Mnie z tego myślenia wyleczyła myśl, że przecież mogłam się nie urodzić. W takiej mądrej książce przeczytałam, że szansa na urodzenie akurat takiego osobnika jak ja, była taka, jak zalezienie określonego ziarenka piasku na plaży. Mogła być Ania, Basia, Julia... ale jestem ja, mam jedyną szansę, aby przeżyć to życie, tak jak chcę, będę o nie walczyć, nie ma drugiej szansy

Pati, rozmawiałyśmy dziś o tym. Teraz masz te myśli a może za tydzień już nie będziesz miała. Teraz Cię trapią a jeśli przestaniesz nadawać im taką wartość i zaczniesz cieszyć się z prostych rzeczy, szybciej się z tym uporasz.
Mówiłam Ci że ja miałam natrętne myśli egzystencjalne, ale póki na siłę ich unikałam pojawiały się częściej i silniejsze. Jak zaczęłam akceptować to co przychodziło mi do głowy, powoli odpuszczały. Moim patentem był dialog wewnętrzny i ośmieszanie tych myśli. Raz byłam dla siebie wyrozumiała, a raz mówiłam "i co ci to da? tylko głowę zmęczysz". Zaakceptuj to co się teraz w Tobie dzieje, otwórz oczy i rozejrzyj się dookoła.
Coś jest bez sensu? Ok, niech będzie. Kwiatek jest bez sensu? No trudno. Ale jest ładny, kolorowy... ładnie pachnie. Może być wyrazem uczuć do bliskiej osoby. Na pewnie nie raz taki kwiatek uszczęśliwił Cię, kiedy był podarunkiem od ukochanej osoby. Mamy taką wspaniałą zdolność doświadczania świata, wszystkimi zmysłami (poza węchem przy obecnym katarze ).
Skoro dd Cię puszcza, to będzie już tylko lepiej, emocje wrócą na miejsce i nawet nie przyjdzie Ci do głowy zastanawianie się czy coś ma sens, bo sama nadasz nadasz mu odpowiednią wartość.
Dasz radę! Mniej myśl, więcej kochaj