Witam mam takie jedno pytanko czy mozna to podpiąć pod nerwicę. Za każdym razem jak mam jakieś zgrzyty czy z rodzicami czy z dziewczyną to powiem to co myślę w potwornej złości i czy ja mam rację czy oni /ona mam później potworne wyrzuty sumienia nie ważne kto miał rację siedzę i zadreczam się ze może nie powinienem tak mówić czegoś tam zrobić i tak jest za każdym razem najchętniej za 10 min poszedł bym wszystkich przeprosić. I zawsze po czymś takim przypominają mi się wszystkie zle słowa i czyny które nawet kiedyś zrobiłem i myślę wtedy ze jestem złym człowiekiem.

Znam ten temat bardzo dobrze,bo ja mialam i nadal po czesci ten problem.
Tak samo jak i Ty w momencie klotni potrafilam przepraszać za nic tylko i wylacznie dlatego,ze nie chcialam wzbudzać zlych emocji z tym ze to dotyczy tylko bliskich mi ludzi a ten krag wbrew pozorom jest bardzo wąski co do obcych to nie interesuje mnie ich opinia itp.

Co mogę Ci poradzic to to żebyś nauczyl sie walczyc o swoje i zyc zgodnie ze sobą. Egoizm nie jest zly jeśli jest on zdrowy ( nie mowie tutaj o skrajnym egoizmie ze tylko Twoje zle samopoczucie się liczy,bo cos tam.)
Ja czytalam pare ksiazek ba ten temat i polecam Ci poszukac czegos w sieci. Często takie zachowania wynikaja z dzieciństwa a mianowicie kiedy wyrzekasz sie swoich potrzeb.
Następnym razem kiedy bedzie taka sytuacja przeanalizuj trochę to czy jest to tylko Twoja wina. Czy miales prawo sie zdenerowac i zaakceptuj to,ze w zyciu tak czasami sie zdarza,ze ludzie sie kłócą i nie zawsze bedziess tylko ramieniem dla kogos,a takze moze byc tak ze niestety komus sprawisz przykrość. Czy Tobie czasami nie jest zle ? No więc właśnie

Właśnie na temat egoizmu usłyszałem na mojej jedynej wizycie u psychologa gdy chciałem się dowiedzieć co mi jest na początku zaburzenia. Pani psycholog powiedziała dokładnie to samo ze odrobina egoizmu nie zaszkodzi nikomu I racja z tym wyrzekaniem się swoich potrzeb na koszt innych. A w końcu to mi ma być dobrze nie mówię żeby właśnie myśleć tylko o sobie bo i o innych trzeba czasem pomyśleć ale również potrafić się postawić mieć ta pewność siebie której czasem brakuje w sytuacjach kiedy powinna być, kiedy prubuje się postawić zaraz wpadam w zakłopotanie nie wiem co robić żeby kogoś nie urazić i zazwyczaj kończy się to moja złością i wybuchem agresji kłótnia i później wyrzuty sumienia.

Kuva zostaje psychologiem haha a teraz tak poważnie.
Z pewnością cos sie dzialo w Twoim dziecinstwie ze masz taka a nie inna postawę.
Naprawde warto powalczyc o siebie i swoje zdanie,bo jesli zawsze będziesz taki podlegly to bedzie sie to w Tobie kumulowac i będziesz wybuchac jak do tej pory. A to nie o to chodzi fajnie jest to wyposrodkowac.
Polecam Ci trochę przyjrzec sie danym sytuacjom a także okreslic czy Twoja postawa jest dobra
No i radze zaczac drobne rzeczy robic tylko dla siebie a takze jesli to koliduje z Twoimi przekonaniami czy po prostu nie jestes w stanie czegos zrobic to odmawiac bez wyrzutow sumienia,ze czegos dla kogos nie zrobiles
Bo uwierz ludzie nie reaguja tak jak Ty,ze jest im tak przykro jak Tobie sie wydaje z racji duzej warlizosci jaka masz (tak przypuszczam) nie wszyscy.
Także walcz o swoje i powiem Ci cos szczerze jesli Ty bedziesz zyc w zgodzie ze soba to dasz automatycznie wiecej szczęścia innym ludziom

Wrażliwość to moja zmora potrafię w jednej chwili być sku**** a za kilka minut chce wszystko naprawić. Zacząłem próbować odmawiać i robię to coraz częściej jeżeli to koliduje z moim przekonaniem czy tym że mam np inne plany na ten czas czy coś mi się nie podoba. I masz rację w moim dzieciństwie działo się dużo od alkoholu w domu gdy byłem mały po różne inne rzeczy których nie będę opisywać bo do rana bym nie skończył. Masz rację trzeba walczyć o swoje nawet jeżeli by komuś z tego powodu było nie w smak

