę świat zewnętrzny, ale ja jestem od niego oddzielona szyba. Siedzę w takiej jakby tubie, gdzie nie ma Ani życia, ani śmierci. Jest pustka, nic.

witam to znów ja, mnie tez dzis dopadł kryzys, znów gonitwa mysli, głupie mysli tzn lekowe chociaz one towarzyszą mi na codzien ale mnie juz nie przerazaja, zastanawiam sie jaka ta nerwica podstepna gdyz nie odczuwam fizcznie lęku to bombarduje mnie somatyka i głupie lekowe mysli hehe, może to ma zwiazek z tym że leże chora w domu na zapalenie płuc i tchawicy i dołaczyły jeszcze tzw kobiece dni a i mąż ma FOCHA drugi tydzień i sie nie odzywa poprostu życ nie umierać, mam dośc juz tego popieszonego samopoczucia. za dużo tego wszytskiego a jeszcze byłam u psychiatry i zmniejszył mi dawke leku bo twiredzi że jestem na drodze do zdrowia a tuuu buuuum, gorsze dni echhhh.....dobra wyzaliłam sie, znów chaotycznie pozdrawiam

jestemjakajestem pisze: ↑

11 października 2017, o 11:32

witam to znów ja, mnie tez dzis dopadł kryzys, znów gonitwa mysli, głupie mysli tzn lekowe chociaz one towarzyszą mi na codzien ale mnie juz nie przerazaja, zastanawiam sie jaka ta nerwica podstepna gdyz nie odczuwam fizcznie lęku to bombarduje mnie somatyka i głupie lekowe mysli hehe, może to ma zwiazek z tym że leże chora w domu na zapalenie płuc i tchawicy i dołaczyły jeszcze tzw kobiece dni a i mąż ma FOCHA drugi tydzień i sie nie odzywa poprostu życ nie umierać, mam dośc juz tego popieszonego samopoczucia. za dużo tego wszytskiego a jeszcze byłam u psychiatry i zmniejszył mi dawke leku bo twiredzi że jestem na drodze do zdrowia a tuuu buuuum, gorsze dni echhhh.....dobra wyzaliłam sie, znów chaotycznie pozdrawiam

Powiadasz, nerwica świętuje na całego ? to autosabotaz. Nie daj się.

dasz rady☺ pomysł sobie ze jak zawsze przejdzie ☺