W sumie to pytanie do osób które nerwice mają za sobą. Wiadomo skąd ona się wzięła etc. ale jak podejść do życia i się w nim odnaleźć aby nie wejść 2 razy do tej samej rzeki? Jakim być na codzień i jak postępować? Ja jestem raczej pesymista i widzę wszędzie zagrożenie i czarne barwy.

Te pytania są takie dośc ogólne. Nie ma słuchaj takich rad, które teraz nagle pozwolą ci się ich kurczowo trzymać i nagle będziesz myślał optymistycznie, nie ma rad, według mnie na pytanie "jak żyć".
Takie pytanie to mozna postawic na terapii, gdzie dw arazy w tygodniu bedziesz na ten temat z kims rozmawial.

Ale nawet wtedy to ty musisz znaleźc ta odpowiedz konkretnie dla siebie, o to chodzi w byciu świadomym swojego życia.
A świadomośc życia to nie tylko ciągłe poprawy czegoś ale też akceptacja tego czego zmienić na razie być może nie możemy. Jest to skupianee się na tym co możemy zrobić a nie na tym czego nie możemy.

A co możemy? Zastanów sie co ogranicza jakość twoje go życia. Możesz to sobie nawet spisać, co konkretnie cie ogranicza. I po prostu powoli przestawaj na te ograniczenia pozwalać.
Wiele osób mówi ze mają pesymistyczne mysli, pozniej jak sie dopytujesz to okazuje sie ze maja mase roznych problemow emocjonalnych, ograniczeń z uwagi na lęki, niepokój, a czasem i np .lenistwo. I sa oni uwiklaniu w złe myślenie.
Ale tez z drugiej strony jak myslenie moze byc dobre skoro ograniczamy nasze zycie ciagle i ciagle i ciagle z uwagi na nerwice czy inne sprawy.

Myslenie samo sie nie zmieni, nie da sie na sile zmieniac myslenia jesli nie idzie w parze z tym realnym dzialaniem na ograniczenia.

Czyli po prostu trzeba być uważnym wobec siebie w ciągu dnia? Jeżeli pojawia się dyskomfort (nerwica) należy sobie tłumaczyć ze to tylko myśli etc. Czy przy wychodzeniu z nerwicy to wystarczy? Czy należy szukać przyczyn powstawania automatycznych myśli i na tym się skupiać ?