Mówienie o nerwicy innym ludziom

ania0704 · 16 marca 2018, o 16:24

Niestety nie wszyscy to rozumieja jak trzeba. Moj juz byly facet dowiedzial sie na poczatku o nerwicy lękowej....niby wszystko rozumial, nie przerazalo go i mowil ze we wszystkim wspomoze. Poźniej byly pyt dlaczego czasem siedzac widzi po moim wzroku że odplywam (i wkrecal mi ze na pewno mysle wtedy o bylym), jak mialam lęki to nie wierzyl ze nie wiem co je spowodowalo, ze nie moga byc ot tak i jak to ze nie moge wplywac na swoje mysli olac lęk i cos zrobic by byc pewna siebie i szybko podejmowac decyzje a nie widziec duzo problemow....ja wiem że zdrowej osobie to trudno zrozumiec ale większości ludziom brakuje empatii.

maciek1985 · 16 marca 2018, o 16:32

Ja w 2010 roku miałem zdiagnozowane zaburzenie, moja ówczesna dziewczyna rozumiała, wspierała - tak twierdziła. Potem były plany ślubu itd., a ona zaczęła się wycofywać. Ostatecznie nie dała rady i do ślubu nie doszło. Długo miałem do niej żal. Dziś wiem, że dobrze, że tak się stało.Bo obecnie mam narzeczoną, z którą od początku jestem szczery, prawie od pierwszego dnia naszego poznania wie co mi jest i dziś wiem co to wsparcie przez duże "W". I wiem, że wtedy to były tylko słowa: "Rozumiem, będę Cię wspierać". Dziś wiem, że gdybym nadal był nadal z tamtą osobą, to psychicznie całkiem bym nie dał rady. Na pewno TRZEBA mówić o tym naszym "drugim połówkom".

Iwona29 · 16 marca 2018, o 16:35

Ludzie nas nie rozumieją niestety a to się robi na skalę światową to co z nami się dzieje.
Coraz więcej osób ma zaburzenia a wszystko przez to co nas otacza.

Ja mam wrażenie że myślą że jestem chora umysłowo jak o tym mówię kiedy 3ba.
Ale cóż tacy mają problem a nie ja.Moze przyjdzie czas kiedy i oni będą się czuć tak jak my....czego nie życzę.

maciek1985 · 16 marca 2018, o 16:41

Też na pewno tak macie, że idziecie drogą i myślicie: " O ciekawe czy on\ona też tak ma". ALbo widzisz tłum i myślisz " Ciekawe czy jest tu ktokolwiek z zaburzeniami psychicznymi". Ja ostatnio zgadałem się z synem mojej lekarki, który robi specjalizację z psychiatrii i pracuje w szpitalu. Jest jeszcze młody, więc tak na luzie rozmawialiśmy to mi napowiadał jakie przypadki mają w szpitalu to jestem w szoku. I też mówił, że są różni ludzie, nie tylko osoby z -jakby to ująć- niższej pozycji społecznej, ale i prezesi, bogaci itd. Wchodzisz na oddział i możesz się spodziewać "czubków", a tam normalni ludzie. JA osobiście zgadałem się w ciągu moich 8 lat zmagań z zaburzeniami z dwoma osobami ode mnie z kręgu znajomych, którzy to mieli. Co ciekawe jakoś "wyczuliśmy" się nawzajem do teraz nie wiem jak to się stało, że się zgadaliśmy, że oboje to mieliśmy. Więc myśle, że gdyby można było o tym swobodnie rozmawiać, tak jak o np. cukrzycy, to by się okazało, że na forum jest nas tylko jakiś odsetek. A wokół nas jest masa osób, które tak jak my chcieliby o tym swobodnie pogadać.

Iwona29 · 16 marca 2018, o 16:49

No niestety temat nerwic jest jeszcze troszkę jakby "tabu" ? Ludzie boją się że inni będą odbierali nas ich jako idiotów że tak powiem.Jakbysmy byli chodzi psychicznie.

Ja się tak nie czuje.Mam co mam i chce ogarnąć do tego stopnia by wyjść z tego.Nie muszę być czysta jak łza od nerwy ale żeby mnie nie ograniczała w tym i tamtym.

Ja mam 2 koleżanki z tym zaburzeniem ale niestety nie tak blisko są.

Poza tym będąc na terapi grupowej w różnym wieku,widziałam księży,pielęgniarki,właścicieli firm,anorektyczki i wiele takich osób.