Markowski pisze: ↑

2 stycznia 2018, o 20:00

Wrażliwość to moja zmora potrafię w jednej chwili być sku**** a za kilka minut chce wszystko naprawić. Zacząłem próbować odmawiać i robię to coraz częściej jeżeli to koliduje z moim przekonaniem czy tym że mam np inne plany na ten czas czy coś mi się nie podoba. I masz rację w moim dzieciństwie działo się dużo od alkoholu w domu gdy byłem mały po różne inne rzeczy których nie będę opisywać bo do rana bym nie skończył. Masz rację trzeba walczyć o swoje nawet jeżeli by komuś z tego powodu było nie w smak

Niestety czesto w domach u mężczyzn gdzie byl alkohol to powoduje ze takie dzieciaki czesto musza byc dorosle w momencie kiedy powinny byc dziecmi. I bardzo mi takich osob szkoda bo czesto widzę jak ludzie z normalnych domow wydziwiaja jak to mieli zle a sa osoby,ktore np przez uzaleznienie mialy w domu prawdziwe piekło. Jak znecanie psychiczne czy fizyczne . życie w wiecznym strachu i branie na siebie rzeczy,które powinni brac na siebie dorosli.
Takim osobom wspolczuje bardzo ale tez nie możesz robic tak ze najpierw wpadasz w furie emocjonalna a potem przepraszasz bo ludzie wokol Ciebie zglupieja po prostu,bo nie dajesz im jasnych sygnalow.
Raz dobrze potem zle potem dobrze to nie jest dobre dla was wszystkich.
Czesto chlopcy tacy jak Ty maja duzo w sobie zalu i zlosci.
Musisz pogodzić sie z przeszłością kazdy ma ja rozna ja też miałam ciężko. Victor administrator strony (poczytaj jego post o doburzaniu)
Tak samo.
Walcz o swoje ale nie popadają w skrajności bo mam wrazenie ze mozesz miec taka tendencje bo ja takowa mialam
Na spokojnie sobie to wszystko przemyśl stawiaj na swoje szczescie dbaj o siebie i o najbliższych ale miej na uwadze że ty tez mozesz byc szczęśliwy i tez masz potrzeby

Ostatnio nawet sam zauważyłem że moimi jedynymi uczuciami sa złość i żal rzadko radość szczęście. I tak to wszystko działo się akurat wtedy kiedy powinienem mieć przykład bo wchodziłem w dorosłe życie mając 14-17 lat patrzyłem na wszystko co się działo i brałem na siebie co tylko mogłem a większość nie była moim obowiązkiem i tylko ciągle strach przed tym co jutro będzie czy będą normalni czy na bani czy będzie wojna czy spokój i w nocy wstawiłem sprawdzić czy żyją i sa przypomni czy nic się nie stało:/

A wtedy czułem tylko strach co będzie. Nie miałem z kim pogadać siostra była daleko jedynie przez telefon ale to niewiele dawało.

No to jest niestety typowe..... I smutne. Ale pamietaj to Ty kreujesz swoja przyszłość. Nie warto poświęcać życia na to by tym żyć. Ja tez mialam ciezkie dzieciństwo i wytlumaczylam sobie to w ten sposób,ze moi rodzice to też ludzie,a ludzie sa różni. Wybaczylam to co się stało,nie zapomnialam ale nie zyje tym,bo tak naprawdę tylko Ty w tym jestes i tym zyjesz co powoduje destabilizacje Twojego zycia.
Zrob sobie rachunek sumienia
Spisz sobie rzeczy,które sa dobre w Tobie i te ktore sa nie do konca ok i probuj je zmieniac,modyfikować ale nie wszystko naraz.
Polecam takze by osoba Ci bliska tez wypisala to co uwaza ze jest Twoja zaleta i wada bo czesto takie osoby jak my nie maja prawdziwego obrazu siebie i to co zle mozesz wyolbrzymiac a to co dobre maskowac.
I potem bazuj na tym by szlifowac i doceniać swoje zalety.

