Madziak, wlasciwie w wielu kwestiach mamy podobnie, sama wiesz o czym mowie. Tez nie mialam energi do cwiczen, a odkad zaczelam cwiczyc to z dnia na dzien mam jej coraz wiecej.

Divam pisze:Madziak, wlasciwie w wielu kwestiach mamy podobnie, sama wiesz o czym mowie. Tez nie mialam energi do cwiczen, a odkad zaczelam cwiczyc to z dnia na dzien mam jej coraz wiecej.

Taaak też to zauważyłam.
Czasem warto z kogoś wziąć przykład, mimo wszystko.

-- 23 maja 2015, o 20:35 --
Serio racja z tym Divam, mimo kompletnego braku zapału poszłam na turniej i nawet kilka goli udało mi się wbić. I wtedy puszczali muzykę i to jakoś weselej było, przy muzyce. No i zawsze kontakt z innymi ludźmi. Polecam sport razem z muzyką
krok dalej od bycia ofermą w siatce xd

Też bym chciał poćwiczyć, ale niestety mam taką somatyzację ,że ni hu hu

Bieganie - zaczyna mnie boleć potylica , nie umiem łapać oddechu
Rower - Ciężko z oddechem
Długi spacer - nie umiem wyregulować oddechu i mi duszno
Koszykówka - ból głowy + brak oddechu
Siłownia - serce wali jak szalone przy próbie podnoszenia czegoś ciężkiego

Niestety , a byłem sportowcem nr 1 kiedyś Przynamniej mogę powspominać ...

Sport miałem tylko w latach szkolnych na w-fie. Jedyne, co mi dawał sport to to, że szybko mnie męczył.

To mnie przy wysiłku fizycznym dosłownie mięśnie kamienieją. Robią się tak sztywne, że aż kolana mnie bolą od ucisku. Do tego szybujący puls nawet przy lekkim wysiłku...

przygnieciony pisze: ↑

15 kwietnia 2017, o 12:15

To mnie przy wysiłku fizycznym dosłownie mięśnie kamienieją. Robią się tak sztywne, że aż kolana mnie bolą od ucisku. Do tego szybujący puls nawet przy lekkim wysiłku...

A gdybys zaryzykowal i mimo tych objawow nadal probowal uprawiac sport ? Sport znaczaco obniza leki i napiecia nerwicowe.

Halina pisze: ↑

15 kwietnia 2017, o 12:17

przygnieciony pisze: ↑

15 kwietnia 2017, o 12:15

To mnie przy wysiłku fizycznym dosłownie mięśnie kamienieją. Robią się tak sztywne, że aż kolana mnie bolą od ucisku. Do tego szybujący puls nawet przy lekkim wysiłku...

A gdybys zaryzykowal i mimo tych objawow nadal probowal uprawiac sport ? Sport znaczaco obniza leki i napiecia nerwicowe.

Staram się wychodzić na spacery oraz jeździć na rowerze , lecz ciągle towarzyszy mi uczucie jakby mnie nerwica/atak gonił :|

przygnieciony pisze: ↑

25 kwietnia 2017, o 11:27

Halina pisze: ↑

15 kwietnia 2017, o 12:17

przygnieciony pisze: ↑

15 kwietnia 2017, o 12:15

To mnie przy wysiłku fizycznym dosłownie mięśnie kamienieją. Robią się tak sztywne, że aż kolana mnie bolą od ucisku. Do tego szybujący puls nawet przy lekkim wysiłku...

A gdybys zaryzykowal i mimo tych objawow nadal probowal uprawiac sport ? Sport znaczaco obniza leki i napiecia nerwicowe.

Staram się wychodzić na spacery oraz jeździć na rowerze , lecz ciągle towarzyszy mi uczucie jakby mnie nerwica/atak gonił :|

To uczucie, ze goni cie atak czy nerwica, to tylko kolejn, przesadzona w nerwicy i wyolbrzymiona emocja. My nie jestesmy emocjami, nie musily utozsamiac sie z nimi, tak samo jak z myslami. Mozg nam plata figle, podsyla glupie mysli, straszaki w przypadku nerwicy. My nie musimy ich sluchac. My tworzymy emocje, ale nie jestesmy emocjami. Nie jestesmy naszymi myslami, nie musisz ich sluchac. I spokojnie mozesz dalej uprawiac sport. Oczywiscie krotki spacer, wolnym krokiem to doskonala okazja do analizowania swoich obaw. Nie polecam tego. Co innego isc 8km szybkim krokiem w rytm muzyki rap , a co innego isc na spacerek z pieskiem dookola bloku, spodziewane efekty, czyli obnizenie leku nastepuje po 30mn sportu, nie musi byc mocny. Np trucht, chodzenie nordyckie, basen, szybka jazda na rowerze ....

Dziękuję za odpowiedź. Staram się tak robić i powoli coraz lepiej idzie

Najgorsze jest to, że po bardziej intensywnym emocjonalnie dniu, człowiek jest wypluty jeszcze przez jeden albo i dwa dni. Na skutek tego wyplucia nie jest się w stanie ocenić, czy to jest tylko zmęczenie psychiczne, czy również fizyczne i nie wiadomo na ile wysiłku fizycznego można sobie pozwolić

przygnieciony pisze: ↑

30 kwietnia 2017, o 12:09

Dziękuję za odpowiedź. Staram się tak robić i powoli coraz lepiej idzie

Najgorsze jest to, że po bardziej intensywnym emocjonalnie dniu, człowiek jest wypluty jeszcze przez jeden albo i dwa dni. Na skutek tego wyplucia nie jest się w stanie ocenić, czy to jest tylko zmęczenie psychiczne, czy również fizyczne i nie wiadomo na ile wysiłku fizycznego można sobie pozwolić

Nie musisz wiedziec, na ile wysilku mozna sobie pozwolic, po co ci to ? To, ze jestesmy wypluci emocjonanie idzie w parze z wypluciem fizycznym. Czesto zmasakrowana wysokim stanem napiecia, wchodzilam na maszyne do cwiczen, wydawalo mi sie, ze nie dam rady, tysiace mysli "spadaj z tej sali, bez sensu, nie dasz rady". Co sie okazalo? Zostalam na maszynie do cwiczen 10 minut, potem 15 i po tych 15 minutach swtoerdzilam, ze wejde na druga maszyne. Mialam tyle energii. Energia jest. Najgorzej zaczac i nie sluchac mysli lekowych.

Sport to jedna z najlepszych rzeczy jakich można się podjąć gdy męczy nerwic. I faktycznie zacząć ciężko, ale nie jest bajką, że to właśnie sport powoduje wytwarzanie endorfin szczęścia. A właśnie o szczęście walczymy. Dziś po bardzo kiepskim poranku i po 2 godzinach na rolkach (z córką na hulajnodze) zły nastrój minął. Teraz obiecuję sobie, że wracam do biegania....

Ja się nauczyłem, że jak wstaje to codziennie robię mały 30 min trening

Taaaak, u mnie tez sie to super sprawdza. Zwłaszcza, że właśnie rano nastrój jest.... niepewny. Ja, choc przed pracą zazwyczaj się spieszę to najpierw organizuje dość ograniczony terytorialnie jogging na ogrodzie plus kilkadziesiąt przysiadów

No ja jak mam pracę to nic z tego... ale jak wolny czas, to pierw co wstaje to jakieś brzuszki, pompki itd