Kiedys dawno czyli ponad 2 lata temu czułem się bardzo dobrze byłem pełen energi, nigdy mi jej nie brakowało,rozmowny w ogóle inny człowiek.Wczesną jesienią 2012 poczułem że coś złego się zaczyna dziać, straciłem energię,zaczołem wstawać zmęczony,zaczeły się jakieś stany lekowe.W końcu doszło do ataku paniki (miałem go 2 może 3 razy).Po tym całe moje zycie się zmieniło, strach przed zwariowaniem,wizja psychiatryka,strach przed schizą,zaczeło sie kołatanie serca,zycie w ciągłym lęku,przekonanie o jakiejs cięzkiej chorobie,bałem się chyba ze te ataki się powtórzą.Zacząłem latac po lekarzach,psychiatrach.Od tamtej pory nie mogę wrócić do normalności,ciągnie się to juz ponad 2 lata.Trudno juz mi nawet powiedziec jakie objawy mam ale najbardziej mi przeszkadzają:
-coś nie jest tak ale sam do końca nie wiem co
-brak emocji,nie odczuwanie przyjemności
-te ponad 2 lata jak jeden długi dzień,każdy jest taki sam, nie ma dni lepszych gorszych,czuję się jakbym się wyłączył,nie czuł życia
-oziębłość do ludzi,brak więzi z kimkolwiek
-senność,nie wysypianie sie,prawie cały czas serce szybciej mi bije,mocniejszy puls
-pustka w głowie,zrobiłem się głupi,otępiały,trudno zrozumieć proste rzeczy,wszystko wydaje się jakies nie jasne skomplikowane,słaba pamięć,koncentracja
-nie potrafię rozmawiać z ludzimi,skupic sie na rozmowie,rozmawiac tak spontanicznie
Ogólnie zycie wywróciło mi się do góry nogami,codziennie wstaje rano z nadzieją ze mi to przejdzie ale nic z tego
Byłem juz u 3 psychiatrów, leków brałem z juz z 10 rodzaji zaden nic nie daje.A teraz najdziwniejsze, nawet psychiatrze o tym nie mówiłem bo jeszcze by mnie za czubka uznał
ale na początku jak mi się to zaczeło miałem takie momenty jakbym wracał do normalności,jakbym zapominał że jestem chory,od razu taki przypływ energi,checi do zycia,jakbym wracał do zywych ale trwało to dosłownie chwilę,dlatego tez podejrzewam ze to mogę byc w d/d ale juz nawet nie pamiętam jak to jest czuc sie normalnie.Ma ktoś jakies pomysły co robic,ponad 2 lata zycia w dupę, to jest nerwica z d/d?
Leki same w sobie Ci nie pomogą, one redukują fizyczne objawy i ułatwiają skupienie się na pracy nad sobą. Pomoże Ci zmiana podejścia do życia, do siebie, do problemów i postawa normalnościowa, o której pisze Wojciech. Polecam Ci czytanie wszelkich informacji dla świeżaków. Im więcej wiesz o nerwicy tym lepiej. Samo czytanie i racjonalizacja nerwicy mogą już przynieść lekką ulgę.
(co w moim wieku jest nie do pomyślenia)nie mam do niczego siły ale się zmuszam.Napiszcie jak u was jest z ochotą na seks, jest czy brak
ale cokolwiek, mimo braku sily jak zaczyna sie regularnie cwiczyc sila jakos nagle sie odzywia.
. Siłka byłai dieta ale jak dobrze się czułem czyli juz ponad 2 lata temu. Nie raz juz próbowałem wracać do regularnych cwiczen ale nie daję rady,nie mam na to siły,poćwicze ze 2 dni w tyg,ze 2 pobiegam,rower ile dam rade, ale to i tak nic nie zmienia wraz czuję sie jak gówno.Kiedys(zza czasów jak się dobrze czułem) wysiłek fizyczny dawał zayebiste odprężenie, po treningu 10-20min czułem się jak zjarany ale to było normalne po wysiłku, jakies tam endorfiny sie intensywnie wydzielają, teraz tego nie ma.Ćwiczę tyle na ile daję rade i jakoś siła mi się nie odzywia.Nie mam zadnych nieułożonych spraw i stresów i innych powodów do nerwic,depresji.