Zapewne Twoje dzieciństwo odcisnęło na Tobie duże piętno, z tego co opisujesz to żyłeś w ciągłym napięciu i lęku, jak na kolejce górskiej i nie miałeś poczucia bezpieczeństwa. To co uderza z Twoich postów to taka wybuchowość, nie masz z tym problemów? Moja mama, która jest z domu alkoholowego (DDA) też ma taką formę wyrażania złości, takie nagłe wybuchy i powiem Ci jedno, ze to jest jakaś forma agresji w jej przypadku, przynamniej ja jako dziecko narażona na te jej wybuchy złości też czułam się niepewnie i w napięciu. Postaraj się zacząć współpracować z emocjami, tzn. jesli czujesz zlosc to daj jej zejść, tak, bo każde emocje kiedyś mijają. Jak minie to wg mnie dopiero wtedy człowiek jest gotowy na otwartą rzeczową dyskusję bez ranienia innych i tworzenia potem w sobie wyrzutów sumienia. Oczywiście bardzo ważne jest to dbanie o własne potrzeby, i bardzo dobrze, że czujesz tą złość, bo ona Ci to doskonale sygnalizuje, to co dla Ciebie jest ważne. Natomiast ważne jest co Ty dalej z nią zrobisz. W złości bardzo często można za dużo powiedzieć i kogoś po prostu zranić. A i tak nie osiągnie się wtedy zamierzonego celu, czyli tego o co walczysz, bo druga osoba po prostu przyjmie postawę obronną.

Według mnie trzeba umieć się dobrze złościć, tak żeby umieć sygnalizować swoje granice, ale też nie ranić innych (np. nie wyzywać ich, nie wyciągać najgorszych brudów, nie dążyć do tego żeby kogoś zniszczyć). Tylko taka złość jest w stanie doprowadzić do czegoś.

Z drugiej strony jesteśmy tylko ludźmi i każdy ma słabsze momenty i pojedzie po bandzie

Właśnie mam wybuchy złości potrafię w 5 sekund doprowadzić się do takiej złości ze aż mnie rzuca puls uderza do głowy poprostu kipi we mnie złość. Ale jak już wszystko opadnie sam się z tego śmieje ale swoje już zdążę zrobić :/ np coś zniszczyć skopac czymś rzucić. Wiem ze każdy jest czlowiekiem wybaczylem im to staram się nie wracać do tego ale czasami jest ciężko. I najgorsze jest to ze ciągle wybiegam w przyszłość staram się to jakoś ogarnąć ale najgorzej mnie to straszy czy dam radę to wszystko dzwignac.

Już nawet gdy zaczyna się jakas spina czy w domu czy z dziewczyną wolę wyjść w porę jak mam komuś powiedzieć coś czego mogę później żałować. Chyba ze jest to ktoś obcy to inna sprawa wtedy troszkę

Markowski pisze: ↑

2 stycznia 2018, o 21:55

Właśnie mam wybuchy złości potrafię w 5 sekund doprowadzić się do takiej złości ze aż mnie rzuca puls uderza do głowy poprostu kipi we mnie złość. Ale jak już wszystko opadnie sam się z tego śmieje ale swoje już zdążę zrobić :/ np coś zniszczyć skopac czymś rzucić. Wiem ze każdy jest czlowiekiem wybaczylem im to staram się nie wracać do tego ale czasami jest ciężko. I najgorsze jest to ze ciągle wybiegam w przyszłość staram się to jakoś ogarnąć ale najgorzej mnie to straszy czy dam radę to wszystko dzwignac.

No to tak byc nie moze.
Fakt wyrzucanie emocji jest wazne ale nie moze byc tak ze inni cierpia przez to,ze Ty wpadles w furie.
Ale Twoje zachowanie jest typowym zachowaniem osoby DDA idz moze na terapie pomoze Ci to i uwolnisz sie od tego. Zaczniesz panowac nad emocjami ale nie myl tego z ich tlumieniem.
Jestes wrazliwym chlopakiem stad te wybuchy i nagla kumulacja zlosci,aczkolwiek no jednak trzeba szanować to,ze rowniez inni maja swoje emocje i odczucia
Idz na terapie to zaden wstyd a takze sprobuj popracowac nad tymi wybuchami.
Kup koniecznie książkę "Paradoks Szympansa" bardzo fajnie opisuje reakcje emocjonalne i sposób jak sobie z nimi radzic

eiviss1204 pisze: ↑

2 stycznia 2018, o 22:09

Markowski pisze: ↑

2 stycznia 2018, o 21:55

Właśnie mam wybuchy złości potrafię w 5 sekund doprowadzić się do takiej złości ze aż mnie rzuca puls uderza do głowy poprostu kipi we mnie złość. Ale jak już wszystko opadnie sam się z tego śmieje ale swoje już zdążę zrobić :/ np coś zniszczyć skopac czymś rzucić. Wiem ze każdy jest czlowiekiem wybaczylem im to staram się nie wracać do tego ale czasami jest ciężko. I najgorsze jest to ze ciągle wybiegam w przyszłość staram się to jakoś ogarnąć ale najgorzej mnie to straszy czy dam radę to wszystko dzwignac.

