Darkrai pisze: ↑16 listopada 2022, o 09:07Hej. Po latach brania leków na nerwicę/depresję postanowiłam skorzystać z psychoterapii. Z rozmowy, która trwała godzinę dowiedziałam się, że całym lekiem na moją chorobę jest rozpoczęcie uprawiania jakiejś aktywności fizycznej. Z rozmowy psychoterapeuta wywnioskował, że moje życie jest jałowe/nudne bo nigdzie nie podróżuje/zwiedzam. Oczywiście prawdą jest, że w dni wolne od pracy po wykonaniu obowiązków domowych najczęściej leżę lub śpię (po prostu odpoczywam od stresu).
Na następnej wizycie mam między innymi powiedzieć mu jaką aktywność zaczęłam uprawiać.
Pytanie do was - rzeczywiście lekarstwem na nerwicę jest aktywność fizyczna? Pracuję na pełnym etatcie, mam stojącą pracę, dużo się w niej ruszam i po prostu nie mam siły dodatkowo ćwiczyć. Jestem osobą szczupłą, sylwetkę mam ładną.
Mam wrażenie, że po tej wizycie poczułam się jeszcze gorzej
Pamiętaj jednak, że taki psychoterapeuta patrzy na Ciebie z boku. Ocenia wszystko na chłodno. Może nieświadomie przemyciłaś podczas tej rozmowy jakieś ukryte pragnienia i on to podchwycił. W sieci informacje odnośnie ruchu przy naszych zaburzeniach są raczej pozytywne, chociaż na pewno nie chodzi o to żeby się zajeżdżać. 
Uważam, że sport czy ogólnie pojęta aktywność fizyczna to nie jest jedynie słuszna droga. Trudno żeby poprawiało Ci samopoczucie coś, czego nie lubisz i do czego się zmuszasz. Z drugiej jednak strony, świeże powietrze potrafi zdziałać cuda. Musisz znaleźć swoje proporcje i będzie dobrze. Może chodzi też o to (psychoterapeucie) żebyś w wolnym czasie ruszyła się z domu i wyszła do ludzi?
Powiedz mu, że zaczęłaś grać w szachy.Darkrai pisze: ↑16 listopada 2022, o 09:07Hej. Po latach brania leków na nerwicę/depresję postanowiłam skorzystać z psychoterapii. Z rozmowy, która trwała godzinę dowiedziałam się, że całym lekiem na moją chorobę jest rozpoczęcie uprawiania jakiejś aktywności fizycznej. Z rozmowy psychoterapeuta wywnioskował, że moje życie jest jałowe/nudne bo nigdzie nie podróżuje/zwiedzam. Oczywiście prawdą jest, że w dni wolne od pracy po wykonaniu obowiązków domowych najczęściej leżę lub śpię (po prostu odpoczywam od stresu).
Na następnej wizycie mam między innymi powiedzieć mu jaką aktywność zaczęłam uprawiać.
Pytanie do was - rzeczywiście lekarstwem na nerwicę jest aktywność fizyczna? Pracuję na pełnym etatcie, mam stojącą pracę, dużo się w niej ruszam i po prostu nie mam siły dodatkowo ćwiczyć. Jestem osobą szczupłą, sylwetkę mam ładną.
Mam wrażenie, że po tej wizycie poczułam się jeszcze gorzej
Jest instruktorem narciarstwa. Ogólnie nasza rozmowa skupiała się na jego aktywnościach fizycznych...Arya pisze: ↑16 listopada 2022, o 21:06Powiedz mu, że zaczęłaś grać w szachy.Darkrai pisze: ↑16 listopada 2022, o 09:07Hej. Po latach brania leków na nerwicę/depresję postanowiłam skorzystać z psychoterapii. Z rozmowy, która trwała godzinę dowiedziałam się, że całym lekiem na moją chorobę jest rozpoczęcie uprawiania jakiejś aktywności fizycznej. Z rozmowy psychoterapeuta wywnioskował, że moje życie jest jałowe/nudne bo nigdzie nie podróżuje/zwiedzam. Oczywiście prawdą jest, że w dni wolne od pracy po wykonaniu obowiązków domowych najczęściej leżę lub śpię (po prostu odpoczywam od stresu).
Na następnej wizycie mam między innymi powiedzieć mu jaką aktywność zaczęłam uprawiać.
Pytanie do was - rzeczywiście lekarstwem na nerwicę jest aktywność fizyczna? Pracuję na pełnym etatcie, mam stojącą pracę, dużo się w niej ruszam i po prostu nie mam siły dodatkowo ćwiczyć. Jestem osobą szczupłą, sylwetkę mam ładną.
