Żorżyk pisze: ↑

5 marca 2020, o 20:49

Mef21 pisze: ↑

5 marca 2020, o 15:24

Raczej wątpie że to przez to, jeszcze jakoś dawałem sobie rade i robiłem po prostu swoje. Wcześniej miałem sytuacje w której zapaliłem coś , dostałem odrealnienia i ataku paniki i cios od kolegi w serce przez który prawie skonczyłem na tamtym świecie. Po tym zdarzeniu zaczeła się moja przygoda z postrzeganiem świata jako inny, nie drążyłem tamatu i jakoś przeżyłem do dziś. Aktualny stan jest spowodowany najprawdopodobnie tym że dostałem hipnagogi z atakiem paniki, matka przyjechała z drugiego końca miasta bo myslałem że umieram. No i oczywiście sam doszedłem do tego że mam schizofrenie no i zaczeło się moje błędne koło. Lekarz powiedział że to stany lękowe i że nie zachowuje się jak schizofrenik. Ogólnie staram się teraz nie unikać ludzi , wręcz napieram na rozmowy itp.
Ku mojemu zdziwieniu gdy teraz rozmawiam z szefem nie mam żadnego problemu, nie trzęse się mam to w dupie co on może mi zrobić Lecz np rozmawiam z kimś dosyć płynnie , nie zacinam się w sumie coś pięknego i jestem z siebie " dumny " i nagle przychodzi jakieś poczucie że to nie ja , taka żałość .. Że to było jakieś automatyczne. No i odrazu wpada że świruje eh xD

Rozumiem. Pudło. U mnie lęk nie wynikał z zapoznawania się z substancjami psychoaktywnymi. Za to do dziś na 1000% nie poprosiłabym swojej matki o jakąkolwiek przysługę, stąd niezrozumienie Twojej sytuacji.
Znaczy, że kolega Ci źle zrobił? Dopytuję, bo znam osobnika, który po jednym z narkotyków mało nie zszedł na serce.

Skoro lekarz powiedział, że nie masz schizo, to może ma rację dobrze, że nie rozpędził się z poważniejszymi diagnozami.

Żorżyk pisze: ↑

5 marca 2020, o 21:23

Ja Ci włączyłam??? Sam sobie włączyłeś.

Po prostu napatrzyłam się na przemiszczów polskiej mysli psychiatrycznej i psychologicznej. Lepiej, żebym nie pisała, co myślę, bo mnie Victor zbanuje
Jeśli człowiek jest w dobrej formie, ma wiedzę o psychologii czy psychiatrii, to łatwiej mu zaprzeczyć durnej diagnozie.
Dobrze, że masz rozsądnego lekarza i kropka.

Szkoda ze trudno mi jest utrwalic sobie to w podswiadomosci

MałaMaruda pisze: ↑

7 marca 2020, o 12:38

Nie czytałam wszystkiego, ale witaj w klubie. Nadopiekuńcza matka, do tego pedagog, która jak nie odbierałam telefonu to znaczy, że ktoś mnie zgwałcił, zabił i zabrał telefon. Jak się spóźniałam 3 minuty, to wydzwanianie.... chciała dobrze, ale przez nią teraz jako 28 letnia kobieta jestem totalnie niesamodzielna (tzn. nie finansowo, emocjonalnie) i choć dość twarda na zewnątrz, to w środku przerażona światem jak mała dziewczynka. Nie wierzę, że świat ma coś dobrego do zaoferowania, to mój chyba największy konflikt. Przez to nienawidzę świata i boję się go. I nienawidzę siebie i boję się siebie. Przez to chcę kontrolować wszystko. Absolutnie wszystko. Nerwica uaktywniła się, jak chciałam skontrolować coś ważnego dla mnie, ale nie mogłam (rozstanie rodziców, za drugim razem podejrzenie ciąży). Pracuję nad tym na terapii psychodynamicznej, ale przyznam, że nie wiem czy pomaga, bo dwie sesje temu doszłyśmy do tej nienawiści i wrogości świata. Ale to na tej terapii doszłam właśnie do tego co to za konflikty. Więc polecam, tylko to długo trwa.

No i psychoterapia (szczególnie psychodynamiczna) raczej nie pomoże na rozszalałe koło nerwicowe - na to chyba poznawczo-behawioralna, ew. autoterapia, ja tak robię, w rytm DivoVica. Także polecam psychodynamiczną ale dopiero, jak się z grubsza ogarnie aktualne paraliże lękowe i da się radę wejść głębiej.

Ja bym teraz nie zaczynała nawet na własnym miejscu psychodynamicznej, ale już w niej jestem i po prostu po odstawieniu leków i przy większym stresie wróciła nerwica. Więc zwyczajnie jej nie przerwałam, staram się ogarniać obie te rzeczy na raz - skutki nerwicy (DivoVic) i przyczyny (terapia). Tylko, tym razem, chcę bez leków.

lubieplacki13 pisze: ↑

7 marca 2020, o 13:05

MałaMaruda pisze: ↑

7 marca 2020, o 12:38

Nie czytałam wszystkiego, ale witaj w klubie. Nadopiekuńcza matka, do tego pedagog, która jak nie odbierałam telefonu to znaczy, że ktoś mnie zgwałcił, zabił i zabrał telefon. Jak się spóźniałam 3 minuty, to wydzwanianie.... chciała dobrze, ale przez nią teraz jako 28 letnia kobieta jestem totalnie niesamodzielna (tzn. nie finansowo, emocjonalnie) i choć dość twarda na zewnątrz, to w środku przerażona światem jak mała dziewczynka. Nie wierzę, że świat ma coś dobrego do zaoferowania, to mój chyba największy konflikt. Przez to nienawidzę świata i boję się go. I nienawidzę siebie i boję się siebie. Przez to chcę kontrolować wszystko. Absolutnie wszystko. Nerwica uaktywniła się, jak chciałam skontrolować coś ważnego dla mnie, ale nie mogłam (rozstanie rodziców, za drugim razem podejrzenie ciąży). Pracuję nad tym na terapii psychodynamicznej, ale przyznam, że nie wiem czy pomaga, bo dwie sesje temu doszłyśmy do tej nienawiści i wrogości świata. Ale to na tej terapii doszłam właśnie do tego co to za konflikty. Więc polecam, tylko to długo trwa.

No i psychoterapia (szczególnie psychodynamiczna) raczej nie pomoże na rozszalałe koło nerwicowe - na to chyba poznawczo-behawioralna, ew. autoterapia, ja tak robię, w rytm DivoVica. Także polecam psychodynamiczną ale dopiero, jak się z grubsza ogarnie aktualne paraliże lękowe i da się radę wejść głębiej.

Ja bym teraz nie zaczynała nawet na własnym miejscu psychodynamicznej, ale już w niej jestem i po prostu po odstawieniu leków i przy większym stresie wróciła nerwica. Więc zwyczajnie jej nie przerwałam, staram się ogarniać obie te rzeczy na raz - skutki nerwicy (DivoVic) i przyczyny (terapia). Tylko, tym razem, chcę bez leków.

Trochę nie na miejscu jest na tym forum pisać, że psychoterapia nie pomaga na rozszalałe koło lękowe. Wprowadzasz w błąd i do tego nie masz racji, bo jest tu mnóstwo osób po terapiach i same Divovici bardzo polecają poznawczo-behawioralnych. Naukowo CBT jest najlepsza na nerwice i jest to udowodnione. Co do psychodynamicznej to racja.