No to tak byc nie moze.
Fakt wyrzucanie emocji jest wazne ale nie moze byc tak ze inni cierpia przez to,ze Ty wpadles w furie.
Ale Twoje zachowanie jest typowym zachowaniem osoby DDA idz moze na terapie pomoze Ci to i uwolnisz sie od tego. Zaczniesz panowac nad emocjami ale nie myl tego z ich tlumieniem.
Jestes wrazliwym chlopakiem stad te wybuchy i nagla kumulacja zlosci,aczkolwiek no jednak trzeba szanować to,ze rowniez inni maja swoje emocje i odczucia
Idz na terapie to zaden wstyd a takze sprobuj popracowac nad tymi wybuchami.
Kup koniecznie książkę "Paradoks Szympansa" bardzo fajnie opisuje reakcje emocjonalne i sposób jak sobie z nimi radzic

Monia, tak, masz rację, to chyba typowe dla DDA. Na pewno nadaje się to na terapię i gratuluję w ogóle koledze, ze dostrzega to jako problem i chce coś z tym zrobić. Tak jak napisałam, tak ma moja mama do dziś i wiem, że jest to jakaś forma agresji. Ja jako dziecko bardzo się tego bałam.

Olalala pisze: ↑

2 stycznia 2018, o 22:14

eiviss1204 pisze: ↑

2 stycznia 2018, o 22:09

Markowski pisze: ↑

2 stycznia 2018, o 21:55

Właśnie mam wybuchy złości potrafię w 5 sekund doprowadzić się do takiej złości ze aż mnie rzuca puls uderza do głowy poprostu kipi we mnie złość. Ale jak już wszystko opadnie sam się z tego śmieje ale swoje już zdążę zrobić :/ np coś zniszczyć skopac czymś rzucić. Wiem ze każdy jest czlowiekiem wybaczylem im to staram się nie wracać do tego ale czasami jest ciężko. I najgorsze jest to ze ciągle wybiegam w przyszłość staram się to jakoś ogarnąć ale najgorzej mnie to straszy czy dam radę to wszystko dzwignac.

No to tak byc nie moze.
Fakt wyrzucanie emocji jest wazne ale nie moze byc tak ze inni cierpia przez to,ze Ty wpadles w furie.
Ale Twoje zachowanie jest typowym zachowaniem osoby DDA idz moze na terapie pomoze Ci to i uwolnisz sie od tego. Zaczniesz panowac nad emocjami ale nie myl tego z ich tlumieniem.
Jestes wrazliwym chlopakiem stad te wybuchy i nagla kumulacja zlosci,aczkolwiek no jednak trzeba szanować to,ze rowniez inni maja swoje emocje i odczucia
Idz na terapie to zaden wstyd a takze sprobuj popracowac nad tymi wybuchami.
Kup koniecznie książkę "Paradoks Szympansa" bardzo fajnie opisuje reakcje emocjonalne i sposób jak sobie z nimi radzic

Monia, tak, masz rację, to chyba typowe dla DDA. Na pewno nadaje się to na terapię i gratuluję w ogóle koledze, ze dostrzega to jako problem i chce coś z tym zrobić. Tak jak napisałam, tak ma moja mama do dziś i wiem, że jest to jakaś forma agresji. Ja jako dziecko bardzo się tego bałam.

Tak,tak powiem szczerze,ze u mezczyzn jest to bardzo widocznie wlasnie poprzez wpadaniw w taka emocjonalna furie.
Czesto jest tez mega wzruszenie,placz ze zlosci i emocji zbyt mocnych. Ja wiem bo moj byly chlopak byl typowym DDA i wiem jak to wyglada.
Wazne ze umiesz to przed sobą odkryc bo rzadko to sie zdarza by ktoś właśnie DDA chcial to dostrzec to bardzo bardzo duzo i to dobry znak.
Teraz wazna jest terapia i umiejętność odkrywania emocji a takze praca bad tym.
No jasne Ola to jest tez ciezkie po drugiej stronie tak jak Ty mialas z mama. No temat jest ciężki bardzo ale jak najbardziej do ogarnięcia.
U mężczyzn przejawia sie to wlasnie takimi wybuchami agresji zas u kobiet przesadna uległościa. Ale Victor tez byl DDA a tez jest wrażliwa osoba i udalo.mu sie to wszystko ladnie poskładać a my tylko mozemy brac z niego przyklad. Takze poczytaj sobie jego posty bo to na pewno Ci pomoze