Mam wrażenie, że po tej wizycie poczułam się jeszcze gorzej
Aż mi się taki mem przypomniał:
A czy ten terapeuta to chociaż jakiś sportowiec? Mi ostatnia terapeutka (otyła baba koło 60tki) radziła, żebym zapisała się na siłownię. Bo to mnie wyleczy z fobii społecznej i sprawi, że znajdę przyjaciół. Ty też byłaś na NFZ?
A przy okazji zapytam się, bo napisałaś, że bierzesz leki: od 7 dni biorę fluoksetynę, mam niesamowitą suchość w ustach, jak sobie z tym radziliście, czy przy lekach ta suchość przechodzi?? Dużo z was poleca aktywność fizyczną. Spróbuję, kiedyś ćwiczyłam w domu, postaram się do tego wrócić, przynajmniej parę razy w tygodniu.Credence pisze: ↑16 listopada 2022, o 22:15Aktywność fizyczna, umiarkowana naprawdę pomaga. Więc, w zasadzie to nawet dobra rada, żeby spróbować coś tam ćwiczyć. Jak jest instruktorem narciarstwa to może załapiesz się na jakieś ferie zimowe z nim
Aktywność w nerwicach jest zazwyczaj wskazana, niekoniecznie tylko fizyczna, ale i np.towarzyska. Z wyjątkiem nerwic, które mogą być wynikiem m.in. przepracowania, wyeksploatowania, przebodźcowania (chociaż i przy tych całkowite odcięcie się od świata zewnętrznego nie jest zazwyczaj dobrym pomysłem), ruch i bycie bardziej na zewnątrz jest zazwyczaj wskazane. Przyczyna jest prosta im mniej kontaktu ze światem zewnętrznym, tym większe skupienie na świecie wewnętrznym.Darkrai pisze: ↑16 listopada 2022, o 09:07Hej. Po latach brania leków na nerwicę/depresję postanowiłam skorzystać z psychoterapii. Z rozmowy, która trwała godzinę dowiedziałam się, że całym lekiem na moją chorobę jest rozpoczęcie uprawiania jakiejś aktywności fizycznej. Z rozmowy psychoterapeuta wywnioskował, że moje życie jest jałowe/nudne bo nigdzie nie podróżuje/zwiedzam. Oczywiście prawdą jest, że w dni wolne od pracy po wykonaniu obowiązków domowych najczęściej leżę lub śpię (po prostu odpoczywam od stresu).
Na następnej wizycie mam między innymi powiedzieć mu jaką aktywność zaczęłam uprawiać.
Pytanie do was - rzeczywiście lekarstwem na nerwicę jest aktywność fizyczna? Pracuję na pełnym etatcie, mam stojącą pracę, dużo się w niej ruszam i po prostu nie mam siły dodatkowo ćwiczyć. Jestem osobą szczupłą, sylwetkę mam ładną.
Mam wrażenie, że po tej wizycie poczułam się jeszcze gorzej
Hej. U mnie problem jest taki, że pracuję stricte z klientem. Dużą ilością klientów codziennie. Po dniu w pracy raczej nie mam ochoty na jakieś wyjścia towarzyskieKatja pisze: ↑21 listopada 2022, o 10:55Aktywność w nerwicach jest zazwyczaj wskazana, niekoniecznie tylko fizyczna, ale i np.towarzyska. Z wyjątkiem nerwic, które mogą być wynikiem m.in. przepracowania, wyeksploatowania, przebodźcowania (chociaż i przy tych całkowite odcięcie się od świata zewnętrznego nie jest zazwyczaj dobrym pomysłem), ruch i bycie bardziej na zewnątrz jest zazwyczaj wskazane. Przyczyna jest prosta im mniej kontaktu ze światem zewnętrznym, tym większe skupienie na świecie wewnętrznym.Darkrai pisze: ↑16 listopada 2022, o 09:07Hej. Po latach brania leków na nerwicę/depresję postanowiłam skorzystać z psychoterapii. Z rozmowy, która trwała godzinę dowiedziałam się, że całym lekiem na moją chorobę jest rozpoczęcie uprawiania jakiejś aktywności fizycznej. Z rozmowy psychoterapeuta wywnioskował, że moje życie jest jałowe/nudne bo nigdzie nie podróżuje/zwiedzam. Oczywiście prawdą jest, że w dni wolne od pracy po wykonaniu obowiązków domowych najczęściej leżę lub śpię (po prostu odpoczywam od stresu).
Na następnej wizycie mam między innymi powiedzieć mu jaką aktywność zaczęłam uprawiać.
Pytanie do was - rzeczywiście lekarstwem na nerwicę jest aktywność fizyczna? Pracuję na pełnym etatcie, mam stojącą pracę, dużo się w niej ruszam i po prostu nie mam siły dodatkowo ćwiczyć. Jestem osobą szczupłą, sylwetkę mam ładną.
