Tak się wychodzi z zaburzenia. Jeśli się boisz niepowodzenia, zacznij mimo to, a jeśli nie można inaczej, to ponieś klęskę, pozbieraj się i zacznij od nowa. Jeśli znów się nie uda, to co z tego? Zacznij jeszcze raz. To nie porażka powstrzymuje - to niechęć do zaczynania od początku powoduje stagnację.
Co z tego, że się boisz? Jeśli się obawiasz, że coś wyskoczy i Cię ugryzie, to niech się to wreszcie stanie , jeśli boisz się lękowych myśli wystaw zaburzenie na próbę niech one się staną
Niech twój strach wyjrzy z ciemności i Cię ukąsi, żebyś miała to już za sobą i mogła się posuwać dalej.
Przezwyciężysz to. Strach minie. Lepiej, żebyś wyszła mu naprzeciw, poczuła go i pokonała, zamiast mieć w nim wieczną wymówkę do tkwienia w zaburzeniu .
schanis22
Oprocz problemów z którymi zmagają się osoby będące tu mam też atopowe zapalenie skóry i przeokropnie mnie to męczy (istny koszmar z tym gownem przeżywam od urodzenia najgorszemu wrogowi bym tego nie zyczyla). Każdego dnia mnie to męczy co pogarsza tylko mój zły stan psychiczny. Ale mimo to jak przeczytałam, że mogę być ta następna jakoś mnie to ucieszyło, choć tej wiary w to nie jest za dużo. Jeszcze raz dziękuję za miłe slowa 