Z jedna pracuje którą miała nerwe i wie co z czym się jje.
Wokoło nas jest pełno takich osób ale nie chcą się ujawniać.

maciek1985 · 16 marca 2018, o 16:53

Ja ostatnio dowiedziałem się, że jeden znajomy zachorował na schizofrenię. Normalny chłopak, bardziej bym powiedział, że narcystyczna osobowość aniżeli melancholijna. Jako jedyny w "ekipie" za nim się wstawiałem jak o nim rozmawialiśmy, reszta mówiła, że mu odwaliło itd. A ja tylko odpowiadałem, że nie wyobrażacie sobie jakie on musi przechodzić piekło. I na tym rozmowa się zwykle kończyła.

nat · 16 marca 2018, o 17:48

Jeśli chodzi o lekarzy to tylko poinformowałam o tym moją dentystkę. Miałam straszny lęk przed wizytą i przed znieczuleniem. Za każdym razem jak usiadłam na fotelu zaczynała się zabawa z bujaniem, dusznością itp. Pani doktor przyjęła to chyba normalnie, jednocześnie zwracała uwagę na moje samopoczucie, czułam się komfortowo podczas każdej wizyty dzięki temu. Miałam komfort, że jak zacznę panikować, to będzie wiedziała z jakiego powodu.

Zestresowana · 16 marca 2018, o 21:06

Ja powiedziałam tylko rzeczywiście najbliższym osobom, później też powiedziałam wprost, czego mi potrzeba, a czego nie w "kryzysie" i bardzo dobrze na to zareagowali i mam od najbliższych duże wsparcie. Ale lekarzom innych specjalności jak nie trzeba, to nie mówię, bo nawet lekarze dziwnie reagują i wyobrażają sobie nerwicę. Kiedyś na medycynie pracy lekarka się zapytała "czego się pani tak boi", a co ja jej miałam powiedzieć? Neurolog podczas tej samej wizyty na mnie nawrzeszczał, że natychmiast mam odstawić leki, bo upośledzają prowadzenie samochodu i czas reakcji oraz stwarzam zagrożenie na drodze, to chciałam mu tylko powiedzieć, że ciekawe, czy po kilku nieprzespanych nocach i bardzo telepana lękiem oraz totalnie rozkojarzona stwarzam mniejsze niebezpieczeństwo:P A że to były początki zaburzenia, to się tylko niepotrzebnie nakręciłam, a pani psychiatra powiedziała tylko, że trafiłam na totalnych ignorantów i nie mam się przejmować.

katarzynka · 16 marca 2018, o 21:35

Ostatnio robiłam badania u lekarza medycyny pracy. Pan doktorek robi wywiad, rozpytuje o schorzenia I ostatnie pytanie: czy leczy się pani psychiatrycznie? TAK. Tak, leczy się pani psychiatrycznie? A na co? Myślałam, że mi wypisze niezdolność do pracy

maciek1985 · 16 marca 2018, o 21:48

I wypisał?

agnefka28 · 16 marca 2018, o 21:54

maciek1985 pisze: ↑
16 marca 2018, o 21:48
I wypisał?

Wcześniej pytales o cholesterol. Ja jestem poniekąd "ekspertem".Mój mąż ma wysokie trójglicerydy(udało mu się w przeciągu 3miesięcy zbić je z 290 na 130). Przede wszystkim należy przejść z pieczywa pszennego na żytnie, wieloziarniste. Pij zieloną herbatę, jedz migdały, wsypuj ziarna ostropestu plamistego do wszystkiego co się da, a efekty powinieneś zauwżyć:) Aa, mój mąż pije olej na cholesterol i zdrowe serce(popytaj w sklepach zielarskich, aptekach). Minimum motywacji, a będzie lepiej:)

katarzynka · 16 marca 2018, o 22:26

maciek1985 pisze: ↑
16 marca 2018, o 21:48
I wypisał?

Wypisał orzeczenie o zdolności, ale patrzył co najmniej jakby nie wierzył w to co mówię

Gafa · 17 marca 2018, o 06:43

Ja nie mówię otwarcie o nerwie. W pracy wie tylko mój przyjaciel. Nie widzę powodu żeby mówić.

franio1975 · 18 marca 2018, o 07:29

Ja uważam że w pracy nie ma co mówić bo jeszcze ktoś kiedyś wykorzysta to przeciwko tobie. Partnerowi jak najbardziej musi wiedzieć

Iwona29 · 18 marca 2018, o 07:37

franio1975 pisze: ↑
18 marca 2018, o 07:29
Ja uważam że w pracy nie ma co mówić bo jeszcze ktoś kiedyś wykorzysta to przeciwko tobie. Partnerowi jak najbardziej musi wiedzieć

No jak ja.Powiedzialam w robocie dziewczynom to jedna robi ze mnie psychiczną....Ale nie ma ze mną łatwo tak ostatnio