Mam wrażenie, że po tej wizycie poczułam się jeszcze gorzej
Aktywność fizyczna może poprawić stan psychiczny, ale pod warunkiem, że nie jest robiona na siłę. Ona ma Ci sprawiać przyjemność, a nie wywoływać dyskomfort. Co za tym nie musi być to siłowania, a może być szybszy np. spacer po lesie. Niewskazana jest natomiast bardzo forsowna aktywność fizyczna (powoduje stres).
Zaburzenia lękowe mogą być powiązane z brakiem celu z życiu, nudą, chociaż trzeba na to patrzeć w szerszym kontekście (coś do tej nudy i braku celu prowadzi). Życie jedynie pracą i obowiązkami rzeczywiście nie jest najlepszym pomysłem, ale rozwiązanie niekoniecznie jest uprawianie na siłę jakiegoś sporu. Sugerowałabym jednak poszukać jakieś aktywności którą lubisz, jakiegoś hobby, bo nie sama praca i obowiązkami człowiek żyje.
Co do pytania czy to rozwiąże problem nerwicy? Trudno odpowiedzieć (nie znam szczegółowo Twojego przypadku, a i wtedy byłby problem z jednoznaczną odpowiedzią), ale raczej nie zaszkodzi sprawdzić.
Jedynymi osobami, które mi "wystarczą" są najbliższa rodzina oraz partner.Sugeruje jeszcze raz przeczytać całość. Nie musisz być duszą towarzystwa, jeśli nie chcesz, nie masz takiej potrzeby, ale jakieś cele i aktywności życiowe poza pracą i odpoczywanie po niej, dobrze byłoby mieć.Darkrai pisze: ↑24 listopada 2022, o 23:27Hej. U mnie problem jest taki, że pracuję stricte z klientem. Dużą ilością klientów codziennie. Po dniu w pracy raczej nie mam ochoty na jakieś wyjścia towarzyskieKatja pisze: ↑21 listopada 2022, o 10:55Aktywność w nerwicach jest zazwyczaj wskazana, niekoniecznie tylko fizyczna, ale i np.towarzyska. Z wyjątkiem nerwic, które mogą być wynikiem m.in. przepracowania, wyeksploatowania, przebodźcowania (chociaż i przy tych całkowite odcięcie się od świata zewnętrznego nie jest zazwyczaj dobrym pomysłem), ruch i bycie bardziej na zewnątrz jest zazwyczaj wskazane. Przyczyna jest prosta im mniej kontaktu ze światem zewnętrznym, tym większe skupienie na świecie wewnętrznym.Darkrai pisze: ↑16 listopada 2022, o 09:07Hej. Po latach brania leków na nerwicę/depresję postanowiłam skorzystać z psychoterapii. Z rozmowy, która trwała godzinę dowiedziałam się, że całym lekiem na moją chorobę jest rozpoczęcie uprawiania jakiejś aktywności fizycznej. Z rozmowy psychoterapeuta wywnioskował, że moje życie jest jałowe/nudne bo nigdzie nie podróżuje/zwiedzam. Oczywiście prawdą jest, że w dni wolne od pracy po wykonaniu obowiązków domowych najczęściej leżę lub śpię (po prostu odpoczywam od stresu).
Na następnej wizycie mam między innymi powiedzieć mu jaką aktywność zaczęłam uprawiać.
Pytanie do was - rzeczywiście lekarstwem na nerwicę jest aktywność fizyczna? Pracuję na pełnym etatcie, mam stojącą pracę, dużo się w niej ruszam i po prostu nie mam siły dodatkowo ćwiczyć. Jestem osobą szczupłą, sylwetkę mam ładną.
Mam wrażenie, że po tej wizycie poczułam się jeszcze gorzej
Aktywność fizyczna może poprawić stan psychiczny, ale pod warunkiem, że nie jest robiona na siłę. Ona ma Ci sprawiać przyjemność, a nie wywoływać dyskomfort. Co za tym nie musi być to siłowania, a może być szybszy np. spacer po lesie. Niewskazana jest natomiast bardzo forsowna aktywność fizyczna (powoduje stres).
Zaburzenia lękowe mogą być powiązane z brakiem celu z życiu, nudą, chociaż trzeba na to patrzeć w szerszym kontekście (coś do tej nudy i braku celu prowadzi). Życie jedynie pracą i obowiązkami rzeczywiście nie jest najlepszym pomysłem, ale rozwiązanie niekoniecznie jest uprawianie na siłę jakiegoś sporu. Sugerowałabym jednak poszukać jakieś aktywności którą lubisz, jakiegoś hobby, bo nie sama praca i obowiązkami człowiek żyje.
Co do pytania czy to rozwiąże problem nerwicy? Trudno odpowiedzieć (nie znam szczegółowo Twojego przypadku, a i wtedy byłby problem z jednoznaczną odpowiedzią), ale raczej nie zaszkodzi sprawdzić.
